ตอนที่ 423+424 ออกจากโรงพยาบาล

ตอนที่ 423 ออกจากโรงพยาบาล

“ดีจริง ๆ ผมรู้สึกโล่งใจมาบ้างแล้วที่รู้เรื่องนี้” ลู่ชิงสียกมือขึ้นและลูบศีรษะของเธอ “สัญญานะว่าจะไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นอีก! ถ้าใครมาถามคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็ให้บอกพวกเขาไปว่าผมเป็นคนสอนก็แล้วกัน ถ้าพวกเขายังมีปัญหาอะไรอีก ก็ให้พวกเขามาถามที่ผม”

เธอคล้ายกับแมวตัวน้อย เจียงเหยาใช้นิ้วจิ้มไปยังฝ่ามือของลู่ชิงสีและตอบรับเขาไปเบา ๆ เธอไม่ขยับ เมื่อริมฝีปากของเขากดลงมา แต่เธอกลับตอบรับจูบของเขาอย่างกระตือรือร้น

ลู่ชิงสีพอใจมากกับการกระทำของเจียงเหยา เพราะก่อนหน้านี้เธอปฏิเสธทุกการกระทำจากเขา ขณะที่นอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ความเย้ายวนเล็ก ๆ น้อยเช่นนี้ที่เกิดขึ้นก็มากพอสำหรับเขาแล้ว

ภายใต้การดูแลของเจียงเหยา และบวกกับสุขภาพที่ดีของเขา อีกครึ่งเดือนลู่ชิงสีก็สามารถออกจากโรงพยาบาลกลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้แล้ว

วันที่เขาถูกกำหนดให้กลับบ้าน ลู่ชิงสีตื่นขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง ความสุขของเขาแสดงออกมาอย่างชัดเจนบนหน้านั้น

ขณะที่เฉินซวีเหยากลับมาจากการจัดการเอกสารสำหรับออกจากโรงพยาบาล ลู่ชิงสีตั้งใจให้เขาพาไปที่ห้องข้าง ๆ เพื่อบอกลา เขามองไปที่ผู้พันหลินที่นั่งอยู่บนรถเข็นด้วยสายตาน่าชัง

“ผมจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้แล้วครับ ผู้พันหลิน” ลู่ชิงสีรายงาน

ผู้พันหลินพยักหน้ารับ เขาคิดว่าตัวเองจะได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วกว่าลู่ชิงสีเสียอีก! เมื่อเห็นว่าร่างกายของลู่ชิงสีฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว ผู้พันหลินก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมจำนนต่อผลกระทบอันทรงพลังของความแก่ชรา แม้ว่าเขาจะอายุมากกว่าลู่ชิงสีเพียงไม่กี่ปี

ลู่ชิงสีดูเหมือนจะมีเรื่องคุยกับผู้พันหลิน เจียงเหยาจึงขอตัวกลับมาเก็บของที่ห้อง พยาบาลสองคนกำลังทำความสะอาดภายในห้อง พวกเขาไม่ได้สังเกตว่าเธอเข้ามา ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน

“เมื่อวาน เพื่อนฉันที่ทำงานในโรงพยาบาลเมืองจินโทรมาล่ะ ถามฉันว่าใครเป็นคนผ่าตัดให้กับทหารนามสกุลเก๋อ ทุกคนตกใจมากที่เห็นผลการตรวจของเขาหลังจากที่เขาย้ายไปรักษาที่นั่นได้หนึ่งสัปดาห์ ขาที่ได้รับบาดเจ็บของเขา ทีแรกเหมือนว่าต้องเสียขาไปแล้ว แต่หลังจากผ่าตัด ขาเขากลับมาใช้งานได้ปกติ เธออยากให้ฉันไปถามน่ะสิ ว่าใครเป็นคนผ่าตัด”

“เรื่องปกติที่เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่ที่เธอย้ายมาที่นี่ เธอรู้จักคนไข้ที่พักในห้องนี้ก่อนหน้านี้ไหมล่ะกับภรรยาของเขาน่ะ? พวกเขาสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นที่นี่ ฉันได้ยินมาว่าการผ่าตัดของพวกเขาน่าทึ่งมาก แม้แต่หัวหน้าของเราก็เรียกเธอว่า ‘เทวแพทย์’ เธอ

