การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 61 ช็อกโกแลต แห่งตระกูล วอเตอร์

ตอนที่ 61  ช็อกโกแลต แห่งตระกูล วอเตอร์

ณ ห้องทำงานขององค์ จักรพรรดิสวรรค์

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ กำลังนั่งอยู่กลางห้องขนาดใหญ่ ที่ด้านหน้าเป็นโต๊ะไม้สวยงามขนาดใหญ่ตั้งอยู่ พร้อมกับด้านหน้าที่เป็นเอกสารจำนวนมากที่รอรับการอนุมัติอยู่อีกหลายกอง การเป็นองค์ จักรพรรดิ ใครๆก็คงคิดว่าจะใช้ชีวิตด้วยความสะดวกสบาย และมีผู้หญิงนอนด้วยทุกคืนไม่ซ้ำหน้า ทว่า สำหรับองค์ จักรพรรดิสวรรค์ ไม่ใช่อะไรแบบนั้น เอกสารด้านหน้าตอนนี้ตามจริงสั่งให้เสนาบดีทำกันก็ได้ แต่องค์ จักรพรรดิสวรรค์ ก็เลือกที่จะตรวจสอบมันเองด้วยความแน่ใจ

สาเหตุที่ต้องทำแบบนี้ก็เพราะเรื่อง กำแพงภาษี!  การเก็บภาษีดำเนินไปอย่างราบรื่นตามที่ ไคล์ วอเตอร์ แนะนำมาทั้งหมด แต่ว่า ก็เพราะราบรื่นเกินไปนี่แหละทำให้องค์ จักรพรรดิสวรรค์ เป็นกังวลเอามากๆ หลังจากเริ่มการสร้างกำแพงภาษีขึ้นทั่วทั้งชายแดนทั้งทางบกและทางนำ องค์ จักรพรรดิสวรรค์ ก็สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าแร่จำนวนมากของจักรวรรดิโดนขนส่งออกไป

ขนาดนี้ตอนมีกำแพงภาษียังมีการนำออกไปจำนวนมาก ไม่มีใครรู้ได้เลย ว่าก่อนที่จะตั้งกำแพงภาษีแร่ที่จำเป็นในการสร้างอาวุธ ชุดเกราะและอุปกรณ์ต่างๆ จะโดนขนออกไปจากจักรวรรดิจำนวนเท่าไหร่ เรื่องนี้คนที่รู้มีเพียงส่วนน้อยในจักรวรรดิเท่านั้น เพราะถ้าข่าวไหลออกไปมากจำ มันจะทำให้พ่อค้าต่างดินแดนได้รับผลกระทบ

คนที่ไม่อยากให้แร่ของจักรวรรดิออกนอกประเทศได้มีเพียงแค่องค์ จักรพรรดิสวรรค์ เพียงคนเดียวเท่านั้นหรอก แต่ขุนนาง พ่อค้า สามัญชน คนเหล่านั้นต้องไม่พอใจอยู่แล้วที่แร่ในประเทศจองตัวเองจะตกไปอยู่ในมือของประเทศอื่นๆ แล้วประเทศเหล่านั้นจะเอามาทำร้ายตัวเองตอนไหนก็ไม่รู้ องค์ จักรพรรดิสวรรค์ รู้เรื่องในส่วนนี้ดีเลยไม่ได้ปล่อยข่าวเรื่องนี้ออกไป

ขณะเดียวกัน พระองค์ก็สั่งให้หน่วยลับของราชวงศ์และคนของกรมบริหารจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ทว่า ไม่นานมานี้หัวหน้ากรมบริการ พึ่งโดนปลดออกไป ทำให้อำนาจภายในกรมไม่มั่นคงเท่าไหร่นัก งานที่อยู่บนโต๊ะตอนนี้ก็มีส่วนงานของหัวหน้ากรมบริการอยู่ด้วยเช่นกัน

‘ เฮ้อ~ ถ้าไม่มีเรื่องกำแพงภาษีของไคล์ข้าคงไม่รู้ตัวในเรื่องนี้ ตอนนี้ หลายประเทศรอบจักรวรรดิก็เริ่มแสดงท่าทีตีตัวออกห่างกันออกมาแล้ว …แต่จะทำสงครามแบบสุ่มสี่สุ่มห้าก็ไม่ได้ ‘

