จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 439
บทที่ 439: ชะตากรรม
ซึ่งหลังจากที่ต่อสู้กันมาสักพัก ลูหลี่ก็พึ่งจะรู้ว่าฮอกัสนั้นเป็นบอสที่มีระดับ 45 และเดฟก็เป็นบอสที่มีระดับอยู่ที่ 40 ส่วนพาลาดินคาร์ลินนั้นอ่อนแอกว่าโดยมีระดับอยู่ที่ 40 และคาร์ลินก็เป็นเพียงกึ่งบอสเท่านั้น แต่ HP ของลูหลี่ในตอนนี้กลับเหลืออยู่เพียงแค่ครึ่งหนึ่งเอง
ซึ่งพวกเขาทั้งสามคนพึ่งจะเริ่มปะมือกันเท่านั้น
เป็นใครก็สามารถจินตนาการได้เลยว่า ในอดีตเดฟจะต้องต่อสู้อย่างยากลำบากแค่ไหน
ส่วนลูหลี่เองก็ได้พยายามสู้อย่างสุดความสามารถแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเพิ่งจะเริ่มต่อสู้กัน แต่ HP ของลูหลี่กลับลดลงไปถึงครึ่งหนึ่ง โชคดีที่ผู้เล่นสามารถใช้โพชั่นได้ทุกชนิด ไม่อย่างนั้น เขาคงจะกลายเป็นศพไปแล้ว
ตลอดทั้งการต่อสู้นั้น ลูหลี่มีบทบาทเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
คาร์ลินได้ต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี ดาบยาวของเขาสร้างความเสียหายแก่กูลได้สูงเป็นอย่างมาก
เวลาผ่านไปไม่นานนัก พาลาดินทั้งสองคน เดฟและคาร์ลินก็สามารถจัดการกับกูลลงได้ ซึ่งเมื่อกูลได้ตายลง ลูหลี่ก็เป็นคนสุดท้ายที่โจมตีปิดฉาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม [ลาสฮิตจะได้ค่าประสบการณ์และของต่างๆ]
บอสระดับ 45 ได้ตายลงไปและไอเท็มมากมายก็หล่นกระจายลงไปทั่วทุกที่
อย่างไรก็ตามในตอนนี้ สายตาของลูหลี่กลับจับจ้องไปแต่เดฟเท่านั้น ร่างของเขาโอนเอนไปมาและดูท่าว่าเขาจะบาดเจ็บสาหัส
เขาเป็นคนที่รับความเสียหายมากที่สุด ดังนั้นแล้ว มันจึงเป็นเรื่องยากที่เขาจะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บได้
ส่วนคาร์ลินเองก็ไม่ต่างกันมากนัก เพราะเขาก็ช่วยรับความเสียหายเหมือนกัน
"มันช่างน่าเศร้านัก อาการบาดเจ็บของข้านั้นร้ายแรงนัก นักรบ เจ้าจะต้องสู้ต่อไป!"
จากนั้นเอง เดฟก็หมดสติไป แต่เขายังไม่ตาย ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่าเขาไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว
ลูหลี่หยิบไอเท็มที่ราชากูลดรอบลงมา เขาไม่มีเวลาที่จะดูพวกมันนัก เพราะตอนนี้เขากำลังอยู่ในสนามรบ
ระบบ: ขอแสดงความยินดีกับลูหลี่จากสมาคมกฏแห่งดาบ จัดการกับราชากูลระดับ 45 ได้สำเร็จเป็นคนแรก
ในขณะที่ผู้คนกำลังค้นหาพื้นที่เขตต่างๆในแผนที่เกม การจัดการกับบอสครั้งแรกจึงเป็นเรื่องปกติ อย่างไรก็ตาม นี้เป็นครั้งแรกที่มีคนสามารถจัดการกับบอสระดับ 45 ได้
ซึ่งการที่มีประกาศว่าบอสระดับ 45 ถูกจัดการครั้งแรกโดยลูหลี่ ก็ทำให้คนอื่นๆต่างคิดว่ายังมีอะไรอีกที่ลูหลี่ทำไม่ได้ แต่มันกลับเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดกว่านั้นอีก ที่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้เลยในแชทโลก เพราะตามปกติ ผู้เล่นคนอื่นๆคงจะคุยเรื่องนี้กันแล้ว
มีอะไรอีกบ้างที่ลูหลี่ยังทำไม่ได้?
