จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 452

บทที่ 452: งานแสดงชุดฮาโลวนี

หากคุณต้องการจะเล่นเกมให้ดีในระยะยาวๆแล้วนั้น คุณจะต้องพยายามเล่นให้หนักขึ้นเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตาม เกมรุ่งอรุณนั้นมีเอกลักษณ์มากมายที่ทำให้คุณสนุกสนานกับเรื่องราวในเกม ความสนุกสนานนี้มีมากมายแล้วแต่ตัวของผู้เล่นเอง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องของธุรกิจ

เทศกาลฮาโลวีนเป็นเทศกาลที่ถูกจัดขึ้นมาเป็นครั้งที่สองของเกมรุ่งอรุณ และทุกๆคนก็รู้สึกสนุกกับมันมากเลยทีเดียว

ในขณะที่ลูหลี่เดินผ่านถนนไป เขาไม่เห็นใครที่สวมใส่เสื้อแบบธรรมดาๆเลย มีไอรอนแมนอยู่ทางด้านนั้น และข้างๆก็มีผีไร้หน้าจากสปิริตอเวย์ ส่วนทางด้านนู้นก็มีวิญญาณจากเรื่องเดอะริง ซอมบี้ นินจาเต่า มาลีฟีเซนต์และแอสซาซินครีด...

แค่คุณมีจินตนาการ ไม่ว่าอะไรคุณก็สามารถที่จะสร้างมันขึ้นมาได้

ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ทุกๆคนสามารถใช้จินตนาการของตัวเองสร้างชุดขึ้นมาได้

เกมรุ่งอรุณนั้นได้อนุญาติให้ผู้เล่นสามารถที่จะปรับเปลี่ยนหรือสร้างอุปกรณ์ของตนเองได้

ดังนั้นแล้ว จึงมีชุดแบบมากมายที่ถูกออกแบบโดยระบบและก็มีชุดอีกมากมายเช่นกัน ที่ถูกออกแบบโดยผู้เล่นด้วยกันเอง ซึ่งลูหลี่ที่กำลังคิดเรื่องนี้อยู่ก็ยังได้เห็นฟักทองกลิ้งไปมารอบๆ

ลูซินนั้นต้องรอเขานานมากแน่ๆเลย เธอเข้าระบบมาในตอนเช้าและคงจะรอพี่ชายของเธออยู่

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการที่จะบอกให้เขารู้หรอก เพราะเธอรู้ดีว่าพี่ชายของเธอนั้นทำงานอย่างหนักและไม่มีแม้แต่เวลาจะพักผ่อน

ดังนั้นแล้ว เมื่อลูหลี่ได้มาถึงที่นัดหมาย ก็ได้ถามเธอว่ารอเขานานไหม แต่เธอก็ยังส่ายหัวเล็กๆของเธอไปมาพร้อมกับจับมือของเขาและมุ่งหน้าไปยังหมู่ผู้เล่นที่อยู่ในเทศกาลฮาโลวีนกัน

ตัวของลูซินนั้นเตรียมพร้อมที่จะผ่าตัดได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว ดังนั้นแล้ว อารมณ์ของเธอจะต้องไม่ตื่นเต้นและไม่เครียดมากเกินไป

เช่นนี้แล้ว เธอจึงไม่สามารถเข้าไปยังบ้านผีสิงได้ อย่างไรก็ตาม เกมรุ่งอรุณมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คู่พี่น้องลูหลี่จะสามารถทำได้ในเกม

แน่นอนว่าสิ่งแรกที่พวกเขาทำคือ การไปที่ศูนย์จัดงานเทศกาลเพื่อหาชุดฮาโลวีนมาใส่กัน

เสื้อผ้าที่ระบบสร้างให้นั้นมีความสง่างามมาก มันดียิ่งกว่าของที่ผู้เล่นผลิตมากันเองเสียอีก ซึ่งลูหลี่ไม่ได้มีเวลาว่างมากพอที่จะไปผลิตเอง เขาจึงต้องใช้เหรียญทองชื้อชุดพวกนี้มาใส่

ตามข้อมูลที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์เท่าไหร่ มีการบันทึกว่าผู้เล่นได้ใช้เงินชื้อชุดพวกนี้ในเทศกาลนี้มากถึง 1.7 ล้านเหรียญทอง

เมื่อลูหลี่ได้มาถึงศูนย์กลางของเทศกาลแล้ว เขาก็จำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนชุดก่อน ซึ่งเขาและน้องสาวของเขาต้องใช้เวลานานมากในการตัดสินใจเลยทีเดียว เพราะทุกๆการเปลี่ยนชุดจำเป็นที่จะต้องจ่ายถึง 1 เหรียญเงิน