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ คิดในใจ

ระหว่างคิดเขาก็ทำหน้าหนักใจแบบสุดๆ ออกมาด้วย  ในช่วงเวลาหลายปีมานี่ หลังจากสงครามเมื่อสามปีก่อนกับอาณาจักร ประเทศรอบๆ จักรวรรดิก็เริ่มแสดงท่าทีต่อต้านมากันขึ้นมาหน่อยๆ ถ้าเป็นเวลาปกติองค์ จักรพรรดิสวรรค์ คงส่งกำลังทหารเข้าไปจัดการและยึดครองสะ ทว่า เพราะสงครามเมื่อสามปีก่อนอาหารในคลังก็แทบหมดไปเพราะสงครามครั้งใหญ่ในครั้งนั่น การทำสงครามสิ่งที่ต้องคิดถึงเป็นอันดับแรกๆ ไม่ใช่เรื่องของผลประโยชน์ที่จะได้รับจากมัน แต่มันเป็นเรื่อง อาหาร! และ ผลเสียที่ประเทศจะได้รับ!

ถ้าเกิดองค์ จักรพรรดิสวรรค์ เริ่มก่อสงครามตอนนี้ประชาชนทั่วประเทศคงลำบากกันแน่ๆ อีกอย่าง นี่ก็เป็นปีที่ 2 แล้ว ที่ผลผลิตของจักรวรรดิออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าทำสงครามในสถานการณ์เช่นนี้ ถึงชนะมาได้ก็ไม่คุ้มกับผลกระทบที่เกิดตามมาอยู่ดี

ในระหว่างที่องค์ จักรพรรดิสวรรค์ กำลังหนักใจอยู่นั้น เสียงก็ดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“องค์จักรพรรดิ ข้ามีเรื่องมารายงานครับ”

เสียงกล่าวขึ้นมาเป็นเสียงที่องค์ จักรพรรดิสวรรค์ คุ้นเคยเป็นอย่างดี ซึ่งมันก็คือเสียงของอัครเสนาบดี ไอรอน ผู้ที่เป็นผู้ช่วยของพระองค์ ทันทีที่ได้ยินเสียงองค์ จักรพรรดิสวรรค์ ก็ใจชื้นขึ้นมาทันทีเพราะมีคนช่วยคิดเรื่องอาหารขาดแคลนแล้ว

“เข้ามา”

ประตูเปิดออกทันทีหลังองค์ จักรพรรดิสวรรค์ กล่าวขึ้น แต่ว่า เมื่อเห็นอัครเสนาบดี ไอรอน เดินเข้ามา องค์ จักรพรรดิสวรรค์ ก็ทำหน้าแปลกใจทันทีเพราะในมือของอัครเสนาบดีมันคือกล่องของขวัญรูปร่างสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มาก แถมด้านบนยังเป็นตราประทับของตระกูล วอเตอร์ ประทับเอาไว้อีก

ช็อกโกแลต!

อยู่ๆชื่อนี่ก็ดังขึ้นมาในหัวขององค์ จักรพรรดิสวรรค์ เขาจำได้ทันทีว่าเมื่อวานของการฟ้องร้อง ไคล์ วอเตอร์ บอกว่าจะส่งขนมหวานตัวปัญหาที่ทำให้กว้านซื้อน้ำตาลมาให้ แต่ว่า พระองค์ก็ยังสงสัยกับรูปร่างของมันอยู่ดี ขนมหวานในโลกนี้ส่วนมากแล้วมันจะทำจากขนมปังสะส่วนใหญ่ แล้วก็ไม่เคยมีตระกูลไหนส่งขนมหวานในรูปแบบของขวัญเช่นนี้มาก่อน

‘ ช่างแปลกเสียจริง ‘

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ คิดในใจ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า

“สิ่งนั้นคือช็อกโกแลตงั้นเหรอ”

