ตอนที่ 425+426 กลอุบาย

ตอนที่ 425 กลอุบาย

“แม่คะ อย่าบอกนะว่าคุณปู่เองก็กำลังดูถูกพี่เฉินเพียงเพราะเขาต้องนั่งรถเข็น? ทุกครั้งที่ฉันไปเยี่ยมคุณปู่ ฉันเห็นนะว่าท่านปฏิบัติต่อตู้ซื่อเซียนดีแค่ไหน ฉันรู้สึกไม่ดีแทนคุณลุงเลย สุขภาพของคุณปู่ก็แย่ลงทุกปี ฉันเดาได้เลย ท่านต้องทิ้งสมบัติทั้งหมดให้กับตู้ซื่อเซียน ท่านน่ะลำเอียง ละเลยคุณลุงกับพี่เฉิน”

ยิ่งพูดมากขึ้น หญิงสาวก็เริ่มโมโหขึ้นเรื่อย ๆ “แม่คะ พ่อเขาจะปฏิบัติกับพวกเราไม่ดีไปด้วยไหมคะ ถ้าคุณปู่ไม่ไว้ใจและยอมรับคุณลุง ดูสิคะ พ่อน่ะดีต่อโจวเหวยฉีแค่ไหน! ไอ้บ้านั่น! มันอยากได้รถ พ่อก็ซื้อรถให้มันทันทีเลย!”

เจียงเหยารู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอมองดูคู่แม่และลูกสาวคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้ เมื่อพิจารณาจากท่าทางและการวางตัวของพวกเขาแล้ว เธอมั่นใจว่านั่นเป็นบทสนทนาของพวกเธอ แล้วนั่นพวกเธอกำลังพูดถึงโจวเหวยฉีคนเดียวกับที่เธอรู้จักหรือเปล่า

“ก็แค่สุนัขป่าพันทาง พ่อของแกก็แค่รู้สึกผิดเท่านั้นแหละ เหมือนว่าติดค้างอะไรเจ้านั่นล่ะมั้ง ก็แค่รถ จะไปคิดให้เปลืองสมองทำไม? ฉันไม่ได้ให้ทุกอย่างตามที่แกต้องการหรอกเหรอ? โจวเหวยฉีน่ะถูกลิขิตมาแล้วให้ไร้ความหมาย เขาจะทำอะไรได้อีก? แม้จะได้รับการยอมรับจากคนอื่น นั่นก็เพราะคนอื่นเกรงใจตระกูลเหลียง ตระกูลกู้ กับตระกูลเฉินก็เท่านั้น ลูกคิดว่ามันมีความสามารถอะไรอย่างนั้นเหรอ?”

ตระกูลเหลียง? ตระกูลกู้? ตระกูลเฉิน?

เจียงเหยารู้สึกประหลาดใจ พวกเขากำลังพูดถึง เหลียงเยวื่อจือ กู้ฮ่าวอวี้ และเฉินซวีเหยา งั้นก็คนที่พวกเขากำลังว่าร้ายก็คงจะเป็นโจวเหวยฉี

พวกเธอเกี่ยวข้องอะไรกับเขา?

เจียงเหยาฟังการสนทนานั้นอย่างตั้งใจมากขึ้น จนไม่สนใจฟังเสียงสนทนาอื่น

“ใช่แล้วล่ะค่ะ ทั้งหมดก็แค่อุบายของพี่น้องเหลียงพวกนั้นล่ะ ถ้าพวกเขาปฏิบัติต่อมันดีจริงอย่างที่มันว่า ทำไมมันยังทำงานกระจอกในแผนกที่ไม่สำคัญอยู่นั้นล่ะ? ก็ช่วยไม่ได้ ผิดที่มันโง่เอง คิดไร้สาระว่าคนอื่นจะดีกับมัน” หญิงสาวยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ผู้ชายเลอะเทอะอย่างมัน ทำไมพ่อถึงได้ดีกับมันนะ? มันจะไม่ได้อะไรทั้งนั้น!”

