บทที่ 316 ต้องรอด!!
หนึ่งวันแรกผ่านไป ... ร่างของหนิงเทียนลอยล่องคล้ายกับปุยนุ่น ใบหน้าของมันเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม สองมือไพร่ไว้ที่ด้านหลัง มันใช้เพียงการบิดตัวและเบี่ยงศีรษะในการหลบกรงเล็บและคมเคี้ยวของพยัคฆ์ทมิฬทั้งฝูง ซึ่งเวลานี้จำนวนของอสูรโบราณเหลือเพียงแปดตัวเท่านั้น ในตอนนี้หนิงเทียนไม่ได้ใช้พลังปราณในการออกกระบวน...