“ครับ! ข้าพึ่งได้รับมาจากคนของตระกูล วอเตอร์ แถมคนที่เอามาส่งยังบอกอีกว่าอย่าไปเข้าใกล้ไฟหรืออะไรร้อนๆ ไม่เช่นนั้นมันจะละลาย”

อัครเสนาบดี ไอรอน ตอบตามความจริง

ก่อนที่จะรับมาจากคนรับใช้ตระกูล วอเตอร์ คนรับใช้ก็เน้นย้ำว่า ‘ อย่าเอาไปโดนไฟหรืออยู่ในที่ร้อนๆ นะครับ ไม่เช่นนั้นมันจะละลาย ‘ แถมการเน้นย้ำเรื่องนี้ยังเน้นย้ำถึงสองครั้ง ทว่า อัครเสนาบดี ไอรอน ก็ไม่ได้ถามกลับว่าเพราะอะไร

“งั้นก็แกะมันเลย ข้าจะลองกินดู”

“แต่…”

“อะไรอีกละ ไคล์ส่งมาให้ข้าไม่ใช่หรือไง???”

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ เริ่มขึ้นเสียงไม่พอใจทันทีหลังจากเห็นท่าทางลังเลของอัครเสนาบดี ไอรอน พระองค์ไม่พอใจอย่างมากที่อัครเสนาบดี ไอรอน มีความคิดเช่นนี้

“เจ้ากลัวว่าข้าจะโดนวางยางั้นเหรอ จากไคล์เนี่-”

“ไม่ใช่ครับ! เพียงแต่ว่าข้าอยากให้หัวหน้าพ่อครัวศึกษาวิธีทำมันก่อน”

“เพื่อ?”

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ ถามกลับทันทีด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ แต่ที่แน่ๆ พระองค์รู้แน่นอนแล้วว่าไม่ใช่กลัวเรื่องยาพิษ เพราะอัครเสนาบดี ไอรอน ใช่คำว่า ‘ศึกษา’ แทนคำว่า ‘ตรวจสอบ’ การใช้คำอาจจะฟังดูไม่มีอะไรมากก็จริง แต่สำหรับมันสมองประเทศอย่างอัครเสนาบดี ไอรอน การใช้คำพวกนี้ต่างก็มีความหมายอย่างชัดเจน ระหว่างกำลังสงสัยองค์ จักรพรรดิสวรรค์ ก็กล่าวอีกครั้ง

“เจ้าลองชิมมันไปแล้วใช่หรือไม่?”

“เออ… คือว่าเรื่องนั้นมันก็….”

ชัดเจน!

จากการตอบกลับแบบนี้องค์ จักรพรรดิสวรรค์ สามารถยืนยันคำถามของตัวเองได้ทันที ถ้าไม่ได้กินก็คงตอบว่าไม่ได้กินออกมาแล้ว แต่ว่า พระองค์ก็จ้องมองไปยังช็อกโกแลตในมืออัครเสนาบดี ไอรอน ด้วยความสงสัยเข้าไปอีก ‘ มันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ??? ‘

“แกะออกมาได้แล้ว ข้าจะลองถ้าไม่พอก็ไปขอใหม่ก็จบ หรือถ้าอร่อยจริงๆ ก็ไปขอสูตรจากตระกูล วอเตอร์ มาสะ มันยากเย็นอะไร”

อัครเสนาบดี ไอรอน ส่ายหน้าไปมาด้วยใบหน้าเศร้าใจ

“เรื่องนั้นทำไม่ได้ครับ คนส่งของบอกว่ามีจำนวนจำกัดและตระกูล วอเตอร์ ใช้เงินจำนวนมากกว่าจะได้สูตรนี้มาครอบครอง การบอกสูตรคงเป็นไปไม่ได้”

ถึงจะเป็นคำสั่งขององค์ จักรพรรดิสวรรค์ แต่ก็ไม่สามารถบังคับแกรนด์ดยุกได้อยู่ดี ยิ่งเป็นเรื่องที่ต้องใช้เงินจำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแบบนี้ ต่อให้พระองค์ต้องการจริงๆ ก็คงไม่ได้มันมาง่ายๆ

