บทที่ 47 ประสบความสำเร็จในการซื้อสายเลือด

// ชื่อสายเลือด: อาโนมัมบ้ายักษ์

ระดับ: 4

อันดับ: Epic

ความสามารถพาสซีฟ: พลังเหนือมนุษย์ / ต้านทานพิษเล็กน้อย / ดวงตาอินฟราเรด / ลอกคราบ / ภูมิคุ้มกันการติดเชื้อ...ฯลฯ

ความสามารถแอคทีฟ: น้ำลายพิษ / รัดคอ / เขมือบชั่วพริบตา / ฟาดหาง / หมอกพิษ / บึงมึนงง / การป้องกันสัมบูรณ์...เป็นต้น

ประวัติ: อาโนมัมบ้าเป็นสัตว์ร้ายประเภทงูที่ใช้ธาตุพิษ ที่อยู่อาศัยปัจจุบันคือหุบเขามรณะบนดาวศุกร์ ไม่ได้รับข้อมูลเพิ่มเติม //

นี่คือสายเลือดที่ดีที่สุดในปัจจุบัน เนื่องจากทุกตัวเลือกที่ดีกว่านั้นแพงเกินไปสำหรับเฟลิกซ์หรือไม่ใช่สไตล์ของเขา

สำหรับกลุ่มความสามารถแบบพาสซีฟและแอกทีฟนั้น มีความสามารถระดับต่ำอยู่ 2-3 อย่าง เช่น ลอกคราบและน้ำลายพิษ แต่ส่วนใหญ่คือความสามารถของระดับ 4 ดังนั้นมันขึ้นอยู่กับโชคของเขาที่จะปลดล็อคพวกมัน

ด้วยความพอใจอย่างยิ่ง เฟลิกซ์จึงนำขวดใส่เข้าไปในสต็อกและเลือกขวด Epic แบบสุ่ม จากนั้นเขาก็ร้องเสียงดังด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า "ลูบี้มานี่ ฉันเลือกได้แล้ว"

'แกร๊ก!'

ลูบี้เปิดประตูด้วยขาและขยับขาเล็ก ๆ ของเขาลงบันไดอย่างรวดเร็วโดยไม่กลัวสะดุด ขณะที่พวกเอลฟ์กอดราวบันไดเหล็กและสไลด์ลงมาอย่างรวดเร็ว

'ตุบ ตุบ ตุบ'

ร่างอวบอ้วนของพวกเขาร่วงลงบนเบาะที่ตีนบันได พวกเขาได้เตรียมทุกอย่างเพื่อวิ่งลงมาที่ชั้นล่างอย่างแท้จริง

“ผมดีใจที่คุณชอบสายเลือดของผม บอกผมซิว่าสายเลือดไหน ผมจะจัดส่งให้คุณ” ลูบี้ลูบมือด้วยรอยยิ้มกว้าง เผยให้เห็นปากที่ไม่มีฟันของเขา

“อันนี้ แม่ตะขาบแดง อันดับ Epic บอกราคามาก่อน ฉันรู้ว่านายจะเพิ่มอย่างน้อย 30% จากราคาตลาด”

มือของเฟลิกซ์กำขวดแน่น มีความสิ้นหวังในดวงตาของเขา ทว่าในชั่วพริบตาคำใบ้เหล่านั้นก็หายไปราวกับเวทมนตร์

“ราคาเท่าไหร่?” เขาไอ

ด้วยประสบการณ์ของลูบี้ เขาไม่พลาดคำใบ้ดังกล่าว แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับมัน เขาเพียงแค่กระพริบตามองเฟลิกซ์ด้วยการแสดงออกที่ตรงไปตรงมา

“แม้ว่าผมจะเพิ่มราคาขึ้น 30% คุณก็รู้ว่ามันสมเหตุสมผล เพราะขวดของผมมีแก่นแท้ของสายเลือดสัตว์ร้ายสูงถึง 75% หรือมากกว่า” เขายักไหล่ “แต่ถ้าคุณซื้อจากร้านอื่นในราคาตลาด อย่าโทษผมเมื่อคุณพบว่าขวดที่คุณซื้อนั้นมีแก่นแท้เพียง 10% เท่านั้น”

ดวงตาของเขากลับมาเคร่งเครียดอย่างรวดเร็วขณะที่เขากล่าวแนะนำ “เชื่อผม อย่างเอาเส้นทางสายเลือดของคุณมาเดิมพัน”

