การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 93 เปิดตัวดาบเหล็กสวรรค์ เล่มที่ 1

ตอนที่ 93 เปิดตัวดาบเหล็กสวรรค์ เล่มที่ 1

ตระกูล กริฟฟอน และ ราชวงศ์ประเทศ ไวช์เฮ้าส์ ไม่ถูกกันแบบสุดๆ พวกนั้นไม่ถูกกันจนขนาดที่เจอในสนามรบคงได้ฆ่ากันไปแล้วแน่ๆ นี่ถ้าตรงนี้ไม่ใช่ในเมืองหลวงของจักรวรรดิ และเป็นเมืองที่องค์ จักรพรรดิสวรรค์ อาศัยอยู่ละก็ โรงประมูลวอเลีย คงโดนทำลายเพราะสองคนนี้ไปแล้ว

ส่วนเหตุผลที่พวกนั้นไม่ถูกกันก็เป็นเพราะประเทศ ไวช์เฮ้าส์ ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของทวีป และประเทศนั้นยังเป็นประเทศที่ใหญ่มากพอตัว เลยมีกำลังทหารพอสมควร พวกนั้นเลยพยามแอบโจมตีขบวนสินค้าและพวกพ่อค้าอยู่บ่อยๆ รวมถึงให้ทหารปลอมเป็นโจรเข้ามาก่อความวุ่นวายในอาณาเขตตระกูล กริฟฟอน ด้วยเช่นกัน

และจากที่ผมเคยได้ยินมา ก่อนที่จักรวรรดิและประเทศ ไวช์เฮ้าส์ จะร่างสัญญาสงบศึกขึ้นมาอย่างตอนนี้ ตระกูล กริฟฟอน และ ราชวงศ์ประเทศ ไวช์เฮ้าส์ ต่างก็เคยฆ่ากันตายไปเป็นจำนวนมาก

เพราะแบบนั้นแล้ว ในฐานะแกรนด์ดยุก กริฟฟอน ตัวของ อิเลน่า คงยอมไม่ได้จริงๆ ที่จะทิ้งโอกาสในการที่จะทำให้ศัตรูของตระกูลหน้าแตกเช่นนี้ หึหึ!

“17,000!!”

“20,000!!”

อิเลน่า เสนอราคากดทับทันทีแบบไม่ลังเล หลังจากการเสนอราคากดครั้งที่สองทางฝั่งองค์หญิง เวโรนิก้า ก็เงียบไปไม่ได้ตอบอะไรออกมา แต่ว่า ดูเหมือนเธอจะโดนชายร่างใหญ่ข้างๆ เตือนสติอยู่ ถ้าเกิดไม่โดนอัศวินเตือนสติเอาไว้แบบนั้น ราคา ช็อกโกแลต คงได้ไม่สูงกว่านี้แล้วแท้ๆ

“ถ้าเจ้าอยากได้ชุดแลกขนาดนั้นละก็ ข้าในฐานะองค์หญิงคงไม่ขัดอะไร”

เงียบเพื่อสงบสติได้สักพัก องค์หญิง เวโรนิก้า ก็พูดออกมา

“หึ! เชิญองค์หญิงเสนอราคาต่อได้เลย เพราะไม่ว่ามันจะสู้ขนาดไหนทางข้าก็สู้ไหวอยู่แล้ว ตระกูล กริฟฟอน ไม่ได้ยากจนเหมือนประเทศไหนบางประเทศหรอก แต่ข้าก็อยากให้ท่านคิดให้มันดีๆ ก่อนที่จะเสนออะไรออกมา เพราะตอนนี้ประเทศของท่านก็เจอกับภัยพิบัติเหมือนกับประเทศอื่นๆ ที่อยู่ทางใต้ของทวีป หากราชวงศ์มาใช้เงินสิ้นเปลืองเช่นนี้ ประชาชนรู้เข้าคงไม่พอใจกันเป็นแน่”

ช่างเป็นคำส่วนกลับที่แทงใจดำจริงๆ ประเทศ ไวช์เฮ้าส์ ก็เป็นประเทศที่อยู่ทางใต้ของทวีป ถึงจะเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่และร่ำรวยพอตัวอยู่บางก็เถอะ แต่ถึงแบบนั้นก็ยังไม่อาจหลบสภาพตอนนี้พ้น ยิ่งประเทศมีขนาดใหญ่สิ่งที่ต้องทำเมื่อเกิดภัยพิบัติก็ต้องใหญ่ขึ้นไปด้วย หึหึ! เหมือนจะสวนกลับเล่นๆ แต่นี่มันเกี่ยวพันถึงชื่อเสียงของราชวงศ์ประเทศ ไวช์เฮ้าส์ เลย

“….”

