การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 95 ชัยชนะ!! ที่เหมือนกับการพ่ายแพ้

ตอนที่ 95 ชัยชนะ!! ที่เหมือนกับการพ่ายแพ้

“2.5 !!”

องค์หญิง เวโรนิก้า ยังคงเสนอราคาออกมาอย่างต่อเนื่องแบบไม่หยุด ถึงราคาจะขึ้นไปสูงมากแล้วก็ตามแต่เธอก็ยังไม่แสดงท่าทางกังวลออกมาเลยแม้แต่น้อย ทว่า อิเลน่า เมื่อถึงยอด 2.5 ล้านเหรียญทอง ก็เหมือนกับว่าเธอจะไม่อยากเสนอออกมาแล้ว เธอคงรู้ดีว่าในอนาคตสงครามกลุ่มประเทศทางใต้ต้องเกิดขึ้นแน่ เพราะแบบนั้น ถึงตระกูล กริฟฟอน จะเป็นถึงตระกูลแกรนด์ดยุก แต่ก็ไม่อาจเอาเงินจำนวนมากมาผลาญเล่นในที่เช่นนี้ได้  น้ำหนักระหว่างสงครามกับความเสียหน้ามันต่างกันแบบไม่ต้องคิดเลย

“2.7 !!”

“3 ล้าน!!”

องค์หญิง เวโรนิก้า ยังคงเสนอราคาสู้ออกมาอย่างต่อเนื่อง เวลานี้ ราคาของมันมากกว่าราคาเปิดไปแล้วกว่า 30 เท่า ขนาดผมเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าดาบนั่นจะไปถึงราคา 3 ล้านเหรียญทอง เช่นนี้ได้ เหอๆ งานประมูลช่างมีอะไรน่าตื่นเต้นให้ดูตลอดจริงๆ

“หึ! ในเมื่อองค์หญิงต้องการขนาดนั้นข้าก็ไม่ขัด”

“เจ้า!!!”

ในที่สุดสงครามการเสนอราคาครั้งนี้ก็ถึงจุดจบ ถึงตอนนี้ฝ่ายองค์หญิง เวโรนิก้า จะได้ ราชินีสีชาด ไปก็เถอะ แต่ถ้ามองในมุมมองความคุ้มค่าแล้วเธอแพ้แบบไม่ต้องสงสัย ดาบราคาสามล้าน! ต้องบ้าขนาดไหนถึงจะใช้เงินจำนวนมากกับของชิ้นน้อยๆ เท่านี้ เอาตามตรง ราคาที่ผมคิดเอาไว้มันก็แค่ประมาณ 1 ล้าน ที่น่าจะเป็นราคาสูงสุดเท่านั้น หึหึ! ตอนนี้ผมไม่อยากคิดเลยว่า อิเลน่า จะทำให้สะใจมองดูองค์หญิงคนนั้นแบบไหน การเสนอราคาในครั้งนี้ มันเป็นชัยชนะของเธออย่างแท้จริง

อีกอย่าง ถ้าตระกูล กริฟฟอน ปล่อยข่าวเรื่องการใช้เงินจำนวนมากของราชวงศ์ประเทศ ไวช์เฮ้าส์ จำนวน 3 ล้านเหรียญทอง ออกไปให้ประชาชนรับรู้ว่าองค์หญิง เวโรนิก้า ใช้เงินจำนวนขนาดนี้ในระหว่างที่ประเทศกำลังอยู่ในช่วงภัยพิบัติอยู่ละก็ เหอ! เหมือนว่าการเสนอครั้งนี้จะเป็นแผนที่เธอคิดเอาไว้สินะ

หลังจากได้ข้อสรุประหว่างสองคนได้ไม่นาน เสียงของ ซาอุส ก็ดังขึ้น

“ถ้าเช่นนั้น ราชินีสีชาด ก็ถูกขายให้กับองค์หญิง เวโรนิก้า จากประเทศ ไวช์เฮ้าส์ ครับ!!!”