“ทหารที่เธอพูดถึง ก็เป็นเทวแพทย์คนนี้แหละ เป็นคนผ่าตัดให้ ถ้าเธอไม่เชื่อ เธอก็ไปถามลูซี่เอาเองสิ เธอก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย เธอบอกว่าเทวแพทย์คนนี้เข้ามาในห้องผ่าตัดด้วยชุดผ่าตัดพร้อมกับสวมหน้ากากและหมวกผ่าตัด มีแค่ดวงตาเท่านั้นที่มองเห็น เธอคิดว่าหมอหญิงคนนั้นแหละคือ เทวแพทย์ ก็มีเท่านี้ล่ะที่รู้ เธอยังได้ยินมาอีกว่าผู้หญิงคนนั้นมีภูมิหลังที่ทรงอิทธิพล เรื่องทั้งหมดของเธอเป็นเรื่องห้ามเผยแพร่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี่เป็นกฎของโรงพยาบาล หมอของเราสองสามคนเองที่ได้พบเธอและรู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ไม่มีใครกล้าเปิดเผยเรื่องนี้ต่อสาธารณะ”

“ว้าว ลึกลับจัง!”

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน! ยังไงซะ เธอก็มีความสามารถมากเลยล่ะ!  ลู่ซี่บอกว่าผู้ป่วยห้องข้าง ๆ ผู้พันหลิน ตอนที่มาถึงไดรับการวินิจฉันว่าต้องถูกตัดขา แต่เทวแพทย์ก็สามารถช่วยให้เขาไม่ต้องถูกตัดขา ดู ๆ ไปแล้วเขายังฟื้นตัวได้รวดมากด้วย”

__

ตอนที่ 424 เทวแพทย์ผู้ลึกลับ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง พยาบาลก็ชี้ไปที่เตียงว่างเปล่าและกล่าวว่า “ร้อยเอกลู่คนนี้ก็เป็นเคสมหัศจรรย์อีกเคสหนึ่ง หมอหลายคนบอกว่าโอกาสรอดเขาน้อยมาหรือไม่มีโอกาสเลย ดูเขาในตอนนี้สิ ยังรอดมาได้และได้ออกจากโรงพยาบาลวันนี้แล้ว!”

“ไม่น่าเชื่อเลย! ไม่แปลกใจเลยที่หัวหน้าเรียกเธอว่า เทวแพทย์ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ถ้าฉันได้เจอเธอ จะวิเศษขนาดไหน!”

“คนอย่างเราจะไปมีโอกาสได้เจอได้ยังไง เธอรู้ไหมว่ามีคนกี่คนที่พยายามจะเข้าไปอยู่ในจุดต่ำสุดของเทวแพทย์? อย่าบอกใครเรื่องที่ฉันบอกเธอในวันนี้ล่ะ มีคนถามลูซี่เกี่ยวกับเทวแพทย์คนนี้หลายคน แต่เธอก็ไม่กล้าแม่แต่จะเปิดเผยความจริงว่าเทวแพทย์ท่านนั้นเป็นผู้หญิง หัวหน้ากล่าวอย่างชัดเจนเลยว่า ใครก็ตามที่กล้าเปิดเผยข้อมูลของเทวแพทย์จะถูกไล่ออกทันที เราอาจจะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่นั่นแหละ อนาคตของพวกเขาถูกทำลายแน่ ไม่มีทางเอาคืนมาได้อีก”

“เธอหมายความว่ายังไง ที่ว่าเราสามารถรักษาชีวิตของเราไว้ได้? เธอหมายถึง ถ้าใครเปิดเผยเรื่องของเทวแพทย์จะต้องพบจุดจบอย่างนั้นเหรอ?” พยาบาลอีกคนตกใจ

