จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 583

บทที่ 583: แมลงซแคแร็บ

"นั่นมันไม่เห็นเป็นไรเลยไม่ใช่เหรอ เจ้าแค่เอามันทั้งสี่ชิ้นให้กับเราก็ได้นี้ "ลูหลี่พูดออกมาพร้อมกับดวงตาที่สว่างวาบ

ทั้งสี่ชิ้นที่ลูหลี่พูดถึงคือชุดเกราะหนังที่แตกต่างกันไปตามอาชีพ พวกมันทั้งหมดเป็นอุปกรณ์ระดับทองและแม้แต่ลูหลี่เองก็ไม่กล้าดูถูกมันเลยสักนิด

"นั้นไม่ได้นะ!"ซาริโกะหายใจและกรีดร้องออกมาอย่างรุนแรง "โลภ โง่เง่า หยิ่งทระนง ... "

"ก็ได้ๆ เมื่อข้าได้รับมงกุฎแห่งนรกมา ข้าจะไปหาสหายก็อบลินของเจ้าที่ใจกว้างมากกว่านี้ ข้าคิดว่าพวกเขาคงจะเข้าใจคุณค่าของมันดี "ลูหลี่กล่าวออกมาอย่างใจเย็น

คำพูดของเขาทำให้ก็อบลินนั้นตะลึงงัน

"เจ้าทำอย่างนั้นไม่ได้นะ เจ้าจะทรยศสหายของเจ้างั้นเหรอ" ซาริโกะโกรธมากในตอนตะกี้ แต่ตอนนี้เขาดันรู้สึกกังวลมากยิ่งกว่าเดิม

ไม่มีใครในเมืองแกดเกดสันรู้ถึงความลับของมงกุฎแห่งนรกในตอนนี้ แต่เมื่อข่าวเรื่องนี้ได้แพร่ออกไป มันก็จะต้องสายเกินไปแน่

"เจ้าไม่อยากที่จะให้ข้าทำอย่างนั้นหรอกนะ แต่คุณซาริโกะ เจ้าน่าจะรู้เกี่ยวกับภารกิจที่เจ้าให้เราดีนิ" ลูหลี่กล่าวในขณะที่เขายิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์ "หรือข้าต้องเตือนความจำท่านเกี่ยวกับเพื่อนของท่านที่ถูกจับโดยโทรลทะเลทรายอันแสนโกรธเกรี้ยวงั้นเหรอ? ไม่ใช่ว่าพวกเขาได้รับคำสั่งจากท่านให้มายังที่นี้ใช่ไหม?"

"ไม่ ไม่ ... เจ้า เจ้ามันปีศาจ!"แม้ว่าซาริโกะจะปฏิเสธ แต่การกระทำของเขาที่แสดงออกมาก็ชัดเจนเลย

"เจ้าต้องสัญญากับข้าก่อน ในหมู่พวกเราไม่มีคนดีเลย เราจะทรยศแน่ หากว่ามันจำเป็นต้องทำ พวกเรานะไม่ใช่สหายอันแสนดีของเจ้าหรอกนะ "ลูหลี่กล่าวขณะที่เขาก้มลงและตบไปที่ไหล่ของเขา" ข้าคิดว่าสหายอย่างเจ้าจะมีการชื้อขายกับก็อบลินตนอื่นไม่ใช่เหรอ?"

"วู ... " ซาริโกะร้องไห้ออกมาด้วยความโศกเศร้า

"งั้นก็ตกลงสินะ รีบๆให้ภารกิจกับข้าซักที "ลูหลี่ค่อนข้างพอใจที่เขาได้เห็นก็อบลินตัวนี้ร้องไห้ "เมื่อเจ้าได้รับมงกุฏแห่งนรก เจ้าอาจจะรวยเลยก็ได้นะ แค่ไอเท็มระดับทองสี่ชิ้นเอง โอ้ท่านซาริโกะผู้ยิ่งใหญ่ แล้วท่านสนใจที่จะชื้อขุมสมบัติที่ได้มาจากข้างในไหม ... "ลูหลี่พูดออกมาเพื่อปลอบโยนเขา

"สมบัติ" นี่เป็นเหมือนกับฟางเส้นสุดท้าย ที่ทำให้ซาริโกะตัดสินใจทำสัญญากับลูหลี่

นั้นทำให้ลูหลี่และคนอื่นๆได้รับภารกิจนี้แล้ว พวกเขาจะให้มงกุฏแห่งนรกและเกล็ดของกาซิลลา ซึ่งพวกเขาก็จะได้รับอุปกรณ์ระดับทอง 4 ชิ้นเพื่อเป็นรางวัล นอกจากนี้ก็น่าจะมีค่าประสบการณ์และค่าชื่อเสียงที่เหมาะสมด้วย