องค์หญิง เวโรนิก้า ไม่ได้ตอบอะไรกลับ เธอยังนั่งอยู่แบบนี้ด้วยไม่หน้าไม่พอใจเท่าไหร่นัก และในเวลาต่อมาไม่นานเสียงของ ซาอุส ก็ดังขึ้น

“จะ จบที่ 20,000 เหรียญทอง ตัวแทนแกรนด์ดยุกแห่งตระกูล กริฟฟอน ท่านอิเลน่า กริฟฟอน เป็นคนเสนอราคาออกมา!!”

เงียบสงบ!

ทั่วทั้งห้องไม่มีใครพูดอะไรออกมา ถึงขั้นตอนมันจะไม่ใช่แบบการประมูลทั่วไปที่ต้องนับ หนึ่ง สองและสาม จากนั้นผู้เสนอราคาจึงได้ของ แต่ว่า ถึงตัว ซาอุส ถึงไม่ทำแบบนั้น ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ถึงเธอจะเป็นเพียงตัวแทนตระกูล กริฟฟอน แต่อำนาจของ อิเลน่า กริฟฟอน ภายในตระกูลของเธอ มันก็ไม่มีใครที่กล้าจะล้อเล่นด้วยอยู่ดี เพราะงั้น พวกขุนนางและพ่อค้าจำนวนมากในห้องโถง ถึงไม่มีใครกล้าขยับปากออกมาเช่นนั้น

ส่วนตัว ซาอุส หมอนั่นก็ฉลาดดีจริงๆ รู้ว่าไม่มีใครกล้าประมูลสู้ต่อแบบนี้เลยรีบตัดจบ จะได้ขายของชุดใหม่ต่อ หึหึ! …ช็อกโกแลต กองนั้น ต่อให้เป็นเหล่าองค์หญิงหรือองค์ชายของจักรวรรดิก็ไม่กล้าประมูลแข่งหรอก เพราะถ้าทำแบบนั้นคงหมายถึงประกาศสงครามกับองค์ชาย ซิคฟรีส ผู้ที่โดนตระกูล กริฟฟอน สนับสนุนอยู่

จากนั้นกองที่หนึ่งก็โดนขายออกไป กองที่สอง กองที่สาม กองที่สี่ จนไปถึงกองที่สิบ ช็อกโกแลตก็โดนเพิ่มราคาขึ้นเรื่อยๆ จนกองที่สิบอยู่ในรา 60,000 เหรียญทอง แต่ว่า มันก็ยังสามารถขายออกไปได้โดยไม่มีปัญหาอะไร จนสุดท้ายสินค้าช็อกโกแลตนับสิบกองก็โดนขายออกไปจนหมด

ลงทุนวัตถุดิบการไปไม่ถึง 3 เหรียญทอง แต่กลับขายได้มากกว่า 300,000 เหรียญทอง นี่มันเป็นการลงทุนที่เติบโตไวเกินไปแล้ว เหอๆ ในอนาคตถ้าสูตรช็อกโกแลตรู้กันแบบแพร่หลายละก็ พวกพ่อค้าวันนี้คงโกรธผมแบบไม่มีวันลืมกันแน่

และเหตุผลที่พวกพ่อค้ายอมลงทุนซื้อขนาดนี้ มันก็เป็นเพราะมีคนปล่อยข่าวแปลกๆ อย่างเช่น แกรนด์ดยุก วอเตอร์ ใส่ผงวิเศษเข้าไปในช็อกโกแลตด้วย เพราะงั้นคนอื่นๆ เลยไม่สามารถทำตามได้ ส่วนข่าวลือนั่น ก็เป็นผมเองนี่แหละที่ให้คนรับใช้ตระกูลไปกระจายข่าว หึหึ! ข่าวนั่น คิดไม่ผิดจริงๆที่สร้างขึ้นมา