หลังจากชิ้นที่หนึ่งจัดการไปเรียบร้อย ซาอุส ก็เดินไปยังกล่องขนาดเล็กอีกกล่องที่ตั้งอยู่ข้างๆ

แกะ!

“นะ นั่นมันอะไร ทำไมถึงได้มีดาบสองเล่มอยู่ในกล่องเช่นนั้น???”

“ใช่! แถมดาบเล่มหนึ่งใหญ่เล่มหนึ่งเล็กแบบผู้หญิงใช้ ทำไมต้องทำเช่นนั้น???”

“จะว่ามันเป็นดาบสองมือก็ไม่ใช่เพราะถ้าเป็นดาบสองมือ ดาบทั้งสองมันก็ต้องมีขนาดเท่ากันสิ???”

หลังจากการปิดตัวอาวุธจากกล่องที่สองที่ ซาอุส เอาออกมา เสียงผู้เข้าประมูลก็ดังขึ้นด้วยความสงสัยทันที ดาบที่เอาออกมาจากกล่องที่สองตอนนี้เป็นดาบคู่แบบที่ทุกคนกำลังเห็น แต่ว่า ดาบคู่พวกนั้นไม่ได้หมายถึงให้ผู้ใช้เพียงคนเดียวได้ใช้ ดาบจากกล่องที่สองผมตั้งชื่อให้พวกมันว่า รักนิรันดร์ หลักการในการสั่งสร้างพวกมันขึ้นมาก็เหมือนกับ ราชินีสีชาด เมื่อครู่ แต่ว่า ครั้งนี้มันต่างออกไปนิดหน่อยเพราะให้ผู้ชายมีบทบาทมากขึ้นในผลงาน

ดาบเล่มใหญ่ ดาบเล่มนั้นเป็นดาบขนาดใหญ่ที่เหมาะกับผู้ชายใช้ ปลอกดาบเป็นสีน้ำตาลออกไปทางสีทองและบนนั้นก็มีลายของมังกรสลักเอาไว้ ตัวด้ามดาบก็ออกแบบเหมือนกับเมื่อกี้เพราะผมใช้เพรชสีเหลืองเม็ดใหญ่ฝังลงไปใจกลางของมัน ส่วนใบดาบก็ทำออกมาใหญ่เป็นพิเศษให้รู้สึกถึงความแข็งแกร่งและทนทาน

อีกด้าน ดาบเล่มเล็ก ดาบเล่มนั่นดูยังไงก็เหมาะกับผู้หญิงอีกเช่นเคย ปลอกดาบสีชมพูออกไปทางแดงอ่อนๆ บนปลอกก็มีลายดอกไม้สีแดงสดสลักเอาไว้ ส่วนด้ามดาบก็เป็นแบบเล่มของผู้ชาย แต่เพรชที่ผมฝังลงไปมันเป็นเพรชสีชมพูอ่อนๆ เพื่อให้เหมาะกับสีของดาบและแสดงความอ่อนโยน ส่วนเรื่องใบดาบก็ทำให้มันเล็กลงไปนิดหน่อยให้ดูดเหมือนกับบางลงเพื่อง่ายต่อการใช้งาน ทว่า ความคงทนของมันก็ไม่ได้ลดลงไปเลย

หลังเปิดตัวดาบได้ไม่นานนัก เสียง ซาอุส ก็ดังขึ้น

“เอาละครับทุกท่าน ถ้าเช่นนั้นข้าจะขออธิบายก่อนว่าทำไมดาบเล่มนี่ถึงได้มีสองเล่ม และชื่อของมันก็โดนตั้งว่า รักนิรันดร์ …อันดับแรกเลย! ดาบเล่มใหญ่ที่พวกท่านกำลังเห็นอยู่ตอนนี้เหมาะกับผู้ชายในการใช้ แล้วก็แน่นอน ดาบเล่มเล็กก็เหมาะกับฝ่ายหญิงเช่นกัน ได้ยินเช่นนี้พวกท่านก็น่าจะพอคิดอะไรออกกันแล้ว”