“เฮ้อ~ ช่างเถอะ!! เอามันมาข้าจะทดสอบเอง”

“…ครับ”

อัครเสนาบดี ไอรอน ยอมทำตามคำสั่งด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ หลังจากได้ชิมเขาก็กินของที่คนรับใช้ตระกูล วอเตอร์ ให้กินจนหมด ตอนแรกเขาคิดว่าจะเอาไปให้ภรรยาตัวเองที่คฤหาสน์ของตระกูลด้วยเช่นกัน ทว่า รู้ตัวอีกทีมันก็หมดไปแล้ว เพราะแบบนั้นเลยพยามบอกให้องค์ จักรพรรดิสวรรค์ พยามแกะสูตรการผลิตมันก่อน แต่ตอนนี้ก็ทำไม่ได้แล้ว สิ่งที่อัครเสนาบดี ไอรอน รู้ว่ามีอะไรผสมอยู่บ้างมันก็มีเพียงน้ำตาลเท่านั้น

งับ!

“นี่….”

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ อุทานขึ้นทันทีหลังจากได้กินมันเข้าไป รสชาติหวานมัน! รสชาติแบบนี้พระองค์ไม่เคยสัมผัสมันมาก่อนเลยสักครั้ง รสชาติแบบที่องค์ จักรพรรดิสวรรค์ สามารถคิดส่วนผมมันได้ก็มีเพียงแค่น้ำตาลเท่านั้นเช่นกัน กลิ่นแบบนี้พระองค์ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

ไม่นานคำที่สอง คำที่สาม คำที่สี่

สุดท้ายช็อกโกแลตที่ได้มาจากตระกูล วอเตอร์ ก็โดนกินเข้าไปจนหมด

“หมดแล้วงั้นเหรอ?”

“ครับ! ข้าบอกท่านแล้วว่าอย่าพึ่งกินมัน”

อัครเสนาบดี ไอรอน ตอบด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ เขารู้อยู่แล้วว่าหลังกินหมดต้องเกิดการตอบรับแบบนี้จากองค์ จักรพรรดิสวรรค์ เพราะตัวเขาเองหลังจากกินหมดก็เป็นแบบนี้เช่นกัน

“ไคล์ส่งมาให้อันเดียวงั้นเหรอ?”

“คือว่า… ข้าได้ยินว่าคนในราชวงศ์ทุกคนได้รับหมดเลยครับ โดยเฉพาะเหล่าองค์หญิง พวกนางได้รับมากกว่าพวกองค์ชายเยอะพอสมควร แต่ว่า ตระกูล วอเตอร์ ก็บอกให้พวกนางเอาไปใช้ในงานจัดเลี้ยงเท่านั้นอย่าได้แจกจ่ายให้ใคร”

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ ฉีกยิ้มทันทีหลังได้ยินเรื่องทั้งหมด ถึงตอนนี้พระองค์อยากจะกินมันต่ออีกก็ตาม แต่ตอนนี้พระองค์ก็เข้าใจแล้วว่าไคล์ต้องการทำอะไร

“ช่างเป็นการตลาดที่น่ากลัวจริงๆ”

องค์ จักรพรรดิสวรรค์ กล่าวน้ำเสียงค่อยๆ พร้อมรอยยิ้ม

“ถูกต้องแล้วครับ การทำแบบนั้นมันเป็นการตลาดที่ใช้ของในการทำน้อยมาก ผู้หญิงเป็นพวกที่ชอบขนมหวานกันอยู่แล้ว และถ้าได้กินพวกมันก็คงไม่มีทางลืมชาติของมันแน่ๆ แล้วพอเป็นแบบนั้นพวกนางก็จะบอกชายหนุ่มที่ตามจีบตัวเองไปหามาให้ เมื่อเป็นแบบนั้นก็ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าตระกูล วอเตอร์ จะสามารถโก่งราคาพวกมันได้ขนาดไหน”

อัครเสนาบดี ไอรอน ตอบตามที่ตัวเองคิดได้ เรื่องการตลาดถึงไคล์จะฉลาดและทำแนบเนียลที่สุดแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่อาจผ่านสายตาอัครเสนาบดี ไอรอน และ องค์ จักรพรรดิสวรรค์ ไปได้ ทว่า ทั้งสองไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลหรือกดดันอะไรกันเลย กลับกัน ทั้งสองกลับกำลังยิ้มด้วยความยินดี

…..