ไม่ใช่ว่าลูหลี่ไม่ต้องการสมบัติที่อยู่ในดันเจี้ยน แต่พวกมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับเขา

ไม่มีข้อมูลใดเลยเกี่ยวกับมงกุฏแห่งนรกที่จะใช้สำหรับผู้เล่นได้ มันเป็นเพียงไอเท็มเควสที่ดรอบลงมาโดยจัดการบอสเวลราทา แม้ว่าพวกเขาจะได้รับมันมา แต่ก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย แต่ความจริงที่ว่าพวกเขาสามารถแลกเปลี่ยนเป็นอุปกรณ์ระดับทอง 4 ชิ้นได้ มันก็ทำให้ลูหลี่รู้สึกสุขใจพอควร

ซาริโกะเดินคอตกออกไปในขณะที่เขาต้องเตรียมชุดระเบิดให้พวกลูหลี่

"ดีล่ะ เรามาเริ่มเคลียร์ดันเจี้ยนกันเถอะ"ลูหลี่เตือนความจำเพื่อนๆที่กำลังยืนนิ่งกันอยู่

"ลูหลี่ ... ทำไมตอนแรกนายไม่พูดอะไร แล้วตอนนี้ ... "

ลูหลี่นั้นทำให้ NPC ตนนี้เสียหายได้มากเลย แม้ว่าอาเซอร์ซีบรีสจะพยายามที่จะขู่ NPC แต่เขาก็ได้มาแค่ระเบิดสองชุดเท่านั้นเอง ซึ่งเมื่อลูหลี่เป็นคนทำดู เขากลับได้มาถึงอุปกรณ์ระดับทองสี่ชิ้น

"อย่าลืมสิว่าเป้าหมายของเราคือการเคลียร์ดันเจี้ยนนะ" ลูหลี่เตือน

"งั้นก็เริ่มกันเถอะ" อาเซอร์ซีบรีสพูดขึ้นมาพร้อมกับรู้สึกตื่นเต้นกับอุปกรณ์ระดับทองสี่ชิ้น เขาโบกโล่ในมือของเขาและตั้งรับมอนสเตอร์ชุดแรกที่กำลังจะพุ่งเข้ามา

มี หมอผีทะเลทรายแห่งความโกรธเกรี้ยว นักเวทย์มนต์ดำทะเลทรายแห่งความโกรธเกรี้ยวและผู้กระหายเลือดทะเลทรายแห่งความโกรธเกรี้ยวสามตัว มอนสเตอทั้งห้าตัวนี้เป็นแนวป้องกันด่านแรกของดันเจี้ยนซอลฟาแรค ถ้าคุณมองไปที่อาชีพของมันแล้ว มันก็ดูคล้ายคลึงกับผู้เล่นเลยทีเดียว

เมืองที่อยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้เป็นเหมือนกับบ้านของเหล่าโทรลทะเลทรายอันแสนโกรธเกรี้ยว พวกมันทั้งดุร้ายและยังมีมนต์ดำด้วย

โทรลทะเลทรายอันแสนโกรธเกรี้ยวเป็นเผ่าที่มีความสามารถ พวกมันสามารถเอาตัวรอดได้ในดินแดนที่เต็มไปด้วยทะเลทราย

พวกมันจึงเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่สามารถดูถูกได้เลย เมื่อยิ่งเป็นความยากระดับฝันแล้ว ความแข็งแกร่งของพวกมันยิ่งเพิ่มขึ้นมาอีก ซึ่งนั้นรวมทั้งจำนวนและความสามัคคีของมันที่เพิ่มขึ้นอีก

หมอผีสามารถจะใช้ดีบัพและฮีลได้ นักเวทย์เองก็จะใช้เวทย์มนต์ของมัน ส่วนผู้กระหายเลือดทะเลทรายอันแสนโกรธเกรี้ยวเป็นนักรบที่แสนจะแข็งแกร่ง

ลูหลี่เลือกที่จะโจมตีหมอผีก่อน เนื่องจากมันเป็นมอนสเตอร์ที่มีปัญหามากที่สุด มันสามารถฮีลได้ ให้บัพได้และยังวางเสาโทเทมได้อีก แม้ว่าผู้เล่นจะไม่มีอาชีพหมอผี แต่ทุกคนก็รู้ดีว่ามันเป็นการรวมกันของนักบวชกับชาแมน

กุญแจสำคัญในการต่อสู้นั้นก็คือ โทเทมฮีลที่พ่อมดวางลงไป

โทเทมรักษานั้นเป็นปัญหามากที่สุด คุณอาจจะสามารถลดเลือดของมอนสเตอร์ลงไปได้เยอะมากโข แต่โทเทมฮีลก็สามารถรีเลือดของมอนสเตอร์ที่หายไปกลับมาได้