แต่ว่า ก็รู้สึกสงสารองค์หญิงจากประเทศ ไวช์เฮ้าส์ คนนั้นเหมือนกัน เพราะไม่ว่าจะเป็นช็อกโกแลตกองไหนที่เธอพยามจะเสนอซื้อ เธอก็โดน อิเลน่า กดทับราคาของเธอทั้งหมด เพราะงั้นเธอเลยไม่ได้รับช็อกโกแลตไปเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

…ประเทศ ไวช์เฮ้าส์ ในสงครามหายนะแห่งมวลมนุษย์ ก็ทำผลงานเอาไว้มากมายเหมือนกัน ถึงผมจะรู้จักราชาที่ปกครองประเทศในช่วงเวลานั้นก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยเห็นองค์หญิง เวโรนิก้า เลยสักครั้ง หรือสรุปง่ายๆ เธอคงโดนพวกเผ่าเทพและเผ่าปีศาจฆ่าตายในการบุกของพวกมันนั่นแหละ  แต่เรื่องของเธอช่างมันเถอะ เพราะยังไงสะ อีกไม่นานผมก็ต้องเดินทางไปเยือนประเทศ ไวช์เฮ้าส์ พร้อมกับกำลังทหารอยู่ดี หึหึ!

หลังจากจบการประมูล ช็อกโกแลต ทั้งสิบกองไปได้ไม่นานนัก กล่องสี่เหลี่ยมทั้งสามก็เดินเข็นขึ้นมาบนเวทีประมูลด้านหน้าห้องโถง เวลานี้ ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่กล่องเหล่านั้นเป็นตาเดียวกัน สำหรับงานประมูลครั้งนี้แล้ว ช็อกโกแลตก็เปรียบเหมือนมวยคู่รองที่จะต่อยเพื่อเปิดงาน ทว่า มวยคู่จริงๆ มันคือกล่องทั้งสามที่ตั้งอยู่บนเวทีเวลานี้ต่างหาก

เมื่อทุกอย่างพร้อมเรียบร้อย ซาอุส ก็เดินไปยังกล่องไม้สี่เหลี่ยมขนาดเล็กที่สุด แต่ถึงจะบอกว่าเล็กที่สุดมันก็คือกล่องไม้สำหรับดาบปกตินั่นแหละ

แกะ!

เมื่อลงมือเปิดกล่อง ซาอุส ผู้เป็นคนเปิดมันเอง ก็ยังทำหน้าแข็งค้างหลังจากได้เห็นดาบนั่น ถึงผมจะส่งข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธทั้งสามชิ้นมาให้หมอนั่นก่อนแล้วก็เถอะ แต่พอเห็นด้วยตัวเอง แล้วเกิดอาการตกใจแบบนั้นมันก็ไม่แปลก เพราะในรูปวาดกับของจริงมันต่างกันราวฟ้ากับเหว

“รีบเอาออกมาสิ!!! เจ้าจะรออะไรอีก!!!”

“ใช่! ทำหน้าตกใจแบบนั้นกับของที่ตัวเองกำลังจะขายเนี่ยนะ!!!”

“นี่เจ้าเป็นพ่อค้ามืออาชีพจริงๆ ใช่ไหม!! รีบเอาดาบออกมาให้ข้าดูได้แล้วโว้ย!!!”

ผู้เข้าร่วมประมูลพากันตะโกนสุดเสียงหลังจากเห็นเรื่องที่เกิดขึ้น โดยปกติแล้ว คนประมูลต้องเคยเห็นของที่จะลงประมูลมาก่อน แต่ครั้งนี้ไม่ใช่!! เหตุผลที่ผมต้องทำแบบนั้นก็เพื่อป้องกันข้อมูลรั่วไหลออกไปให้คนอื่นๆ ได้รับรู้ เพราะเหตุผลแบบนั้นผมเลยวาดรูปให้ ซาอุส  แล้วก็ให้รายละเอียดของอาวุธทั้งสามชิ้นไปนิดหน่อยเท่านั้น แล้วผมยังเอาพวกมันเดินทางมาที่พร้อมกับตัวผมเองในวันงานประมูลอีก ทำให้ไม่มีตระกูลไหนรู้เลยว่ารูปร่างแท้จริงของพวกมันเป็นแบบไหน ตัวของ ซาอุส เองก็เช่นกัน