ซึ่งลูหลี่ก็ได้จ่ายเงินให้กับผู้ดูแลเทศกาลไป 1 เหรียญเงินและ NPC ก็ได้โบกมือของเขาไปมา จากนั้น ตัวของลูหลี่ก็ได้กลายเป็นผีไร้หน้า [จากเรื่องสปิริตอเวย์]

ผีไร้หน้าจากเรื่องสปิริตอเวย์เป็นชุดที่ดูจะพอร์ตมาลงเกมง่ายมากๆ เพราะดูเหมือนว่าระบบจะแค่ตัดแต่งบางมุมของมันเท่านั้น ไม่ใช่ว่าชุดนี้จะแย่มากทีเดียว เพราะแค่วันนี้ลูหลี่ก็เห็นคนใส่ชุดนี้ไปถึงสิบกว่าคนแล้ว

อย่างไรก็ตาม ลูหลี่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้นัก เพราะมันใช่เรื่องที่เขาจะต้องใส่ใจงั้นเหรอ

เขาแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นแบบนี้ก็แค่เพื่อน้องสาวของเขาเท่านั้น จากนั้น เขาก็ได้เข้าไปยังในทางเทศกาลพร้อมกับน้องสาวของเขา

"หนูก็อยากได้ชุดที่มาจากเรื่องสปิริตอเวย์เหมือนกันนะ!"ลูซินที่ได้เห็นชุดของพี่ชายเธอ เธอก็อยากที่จะได้ชุดที่มาจากเรื่องเดียวกับพี่ชายของเธอบ้าง

ในประเทศจีนนั้น ภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นเป็นที่นิยมมาก ผลงานของมิยาซากินั้นถูกสร้างมากว่า 200 ปีแล้ว แต่ก็ยังคงเป็นที่นิยมอย่างมากเลยทีเดียว

ซึ่งชุดแรกที่เธอใส่คือ โจรสลัดตัวเล็ก

โจรสลัดตัวเล็กค่อนข้างที่จะดูเท่เลยทีเดียว และเด็กหลายๆคนก็ชอบมันมาก แต่ลูซินดูจะไม่พอใจเลย คงจะเป็นเพราะโจรสลัดและผีไร้หน้ามันดูไม่เข้ากันเเลยซักนิด

ดังนั้นแล้ว เงินสองเหรียญเงินจึงได้ถูกมอบให้กับผู้ดูแลเทศกาลอีกครั้ง

เหตุผลที่ผู้เล่นได้ใช้เงินไปกว่า 1.7 ล้านเหรียญทอง มันคงจะเป็นเพราะ พวกเขาเหล่านั้นต่างหมกหมุ่นกับชุดที่พวกเขาสวมใส่

"พี่ใหญ่ นี้อะไรงั้นเหรอ?"

"เต่าทอง ... "

"แล้วชุดนี้ล่ะ?"

"มัน ... อาจจะมาจากเรื่องทรานฟอร์เมอร์ ... "

"ตัวตลก ..."

"เราใช้เงินไป 12 เหรียญเงินแล้ว" ลูซินได้เปลี่ยนชุดไปหลายต่อหลายครั้งโดยไม่รู้ตัว แต่เธอก็ยังคงไม่พอใจกับชุดพวกนี้อยู่ดี

"ไม่เป็นไรหรอกน่า มันก็แค่หนึ่งเหรียญเงินต่อครั้งเอง "

ลูหลี่ได้พูดออกมาพร้อมกับแสดงเงินในกระเป๋าของเขา เขามีเหรียญทองกว่า 700 เหรียญทองเลยทีเดียว

"ถ้างั้น หนูจะเปลี่ยนแค่อีกแปดครั้งล่ะกัน" ลูซินพูดออกมาอย่างเศร้าใจ

ในฐานะที่เธอเป็นเด็กที่เติบโตมาในครอบครัวที่ยากจน การที่เธอใช้จ่ายเงินแบบนี้มันรู้สึกแปลกพิกลเลยทีเดียว ซึ่งทั้งลูหลี่และลูซินเองก็มีนิสัยแบบเดียวกัน ถึงแม้ว่าทั้งคู่พยายามที่จะละนิสัยเก่าๆออกไปแล้วก็ตาม

"นี่อะไรงั้นเหรอ? ดูเหมือน เม เลย?"ลูซินมองไปที่กระจกด้วยความไม่แน่ใจ อายุของเธอในตอนนี้ดูจะมากกว่าเด็กสี่ขวบไปเล็กน้อย

เหตุผลหนึ่งที่เธอดูเหมือนจะชอบชุดนี้ คงเป็นเพราะว่ามันดูเหมือนมนุษย์มากที่สุดแล้ว ซึ่งชุดก่อนหน้านี้แทบทุกชุดล้วนแล้วแต่ไม่เข้ากับเด็กสาวแบบเธอเลย

