จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 496
บทที่ 496: ผลกระทบจากการทำผิดต่อนักธุรกิจสาว
ในที่มืดสลัวของเทเรมอสฟอล ลูหลี่ก็ได้ดึงกริชของเขาออกมาจากมอนสเตอร์ ระบบแจ้งว่าเขาได้รับ EXP แต่แถบ EXP แทบจะไม่ขยับเลย การฆ่ามอนสเตอร์ตัวหนึ่งในตอนนี้ไม่ทำให้แถบค่าประสบการณ์ของเขากระเตื้องขึ้นมาเลย
มอนสเตอร์โคลนนั้นจะระเบิดตัวเองก่อนตาย มันไม่ได้สร้างความเสียหายมากนัก แต่มันก็ทำให้โคลนกระจายไปทั่วทุกๆที่
ผู้เล่นทั่วไปมักไม่ชอบมอนเตอร์โคลนพวกนี้ ซึ่งด้วยความที่แผนที่ของแมพนี้ใหญ่มาก มันจึงมีผู้เล่นประมาณพันคนอยู่แถวๆนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือ มีผู้เล่นแค่ไม่กี่คนเท่านั้นทีเลือกจะฟาร์มกับมอนสเตอร์โคลน ดังนั้นแล้ว ที่แห่งนี้จึงมีมอนสเตอร์ให้เก็บค่าประสบการณ์อยู่อย่างมากมายเลย
ซึ่งสาเหตุหนึ่งที่เขามาฟาร์มในที่แบบนี้ ก็คงเป็นเพราะลูหลี่ไม่เหมือนกับผู้เล่นคนอื่นกระมั้ง เขาในตอนนี้กำลังฟาร์มไปพลาง ฟังเสียงของสาวสวยไปพลาง [แฟรี่น้ำ]
"ไม่ต้องจริงจังหรอกน่า" ลูหลี่ไม่ต้องการที่จะบอกรายละเอียดกับตัวน้องสาวของเขามากจนเกินไป
"งั้นให้ฉันไปเยี่ยมเธอสิ วันนี้ฉันว่างพอดีเลย "แฟรี่น้ำพูดออกมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าทำไมตัวเธอเองถึงพูดแบบนั้นออกไป
มันเป็นเวลานานแล้วที่เธอได้ขอไปเยี่ยมใครสักคน
"ไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณมาก" ลูหลี่ปฏิเสธไป แต่แล้วเขาก็คิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นหยาบคายมาก เขาจึงรีบตอบกลับไปใหม่ "เธอเพิ่งจะผ่าตัดเสร็จนะ แม้แต่ฉันยังเข้าไปพบกับเธอไม่ได้เลย ฉันไม่รู้ด้วยว่าเธออยู่ไกลแค่ไหน ฉันกลัวว่ามันจะทำให้เธอลำบากสิ"
"ไปตายซะ! อู่เจียน ไอ้งี่เง่าเอ้ย "แฟรี่น้ำพูดออกมาด้วยความโกรธ" เขากล้ามาท้าทายฉันและยังพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีก!"
"ฮะ?"
"ขอโทษที ฉันคุยกับคนอื่นอยู่นะ" แฟรี่น้ำกล่าวขอโทษ ก่อนที่เสียงของเธอจะกลับมาปกติเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าเธอจะได้ระบายความอัดอั้นในใจออกไป มันจึงทำให้อารมณ์ของเธอดูดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย
ผู้บริหารระดับสูงสองคนในสมาคมดิสซี่คอสไม่รู้เลยว่าอู่เจียนไปทำอะไรให้แฟรี่น้ำโกรธ
บางทีอาจเป็นเพราะอากาศที่ร้อนกว่าปกติ มันจึงทำให้เธอใจร้อนมากขึ้น ซึ่งหากเป็นเพราะอากาศจริง การไปหาเรื่องอะไรกับแฟรี่น้ำในช่วงนี้คงจะเป็นอะไรที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"เธอมีปัญหากับอู่เจียนงั้นเหรอ? เธอต้องการความช่วยเหลือไหม?"ลูหลี่นั้นยังคงเกรงต่อสิ่งที่นักธุรกิจสาวคนนี้แสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาอยู่ เขาจึงได้พูดออกไปด้วยความหวังดี
"ไม่เป็นไรหรอก" แฟรี่น้ำกล่าวอย่างเงียบๆ "นายรู้ไหมว่าฉันอาศัยอยู่เมืองไหน?"
"อ่า... " ลูหลี่งงกับคำถามของเธอมากและเขาเกือบจะลื่นไปกับพื้นซะแล้ว ซึ่งมอนสเตอร์โคลนก็ฉวยโอกาสนี้ในการโจมตีเขาและสร้างความเสียหายถึง 200 จุด
ทำไมเธอถึงถามคำถามแบบนี้ในตอนนี้กันนะ?
แฟรี่น้ำเป็นคนดังในเกม แต่เมืองที่เธออาศัยอยู่ไม่มีใครรู้จักเลย ลูหลี่ที่กลับมาเกิดใหม่ก็ไม่มีข้อยกเว้น เขาไม่รู้เรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ
"ดูเหมือนว่านายจะไม่รู้สินะ แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ไกลแค่ไหน?" แฟรี่น้ำไม่ได้พูดออกมาด้วยความโกรธอะไรเลย แต่ลูหลี่กลับเหมือนกับสัมผัสถึงความเย็นยะเยือกในน้ำเสียงของเธอได้
ลูหลี่แค่กล่าวเป็นมารยาทเท่านั้นเอง ทำไมเธอถึงพูดกับเขาแบบนี้กัน?
เป็นเรื่องแปลกสำหรับลูหลี่ที่เจอคนไม่พอใจกับเรื่องพวกนี้
หรือว่าเพราะพวกเขาทั้งคู่เป็นเพื่อนกันล่ะมั้ง
บางทีมันอาจจะไม่ได้ใกล้เคียงกับสิ่งที่เขาคิดไว้ ซึ่งในตอนนี้ลูหลี่ก็เริ่มคิดถึงผลลัพธ์ที่อาจจะเกิดขึ้น หากเขาไปทำอะไรให้แฟรี่น้ำและสมาคมดิสซี่คอสผิดใจขึ้นมา
ดูเหมือนว่าสมาคมกฏแห่งดาบคงจะไม่สามารถต่อสู้กับพวกเขาได้เลย
"แค่บอกโรงพยาบาลที่น้องสาวนายพักอยู่ก็พอ ฉันไม่กัดเธอหรอกน่า "แฟรี่น้ำกล่าวขัดลูหลี่ที่ตอนนี้กำลังจินตนาการไปไกลแล้ว
เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว ลูหลี่ก็ได้ตอบไปตรงๆ "โรงพยาบาลประชาชนเจียงซู ส่วนของโรคหัวใจ"
เหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาอยากจะพูดตรงๆออกมา ก็คงจะเป็นเพราะความรู้สึกผิดชอบของเขา เขาไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เลยในชีวิตที่ผ่านมาของเขา ความปรารถนาของแฟรี่น้ำคงจะมาเพื่อเยี่ยมน้องสาวของเขาจริงๆ ซึ่งเธอก็เป็นนักธุรกิจสาวที่รวยมากและคงจะไม่ได้มาคิดชำระหนี้แค้นอะไรกับลูหลี่หรอกมั้ง นอกจากนี้แล้ว เธอคงจะไม่มีแรงจูงใจอื่นๆอีก
"หนานจิง ... ฮ่าฮ่า... " แฟรี่น้ำหัวเราะออกมาและวางสายไปในทันที
ลูหลี่รู้สึกงงงวยมาก เขาไม่รู้เลยว่าวันนี้แฟรี่น้ำเป็นอะไร
ในหลายวันมานี้ของเดือนนี้ ลูหลี่เริ่มที่จะคิดว่าแฟรี่น้ำไม่ใช่ผู้หญิง ซึ่งเพราะเขามักจะอยู่แต่กับน้องสาวของเขา เขาจึงไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
ซึ่งในวันนี้เขาก็วางแผนที่จะเพิ่มระดับเพียงลำพัง แต่เขากลับถูกขัดจังหวะโดยการโทรมาจากแฟรี่น้ำ
แถบค่าประสบการณ์ของเขาอยู่ที่ 70% ในตอนนี้ ลูหลี่รู้สึกไม่พอใจมาก ซึ่งเขาก็ไม่คิดที่จะออกไปจากระบบในตอนนี้หรอกนะ
นอกจากนี้แล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะออกจากระบบไป แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะโทรหาน้องสาวของเขาเลย เพราะกลัวว่ามันจะส่งเสียงดันจนทำให้เธอกลัว หัวใจเธอของอ่อนแอมากในตอนนี้และเธอก็ต้องการพักผ่อน