ดังนั้นแล้ว เมื่อโทเทมได้ปรากฏออกมา ลูหลี่ก็ได้ทำลายมันลงไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งนี้ถือว่าเป็นหน้าที่ของเขาเลย

ด้วยการที่เขาทำแบบนี้ พวกเขาจึงสามารถสู้กับมอนสเตอร์ได้อย่างสบายๆ ไม่ว่ามอนสเตอร์พวกนี้จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน พวกมันก็ไม่อาจที่จะทนต่อทีมที่แข็งแกร่งอย่างพวกเขาได้

"บอสตัวแรกนั้นสู้ค่อนข้างจะง่าย ผู้เล่นส่วนใหญ่เองก็รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว "ลูหลี่อธิบายขณะต่อสู้กับมอนสเตอร์

"มันคือแมลงซแคแร็บใช่มั้ย?"อาเซอร์ซีบรีสเองก็ศึกษาข้อมูลของสมาคมอื่นๆมาบ้างเหมือนกัน

ตอนนี้แม้แต่ผู้เล่นธรรมดาเองก็กำลังพยายามหาวิธีการเคลียร์ดันเจี้ยนอยู่ แต่กลยุทธ์ที่ดีที่สุดสุดท้ายก็เป็นการจัดการกับแมลงซแคแร็บ

มีแมงซแคแร็บอยู่นับร้อย แต่หากคุณโจมตีไปตัวหนึ่ง ทุกๆตัวก็จะเล็งเป้าไปที่คุณ มันเป็นเหมือนกับการทดสอบพลังของการโจมตีหมู่ของทีม ซึ่งหากในทีมมีนักเวทย์ที่มีความสามารถในการใช้ทักษะพื้นที่ได้ มันก็จะเป็นอะไรที่ง่ายมาก

อย่างไรก็ตาม ต้องมีนักเวทย์หรือพ่อมดมากกว่าสองคนที่ทำหน้าที่โจมตี มันถึงจะไม่มีปัญหาอะไร

ถ้าแมลงซแคแร็บทั้งหมดไม่ได้ถูกฆ่าก่อน บอสจะได้รับบัพพิเศษ แมงซแคแร็บตอนแรกที่จะฆ่าได้ง่ายๆ ก็จะกลับกลายเป็นฆ่าอย่างยาก

หลังจากที่พวกมันได้รับบัพแล้ว พวกมันเทียบได้กับผู้กระหายเลือดทะเลทรายอันแสนโกรธเกรี้ยว นอกจากนี้แล้วพวกมันยังมีหลายร้อยตัว นั้นทำให้ไม่ว่าผู้เล่นจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะทนไหว

มีหลายทีมที่ต้องตายเพราะแมลงซแคแร็บตั้งแต่ต้น

โชคดีที่ปัญหานี้ไม่ใช่เรื่องยากจนแก้ไม่ได้ เมื่อพวกเขาได้จัดการกับแมลงซแคแร็บสำเร็จ ตัวของบอสเองก็ถูกจัดการได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม ลูหลี่กำลังเคลียร์ดันเจี้ยนในความยากระดับฝันร้ายอยู่ ดังนั้นแล้วกฏสำหรับดันเจี้ยนในความยากระดับอื่นจึงเป็นสิ่งที่ใช้ด้วยกันไม่ได้เลย ผู้พลีชีพเทกะ ฆ่าไม่ง่ายเลย แล้วยิ่งความยากระดับฝันร้ายอีก

ผู้พลีชีพเทกะนั้นมีประโยคแนะนำสั้นๆอยู่

นานมาแล้ว ผู้พลีชีพเทกะโชคไม่ดีพอจนตายระหว่างการต่อสู้ของพวกโทรล แต่ด้วยความที่เขาสละชีพอย่างกล้าหาญ ทำให้ซอลฟาแรคยังคงอยู่ แม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว แต่เขาก็ยังคงคอยปกปักษ์เมืองที่เขารัก ว่ากันว่าเขาเป็นนักรบที่ฆ่าและถูกสาปแช่งจนทำให้กลายเป็นแมลงซแคแร็บที่ไร้สมองที่วิ่งไปทั่วด้วยความทรมาน

ถ้าจะให้กล่าวก็คือ เทกะเป็นอันเดดและตายไปนานมากโขแล้ว

บอสตัวนี้ไม่มีสติปัญญา ดังนั้นแล้วกุญแจสำคัญของการจัดการกับบอสตัวนี้ก็ยังคงเป็นพวกแมลงซแคแร็บ