“ไม่ว่ายังไงก็ตาม เทวแพทย์คนนี้มีคนหนุนหลังอยู่ เธอก็แค่แกล้งทำเป็นว่าเราไม่รู้อะไรเสียก็จบแล้ว ถ้าใครถามก็บอกไปว่าเราได้ยินเพียงข่าวลือเท่านั้น เราไม่ได้มีส่วนรู้เห็นอะไร”

ตัวเอกที่เป็นหัวข้อสนทนายืนฟังอยู่หน้าประตู พร้อมกับอาการตกใจเมื่อได้ยินเรื่องราวนี้ เจียงเหยาใช้เวลาสิบห้าวันที่ผ่านมาในการดูแลลู่ชิงสี เธอไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นภายในโรงพยาบาลบ้าง

ใครจะรู้ว่าเธอได้การขนานนามใหม่เพียงไม่ถึงครึ่งเดือน

เทวแพทย์?

มุมปากของเธอยกขึ้น ชื่อเจ๋งทีเดียวนี่

เธอได้กลายเป็นตัวละครลึกลับและทรงพลังที่ผู้คนไม่สามารถเข้าถึงได้

เธอยิ้ม ผู้อำนวยการทำได้ดีมาก การทำให้แน่ใจว่าเธอเป็นคนที่น่ากลัวและเป็นที่รักในเวลาเดียวกัน ได้ขจัดปัญหาที่ไม่ต้องการออกไปได้อย่างมากมาย

เธอยืนอยู่ที่ประตูครู่หนึ่ง หลังจากที่พยาบาลทั้งสองออกไปแล้ว เธอจะกลับเข้ามาในห้อง

เธอใช้เวลาเพียงไม่นานในการเก็บของทุกอย่าง เมือ่พบว่าตัวเองว่างแล้ว เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างและชมวิวทิศทัศน์

โรงพยาบาลได้รับการออกแบบมาอย่างดี สามารถมองเห็นสนามหญ้าขนาดใหญ่ที่มีการดูแลเป็นอย่างดี เพียงแค่ยืนอยู่หน้าหน้าต่าง ก็สามารถเห็นผู้คนจำนวนมากเดินผ่านสนามหญ้า บางคนเป็นผู้ป่วยที่ถูกญาติขนรถเข็นให้เพื่อออกมารับความเพลิดเพลินและแสงแดด

เจียงเหยาจ้องมองไปรอบ ๆ อย่างไร้จุดหมาย สายตาของเธอหยุดลงทันทีที่เห็นหญิงสาวสวมส้นสูงในชุดกระโปรง เธอค่อนข้างสงสัยว่าใครจะสวมกระโปรงในฤดูเช่นนี้

จู่ ๆ ก็มีลมพัดมาเหนือเธอ นำพาบทสนทนาเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้ามาในหูของเธอ จนทำให้เธอประหลาดใจ

“แม่ แม่กำลังจะบอกว่าขาของพี่เขารักษาไม่หายแล้วเหรอคะ?” เสียงของหญิงสาวฟังดูร้อนใจ “พวกเขามาหาหมอเป็นระยะตั้งสามปีแล้ว แต่ดูเหมือนไม่ดีขึ้นเลยเน๊าะ วันก่อนฉันเห็นเจ้าเด็กตระกูลตู้ เยาะเย้ยขาของพี่เฉิน เรียกเขาว่าคนพิการ ฉันเกือบจะต่อยเธอเสียตรงนั้น!”

“กล้าเสียจริง เธอกล้าดียังไง! ต่อไปถ้าเจอเธออีกก็อยู่ให้ห่างจากเธอให้มากที่สุด อยากไปยุ่งกับคนแบบนั้น” เสียงของหญิงสูงวัยเต็มได้ด้วยความรังเกียจ “ฉันคิดว่าขาของพี่เฉินจะดีขึ้นเสียอีก ฉันล่ะสงสารคุณลุงกับคุณป้า เขาเป็นลูกชายคนเดียวเสียด้วยสิ ตอนคลอดพี่เขา ป้าก็เกือบจะเสียชีวิตแล้ว โชคร้ายที่ต้องมาประสบอุบัติทางรถยนต์แบบนี้ ลุงกับป้าก็เข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ก็คงจะพยายามหาทางรักษาขอของพี่เฉิน”