หลังจากโดนเรียกเตือนสติได้สักพัก ซาอุส ก็พูดขึ้น

“ขะ ขออภัยครับ…”

พูดจบ หมอนั่นก็ค่อยๆ หยิบดาบเล่มนั้นออกมาจากกล่องไม้ด้านหน้าของตัวเอง

แข็งค้าง!

ผู้เข้าประมูลทุกคนต่างทำหน้าแข็งค้างกับดาบเล่มแรกที่โดนเอาออกมาจากกล่อง เสียงตะโกนวุ่นวายเมื่อครู่ก็หายไป สถานการณ์ตอนนี้มันเหมือนกับตอนที่เหล่าอัศวินหลายสิบคนเดินขึ้นมาบนเวทีเมื่อครู่ ทว่า บรรยากาศตอนนี้เงียบแตกต่างออกไป ครั้งนั้นทุกคนเงียบเพราะความหวาดกลัว แต่ว่า ความเงียบครั้งนี้ เหล่าผู้เข้าประมูลต่างทำหน้าอึ้งกับดาบที่โดนเอาออกมาจากกล่อง

ดาบเล่มนั้นผมตั้งชื่อให้มันว่า ราชินีสีชาด ด้ามดาบและปลอกดาบถูกทำขึ้นจากสีแดงอ่อนๆ แต่ว่า ด้ามจับของมันถูกประดับไปด้วยเพรชเม็ดใหญ่ที่มีสีแดงอยู่กลางด้าม รวมทั้งปอกดาบเองก็โดนประดับด้วยเพรชสีแดงเม็ดเล็กๆ มากมายกว่า 20 เม็ด เพียงเอามันขึ้นมาจากกล่องไม้ ก็ดึงความสนใจทุกคนได้อย่างชัดเจน แล้วก็แน่นอน ดาบที่ชื่อว่าราชินีมันไม่ใช่ดาบของผู้ชายหรอก หึหึ!

“ว้าว~”

อลิส ร้องออกมาด้วยแววตาที่เปล่งประกาย ระหว่างเสียงที่ดังออกมาดวงตาทั้งสองคนเธอก็มองไปยัง ราชินีสีชาด แบบตาไม่กะพริบ แต่มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ตัวดาบออกแบบมาให้เล็กเป็นพิเศษ ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะมันถูกออกแบบมาเพื่อผู้หญิงโดยเฉพาะ ถึงจะยังไม่ได้เห็นใบดาบของมัน แต่ต่อให้ใครมามองก็คงจะบอกได้ทันทีว่ามันเหมาะกับผู้หญิงใช้แน่นอน

“น้องชอบมันงั้นเหรอ?”

“ค่ะ… เอ่ะ!! มะ ไม่แน่นอนคะ แค่ดาบที่ท่านให้ข้ามันก็พอแล้ว”

หลังจากเผลอตอบตามความรู้สึกจริงๆ ออกมา อลิส ก็ปฏิเสธออกมาต่อทันทีเมื่อรู้สึกตัว

ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละชอบของสวยงามกันทั้งนั้น เพราะแบบนั้นผมถึงผลิตดาบนั่นขึ้นมา ….ตอนนี้ขุนนางหลายคนคงเริ่มคิดกันแล้วละว่า ‘ถ้าเอานี่ไปให้ผู้หญิงที่ตัวเองสนใจ เธอต้องชอบมันแน่ๆ’ เพราะรู้เหตุผลแบบนั้น ผมถึงได้สั่งให้เหล่าช่างตีเหล็กสร้างดาบที่ชื่อ ราชินีสีชาด นั่นขึ้นมา …พวกกลุ่มคนผู้ลุ่มหลงในความรักเอ่ย จงแสดงความรักของพวกเจ้า ผ่านออกมาด้วยเม็ดเงินกันสะเถอะ หึหึ!