การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 78 เริ่มงานฉลอง ด้วยการเสียมารยาท

ตอนที่ 78 เริ่มงานฉลอง ด้วยการเสียมารยาท

“น้องกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ เข้าใจผิดอะไร?”

“ก็ดาบไงคะ!! ตอนแรกข้าได้คิดว่ามันส่งมาจากเหล่าช่างตีเหล็กที่ตีดาบเหล็กสวรรค์และอาจจะเป็นดาบเหล็กสวรรค์สะอีก แต่นี่ดูยังไงก็เป็นแบบเอาไว้ประดับชัดๆ”

การที่ได้ฟังอลิสพูดแบบนี้ผมละอยากหัวเราะออกไปจริงๆ นี่เธอไม่รู้หรือไงว่าเธอจะได้ใช้สุดยอดดาบที่ว่านั่นเป็นคนแรกบนโลกอยู่แล้ว หึหึ! ระหว่างกำลังคิดผมก็หยิบดาบออกมาจากกล่องไม้แล้วส่งมันให้กับอลิสด้านข้าง อลิสก็รับไปด้วยสีหน้าสงสัยๆ แต่ถึงจะสงสัยอยู่เธอก็รับดาบในมือของผมไป

“ลองชักมันออกมาสิ”

“ค่ะ…”

ชิง!

“นี่มัน…”

อลิส มองใบดาบที่ชักออกมาด้วยสีหน้าแข็งค้าง ไม่ใช่เพียงอลิสที่เท่านั้นที่แสดงอาการออกมาแต่เหล่าคนรับใช้เองก็ทำหน้าแปลกใจมองที่ใบหน้าที่โดนชักออกมาเหมือนกันทั้งหมด ไม่เว้นแม่แต่เซบาสที่ทำหน้านิ่งตลอดเวลาใบหน้าแบบนี้ของเซบาสผมเคยเห็นมันครั้งแรกเลย

ใบดาบที่อลิสชักออกมาคือใบดาบของดาบเหล็กสวรรค์อย่างแท้จริง แถมบนใบดาบช่วงล่างยังสลักรูปดอกไม้เอาไว้อีก หึหึ! ความสวยงามแบบนั้นไม่แปลกที่จะสร้างความตกใจหัวคนรับใช้โดยรอบได้ ดาบเป็นอาวุธที่เหมาะกับการต่อสู้และไม่ต้องการความสวยงามมากมายก็จริง ทว่า ก็ใช่ว่าทุกคนจะเอาดาบไปต่อสู้ในสนามรบ โดยเฉพาะขุนนางผู้หญิงที่ชอบการฟันดาบ ดาบเช่นนี้จะทำให้พวกนั้นอยากได้กันสุดๆ แน่นอน รวมไปถึงพวกขุนนางที่ชอบสะสมดาบด้วย

“ที่พี่ดาบนี้หรือว่า!”

“ถูกต้อง นั่นเป็นดาบเหล็กสวรรค์ที่พี่สั่งทำเพื่อน้องโดยเฉพาะ งานวันนี้ก็ฝากน้องโชว์ความสามารถของมันด้วยแล้วกันน้องคงรู้ใช่ไหมว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น”

“ค่ะ! ข้าได้ข่าวมาว่าร้านช่างตีเหล็กทั้งสามจะมาท้าทายท่านในวันนี้ แล้วพวกนั้นก็เลือกดาบที่ดีที่สุดของตัวเองมาท้าทายกับท่านกันด้วย”

“เข้าใจแบบนั้นก็ง่ายขึ้นเยอะ”

หลังจากเรื่องดาบเรียบร้อย ผมและอลิสก็เดินเข้างานที่มีคนจำนวนมากรออยู่ทันที  ตามกฎการจัดงานของจักรวรรดิแขกที่มางานคนอื่นๆ ต้องมาเข้างานก่อนเจ้าของที่จัดงาน ต่างจากโลกที่ผมจากมาที่เจ้าของงานต้องไปยืนต้อนรับแขกที่จะเข้างาน แต่ทำแบบนี้มันก็ทำให้ผมสะดวกสบายขึ้นเยอะเช่นกัน

…..

“ท่านแกรนด์ดยุก วอเตอร์ และ เลดี้อลิส วอเตอร์ ออกมาแล้ว!!!”