ขณะเดียวกัน เหล่าองค์หญิงที่ได้รับช็อกโกแลตก็ทำหน้าที่ตัวเองได้อย่างดี องค์หญิงทุกคนได้รับช็อกโกแลตจากตระกูล วอเตอร์ กันทั้งหมด เหลือเพียงคนเดียวที่ไม่ได้รับ ซึ่งเธอคนนั้นเป็นใครก็เดาได้ไม่ยาก

หลังจากได้รับพวกเธอก็เริ่มจัดงานเลี้ยงตามคำแนะนำของคนตระกูล วอเตอร์ ทันทีแบบไม่รอช้า

ที่เหล่าองค์หญิงยอมทำตามก็เพราะเรื่องเส้นทะเลลมปราณ ก่อนการเข้าไปตัดสินเรื่องคดี เหล่าองค์หญิงและองค์ชายต่างก็ได้ยินเรื่องที่ ไคล์ วอเตอร์ พูดเอาไว้กับองค์ชาย ซิคฟรีส ที่ว่าจะแบ่งพื้นที่ในเส้นทะเลลมปราณให้พวกตนทุกคนหลังเรื่องทุกอย่างเรียบร้อย การได้ครอบครองมันถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากๆ ถึงจะเป็นพื้นที่น้อยๆ แต่ประโยชน์ที่จะได้รับก็สูงมากพอสมควร ด้วยเหตุผลแบบนี้ ทำให้องค์หญิงทุกพระองค์ทำตามคำสั่ง… ไม่สิ! ต้องเรียกว่าคำแนะนำของแกรนด์ดยุก วอเตอร์ ทันทีแบบไม่คิดอะไร

และในเวลาเพียงไม่กี่วัน ข่าวเรื่องขนมหวานที่ผลิตโดยตระกูล วอเตอร์ ที่ใช่ชื่อว่า ช็อกโกแลต ก็ดังไปทั่วเหล่าชนชั้นสูงของจักรวรรดิ มีตระกูลมากมายต้องการมันจนไปขอซื้อกับตระกูล วอเตอร์ ทว่า คำตอบที่ได้รับทุกคนก็ได้อย่างเดียวจากหัวหน้าพ่อบ้าน นั่นก็คือ ‘ท่านแกรนด์ดยุกยังไม่ต้องการขายมัน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้’ คำตอบแบบนั้นของเซบาส ทำให้คุณค่าของพวกมันเพิ่มขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว

อีกด้าน หลายๆตระกูล และร้านขนมจำนวนมากก็พยามทำเรียนแบบมันขึ้นมา ทว่า ทุกคนกลับเจอแต่ความล้มเหลว

โกโก้ ผลไม้ชนิดนี้คนในเมืองหลวงไม่ค่อยมีคนรู้จักพวกมันอยู่แล้ว แถมเรื่องผงโกโก้ก็คงไม่มีใครคิดได้เช่นกัน เพราะงั้นถึงจะรู้ว่าตระกูล วอเตอร์ ทำรายการสั่งซื้อโกโก้ขนาดใหญ่มากจากอาณาเขตทางใต้ของจักรวรรดิกันก็ตาม แต่พวกที่พยามทำตามก็ทำไม่ได้กันอยู่ดี ในช่วงเวลานี้ ทั่วเมืองหลวงแห่งจักรวรรดิต่างก็ต้องการช็อกโกแลตกันเป็นอย่างมาก ทว่า ตระกูล วอเตอร์ กลับไม่ออกมาพูดอะไรทั้งสิ้น

ราคา!

วันที่ชาย!

จำนวนที่มี!

ทุกคนต่างสงสัยเกี่ยวกับพวกมัน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาจากความสงสัยนั่นก็คือ ยังไม่ถึงเวลาขาย!!!