เฟลิกซ์อดไม่ได้ที่จะพยักหน้ายืนยัน เขารู้ดีว่าทุกอย่างที่ลูบี้พูดนั้นเป็นความจริง เนื่องจากไม่ใช่ทุกคนจะสามารถสกัดแก่นแท้สายเลือด 75% ออกมาจากสัตว์ร้ายได้

คนเดียวที่สามารถรับมือกับความสำเร็จอันน่าทึ่งนี้ได้คือนักสกัดมืออาชีพระดับแนวหน้า

อาชีพที่ควรค่าแก่การเคารพและชื่นชม เนื่องจากมีเพียงมนุษย์ที่ฉลาดและฉลาดที่สุดเท่านั้นที่จะมีโอกาสทำงานในสาขานั้น

ท้ายที่สุด งานนี้อาศัยความรู้มากมายเกี่ยวกับยีนของสัตว์ ที่อยู่อาศัย แผนภูมิวงศ์ตระกูล และข้อมูลรายละเอียดเชิงลึกอีกมากมาย

เพราะการที่จะสกัดแก่นแท้สายเลือดที่สัตว์ร้ายสืบทอดพลังและความสามารถมาจากพ่อแม่ของมัน เราต้องสามารถค้นหาและศึกษาพวกมันเสียก่อน จากนั้นก็จับยีนเหล่านั้นใส่ลงในขวด ยิ่งผู้สกัดมีประสบการณ์และพรสวรรค์มากเท่าไร เขาก็ยิ่งสามารถสกัดเปอร์เซ็นต์ได้มากขึ้น

ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนเหล่านั้น เลือดของสัตว์ร้ายก็จะเป็นเพียงของเหลวที่มีในทุกสปีชีส์ มันเป็นเพราะพวกเขาเท่านั้นที่ทำให้คำว่าสายเลือดเกิดขึ้นตั้งแต่แรก

แต่เช่นเดียวกับทุกสายอาชีพ มักมีมือสมัครเล่นและแกะที่โง่เขลา

อาชีพนี้มีมือสมัครเล่นจำนวนมหาศาล พวกเขาอ่านงานวิจัยสองสามชิ้นที่นี่และที่นั่น ทำวิจัยเล็กน้อยและทดลองสองสามปี จากนั้นจึงสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาด้านการสกัดสายเลือด

มันคงดีและสวยงามถ้าเป็นอย่างนั้น ปัญหาคือเปอร์เซ็นต์การสกัดขยะของพวกเขามีไม่ถึง 20% นี่หมายความว่ามีแก่นแท้สูญเปล่าไปมากถึง 80%

สิ่งที่น่าเศร้าคือนักล่าส่วนใหญ่ยังคงจ้างพวกเขาให้ทำกรรมกับสัตว์ที่พวกเขาฆ่า เพราะพวกเขาไม่มีเงินจ้างนักสกัดมืออาชีพ

ที่แย่กว่านั้นคือแม้ว่าพวกเขาจะจ้างนักสกัดมืออาชีพและได้รับแก่นแท้ 80% ของสัตว์ร้าย ใครจะเชื่อคำพูดของพวกเขาและซื้อของจากพวกเขา ในเมื่อมันง่ายที่จะหลอกคุณสมบัติการสแกนของสร้อยข้อมือ AP

เพียงแค่ผสมแก่นแท้หลายชนิดเข้ากับวอลลาสด 80% + แก่นแท้ที่ต้องการ ขวดสายเลือดปลอมก็พร้อมเสิร์ฟแล้ว

ขวดเหล่านั้นไร้ประโยชน์เหมือนตดบรรจุขวด

ไม่มีใครสามารถรวมเข้ากับสายเลือดผสมได้ นั่นเป็นไปไม่ได้ มันถูกถกเถียงและทดสอบมาก่อน

หลังจากกลยุทธ์นี้ถูกใช้หลายครั้ง ก็ไม่มีใครสนใจที่จะซื้อขวดซึ่งอ้างว่ามีแก่นแท้ 75% ขึ้นไปโดยไม่ได้ตรวจสอบชื่อเสียงของผู้ขายก่อน

นั่นคือเหตุผลที่ลูบี้เพิ่มราคา 30% เพราะเขารับประกันว่าสายเลือดที่ลูกค้าได้รับนั้นเป็นของจริง

เขาสร้างชื่อเสียงนี้มานานกว่า 50 ปีด้วยการทำงานหนัก และในธุรกิจประเภทนี้ ชื่อเสียงคือทุกสิ่ง

“เอาล่ะ หยุดโม้ แค่ระบุราคา หวังว่ามันจะอยู่ในงบประมาณของฉัน” เฟลิกซ์กำหมัดแน่นแล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง

ลูบี้ดูไร้เดียงสาและจริงใจ เขาขยายรูม่านตามองไปที่เฟลิกซ์เหมือนลูกสุนัขขณะพูดว่า "100 ล้าน SC และ.."