หยุดไปครู่นหึ่ง หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ “แม่คะ พี่ใหญ่กำลังจะแต่งงานกับหลี่เทียนซินเร็ว ๆ นี้แล้ว ส่วนจางหลานเซียงนั่นก็กำลังตั้งท้องลูกของพี่ใหญ่”

“ยังจะกล้าพูดอีก! ก่อนหน้านี้ฉันถูกหลอกอยู่ตั้งนาน กว่าจะรู้ว่าจางหลานเซียงตั้งท้องลูกของพี่แก สุดท้ายเลยต้องทำตามความคิดของแก ให้นางนั่นแต่งงานกับโจวเหวยฉีแทน ใครจะไปคิดว่าที่ผ่านเป็นเรื่องโกหก! จางหลานเซียงจะวางแผนอะไรอีกก็ไม่รู้? ฉันไม่หลงกลง่าย ๆ แน่ แต่ฉันรู้ว่านางนั่นต้องการแต่งกับพี่แก!”

บทสนทนาเริ่มน่าสนใจมากขึ้น เจียงเหยารู้สึกประหลาดใจ เธอแอบฟังมากเกินจำเป็น แต่นั่นมันข้อมูลสำคัญเลยนะ

นางโจวต้องการให้จางหลานเซียงที่ตั้งท้องลูกของพี่ชายของโจวเหวยฉี แต่งงานกับโจวเหวยฉี

ทำไมล่ะ?

สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะไม่น่าเชื่อ

__

ตอนที่ 426 เข้าถ้ำเสือ

“แม่คะ แต่หลานเซียงรักพี่ใหญ่จริง ๆ นะคะ อีกอย่างเรื่องโกหกแม่มันเป็นความคิดของเรา ไม่เกี่ยวกับเธอเลย เธอเพียงแค่หวังจะมีลูกก็เท่านั้น ถ้าแม่ไม่เชื่อเรา แม่พาเธอไปตรวจร่างกายก็ยังได้”

ขณะที่เธอพูด เธอดึงแขนแม่ของเธอเบา ๆ และทำเสียงอ่อนลง “แม่คะ หลานเซียงเขาเป็นเพื่อนรักของหนู อีกอย่าง แม่ก็รู้ว่าพี่เขาฟังแม่แค่ไหน ถึงแม้ว่าพี่เขาเองก็ชอบหลานเซียงเหมือนกัน แต่เขาก็ยังหมั้นกับหลี่เทียนซินตามความต้องการของแม่”

เมื่อรู้สึกถึงอารมณ์ที่อ่อนโยนลงของแม่ หญิงสาวก็พูดต่อว่า “แม่คะ โจวเหวยฉีก็เป็นคนพวกอ่อนหัด เอาแน่เอานอนอะไรด้วยก็ไม่ได้ เขากลัวพี่ใหญ่กับแม่มาโดยตลอด ถ้าพ่อขอให้เขาแต่งกับจางหลานเซียง เขาจะกล้าขัดพ่อเหรอ ตราบใดที่เขายอมแต่งงานกับจางหลานเซียง พ่อก็ไม่ต้องหาภรรยาให้เขาอีก หลังแต่ง แม่ก็ให้พวกเขาอยู่ด้วยที่บ้านตระกูลโจว มีแม่กับพ่ออยู่ใกล้ ๆ แม่จะได้จับตาดูโจวเหวยฉีได้ตลอดเวลา ยิ่งไปกว่านั้น หลานเซียงกับหลานของแม่ก็จะได้อยู่ในความดูแลของแม่ด้วย ส่วนพี่ใหญ่ ถ้าเขาคิดถึงหลานเซียง พวกเขาก็ยังได้เจอกัน เจ้าปัญญาอ่อน โจวเหวยฉีจะไปรู้เรื่องอะไร”

ชั่วร้าย เลวทราม น่าชังนัก!!!!

