466 - ผูกสัมพันธ์
466 - ผูกสัมพันธ์
“ยาศักดิ์สิทธิ์นี้ สามารถปลูกใหม่ได้หรือไม่?”
หลี่เหอซุยถามออกมาโดยมีเจตนาที่จะชะลอสถานการณ์เพื่อให้ชายชราคนอื่นๆที่อยู่ด้านนอกเข้ามาเสนอราคาเพิ่มเติม
นักพรตเฒ่ามีหรือที่จะไม่รู้ความคิดของหลี่เหอซุย เขาแค่นเสียงและกล่าวว่า
"เด็กน้อยเลิกถ่วงเวลาได้แล้ว นี่คือราคาสูงสุดไม่มีใครเสนอมากกว่านี้อย่างแน่นอน"
เหยาเยว่กงจากวังอสูรสวรรค์เดินเข้าหาเย่ฟ่านด้วยความปรารถนาดีและกล่าวว่า
“นี่คือรากของยาเซียนอย่างแน่นอน แต่ว่ามันได้รับความเสียหายมากเกินไป เว้นแต่จะมีน้ำพุเซียนเพื่อเลี้ยงดูมันหลายพันปี ไม่เช่นนั้นมันไม่มีทางที่จะฟื้นฟูกลับมาอยู่ในจุดสูงสุดได้”
"แม้ว่าดินแดนรกร้างตะวันออกของเราจะมีน้ำพุเซียนอยู่จริงๆ แต่พวกมันล้วนอยู่ในดินแดนปิดผนึกชีวิต การเข้าไปในสถานที่เช่นนั้นรังแต่จะเป็นการรนหาที่ตาย" ผู้อาวุโสจากวังห้าธาตุเยาะเย้ย
"เรื่องนั้นมันไม่เสมอไป อย่างน้อยๆข้าก็รู้ว่ามีสถานที่บางอย่างที่มีน้ำพุเซียนอยู่” หลี่เหอซุยกล่าว
เย่ฟ่านยังหัวเราะและกล่าวว่า: "มรดกดินแดนศักดิ์สิทธิ์สืบทอดกันมายาวนานหลายแสนปี ข้าไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไม่มีน้ำพุเซียนสักแห่ง"
ผู้คนที่อยู่ในลานพูดไม่ออก ไม่ว่าพวกเขาจะหลอกล่ออย่างไรเด็กน้อยพวกนี้ก็ไม่หลงกล เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการเพิ่มราคาสูงขึ้นมากกว่านี้
เหยาเยว่กงหัวเราะ สถานการณ์ดังกล่าวทำให้เขามีความรู้สึกเล็กน้อย เขายิ้มและกล่าวว่า
“น้องชายทั้งสองพวกเจ้ายินดีจะฝากสมบัติชิ้นนี้ไว้กับวังอสูรสวรรค์หรือไม่ เมื่อเปิดทำการประมูลรับรองว่ายานี้จะต้องมีราคาสูงเทียมฟ้าอย่างไม่ต้องสงสัย”
"มีเหตุผล!" หลี่เหอซุยพยักหน้า
“เดี๋ยวก่อน!” ใครบางคนที่อยู่นอกสวนหินตะโกนเข้ามาด้วยความเร่งรีบ
เมื่อทุกคนหันศีรษะไป พวกเขาก็เห็นผู้เฒ่าจำนวนมาก ทุกคนมีผมขาว ผิวแดงก่ำ และกลิ่นอายของพวกเขาน่ากลัวถึงขีดสุด
ผู้อาวุโสระดับผู้สูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ล้วนมาถึงแล้ว
ยาศักดิ์สิทธิ์ที่เข้าสู่โลกนั้นเป็นสิ่งที่มีค่าต่อพวกเขาอย่างแน่นอน แม้ว่ามันจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังน่าประทับใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์ประหลาดโบราณที่อายุกำลังจะถึงขีดจำกัด ของชิ้นนี้ประเมินค่าไม่ได้!