โดยไม่รอให้ลูบี้จบประโยค เฟลิกซ์กำหัวใจไว้ด้วยความปวดร้าวและก้าวถอยหลัง

หัวใจแก้วของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยราคาที่สูงเกินไป

ลูบี้ไม่สนใจการกระทำของเฟลิกซ์ เขาเกาแก้มและเสริมว่า "นี่เป็นราคาลด 5% เพราะคุณมาซื้อของที่นี่เป็นครั้งแรก เด็กน้อย"

“ฉันควรจะคาดหวังสิ่งนี้ แต่ราคาของนายก็ยังน่าปวดหัวจริง ๆ” เฟลิกซ์สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้ววางขวดลงบนโต๊ะ พูดด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ “โทษที แต่ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันต้องออกจากร้านนายมือเปล่า” เขาส่ายหัว “งบประมาณของฉันไม่พอปิดช่องว่างจริง ๆ”

“ฉันเดาว่าฉันคงไม่ถูกลิขิตให้ไปกับแม่ตะขาบแดง”

เขาถอนหายใจ หันหลังกลับเดินไปที่กำแพงอิฐอย่างช่วยไม่ได้และท้อแท้ แต่ก่อนที่เขาจะก้าวไปสองก้าว ลูบี้ก็พุ่งเข้าใส่เข่าของเขาและเกาะมันไว้ด้วยรอยยิ้มฝืน ๆ

"เดี๋ยว! เราสามารถหาสิ่งที่วิน-วินกับเราทั้งคู่ได้เสมอ นายแค่ต้องบอกงบประมาณของนายมา แล้วฉันจะดูว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง"

"ฉันทำงานเยี่ยงทาสมาหลายปี เพื่อรวบรวม 60 ล้าน SC เพื่อซื้อสายเลือดที่คู่ควร ตอนนี้ฉันพบมัน แต่งบมีไม่พอ" เฟลิกซ์ทำไหล่ลู่คอตก แล้วพูดว่า "บอกฉันว่านายจะแก้ปัญหานี้ยังไง ฉันมีเงินแค่ 60 ล้านเท่านั้น ฉันไม่สามารถเพิ่มเหรียญได้แม้แต่เหรียญเดียว"

หัวใจของลูบี้จมลงทันทีเมื่อเขารู้ว่าข้อตกลงนี้หายไป ไม่ว่าเขาจะพูดหรือทำอะไร มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะลดราคา 40 ล้านในครั้งเดียว

แม้ว่าเขาจะลบเงิน 20 ล้านที่ตั้งใจจะโกงเฟลิกซ์และปล่อยให้เหลือเพียง 80 ล้านเดิม เขาก็คงไม่ซื้อสายเลือดของเขา

“นายพูดถูก ช่องว่างใหญ่เกินไปที่จะปิด ฉันทำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้” เขาชี้นิ้วไปที่สายเลือดบนโต๊ะและพูดด้วยความเย้ายวนว่า "แต่ยังมีสายเลือดอื่น ๆ ที่นายสามารถซื้อได้ด้วยเงิน 60 ล้าน เพียงแค่เลือกอีกขวด แล้วฉันจะให้ราคาที่ดี"

“แต่ฉันไม่อยากได้อย่างอื่น ฉันรู้สึกเชื่อมโยงกับแม่ตะขาบแดงเท่านั้น”

เฟลิกซ์เหวี่ยงลูบี้ไปที่โต๊ะอย่างไร้ความปราณี ราวกับว่าเขากำลังถอดรองเท้าแตะและเดินต่อไป “ช่างเถอะ ฉันไปร้านซิลิลินดีกว่า ฉันอาจจะพบสายเลือดที่เหมาะกับฉัน”

'ปัก!'