เสียงผู้ชายดังขึ้นหลังจากผมและอลิสเดินเข้ามาในงานที่เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ พวกเราทั้งสองยืนอยู่ด้านบนของห้องโถงที่โดนทำยกขึ้นสูงเล็กน้อย ที่ทำเพื่อให้มองเห็นเหล่าขุนนางด้านล่างได้อย่างชัดเจน ทว่า พวกขุนนางธรรมดานะผมไม่สนใจหรอกสิ่งที่ผมสนใจก็คือคนจากร้านม้าเหล็กสวรรค์และร้านอื่นๆ อีกสองร้านต่างหาก

พวกนั้นทั้งสามคนกำลังยืนจับกลุ่มกันสามคน และมองมาทางผมอยู่ด้วยแววตาที่ดูก็รู้ว่าไม่ชอบใจกันขนาดไหน บารอน ไอร์แลนด์ หมอนั่นเป็นเจ้าของร้านม้าเหล็กสวรรค์ยืนอยู่ตรงกลางคงเป็นผู้นำของพวกนั้นทั้งหมดในการดวลดาบครั้งนี้ ตอนแรกก็ผมคิดว่าพวกนั้นจะขนคนจากร้านตัวเองเข้ามาในงานให้มากที่สุด แล้วมาก่อความวุ่นวายสะอีก

แต่มาเพียงสามคนแบบนี้มันก็ง่ายขึ้นเยอะ อีกอย่าง อีกสองคนที่มาด้วยคงเป็นตัวแทนจากร้านทั้งสองเท่านั้นเพราะท่าทางพวกนั้นทั้งสองออร่าไม่จับกันเลย สำหรับผมที่ผ่านการต่อสู้และการมองคนมามากมายในสนามรบทางทหารและการเมืองแล้ว สามารถพูดได้เต็มปากเลยว่าชายสองคนที่ยืนข้างๆ บารอน ไอร์แลนด์ ไม่ใช่เจ้าของร้านเหล็กกล้าหรือร้านเหล็กเก้าชั้นอย่างแน่นอน

….คงประเมินเรื่องการร่วมมือของพวกนี้มากไปจริงๆ ตอนแรกนึกว่ากระตุกหนวดแค่ร้านเดียวร้านอื่นๆ จะออกมาเพื่อปกป้องกันเองสะอีก แต่การส่งเพียงตัวแทนออกมาแบบนี้เป็นตัวบ่งบอกได้อย่างดีว่าร้านทั้งสองไม่ค่อยสนใจเรื่องชื่อเสียงของร้านม้าเหล็กดำกันสักเท่าไหร่

แต่!! มันก็เป็นเรื่องปกตินั่นแหละ ถ้าเกิดคู่แข่งอยางร้านม้าเหล็กดำลดลงไป พวกนั้นแหละที่จะเป็นพวกที่ได้รับประโยชน์ในการค้าขายมากขึ้น ดีไม่ดีอาจจะได้ประโยชน์มากกว่าผมด้วยซ้ำ แต่ที่ส่งคนมาด้วยแบบนี้ก็เพื่อเป็นหลักประกันเท่านั้นเพราะถ้าร้านม้าเหล็กดำสามารถชนะผมได้พวกนี้ก็จะได้มีส่วนร่วมด้วย แต่ถ้าไม่ ตัวเจ้าของร้านก็คงจะมาขอโทษและมาขอให้ผมยกโทษให้ หึ! ลูกไม่แบบนี้เจอมาบ่อยจนเบื่อแล้ว

มองไปทางพวกร้านทั้งสามได้ไม่นานผมก็หันกวาดสายตามองอีกครั้ง พร้อมกับพูดออกไปว่า

“ขอบคุณพวกเจ้าทุกคนมากที่มางานวันเกิดน้องสาวของข้าในวันนี้ และข้าได้จำรายชื่อของพวกเจ้าทั้งหมดได้แล้ว เรื่องหลังจากนี้ก็คงต้องฝากพวกเจ้าในการช่วยปกป้องจักรวรรดิแห่งนี้ด้วย เพราะตระกูลอื่นๆ ที่ไม่ตอบรับคำเชิญของข้าคงไม่มีสิทธิ์ได้ร่วมมือกับข้าอีกแล้ว”