เม ที่เธอพูดออกมาคือ เม คุซะกะเบะ

เม คุซะกะเบะ เป็นตัวละครจากผลงานชิ้นเอกที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่นอย่าง โทโทโร่เพื่อนรัก เธอเป็นน้องสาวของหนึ่งในตัวละครหลัก ทั้งสองคนได้ย้ายไปอีกเมืองหนึ่งพร้อมกับพ่อของพวกเธอ ในตอนที่อยู่ในบ้านนั้นเอง พวกเธอก็ได้พบเข้ากับโทโทโร่

ซึ่งตัวอักษรของชื่อเธอใช้ตัวคันจิ จึงทำให้ชื่อของเธออกเสียงว่า เม [แปลตรงนี้ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นะครับ]

"ใช่แล้ว นี้เป็นเด็กสาวจากเรื่องโทโทโร่ มันดูเหมาะกับผีไร้หน้าเลย นอกจากนี้แล้ว ทั้งสองเรื่องนี้ยังมาจากผู้แต่งเดียวกันอีก "ลูหลี่ได้อธิบายให้น้องสาวของเขาฟัง แต่เขาก็ไม่ได้รู้อะไรไปมากกว่านี้แล้ว

ในตอนนี้ ชีวิตของพวกเขานั้นดีขึ้นมากเลย ซึ่งลูซินเองก็ได้ดูโทรทัศน์ในตอนที่ว่างด้วย

"ถ้าพี่ใหญ่ว่าเหมาะแล้ว หนูก็จะเอาชุดนี้แหละ" ลูซินกล่าวขณะที่เธอบีบแขนของตัวเอง ซึ่งรู้สึกได้เลยว่ามันเล็กลงมาก ในตอนแรกเธอก็เตี้ยมากแล้ว ในตอนนี้ตัวของยิ่งดูเตี้ยลงไปอีก

จากนั้นเด็กหญิงสาวตัวเล็กๆที่สวมชุดจากเรื่องโทโทโร่ก็ได้เดินไปยังถนนของแอสทาน่าพร้อมกับจับมือของผีไร้หน้าด้วย

แม้ว่ามันจะดูไม่เข้ากันหน่อยหนึ่ง แต่สำหรับพี่น้องลูหลี่แล้ว มันเข้ากันมากเลย ราวกับความสัมพันธ์พี่น้องของพวกเขา ที่ไม่มีใครจะสามารถทดแทนได้

"ระบบจะอัพเดทในวันพรุ่งนี้และเมืองหลักจะเปิดแล้ว พี่ตั้งใจที่จะชื้อบ้านในเมืองใหญ่ล่ะ "ลูหลี่ได้บอกกับน้องสาวของเขาในขณะที่ให้ขนมกับเหล่าเด็กๆ

ผู้เล่นบางคนเองก็ได้ให้ขนมกับลูซินเช่นเดียวกัน ด้วยชุดที่ทำให้เธอดูตัวเล็กและน่ารัก มันจึงทำให้เธอได้ขนมมามากเลยทีเดียว

"เมืองหลักงั้นเหรอ? ที่นี้ยังไม่ดีงั้นเหรอคะ?"สำหรับเด็กสาวตัวน้อย เมืองแอสทาน่าแห่งนี้ก็ใหญ่พออยู่แล้ว ซึ่งแค่เมืองนี้ก็ใหญ่พอจนทำให้เธอหลงมาหลายรอบแล้ว

"พี่คิดว่าที่นี้ในอนาคตคงจะไม่ปลอดภัยแน่ เพราะคงจะมีสงครามเกิดขึ้น" ลูหลี่กล่าว

ในขณะที่สงครามในหุบเขาสีเทาได้ทวีความรุนแรงขึ้น กองทหารของของจักรวรรดิออร์คก็จะเข้าโจมตีเมือง ถึงแม้ว่าพวกมันจะถูกขับไล่ไปหลายครั้ง แต่พวกมันก็ยังคงโจมตีเมืองไปเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตาม เมืองหลักนั้นแตกต่างจากเมืองพวกนี้มาก เพราะที่นั่นมีบอสโคตรๆใหญ่อยู่ เมืองหลักทุกๆเมืองล้วนแล้วแต่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแต่เมืองหลักของเอลฟ์จะมีบ้านของไทแรนด์ แต่ยังมีจุดเชื่อมต่อกับความฝันมรกต ซึ่งก็ได้รับการปกป้องจากมังกรเขียวด้วย

"ถ้างั้น หนูก็จะตามพี่ชายไปค่ะ" ลูซินจับมือของพี่ชายของเธออย่างแน่นมาก แต่เธอก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย

ถ้าการผ่าตัดล้มเหลว เรื่องในอนาคตก็คงจะไม่มีอยู่จริง เธอรู้ดีว่า เธอในตอนนี้ควรจะฟังพี่ชายของเธอดีกว่า

ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป ใครจะคอยอยู่เคียงข้างพี่ชายของเธอกันล่ะ?