หลังจากนั้นอีกสองวัน ลูหลี่คงจะสามารถเข้าไปเยี่ยมเธอได้
บางทีเพื่อนของเขาอาจจะได้รับข่าวสารจากสแควรูทสาม พวกเขาจึงไม่ได้มารบกวนเขาเลย แม้แต่ฮาชิจังเองก็ขอให้คนอื่นช่วยแทนที่จะเป็นเขา
ในตอนนั้นเอง ลูหลี่ก็เริ่มคิดที่จะไปหาเปิดกล่องสมบัติในเกม
หลังจากการอัพเดตระบบครั้งที่ 4 ระบบกล่องสมบัติได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย การปรับปรุงที่สำคัญที่สุดคือ อัตราการดรอบของในกล่องจากสองจะเหลือเพียงแค่หนึ่ง แต่กล่องสมบัติจะรีเฟรชเวลาถี่ยิ่งขึ้น
มีผู้เล่นมากมายที่คาดหวังกับบริษัทเกม ซึ่งก็มีผู้เล่นอีกหลายคนเช่นกันที่คอยหาเงินจากกล่องสมบัติ แต่เมื่อพวกเขาไม่พบอะไร พวกเขาก็จะร้องเรียนไปที่บริษัทเกม
นอกจากนี้แล้ว ยังมีกล่องสมบัติแบบพิเศษถูกเพิ่มเข้าไปอีก มันถูกเรียกอย่างเป็นทางการว่า กล่องสมบัติแบบสุ่ม แต่ผู้เล่นเรียกมันว่ากล่องสมบัติหวย
ในหีบสมบัตินั้นจะมีของ 3-6 ชิ้น และไอเท็มแต่ละชิ้นก็จะมีเลขอยู่ด้วย ผู้เล่นที่พบกล่องสมบัติพวกนี้สามารถหมุนเลขและสุ่มของที่จะได้ตามเลขได้เลย
กล่องสมบัตินี้ไม่จำเป็นที่จะต้องมีทักษะปลดล็อคและผู้เล่นหลายคนก็สามารถสุ่มมันได้
อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงพวกนี้ไม่ได้ช่วยปรับอัตราการดรอบอะไรเลย ซึ่งเมื่อคิดแบบนั้นแล้ว เขาก็ได้มองไปรอบๆเทเรมอสฟอลและหากล่องสมบัติ ซึ่งกล่องสมบัติที่เขาพบก็เป็นระดับเหล็กทั้งหมด แม้แต่แผนที่ระดับสูง มันก็ยังเป็นการยากที่จะพบกล่องสมบัติระดับเงิน แต่ลูหลี่ก็ไม่กล้าที่จะไปหากล่องสมบัติในแผนที่ระดับสูงกว่านี้แล้ว
ซึ่งด้วยความที่เขาสามารถบินได้ เขาจึงมีโอกาสที่จะพบกล่องสมบัติได้เยอะกว่าคนอื่นๆ
ในขณะผู้เล่นมีพาหนะคอยขี่ไปมาตามผืนดิน ลูหลี่ก็ได้บินมาเหนือท้องฟ้าแล้ว
อ่าจริงสิ ฮาชิจังก็บินได้เหมือนกัน เธอได้รับความโปรดปรานจากอาร์คดรูอิดที่ถ้ำโหยหวนและนั้นทำให้เธอสามารถกลายร่างเป็นผีเสื้อได้ แต่น่าเสียดายที่ฮาชิจังบินในอากาศได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
แน่นอนว่ามีกล่องสมบัติในเทเรมอสฟอลมากกว่าสามกล่อง แต่ส่วนใหญ่ก็ถูกเปิดหมดแล้ว แต่ด้วยความสามารถที่เขาสามารถกลายร่างเป็นอีกาได้ เขาจึงสามารถไปยังพื้นที่ๆผู้เล่นทั่วไปไม่สามารถเข้าไปได้
กล่องสมบัติที่ดรอบไอเท็มระดับเหล็กสามชิ้นนั้นไม่เพียงพอต่อความพอใจของลูหลี่ ลูหลี่จึงได้ใช้เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะไปยังแผนที่ระดับสูง
เขายังอารมณ์เสียอยู่และก็ต้องการที่จะหาอะไรบางอย่างเพื่อขจัดอารมณ์นี้ออกไป