ระหว่างพูดออกไปผมก็ยิ้มไปด้วยเล็กน้อย

หลังพูดจบได้ไม่นาน บารอน ไอร์แลนด์ ก็ก้าวออกมาด้านหน้าพร้อมกับดาบ 1 เล่ม ในมือ

“ท่านแกรนด์ดยุก! ข้าต้องการทะ-”

“บารอน ไอร์แลนด์!!  …นี่ตระกูลบารอนของเจ้าไม่ได้สอนเรื่องมารยาทมาเลยหรือไง ไม่เห็นงั้นเหรอว่านี้มันเป็นงานวันเกิดน้องสาวของข้า การที่เจ้ามาทำกิริยาแบบนี้มันเหมาะสมแล้วหรือ”

เรื่องที่หมอนั่นจะทนไม่ไหวจนออกตัวมาแบบนี้ผมคิดเอาไว้แล้วนั่นแหละ โดนดูถูกจนทำให้ร้านเสียชื่อเสียงสะขนาดนั้น ถ้าเป็นผมก็คงรู้สึกอารมณ์ขึ้นเหมือนกัน ชื่อเสียงด้านการค้ามันไม่ได้โดนสร้างขึ้นมาง่ายๆ การที่โดนคนอื่นมาทำให้เสียหายในครั้งเดียวเช่นนี้ โมโหมันก็เรื่องปกติ แต่ว่า เพราะแบบนี้แหละผมถึงจะสามารถใช้ประโยชน์จากการทำตัวของหมอนี่ หึหึ!

หลังพูดออกไป ผมก็หันไปหาอลิสข้างๆ

“น้องลงไปรับของขวัญจากตระกูลต่างๆ เลยเถอะ เรื่องบารอน ไอร์แลนด์ เอาไว้หลังจากนั้น”

อลิส พยักหน้าตอบรับทันที

“ค่ะ!”

พูดกับอลิสจบผมก็หันไปที่บารอน ไอร์แลนด์ ที่ยืนอยู่ด้านหน้าอีกครั้ง ทว่า ครั้งนี้ผมมองไปลงที่หมอนั่นด้วยสีหน้าเย็นชาต่างจากครั้งแรกที่เป็นรอยยิ้มแบบต้อนรับ

“เจ้าคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม บารอน!!”

ผมจงใจกระแทกเสียงของยศบารอนลงไปให้ดังกว่าปกติเล็กน้อย ที่ทำก็เพื่อให้เจ้านั่นได้รู้ถึงสถานะของตัวเองว่าอยู่ตำแหน่งไหน ก็จริงอยู่ที่เจ้านั่นมันมีเงินจำนวนมากเพราะเป็นเจ้าของร้านขายอาวุธ  1 ใน 3 ร้าน ที่ดีที่สุดในจักรวรรดิ แต่ว่า ถ้าเปรียบเทียบกับตระกูล วอเตอร์ ที่เป็นถึงตระกูลแกรนด์ดยุกแล้ว เจ้านั่นก็ไม่สามารถมาล้อเล่นกับผมได้แบบนี้หรอก อีกอย่างเรื่องที่ผมพูดไปเมื่อครู่ก็เป็นการเตือนแบบเบาๆ ให้ยอมรับสิ่งที่ผมเสนอไปสะโดยดี ถ้าหมอนั่นยังดึงดันต่อผมก็คงไม่รักษามารยาทอีกต่อไปแล้ว

“…ไม่มีปัญหา หากท่านไม่ผิดคำพูดที่พูดเอาไว้”

“หึ! เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลแต่ถ้าเจ้าดาบของเจ้าพ่ายแพ้อีกครั้งข้าคงต้องขอค่าเสียเวลา ค่าเสียมารยาทและค่าอะไรอื่นๆ เพื่อเป็นการตอบแทนเล็กน้อย ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจในส่วนนั้น”

บารอน ไอร์แลนด์ ฉีกยิ้มออกมาอ่อนๆ แบบยิ้มมุปาก

“ถ้าความสามารถของท่านถึงข้าก็พร้อมที่จะให้ แต่ว่า…”

ระหว่างกำลังพูดออกมา บารอน ไอร์แลนด์ ก็มองไปทางด้วยซ้ายของตัวเอง มุมทางนั้นเป็นมุมที่มีคนของกรมบริหารและกรมยุติธรรมกำลังยืนอยู่

เรื่องนี้เองก็อยู่ในรายงานที่ผมอ่านจากไกอาเมื่อครู่แล้วเหมือนกัน ฮาเดส ผู้ท้าชิงตำแหน่งหัวหน้ากรมบริหาร ชายคนนั้นได้รับการไหว้วานจากเจ้าบารอน ไอร์แลนด์ ให้มาเป็นพยามและหมอนั่นก็ไปพาคนจากกรมยุติธรรมมาด้วยหนึ่งคน และเมื่อดูอายุของคนจากกรมยุติธรรมที่ด้วยหมอนั่นเอามาด้วยก็คงมีอายุราวๆ 50 – 60 ปี อายุขนาดนั้นคงเป็นคนระดับสูงในกรมยุติธรรมแน่นอน หึหึ! ช่างน่าสนุกสะจริงๆ เจ้านั่นมาโดยไม่ได้ปรึกษาหัวหน้ากรมยุติธรรมของตัวเองก่อนมาหรือไง

“ข้ามีคนระดับสูงจากสองกรมมาในงานครั้งนี้ด้วย หวังว่าท่านแกรนด์ดยุกจะไม่ผิดคำพูด”

“หึหึ! เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ตั้งแต่ที่ข้าโดนฟ้องมาข้าไม่เคยผิดคำพูดอะไรเลยสักครั้ง แถมทุกครั้งข้าก็สามารถทำได้แบบที่พูดอีกด้วย”

พูดจบ ผมก็หันมองไปทาง ฮาเดส ที่ยืนอยู่กับคนของกรมบริหาร ถึงเรื่องครั้งนี้หมอนั่นจะยื่นมือเข้ามายุ่งไม่เข้าเรื่องผมก็ไม่รู้สึกอยากจัดการกับหมอนั่นหรอก ในอนาคต!! ชายคนนั้นจะถูกยกย่องว่าเป็นหัวหน้ากรมบริหารที่ดีที่สุดในเรื่องของความเก่งกาจในการจัดการธุรกิจในจักรวรรดิ เรื่องโกงภาษี! เรื่องทุจริต! เรื่องเปลี่ยนระบบบริหารงานใหม่แทบทั้งหมด!

ตามความทรงจำของผมชายคนนั้นเป็นคนกวาดล้างเรื่องเลวๆ ในจักรวรรดิเป็นจำนวนมาก แถมยังเป็นคนสร้างรากฐานระบบที่ทำให้ผู้คนจำนวนมากได้ประโยชน์อีกด้วย การจัดการหมอนี่มันไม่ได้มีผลดีอะไรเลยสักอย่าง

ทว่า สุดท้ายเมื่อยุคหายะแห่งมวลมนุษย์มาถึง ชายคนนั้นก็โดนฆ่าตายไปในการบุกครั้งที่ 1 ของพวกเผ่าเทพและเผ่าปีศาจ ถึงจะไม่อยากยอมรับเท่าไหร่จากการทำตัวของหมอนั่นครั้งนี้ แต่ว่า ผลงานที่หมอนั่นทำเอาไว้ในความทรงจำของผมมันก็มีมากมายจริงๆ

อีกอย่างการที่เอาบารอน ไอร์แลนด์ และคนอื่นๆ จากร้านตีเหล็กทั้งสองมาให้ผมแบบนี้ มันก็ไม่ใช่การสร้างปัญหาให้กับผมเลยสักนิด กลับกันผมคิดว่า ฮาเดส ต้องหวังว่าเรื่องครั้งนี้ต้องสามารถทำให้ตัวเองขยับเข้าใกล้กับผมได้แน่นอนถึงได้ให้การช่วยเหลือบารอน ไอร์แลนด์ แบบนั้น

หึหึ! แบบนี้เรื่องผลักดันหมอนี้ขึ้นไปเป็นหัวหน้ากรมบริหารผมเองก็ต้องช่วยหน่อยแล้ว ถึงเรื่องที่หมอนั่นจะทำมันไม่มีประโยชน์อะไรมากมายกับผมมากก็จริง แต่ว่า เรื่องพวกนั้นจะสามารถทำประโยชน์ได้อย่างมหาศาลให้กับประชาขนของจักรวรรดิจำแน่นอน