จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 488
บทที่ 488: เปิดเผย
"เจ้าต้องการอะไรอีกไหม? จ... เจ้าน่าจะเอาอาหารนี้ให้โคโดนะ ข้ามีอาหารชนิดพิเศษด้วยแหละ ข้าจะขายให้เจ้า 1 เหรียญทองต่อชุด เอาซัก 100 ชุดเป็นไง?"ทอรัสชราถามขึ้นมาในขณะที่เขายินดีมากกับ 150 เหรียญทองที่เขาได้รับมาก่อนหน้านี้
เจ้าลูกวัวบ้านี้รวยมาก
มันคงจะดีกว่าหากให้ทอรัสชราอย่างเขาเก็บเหรียญทองไว้ ยังไงมันก็ดีกว่าอยู่กับเจ้าลูกวัวนี้ล่ะกัน
"แล้วท่านพอจะขายโคโดให้ข้าอีกตัวไหมล่ะ?"ลูหลี่หยิบเหรียญทองออกมาอีก 300 เหรียญทองก็เพื่อการนี้แหละ
มีผู้เล่นในเกมรุ่งอรุณประเภทหนึ่งที่คลั่งไคล้พาหนะมากๆ พวกเขาชอบอะไรที่แตกต่างมากและก็ไม่ชอบพาหนะที่มีแบบเดี่ยวๆเลย พวกเขาชอบพาหนะที่แตกต่างกัน รวมถึงเรื่องของสีด้วย
ในความเป็นจริง ผู้เล่นส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นแบบนั้นกัน แต่ผู้เล่นส่วนใหญ่นั้นคิดที่จะเก็บมันไว้ในใจและไม่ได้เลือกอะไรมากนัก
แฟรี่น้ำเป็นหนึ่งในพวกคลั่งไคล้พาหนะในเกมรุ่งอรุณที่มีชื่อเสียงมากที่สุด ในชีวิตก่อนหน้านี้ ลูหลี่จำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ได้เก็บสะสมพาหนะมามากว่า 200 ชนิด ซึ่งพาหนะบางตัวนั้นมีมูลค่าถึง 1000 เหรียญทองเลยด้วยซ้ำ
ถ้าลูหลี่ส่งโคโดไปให้เธอล่ะก็ ...
บางทีเธออาจจะหลงใหลเขาก็ได้ ...
แค่ล้อเล่นนะ ลูหลี่ไม่ได้นึกถึงเรื่องแบบนั้นเลย สมองของเขาคิดแค่เรื่องเงินที่จะได้รับเท่านั้น ชื้อมา 150 เหรียญทองแล้วค่อยขายให้เธอ 1,500 เหรียญทองก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปไม่ได้หรอกนะ
"ไม่สิ นั้นมันไม่เป็นไปตามกฏ"
ทอรัสชรารู้สึกสับสน แม้แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่เป็นไปตามกฏ
"เอางี้เป็นไง เราจะให้ท่านแกล้งขายมันเป็นสัตว์เลี้ยงให้กับดรูอิด นั้นมันก็น่าจะปกติแล้ว ใช่มั้ย? ไม่มีใครรู้หรอก ท่านก็แค่บอกว่ามันตัวใดตัวหนึ่งตายแล้วก็พอ "ฮาชิจังส่ายหัวขณะที่เธอได้ยินลูหลี่พูดแบบนี้
"ฉันอยากตาย ... " ฮาชิจังรู้สึกอับอายมากเลยในตอนนี้ เธออยากให้เรื่องทั้งหมดนี้รีบๆจบลงไปเสียที
ลูหลี่คนบ้า เราจะชำระแค้นนี้คืนแน่ ถ้านายไม่ชดใช้คืนล่ะก็ ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องความฝันที่เหลืออยู่
ทอรัสชราใช้เวลาคิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะไปหยิบไพ่อีกใบมา ซึ่งลูหลี่ก็ได้เลือกโคโดที่มีสีขาวบริสุทธิ์ไม่มีอะไรเจือปน
ทอรัสชราหัวเราะในขณะที่เขาคิดว่าลูหลี่นั้นโง่ที่เลือกชื้อโคโดป่วยมา เขาเริ่มจิตนาการถึงภาพที่ลูหลี่ขี่โคโดอันแสนโดดเด่นนี้ผ่านป่าไปและถูกสอยโดยเซนทอร์ ซึ่งโชคชะตาหลังจากนั้นของโคโดพวกนี้คงจะน่าเศร้าอยู่หน่อยๆ
ลูหลี่จ่ายเงินเพื่อชื้อสัตว์เลี้ยงและเอาอานอีกอันมา
เขาไม่ได้วิ่งหนีออกจากพื้นที่นี้ในทันที เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกว่าสายตาของทอรัสหลายตนนั้นกำลังจับจ้องเขาอยู่
เขารู้ว่าเขาไม่มีเวลาเหลือมากนัก เพราะทอรัสชราอาจจะตรวจเจอกับที่เก็บไข่มังกรที่ว่างเปล่าแล้วก็ได้
บางทีทอรัสชราอาจจะไม่ตรวจสอบมันก็ได้ หากเขาใช้เงินไปอย่างสิ้นเปลือง
"เฮ้ เจ้าเด็กน้อย มาที่นี้หน่อยสิ" พวกเขาเกือบจะออกจากที่นี้ไปได้แล้ว แต่ยาม B ก็ได้เรียกพวกเขา ลูหลี่ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี เพราะยามพวกนี้กำลังยิ้มอย่างหยิ่งผยองให้กับเขา
"มีอะไรงั้นเหรอ?"
"ทำไมเจ้าถึงไม่เปลี่ยนเสื้อคลุมของเจ้าล่ะ?"ยามกล่าวถากถางลูหลี่
"ข้า... ข้าไม่มีเงิน" ทอรัสตัวน้อยดูจะเศร้าๆไปเล็กน้อย
เขาได้แต่ถอนหายใจออกมา ดูเหมือนว่าพวกเขาก็ยังไม่รู้เลย ซึ่งยามพวกนี้นั้นเป็นมอนสเตอร์หัวหน้าระดับ 40 ดังนั้นแล้ว การที่มีเรื่องกับพวกนี้คงจะไม่ดีเลยซะทีเดียว
ฮาชิจังตีหลังของลูหลี่ เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าผู้นำของเธอจะเป็นนักแสดงและยังหลอกหลวงคนอื่นได้อย่างเป็นธรรมชาติอีก
"ฮิฮิ ขายสัตว์เลี้ยงของเจ้าให้กับเราและเราจะให้เกราะหนังสิงโตเป็นการแลกเปลี่ยน" ยามอีกคนได้เขามาล่อหลอกลูหลี่
"มันไม่ง่ายเลยนะที่เจ้าจะต้องต่อสู้ไปในขณะที่มีเธออยู่บนไหล่ของเจ้า เจ้าแค่มอบเธอให้กับเราและเราจะให้ของที่ทำให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นเองนะ " ยาม B กล่าวออกมาด้วยความเสน่หา
"อ่า ... " ลูหลี่ไม่คิดเลยว่าทอรัสพวกนี้จะสนใจดรูอิดที่เขากำลังแบกอยู่บนไหล่
เขาจะปล่อยฮาชิจังไปได้ยังไงกัน? เธอเป็นหนึ่งในสมาชิกในทีมของเขาและเป็นน้องสาวตัวน้อยของเขาด้วย ปกติเขามักจะขู่เธอ แต่เขาไม่มีวันปล่อยเธอไปกับคนแปลกหน้าที่ไหนแน่
"เจ้าไม่ต้องการงั้นเหรอ? โลกภายนอกมันอันตรายมาก เจ้าแน่ใจเหรอว่าเจ้าสามารถปกป้องตัวเองได้?"หนึ่งในยามได้ขู่ลูหลี่
"เธอเป็นไนท์เอลฟ์ หากเผ่าของเธอรู้ว่าเธอถูกจับมาเป็นนักโทษ ทหารของพวกมันต้องเคลื่อนไหวแน่ เอลฟ์นั้นยิ่งยโสมากและไม่สนใจตระกูลเขาหินหรอกนะ"
"นอกจากนี้แล้ว ข้ายังไม่เคยได้ยินว่าจะฝึกดรูอิดได้เลยนะ เพียงแค่ให้เธอกับเราก็พอแล้ว "
ยามทั้งสองคนนี้ดูเหมือนว่าจะมองการโกหกของลูหลี่ออกและต้องการตัวของฮาชิจัง ซึ่งพวกเขานั้นสามารถขายเธอให้กับก็อบลินได้ พวกเขานั้นไม่ได้สนใจเหรียญทองแค่บางส่วน แต่พวกเขากำลังจะค้าทาสอยู่
"แก... " ลูหลี่ตะเบ็งเสียงออกมาดังกึกก้อง"แกกล้าที่จะขโมยของขวัญของพระแม่ธรณีงั้นเหรอ ข้าต้องการที่จะต่อสู้กับแก!"