หลี่ยี่ซุยแห่งวังห้าธาตุแค่นเสียงอย่างเย็นชาและเหลือบมองเย่ฟ่านกับหลี่เหอซุยก่อนจะพุ่งตัวออกไป เขารู้ดีว่าเมื่อชายชราเหล่านั้นปรากฏตัวขึ้น โอกาสของเขานับว่าสิ้นสุดลงแล้ว
“ชายชราคนนี้จะดักทำร้ายเราหรือไม่” เย่ฟ่านการส่งสัญญาณเสียง
หลี่เหอซุยเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล เหล็กสีดำในมือของข้าแม้แต่ผู้สูงสุดยังต้องหน้าถอดสี ชายชราคนนั้นรับรองว่าไม่สามารถทำอะไรเราได้”
ในความเป็นจริงเย่ฟ่านไม่ได้สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว นักพรตมังกรแดงเป็นหนี้บุญคุณเขา หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเย่ฟ่านสามารถไปตามหานักพรตเฒ่าได้ตลอดเวลา
“ถ้าเจ้าทั้งสองพี่น้องตกลงกันได้แล้ว หอคอยสมบัติวังอสูรสวรรค์สามารถช่วยเจ้าจัดการกับยาศักดิ์สิทธิ์นี้ได้ และข้าจะให้คนคุ้มครองมันออกไป” เหยาเยว่กงเสนอความช่วยเหลือ
“ตกลง แต่ข้ายังไม่ต้องการให้เกิดการประมูลในเร็วๆนี้ เมื่อเวลามาถึงข้าจะแจ้งเอง” เย่ฟ่านกล่าว
เขาต้องการให้ยอดฝีมือรุ่นอาวุโสของดินแดนศักดิ์สิทธิ์โจมตีภูเขาสีม่วงรอบใหม่ซะก่อน เมื่อถึงเวลานั้นมูลค่าของยาทุกชนิดจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
“เอาล่ะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับน้องชายทั้งสอง”
ในตอนนี้เหยาเยว่กงได้รับยาศักดิ์สิทธิ์มาถือไว้ก่อนจะส่งสัญญาณเสียงไปหาผู้สูงสุดของวังอสูรสวรรค์ให้มารับยาไปเก็บไว้ในที่ปลอดภัย
ของชิ้นนี้มีค่าเป็นอย่างมาก เขาให้คำรับรองไว้ว่าหากทำมันสูญหายหรือได้รับความเสียหาย วังอสูรสวรรค์จะชดใช้ด้วยต้นกำเนิด 200,000จิน
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้น่ากังวลแม้แต่น้อย วังอสูรสวรรค์มีชื่อเสียงมาก รับรองว่าพวกเขาไม่ยอมทำลายหม้อข้าวของตัวเองอย่างแน่นอน
“ข้ากำลังจะตายด้วยความโกรธแล้ว!” อู๋จื่อหมิงคำรามออกมา
หลี่จงเทียนก็มีสภาพไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ เมื่อมองเห็นเย่ฟ่านร่ำรวยต่อหน้าต่อตาเขาก็รู้สึกทนไม่ได้เป็นอย่างมาก
"เด็กน้อยพวกนี้โชคดีจริงๆ”
แม้กระทั่งตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่ยอมรับว่าเย่ฟ่านมีความสามารถในการมองศิลาต้นกำเนิด
“จงเรียนรู้ไว้ ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะตกเป็นเหยื่อของคนอื่นแบบนี้อีก!” หลี่เหอซุยเชิดหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไอ้สาระเลวเจ้าข้าเหยียดหยามข้า!” อู๋จื่อหมิงคำรามด้วยความโกรธ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้
“องค์ชายโปรดตัดหินของท่าน” เย่ฟ่านยิ้ม
ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องตัดหินอีกแล้ว องค์ชายเซี่ยรู้ดีว่าต่อให้เขาเปิดได้ต้นกำเนิดจริงๆมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเทียบกับยาของเย่ฟ่าน
องค์ชายเซี่ยมอบต้นกำเนิดบริสุทธิ์หมื่นจินให้เย่ฟ่านก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า
"ข้าอยากขอเชิญพวกเจ้าพี่น้องร่วมรับประทานอาหารเที่ยงที่หออมตะวันนี้ พวกเจ้าคิดเช่นไร"
เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจมาก มันคือหออมตะ หนึ่งในแปดร้านอาหารหลักในเมืองศักดิ์สิทธิ์ มันมีราคาแพงมาก หากไม่ใช่ทายาทของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่มีทางเข้าไปรับประทานอาหารที่นั่นได้
“ในเมื่อองค์ชายให้เกียรติพวกเราก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ”