นั่นคือทั้งหมดที่เจียงเหยาสามารถคิดได้ ไม่แปลกใจที่โจวเหวยฉีไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับครอบครัวของเขา ก็เพราะมันเป็นอย่างนี้ยังไงล่ะ!

เมื่อได้ยินหญิงสาวเรียกโจวเหวยฉีว่าพวกอ่อนหัด ทำให้เจียงเหยาหัวเราะคิกคักออกมา เขาเป็นคนรักอิสระจะตาย ห่างไกลกับคำว่าอ่อนต่อโลกนัก สำหรับลู่ชิงสีที่จะปฏิบัติต่อเขาในฐานะเพื่อนแล้ว มีหรือจะมีคำว่าอ่อนโยน

โจวเหวยฉีคงจะสร้างตัวตนขึ้นมาหลอกลวงครอบครัวสินะ เจียงเหยาคิดบวกเกี่ยวกับเองนี้

“คุณกำลังมองอะไรอยู่?”

ลู่ชิงสีกลับมาที่ห้องเพื่อตามหาเจียงเหยา เขาเห็นเธอยืนอยู่ที่หน้าต่าง ใบหน้าดูแปลก ๆ เธอตั้งใจเสียจนไม่สังเกตเห็นการปรากฎตัวของเขา กระทั่งเขาส่งเสียงออกมา

“ฉันกำลังดูพวกเขาอยู่ค่ะ” เจียงเหยาทำท่าทางด้วยปากของเธอ ชี้ไปที่ผู้คนที่อยู่ด้านล่างและพูดว่า “ถ้าฉันจำไม่ผิด พวกเขาเป็นคนตระกูลโจวใช่ไหม?”

ลู่ชิงสียืนอยู่ข้างเจียงเหยา เขาใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวเธอไว้ เขามองไปยังทิศทางที่เธอชี้ และจำคนที่ปัญหานั้นได้ด้วยการชำเลืองมองเพียงปาดเดียว

“ใช่ คุณนายโจวกับลูกสาวของเธอ โจวหนิง” ลู่ชิงสีกล่าว “คุณรู้จักพวกเขาด้วยเหรอคะ”

“ฉันได้ยินเรื่องที่พวกเธอพูดด้วยล่ะ” เจียงเหยาหัวเราะ

เขาไม่สงสัย เขาคิดว่าเธอได้ยินเรื่องของพวกเขาพูดจากข้างล่าง แล้วเพิ่งจะกลับขึ้นมาชั้นบน

“เหวยฉี เป็นลูกนอกสมรสของตระกูลโจว แม่ที่ป่วยของเขาส่งเขากลับมาที่ตระกูลโจว และขอให้เขาอยู่กับคนพวกนั้น ท่านคงกังวลว่าเหวยฉีจะเกลียดพ่อผู้ให้กำเนิด ก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต ท่านกำชับให้เหวยฉีสัญญากับท่านว่าจะอยู่ในตระกูลโจวและกตัญญูต่อพ่อของเขา”

ลู่ชิงสีอธิบาย “เขาอายุมากกว่าโจวหนิง คุณนายโจวกับลูก ๆ ของเธอ ทำยังกับเหวยฉีเป็นเนื้อร้ายของพวกเขา”

“แม่แท้ ๆ ของเหวยฉีคิดอะไรอยู่?” เจียงเหยารู้สึกประหลาดใจ “ท่านก็รู้ว่านางโจวกับลูก ๆ ของเธอก็อยู่ที่นั่น มันไม่เป็นการส่งลูกชายเข้าถ้ำเสือหรอกเหรอ? ไม่แปลกใจเลยคะที่เหวยฉีอยากจะย้ายออกมาและใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่อย่างนั้นก็คงจะต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับตระกูลโจว”