ตอนที่ 23 นักล่ากลายเป็นผู้ถูกล่า

ฉันแอบไปด้านหลังต้นสนใหญ่  กลั้นหายใจ ขณะเหลือบมองหมาป่าสามตัวที่ดมฟุดฟิด เดินห่างจากฉันไม่กี่เมตร

ตอนนี้ที่ฉันวิวัฒนาการ ฉันควรสู้และฆ่าหมาป่าน้ำแข็งเหล่านี้ได้?

อืม ฉันไม่อยากมั่นใจเกินไป

ฉันมีการป้องกันสูง อืม สถานะป้องกันไม่แสดง แต่ฉันเชื่อว่าพลังชีวิตฉันถือเป็นพลังป้องกัน

ฉันตรวจสอบสถานะของหมาป่า พวกมันมีพละกำลังสูงกว่าฉันหน่อย แต่ยังไม่ถึงขั้นกลาง!และความคล่องตัวพวกมันก็สูงกว่าฉัน หมายความว่าพวกมันเร็วและว่องไว

แต่ท่วา สถานะอื่นพวกมันต่ำกว่าฉัน

แต่ฉันไม่เชื่อใจระบบมากเกินไป ฉันจำได้ว่าหมาป่าจะโจมตีไม่หยุดแม้ตอนพลังชีวิตพวกมันลดเป็นศูนย์ หมายความว่านี่ไม่เหมือนเกม แต่เป็นของจริง

มันไม่ถูกไปหมด..บางทีฉันอาจมองเป็นแบบนั้น แต่ไม่ใช่กับคนอื่น

ฉันขาดแคลลอรี่ ฉันกำลังพยายามกินต้นสนและใบไม้ พวกมันรสชาติแย่มากและแทบไม่ให้แคลลอรี่

ฉันมีแคลลอรี่ต่ำ และนั่นคือสิ่งที่คอยเติมพลังให้การฟื้นฟูของกายอมตะ

ฉันต้อง..โจมตีหนึ่งในพวกมัน กินเนื้อพวกมันและจากนั้นก็พุ่งไปที่เหลือ

ฉันจะทุ่มศรัทธาลงในเกล็ดใหม่กับผลึกที่คลุมตัวฉันเป็นการป้องกัน แต่ฉันจะโจมตีด้วยกรงเล็บกับเขี้ยว

และใช่ เวทมนตร์ของฉันด้วย

ในความเป็นจริง ฉันกำลังวางแผนจะฆ่าพวกมันด้วยเวทมนตร์อย่างเดียว

ถ้านั่นไม่ค่อยผล ฉันค่อยอกแรง

มานาฉันตอนนี้อยู่ที่ 200 สถานะเวทมนตร์ฉันสูงมาก อยู่ที่ 65 ซึ่งหมายความว่าฉันสามารถสร้างความเสียหายเวทย์ได้มากกว่าเดิม

ฉันไม่ได้ฝึกฝนเวทมนตร์มาสักพัก ซึ่งฉันกำลังวางแผนฝึกหลังฉันกินเนื้อพวกนี้ได้

ฉันมั่นใจว่าด้วยมานาปัจจุบัน ฉันควรทำได้มากกว่าแค่มีด

แต่มีดยังกระจอกมาก และลมก็ทำได้แค่พัดพวกมัน

โอ้ บางทีถ้าฉันฝึกพอ ฉันจะสามารถบินขึ้นฟ้าได้ไหมนะ?ฉันไม่ต้องการปีกด้วยซ้ำ!

หยุดวางแผนก่อน ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณกระบวนการคิดความเร็วสูงของฉัน พวกหมาป่ายังแทบไม่ขยับไปไหนตั้งแต่ฉันเห็นพวกมัน

ฉันผสานมานาเป็นการอำพรางตัวและเริ่มซุ่ม ย่องเข้าใกล้พวกมันทีละนิด

พอฉันคลุมตัวเองด้วยหิมะและกลิ่นของต้นสน พวกหมาป่าก็จะจับกลิ่นฉันได้ลำบากถ้าฉันกลั้นหายใจ

น่าแปลกใจ ฉันกลั้นหายใจได้หลายนาทีเลย การเป็นมังกรถือว่าสุดยอดมากแม้จะไม่ใช้ทักษะในระบบ

หมาป่าค่อยๆก้าวเดิน จนกระทั่งตัวหนึ่งหูกระดิก มันได้ยินฉัน

มันรีบหันมามองที่ฉันอยู่ ขณะที่ฉันรีบซ่อนหลังต้นสน

เกือบไป

หมาป่าดูเหมือนจะเมินอย่างรวดเร็วและเดินต่อไป

นี่คือโอกาสของฉัน

ฉันรีบพุ่งไปหาหมาป่าที่ใกล้สุดทางขวาฉัน ผู้กำลังหันก้นให้ฉัน!

ขอโทษนะ ไม่ ไม่ขอโทษ!

ฉันเสกมีดน้ำแข็งสี่เล่มและจากนั้นก็ร่ายคาถาลม!

มีดกระแทกหลังของหมาป่าขณะที่มันส่งเสียงร้องโหยหวน หนึ่งในมีดยังปักหัวมัน แต่มันก็ยังไม่ตาย!

ฉันรีบเข้าไปปลิดชีพมันก่อนอีกสองตัวจะมา!

สุดท้ายหมาป่าที่เจ็บปวดก็เห็นคนที่ซ่อนด้านหลังมัน ซึ่งคือฉัน!ฉันสามารถเห็นความกลัวในสายตามัน ถึงแม้ว่ามันสูงกว่าฉันเล็กน้อย!

ฉันเสริมกล้ามเนื้อฉันด้วยมานาและเสริมความเร็วฉัน ไปถึงมันก่อนมันจะได้หนี และใช้กรงเล็บฉันฟันหน้ากับตามัน

ฉั้ว!ฉั้ว!

“โบร๋ว!”

หมาป่าโหยหวนและล้มลงกับพื้น!

ฉันคิดว่าฉันทำลายกะโหลกมันไป เพราะมันตายแล้ว

แต่มันยังไม่จบ!

“กรา!”

“โอ๋ว!”

สุดท้ายหมาป่าสองตัวก็มาถึงสถานที่ที่พวกพ้องพวกมันหมดลมหายใจ แต่เห็นเพียงศพเพื่อนมันไม่ขยับ

พวกมันร้องด้วยความโกรธ หมาป่าเหล่านี้อาฆาตแค้นมาก ต่อให้พวกมันรู้ว่าฉันจะเหนือกว่าพวกมัน!

ฉันสงสัยจังว่าทำไมพวกมันยังไม่ถึงขั้นกลาง ฉันยังถึงขั้นกลางหลังกินแค่กระต่ายกับหมาป่าเลย ทำไมพวกมันทำไม่ได้?

พวกมันไม่ได้กินแกนมานา?หรือบางทีฉันสามารถย่อยพวกมันได้ผ่านกายอมตะ?

นั่นอธิบายได้ว่าทำไมฉันถึงเติบโตเร็ว

ยังไงซะ ฉันรีบกระโดดหนีพวกมันและสร้างมีดน้ำแข็งเพิ่ม

มีดน้ำแข็งอีกห้าเล่มพุ่งใส่หมาป่าทางซ้าย ตัวที่ใกล้กับฉันสุด แต่มีดแค่สามเล่นถึงเจาะทะลุเนื้อมัน

หมาป่าส่งเสียงร้องเจ็บปวดแต่ก็ยังไม่เนไรและหลบกรงเล็บฉันทัน

“กรา!”

หมาป่าที่ฉันเมินกระโดดใส่หลังฉัน และเริ่มกัดฉัน!

เขี้ยวมันเริ่มเจาะผ่านเนื้อฉัน แต่ฉันแข็งกว่าเดิมมาก บาดแผลเล็กน้อยแบบนี้ฉันไม่สนใจ!

ใช่ ก่อนหน้านี้ฉันคงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ตอนนี้ฉันชินแล้ว

หมาป่าเริ่มข่วนหลังฉัน ผลึกทำหน้าที่ปกป้องได้ดี มันยังห่างไกลจากการฉีกเกล็ดมังกรฉัน ฉันสลัดมันออกหลังด้วยลมแรงและจากนั้นก็เล็งหมาป่า

หมาป่าตะเกียกตะกายยืน มันเริ่มสร้างหนามน้ำแข็งเพื่อโจมตี แต่เหล่านี้ไม่มีผลต่อการดูดซับน้ำแข็งของฉัน!

ฉันกระโจนใส่มันและไม่เสียมานาเพิ่ม ฉันใช้ปากฉันงับคอหมาป่า รสชาติขมของขนมันเต็มปากฉัน และฉันก็บดขยี้คอมัน!

“กรา....!”

แกร๊ก!

เสียงกระดูกหักดังขึ้น ทำให้ฉันขนลุก ฉันโหดจริง

ฉันทิ้งศพหมาป่าขณะหันไปมองตัวสุดท้าย

ถ้าฉันเป็นแก ฉันจะหนีไป

แต่ทว่า มันดูเหมือนจะยึดติดและคำรามโกรธใส่ฉัน เสริมร่างกายด้วยมานาและกระโจนใส่ฉัน เล็งหัวฉัน!

อ่อนหัด

ฉันสร้างมีดน้ำแข็งที่ยาวกว่าปกติ ซึ่งคล้ายกับดาบน้ำแข็งและเล็งคอของมัน!

“แอ้ก...!”

หมาป่าพลันสำลักและล้มลงบนพื้นหิมะ

มันตายแล้ว