ซาอุส เริ่มกวาดสายมองรอบ เมื่อเริ่มอธิบายเกี่ยวกับพวกมัน

ตอนนี้ ท่าทางและใบหน้าสงสัยของเหล่าขุนนางเมื่อครู่เริ่มหายไปกันแล้ว เวลานี้เริ่มแทนที่ด้วยสีหน้าเข้าใจและบางคนก็พยักหน้าขึ้นลงให้กับการอธิบายของ ซาอุส

รักนิรันดร์! ชื่อนี้เพียงได้ยินก็คงเข้าใจความหมายที่ผมต้องการจะสื่อออกไปได้ไม่ยากหรอก ยิ่งบอกว่า 1 ดาบผู้ชายใช้ 1 ดาบผู้หญิงใช้ เรื่องเพียงเท่านี้ทำให้เหล่าขุนนางเข้าใจเกี่ยวกับมันได้ง่ายๆ ถ้าเป็นคนปกติอาจจะยังสงสัย แต่ถ้าเป็นพวกชนชั้นสูงไม่มีทางไม่เข้าใจแน่นอน

“เอาละ ถ้าเช่นนั้นด้วยตัวดาบที่มีสองเล่มเช่นนี้ ข้าขอเสนอราคาเปิด 200,000 เหรียญทอง เชิญผู้เข้าประมูลทุกท่านเสนอราคามาได้เลย!!”

“1 ล้าน!!”

แทบฉับพลันหลังจากที่ ซาอุส พูดจบ เสียงผู้ชายก็ดังขึ้นมาแบบไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ ซึ่ง!! คนที่เสนอราคาออกมาแบบนั้นก็คือ ตัวแทนตระกูล ลาเชีย หมอนั่นเสนอราคาแบบไม่สนอะไรเลยด้วยซ้ำ และการทำแบบนี้มันก็จะมีผลกระทบตามมาอยู่สองอย่าง อย่างที่หนึ่ง เหล่าตระกูลจำนวนมากที่มีอำนาจน้อยกว่าจะไม่กล้าเสนอราคาออกมากันทันที เหตุผลก็เป็นเพราะการเสนอราคาแบบนี้ดาบสองเล่มนั่น ตระกูล ลาเชีย ต้องไม่ยอมปล่อยมันให้กับคนอื่นๆ แน่นอน รู้แบบนั้นแล้ว มันก็คงไม่มีขุนนางคนไหนบ้าอยากไปมีเรื่องกับตระกูล ลาเชีย กันหรอก

อย่างที่สอง การทำแบบนั้นของมันจะถือว่าเป็นการเสียมารยาทอย่างมากในการประมูล ตามมารยาทแล้ว การค่อยๆ เสนอราคาขึ้นไปมันจะเป็นการประมูลที่ดูดี ทว่า หากมีการประมูลที่เสนอราคาแบบไม่สนใจคนอื่นๆ เช่นนี้ คงมีหลายตระกูลไม่พอใจในการกระทำของมันแน่นอน หึหึ! แล้วตอนนี้ตระกูลส่วนมากก็ไม่ได้อยู่จักรวรรดิกันด้วย คนเหล่านั้นไม่มีทางยอมกันง่ายๆ แน่!!

…ดูเหมือนว่าจะประเมินมันเอาไว้สูงเกินไปสินะ เหอ!

……..

“1.5 ล้าน”

“2 ล้าน!”

“2.2 ล้าน!!”

แบบที่ผมได้คาดเอาไว้ ตอนนี้ราคาประมูลเพิ่มสูงขึ้นทันทีจากพวกพ่อค้าประเทศต่างๆ ถึงตระกูลและพ่อค้าในจักรวรรดิจะไม่กล้าเสนอราคาออกมา แต่ว่า พวกพ่อค้าและขุนนางต่างอาณาจักรไม่มีความจำเป็นที่ต้องกลัวอะไรมันเลย แล้วเมื่อการเสนอราคาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แบบนั้น ตัวแทนตระกูล ลาเชีย ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ จากนั้นมันก็หันไปมองเหล่าผู้เข้าประมูลที่อยู่ด้านหลังด้วยใบหน้าปั้นยิ้ม

“ข้าต้องขออภัยที่ขัดจังหวะพวกท่านในระหว่างการประมูลเช่นนี้ แต่ว่า รักนิรันดร์ ตระกูล ลาเชีย ของข้าต้องการมันอย่างมาก ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่มีใคร!! เสนอ!! ราคาออกมากดทับข้าอีก!!”