ใบหน้าของสองยามบิดเบี้ยว
ทอรัสโดยทั่วไปนั้นมักจะเป็นเผ่าพันธุ์ที่ต่อสู้กันอยู่เสมอๆ แต่เป็นเรื่องต้องห้ามในโทเทมอันน่าหวาดกลัว
โดยทั่วไปแล้ว เหยื่อของพวกเขาเป็นของขวัญจากพระแม่พระธรณีและเป็นทรัพย์สินส่วนบุคคลของพวกเขา ด้วยเหตุนี้แล้ว ทอรัสส่วนมากจึงไม่พยายามแย่งเหยื่อของคนอื่น เพราะการทะเลาะกันจะเป็นเรื่องที่ทำให้คนระดับสูงในเผ่าพันธุ์ตัดสิน
นอกจากนี้แล้ว ทอรัสยังถูกห้ามไม่ให้ไปหาเรื่องลูกวัวที่ยังอายุน้อยด้วย
ลูหลี่ในตอนนี้ยังคงกังวลเรื่องที่เขาจะถูกเปิดโปงอยู่
เขาเป็นโจร ดังนั้นถ้าเขาใช้ทักษะอะไรก็ตามของเขา เขาก็จะกลับมาเป็นร่างแบบปกติ ซึ่งในหมู่ทอรัสนั้นไม่มีใครที่มีอาชีพโจร
ยาม A และ B โกรธมากแต่พวกเขาไม่สามารถต่อสู้กับลูหลี่ได้ นอกจากนี้แล้ว นี้ยังเป็นหน้าประตูแคมป์อีก หากพวกเขาต่อยตีกัน เรื่องต้องถึงหูของชาแมนเฒ่าแน่
ชาแมนหญิงนั้นเป็นที่เคารพมาก เธอทั้งชราและเคร่งครัดในธรรมเนียม เพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องอื้อฉาว ผลที่ตามมาหลังจากนั้น คงเป็นการตายของทอรัสสองตัวและลูกวัวตัวหนึ่ง
ลูหลี่เห็นว่าพวกเขาไม่ได้คิดที่จะต่อสู้ด้วย ดังนั้นแล้ว เขาจึงค่อยๆถอยกลับมาและค่อยๆขยับออกไปห่างจากแคมป์
ตราบใดที่เขาเดินทางไปถึงที่ปลอดภัย เขาก็จะใช้หินเทเลพอร์ตกลับบ้าน
ทันใดนั้นเอง ก็เกิดเรื่องบางอย่างขึ้นในแคมป์และมันต้องทำให้ลูหลี่รีบวิ่งในทันที
ครู่ต่อมา หอกก็ได้พุ่งมายังที่ๆลูหลี่ยืนอยู่และระบบก็ได้แจ้งให้เขาทราบว่าเขาได้เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยแล้ว
มีเสียงดังสนั่นอยู่ข้างหลังเขาขณะที่กรงเล็บของโคโดตัวโตได้เหยียบย่ำลงกับพื้น เสียงนั้นตามมาด้วยเสียงแตรโบราณ ซึ่งหมายถึงว่าเหล่านักรบกำลังจะต่อสู้กันแล้ว
"ซ่อนตัวและหาโอกาสที่จะกลับไปที่เมืองซะ ทำตามที่ฉันสั่งล่ะ "ลูหลี่กล่าวขณะที่ดึงดาบออกมาและตัดเชือกของลูหลี่ที่ผูกกับไหล่ของเขา
"ฉันจะไม่ไป" ฮาชิจังดูเหมือนจะเข้าใจถึงสถานการณ์ดี เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบนี้ พวกเขาจะไม่สามารถใช้หินเทเลพอร์ตกลับได้เป็นระยะเวลา 30 วินาที
"อย่ามาเถียง ฉันจะล่อพวกเขาออกไปเอง"
ลูหลี่ตบหัวของฮาชิจังและผลักเธอเข้าไปในพุ่ม
เขาไม่ได้พยายามหนี แต่เขาวิ่งตรงไปหาพวกทหารในทันที
ทหารที่ขี่โคโดก็ได้โจมตีใส่เขา แต่ด้วยร่างเล็กๆของเขา มันจึงทำให้การโจมตีส่วนมากไม่โดนตัวเขา
จากนั้นเอง ลูหลี่ก็ได้กลายร่างเป็นเสือดาวและวิ่งไปเบื้องหน้าของพวกทหาร ก่อนที่จะส่งเสียงหัวเราะออกมา
ในตอนนั้นเอง เสียงของหอกก็ได้ดังกระทบเข้ากับพื้น ทอรัสมีพลังมากจนหอกที่ทิ่มลงกับพื้นนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ
โชคดีที่เขานั้นตัวเล็กมาก เขาจึงสามารถหลบหอกพวกนั้นได้