หัวของลูบี้ชนกับมุมโต๊ะอย่างแรง ถึงกระนั้น เขาไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากความโกรธและความอับอายหลังจากได้ยินเฟลิกซ์พูดว่าซิลิลินมีของดีกว่าเขา

"ปิดร้าน!! ไอ้เด็กเวรนี่ไม่สามารถไปไหนได้จนกว่าจะซื้อสายเลือด" เขาคำราม เส้นเลือดสีน้ำเงินปูดขึ้นบนขมับ

เฟลิกซ์ทั้งงงงวยและขบขัน เขามองดูเอลฟ์ตัวน้อยสามตัวยืนขวางทางเขาโดยมี 2 ตัวขวางหน้าเขาในขณะที่อีกตัวกำลังปิดประตู

“ลูบี้นี้หมายความว่ายังไง นายกำลังพยายามบังคับให้ฉันซื้อของของนายเหรอ” เขากอดอกด้วยท่าทางไม่พอใจและเสริมว่า "ถ้าคนอื่น ๆ รู้ชื่อเสียงของนายจะหายไป เราทุกคนรู้ว่าธุรกิจจะถึงวาระถ้าไม่มีมัน" เขาหันกลับมาและยิ้มอย่างอบอุ่นไปทางเอลฟ์ตัวน้อย “ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“ฉันไม่สน ฉันจะไม่ปล่อยแกไปจนกว่าแกจะเห็นราคาของสายเลือดเหล่านั้น” ลูบี้ที่ดื้อรั้นลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตัวเอง เขาไม่สนใจใบหน้าอาบเลือดของเขา เขาเพียงแต่จ้องเฟลิกซ์อย่างท้าทาย "เชื่อฉันเถอะว่าแกจะพอใจกับราคาของมัน"

เฟลิกซ์มองขวดสายเลือดบนโต๊ะ จากนั้นก็มองลูบี้ที่แสดงท่าทีดื้อรั้น เขาถอนหายใจและเข้าหาเขาอีกครั้ง “เอาล่ะ ถ้าราคาของนายตรงกับงบประมาณของฉัน ฉันจะพิจารณารับสายเลือดที่นี่” เขาเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ "รีบแสดงให้ฉันดู"

โดยไม่รอช้าแม้แต่วินาทีเดียว ลูบี้หยิบขวดอันดับหายากขึ้นมาและพูดว่า "ขวดนี้ราคาเพียง 35 ล้าน SC ค่อนข้างถูก ฉันจะขายมันในราคา 40 ล้าน"

"ขอผ่าน"

“นี่ 50 ล้าน”

"ผ่าน"

"อันนี้ 59 ล้าน"

"ผ่าน"

หลังจาก 8 ขวดถูกปัดทิ้งโดยเฟลิกซ์ ลูบี้เริ่มหมดความหวังที่จะดึงดูดความสนใจของเขา “อันนี้เป็นสายเลือดระดับ Epic ราคา 57 ล้าน ราคาเดิมคือ 65 ล้าน นี่ถูกที่สุดเท่าที่จะหาได้แล้ว” เขาขมวดคิ้วและนำเสนอสายเลือดอาโนมัมบ้ายักษ์ที่เฟลิกซ์ต้องการ

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เฟลิกซ์เลิกคิ้วและหยิบขวดจากมือของลูบี้ “ขอเวลาฉันหน่อย ฉันต้องการดูรายละเอียดของมัน” เขาไอและอธิบายว่า “ก่อนหน้านี้ฉันไม่สนใจสายเลือดที่เหลือหลังจากพบแม่ตะขาบแดง”

“เชื่อฉัน นี่เป็นหนึ่งในสายเลือดที่ดีในกลุ่ม Epic มันยากมากที่จะได้รับเนื่องจากพลังป้องกันและความแข็งแกร่งที่ล้นหลามของมัน” เขาถอนหายใจ "นักล่าของฉันจำนวนมากถูกมันเขมือบ"

“คร้าบ ๆ” เฟลิกซ์โบกมือและไล่เขาออกไป “ไปที่มุมห้องแล้วให้ฉันอ่านอย่างสงบ”

ลูบี้หุบปากทันทีและมองดูสีหน้าของเฟลิกซ์ที่เปลี่ยนจากความสนใจเป็นความเบื่อหน่าย ขณะที่เขาอ่านรายละเอียดของสายเลือด