"ฮ่าๆๆ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไปกันเลย” องค์ชายเซี่ยหัวเราะ
เย่ฟ่านรู้ว่าองค์ชายเซี่ยไม่ใช่คนธรรมดา แม้ว่าเขาจะไม่รู้จุดประสงค์ของฝ่ายตรงข้าม แต่การผูกสัมพันธ์กับผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร
ข้างๆเขา เหยาเยว่กงก็หัวเราะและพูดว่า
“ข้าก็อยากชวนพวกเจ้าพี่น้องด้วย มันเป็นเรื่องยากที่จะมีคนรุ่นเยาว์ที่มีสายตายอดเยี่ยมเหมือนพวกเจ้า”
"พี่เยว่กงให้เกียรติเกินไปแล้ว" เย่ฟ่านและหลี่เหอซุยก็หัวเราะเช่นกัน
“พวกเจ้าคิดจะเปิดหินต่อหรือไม่”
ในขณะนี้นักพรตเฒ่าที่ทำหน้าที่ดูแลความสงบในลานพนันของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เต๋าก็กล่าวขึ้น ที่นี่คือสวนหินของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เต๋า มันเป็นสถานที่เก็บของล้ำค่า มันไม่สามารถอนุญาตให้ทุกคนอยู่ที่นี่นานได้
เย่ฟ่านกล่าวว่า: "ข้าต้องการเปิดก้อนหินต่อไปจริงๆ แต่น่าเสียดายที่กระเป๋าของข้าไม่เอื้ออำนวย วัสดุหินที่นี่แพงเกินไป"
ผู้คนที่อยู่ในลานพนันหินพูดไม่ออก โดยเฉพาะอู๋จื่อหมิง หลี่จงเทียนและคนอื่นๆ เด็กน้อยพวกนี้ชนะพนันพวกเขาไปหลายหมื่น แต่ตอนนี้เขาบอกว่าไม่มีเงิน
“เจ้าสามารถเปิดหินที่นี่ได้ตามความพอใจ แต่เจ้าต้องใช้สมุนไพรต้นนั้นเป็นหลักประกัน” นักพรตเฒ่ากล่าว
“ทำแบบนี้ได้จริงๆ?” เย่ฟ่านถามด้วยความสงสัย
“หลังจากที่สมุนไพรต้นนั้นถูกประมูลไปแล้ว พวกเราสามารถติดต่อวังอสูรสวรรค์เพื่อให้พวกเขาใช้หนี้ให้เจ้าได้โดยตรง”
"ตกลง!" เย่ฟ่านพยักหน้า
“พวกเราควรพอดีกว่า การสร้างความขัดแย้งกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์เต๋าไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดสักเท่าไหร่” หลี่เหอซุยเตือนโดยการส่งสัญญาณเสียงอย่างลับๆ
เย่ฟ่านส่ายศีรษะและกล่าวว่า “โอกาสเช่นนี้หาได้ยาก หลังจากนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะต้องจับตามองความเคลื่อนไหวของข้าอย่างแน่นอน”
เหยาเยว่กงเห็นเช่นนั้นดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย เขาเดินเข้าหาทั้งสองและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า
“พวกเจ้ายังต้องการเลือกหินอีก? ยอดเยี่ยมมาก ข้ารู้สึกชื่นชมในทักษะของพวกเจ้าอย่างยิ่ง”
องค์ชายเซี่ยก็หัวเราะและกล่าวว่า
"ข้าก็ต้องการเรียนรู้จากน้องชายคนนี้เช่นกัน"
"หนุ่มน้อย หากเจ้าไม่มีต้นกำเนิดเจ้าสามารถยืมจากเราได้"
กลุ่มชายชราที่ผิดหวังในตอนแรกต่างก็ฟื้นฟูความกระตือรือร้นกลับมา บางทีเย่ฟ่านอาจจะเปิดเจอสมุนไพรอีกครั้งก็ได้
"บางครั้งโชควาสนาของคนเราก็มาถึงพร้อมๆกัน วันนี้โชคของเจ้าค่อนข้างดีเจ้าควรจะเลือกหินต่อไป" หนึ่งในชายชราตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“ใช่แล้วหนุ่มน้อย ขอให้เจ้าโชคดี!”
เมื่อกลุ่มผู้สูงสุดมากมายปรากฏตัวขึ้นในลานพนันหินสวรรค์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เต๋า แม้ว่านักพรตเฒ่าจะไม่พอใจแต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
แต่ทันใดนั้นก็เกิดขึ้นความวุ่นวายขึ้นที่ภายนอก มีเสียงที่แก่ชราและแห้งแล้งดังขึ้นว่า
“ข้าได้ยินว่ามีใครเปิดยาศักดิ์สิทธิ์ได้ เจ้ายินดีที่จะขายมันด้วยราคาต้นกำเนิดบริสุทธิ์หนึ่งแสนแปดหมื่นจินหรือไม่ หากเจ้ายังไม่พอใจชายชราคนนี้สามารถเพิ่มราคาได้ไม่จำกัด!”
เมื่อผู้คนเหลือบมองไปก็เห็นกลุ่มชายชราอีกกลุ่ม พวกเขาแก่ชราจนน่าเหลือเชื่อ กลิ่นอายแห่งความตายล้อมรอบพวกเขาเป็นภาพที่น่ากลัวถึงขีดสุด
