64
Ep.64
ไม่ปล่อยให้ทุกคนรอนาน เฉียวหลวนก้าวออกมาพร้อมกับมู่ซวน
ต้องบอกเลยว่า พลังฟื้นฟูของเบอร์เซิร์กเกอร์คนนี้ทรงพลังอย่างแท้จริง ตั้งแต่ลืมตาตื่น เวลาผ่านไปได้แค่นิดเดียวเอง แต่เจอกันอีกทีเขากลับฟื้นตัวได้เกินครึ่งแล้ว
มู่ซวนเดินมาหยุดเบื้องหน้าฉู่เซวียน ย่อตัวประสานมือคำนับเขา “บุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้ ฉันจะไม่มีวันลืม”
“ขอบพระคุณสหายฉู่ที่ช่วยชีวิต!” เฉียวหลวนประสานกำปั้นขอบคุณฉู่เซวียน คิดว่าเขาคงรู้แล้วว่าเป็นฉู่เซวียนที่ช่วยตนเอาไว้
“หัวหน้าเฉียวไม่ต้องเกรงใจ” ฉู่เซวียนโบกมือ พลางเอ่ยถาม “ว่าแต่คุณไปเจอเจ้านั่นได้ยังไง”
ได้ยินคำถามนี้ สีหน้าของเฉียวหลวนอดแปรเปลี่ยนไปไม่ได้ คล้ายย้อนนึกไปถึงเรื่องน่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
เขาถอนหายใจยาว แล้วกล่าวอย่างช้าๆว่า “ในตอนนั้น ฉันเตรียมล่าหมูป่าหุ้มเกราะเลเวล 3 กับสมาชิกคนอื่นๆในกลุ่ม แต่ตอนที่พวกเรากำลังจะลงมือ ท้องฟ้าเบื้องบนกลับมืดมัวลง คล้ายมีบางสิ่งบางอย่างเลวร้ายเกิดขึ้น”
“ต่อมา ฉันก็เห็นแมลงโปร่งแสงจำนวนมากบินเข้ามาโจมตีพวกเรา พวกมันว่องไวจนเห็นแค่ภาพเบลอ หลายคนในกลุ่มถูกฆ่าตายไม่ก็ได้รับบาดเจ็บทันที”
“เห็นแบบนั้น ฉันเลยบอกให้สมาชิกในกลุ่มที่ยังรอดชีวิตถอยออกไปก่อน แล้วต่อสู้กับพวกแมลงด้วยตัวเอง สู้จนพลังหมด ในที่สุดก็สามารถกำจัดพวกมันได้ แต่ก่อนจะไปสมทบกับคนอื่นๆ แข้งขาฉันกลับอ่อนแรง สุดท้ายหมดสติไป แล้วพอตื่นขึ้นมาก็เป็นแบบนี้แล้ว”
แต่ในขณะที่เขากำลังจะอธิบายต่อ ในเวลานั้นเอง เสียงคำรามดังลั่นมาจากทางประตู ตามด้วยเสียงกรีดร้อง อีกทั้งยังมีเสียงคมมีดเฉือนเนื้อแว่วมาเบาๆ
“เจ้าพวกเศษสวะกลุ่มเขี้ยวหมาป่าจงออกมา! หนี้เลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด!”
“นั่นมันเสียงของหวังเทียนป่า!” จางสิงอุทานขึ้น นี่ศัตรูจะกลับมาคิดบัญชีแค้นเร็วไปหน่อยไหม?
แต่ฟังจากน้ำเสียงที่พร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อแล้ว แค่นี้ก็มากพอให้เดาว่าหวังเทียนป่าออกหน้าด้วยตัวเองเพื่อจะก่อพายุนองเลือด!
“หวังเทียนป่ามาหาพวกเราทำไม?” เฉียวหลวนเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นในใจ
และเนื่องจากเขาพึ่งตื่นจากอาการหมดสติ สภาพร่างกายยังไม่คงที่ ทุกคนจึงยังไม่ได้บอกเขาว่ามันเกิดอะไรขึ้นในช่วงหลายวันที่ผ่านมา
จางสิงมองหน้าคนอื่นๆ ก่อนเป็นคนเอ่ยปากเล่าเรื่องราว
หลังจากที่รู้ว่ากลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่งคิดทำอะไร ด้วยอุปนิสัยของเฉียวหลวน เจ้าตัวแสดงท่าทีโกรธเกรี้ยวออกมาทันที
“หวังเทียนป่ามันคิดจริงๆหรือว่ากลุ่มทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าของฉันจะยอมให้รังแกกันได้ง่ายๆ! ” เฉียวหลวนคำรามเสียงต่ำ แต่แล้วก็ไอออกมาอย่างหนัก
“หัวหน้า!” เห็นภาพนี้ ผู้ใช้พลังที่รายล้อมตัวเขาส่งเสียงร้องออกมา
“ฉันไม่เป็นไร” เฉียวหลวนสูดหายใจช้าๆ เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “พาฉันออกไป ฉันอยากรู้ว่าเจ้าหวังเทียนป่ามันต้องการอะไรกันแน่”
แต่ก่อนไป เขาหันไปมองฉู่เซวียน แล้วพูดว่า “ต้องขอโทษสหายฉู่ด้วย อันที่จริงฉันอยากเลี้ยงขอบคุณคุณ แต่ดันมาเจอเรื่องแบบนี้เข้าซะได้”
ฉู่เซวียนส่ายหัว เอ่ยว่า “หัวหน้าเฉียวพูดอะไรแบบนั้น เอาจริงๆเรื่องนี้ผมก็มีเอี่ยวด้วยเหมือนกัน เพราะงั้นเรื่องหวังเทียนป่า มอบให้ผมจัดการเถอะ”
“ใช่แล้วหัวหน้า พลังรบของสหายฉู่แข็งแกร่งมากเลยนะ ก่อนหน้านี้เจิ้งกวงก็ถูกเขาฆ่า ถ้าสหายฉู่อยู่ที่นี่ หวังเทียนป่าไม่มีทางก่อคลื่นลมใดๆได้แน่นอน” เฉินหยุนเอ่ยแทรก
“หัวหน้า เทพมรณะเคยสู้ตัวต่อตัวกับหวังเทียนป่ามาแล้ว เขาไม่ใช่แค่ชนะ แต่ยังบังคับให้หวังเทียนป่าถอยไปได้อีกด้วย ...”
“นี่ ... ก็ได้!”
ได้ยินคำโน้มน้าวของผู้ใช้พลังรอบๆ หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง เฉียวหลวนก็ตอบตกลง