ขณะที่จิตใจของเขาเริ่มเต็มไปด้วยความคิดที่สิ้นหวัง เขาก็ได้ยินเสียงเรียบ ๆ ของเฟลิกซ์ "เอางี้ ฉันอาจจะเอาไอ้นี่ถ้านายลดราคาเหลือ 55 ล้าน" เขาส่ายหัว “ฉันจะไม่เสียงบประมาณทั้งหมดไปกับสายเลือดที่ไม่เข้ากับสไตล์การต่อสู้ของฉันขนาดนั้น”

“ขายมันด้วยเงิน 55 ล้าน ไม่งั้นฉันจะไปร้านซิลิลิน คราวนี้นายหยุดฉันไม่ได้แล้ว” เขายื่นข้อเสนอครั้งสุดท้ายด้วยท่าทางหนักแน่น

ลูบี้ไม่สนใจน้ำเสียงของเขา เขาพยักหน้าเหมือนไก่จิกและยื่นมือไปจับมือกับเฟลิกซ์ "ตกลง"

"เราเซ็นสัญญาได้ทันที อย่าซื้อของจากร้านซิลิลิน แล้วฉันจะให้ส่วนลด 5% ตลอดชีพในร้านของฉัน"

“โอเค ไม่มีปัญหา ไปเตรียมสัญญามา ฉันมีธุระที่อื่นต่อ” เฟลิกซ์จับมือและรออย่างอดทนเพื่อให้ลูบี้เตรียมสัญญา

เขายังมีท่าทีเฉยเมยไม่เปลียนแปลง

ไม่กี่นาทีต่อมา ลูบี้แสดงสัญญาโฮโลแกรมหนึ่งหน้าให้เฟลิกซ์ มีเงื่อนไขไม่มากเกินไป

"อืม ฉันไม่เห็นปัญหาของข้อกำหนดและเงื่อนไข แต่เปลี่ยนตรงนี้หน่อย" เฟลิกซ์ชี้นิ้วไปที่ประโยคที่สามและพูดว่า "เปลี่ยนการจัดการส่งไปยังโลกของฉัน นายแค่ให้รหัสประจำขวดกับฉัน ฉันจะตัดสินใจเองว่าจะรับของเมื่อไหร่"

"ไม่มีปัญหา" ลูบี้แตะสร้อยข้อมือของเฟลิกซ์เบา ๆ แล้วบอกว่า "ฉันส่งแล้ว นายแค่ต้องโทรติดต่อบริษัทขนส่งแล้วบริษัทก็จะไปส่งให้ถึงหน้าประตูนายโดยไม่เสียหาย"

หลังจากเห็นว่าทุกอย่างลงตัวแล้วเฟลิกซ์ก็เซ็นสัญญาด้วยรอยยิ้มถูกใจ จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและกล่าวคำอำลากับลูบี้

ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่อีกต่อไป 55 ล้าน SC ถูกหักจากบัญชีธนาคารของเขาทันทีที่เขาเซ็นสัญญา ส่วนขวด? เขาทิ้งมันไว้ในร้าน

สิ่งสำคัญคือรหัสซีเรียลเฉพาะของผลิตภัณฑ์

ทันทีที่เฟลิกซ์ออกจากร้าน ลูบี้ก็เต้นด้วยความตื่นเต้น "ไปเตรียมงานฉลองเล็ก ๆ วันนี้เราจะฉลองชัยชนะเหนือนังตัวแสบนั่น" เขาเม้มริมฝีปากสั่ง ถ้าเขามีฟันเขาก็จะกัดฟันสั่ง

'เธอขโมยหัวใจของฉันแล้วเหยียบย่ำมันอย่างไร้ความปราณี ขโมยเครือข่ายของฉัน และจากนั้นก็ทำลายชื่อเสียงของฉัน ทำให้ฉันต้องมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่เหมือนหนู ตอนนี้ยังต้องการขโมยลูกค้าของฉันด้วยรึ!'

เขาเปิดขวดไวน์ที่พวกเอลฟ์ส่งให้และดื่มจนหมดภายในไม่กี่วิ เขาเอาแขนเสื้อเช็ดปากแล้วเยาะเย้ย ‘ฝันไปเถอะซิลิลิน ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะปีนกลับไปยังที่ที่ฉันเคยอยู่ และฉันจะทำลายเธอ ฉันสาบาน รอก่อนเถอะนังตัวแสบ’

-------------------------