ช่วงท้ายที่มันพูดออกมาสัมผัสถึงความโกรธได้อย่างชัดเจน ถึงจะทำหน้าปั้นยิ้มอยู่แต่ผู้คนส่วนมากก็เข้าใจว่ามันกำลังโกรธแล้วแน่ๆ และหลังคำพูดของมันเช่นนั้น เหล่าขุนนางและพ่อค้าจำนวนมากที่มีสีหน้าไม่พอใจเมื่อครู่ก็เริ่มพากันสงบลง

ตระกูล ลาเชีย ตระกูลนี้ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมากนักในจักรวรรดิแห่งนี้ ให้พูดง่ายๆ พวกมันเป็นเพียงตระกูลธรรมดาไม่ได้เด่นอะไรมากมาย แบบตระกูลแกรนด์ดยุกอื่นๆ แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เพราะงั้น ถึงจะไม่ได้แข็งแกร่งแต่คำพูดของมันก็ยังทำให้ขุนนาง และพ่อค้าจำนวนมากหวาดกลัวได้อยู่ดี

เป็นแบบนี้ผมคงคิดผิดจริงๆ ที่บอกว่าประเมินมันต่ำเกินไป ดูเหมือนว่าครั้งนี้มันจะวางแผนเอาไว้แล้ว หึหึ! ได้เลย! ถ้าเจ้าอยากเล่นสงครามการค้ากับข้า ข้าก็ไม่ปฏิเสธเจ้าหรอกตัวแทนตระกูล ลาเชีย…

คิดได้แบบนั้น ผมก็พูดออกไปว่า

“เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ตัวแทนตระกูล ลาเชีย”

มันหันหน้ามาทางผมทันที เพราะดูเหมือนว่ามันคำนวณเรื่องนี้เอาไว้แล้ว

“ฮาฮาฮา ท่านแกรนด์ดยุก วอเตอร์ เรื่องครั้งนี้ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ข้าก็เพียงแค่พูดสิ่งที่ตัวเองคิดให้เหล่าขุนนางและพ่อค้าได้ฟังกันเท่านั้น ข้าไม่ได้สร้างเรื่องอะไรให้โรงประมูลของท่านเลย”

“เช่นนั้น เจ้าจะพูดแบบนั้นทำไม ทำแบบนั้นมันก็หมายความว่ากดดันให้ผู้เข้าประมูลคนอื่นๆ ไม่ให้เสนอราคาออกมาไม่ใช่หรือไง?”

“หึหึ! ท่านเข้าใจผิดไปไกลแล้ว ข้าไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้นเลย”

เหอ! ตอแหลได้ลื่นไหลจริงๆ หมอนี่เป็นพวกที่รับมือยากกว่าพวกคนปกติพอสมควร แต่ว่า รับมือยากก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะรับมือกับมันไม่ได้หรอก  ในยุคสมัยสงครามหายนะแห่งมวลมนุษย์ ผมได้เจอกับคนแบบมันมาจนนับไม่ถ้วนเลยละ ไอ้พวกที่หน้าด้านโดนด่าก็แกล้งไม่เข้าใจแบบนี้ หึหึ! สงสัยขายหน้าที่ด้านหน้าโรงประมูลยังไม่พอสินะ ถึงได้อยากขายหน้าเพิ่มในงานเช่นนี้ ยอมได้! ถ้าต้องการแบบนั้นข้าก็จะจัดให้

หลังเงียบเพื่อคิดสักพักผมก็หัวเราะออกไปเบาๆ ก่อนจะพูดกับมันต่ออีกว่า…