การฆ่าบอสระดับ 35 จำเป็นต้องมีผู้เล่นหลายร้อยคนถึงจะทำสำเร็จ แต่ลูหลี่กลับฆ่าบอสระดับ 45 ด้วยตัวเขาเพียงคนเดียว
ซึ่งลูหลี่ในตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะสนใจเรื่องนี้เลย เพราะสนามรบในดาโรว์เชียตอนนี้รุนแรงมากยิ่งขึ้นแล้ว
เขาไม่ทราบจำนวนโพชั่นที่เขาดื่มไปเลยสักนิด เขาใช้มันในทันทีที่คูลดาวน์ของมันหมดลงไป ตอนนี้เขาจำเป็นที่จะต้องฟื้นฟู HP ให้ได้มากที่สุด เพื่อเผชิญหน้ากับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง
เมื่อฮอกัสได้ตายลงไป เหล่าโรคระบาดต่างก็ตกสู่ความสับสน ส่วนทางด้านของกองกำลังหลักแห่งดาโรว์เชีย เดฟเองก็หมดสภาพลงไปแล้ว ซึ่งมันส่งผลต่อขวัญและกำลังใจของทหารของพวกเขาเอง
โชคดีที่ยังมีผู้นำของมนุษย์ที่มีฝีมืออยู่ ซึ่งคนๆนั้นก็ได้สั่งให้กองทหารที่เหลือเข้าสู่กับเหล่าโรคระบาด ลูหลี่และพาลาดินคาร์ลินเองก็ยืนอยู่ข้างๆเขา เพื่อที่จะสามารถปกป้องเขาให้ดีที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้
ลูหลี่ไม่รู้แล้วว่าเขาต่อสู้นานแค่ไหนกัน แต่เขาได้มาถึงระดับ 33 อย่างรวดเร็วมากๆ
ดูเหมือนว่าระบบจะยอมรับให้คาร์ลินและเขาเป็นปาร์ตี้เดียวกัน ดังนั้นแล้ว เขาจึงได้รับ EXP จากมอนเตอร์ที่คาร์ลินฆ่า นี่คงจะเป็นหนึ่งในรางวัลที่ซ่อนไว้ของภารกิจ
ซึ่งคาร์ลินเองก็สามารถปล่อยออร่าดูดเลือดได้ มันจึงเป็นการช่วยคนอื่นๆที่ร่วมรบอยู่ด้วย
ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะทำอะไรอีก ประเภทของอันเดตที่พวกสู้ด้วยก็ได้เปลี่ยนไป
มอนสเตอร์ธรรมดาได้กลายเป็นระดับหัวหน้า นั้นจึงเป็นเหตุที่ทำให้ลูหลี่จำเป็นต้องไปหลบอยู่ข้างหลังของคาร์ลินก่อน เพื่อที่เขาจะสามารถเอาตัวรอดได้ ส่วนกองทหารที่เหลืออยู่ก็ต้องรับแรงกดดันที่มากขึ้น เพราะฝูงคนตายเริ่มคืบคลานเข้ามาทั้งทางซ้ายและทางขวาแล้ว
ในตอนนั้นเอง โจเซฟก็ได้ตะโกนออกมา "ผู้พิทักษ์แห่งดาโรว์เชียทั้งหลาย! ไปด้วยกันเถอะ! เราจะต้องเอาชนะพวกมันให้ได้!"
ด้วยเสียงกู่ร้องของโจเซฟ เร็ดแพท กำลังใจของเหล่าทหารแนวหน้าก็ได้ฟื้นฟูขึ้น ซึ่งโจเซฟเองก็ได้ออกมาช่วยตั้งรับในแนวหน้าด้วย
ภายใต้การนำของผู้กล้า ฝูงอันเดตก็เริ่มที่จะชะลอลงแล้ว ในสายตาของผู้ที่ยังรอดชีวิตอยู่ มันเหมือนกับแสงที่ปลายทางอุโมงค์
พวกเขาเพียงแค่ต้องทนอีกนิดหน่อยเท่านั้น พวกเขาก็จะสามารถปกป้องดาโรว์เชียได้แล้ว!
คงมีเพียงลูหลี่และพาลาดินคาร์ลินเท่านั้น ที่ระมัดระวังอย่างเต็มที่ พวกเขากำลังเฝ้าคอยเหตุการณ์อันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น เพื่อที่พวกเขาจะได้มีโอกาสที่จะช่วยโจเซฟได้
ลูหลี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผลลัพธ์ของภารกิจนี้จะเป็นเช่นไร เขาค่อนข้างสับสนมากๆ การที่พวกเขาได้มายังสนามรบแห่งนี้ มันจะเปลี่ยนอะไรหรือเปล่า ดาโรว์เชียจะรอดจากการรุกรานของโรคระบาดในครั้งนี้ได้ไหมนะ?
ถ้าหากพวกเขาสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ พวกเขาจะได้รับอนุญาติให้ติดตามไจน่าไปและเดินทางไปที่เทเรมอสในป่าเทเรมอสด้วยกันหรือเปล่านะ?
มีผู้รอดชีวิตจากลอร์ดเดเรียนได้ติดตามไจน่าไป และด้วยการนำทางของผู้วิเศษเมดีฟ พวกเขาก็ได้สร้างเมืองเทเรมอสในป่าเทรมอสกัน
ถ้าพวกเขาสามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเส้นเวลานี้ได้ โจเซฟ คาร์ลินและพาเมล่า ทุกๆคนก็จะสามารถอยู่อาศัยที่เมืองเทเรมอสได้ ซึ่งนั้นเป็นเรื่องที่ดีเลยทีเดียว
ขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้นเอง ลูหลี่ก็ไม่ได้สังเกตุเห็นถึงม้าศึกโครงกระดูกที่อยู่ใกล้ๆเลย ซึ่งคาร์ลินและโจเซฟเป็นคนที่สังเกตุเห็นมันเป็นคนแรกๆ ส่วนสาเหตุที่เขาไม่รู้สึกถึงตัวมัน ก็เพราะเขานั้นมีระดับต่ำอยู่
ชื่อของมันคือ มาดัสแห่งสีดำ มันเป็นหนึ่งในหมู่นักฆ่าที่มีชื่อเสียงที่สุดในอัศวินแห่งความตาย
มันมีดาบสีดำขนาดใหญ่ที่ติดเชื้ออยู่และสามารถฆ่าทุกๆคนที่มีระดับต่ำกว่ามันได้ ในเวลานี้ ดาบของมันได้ฟาดไปที่โจเซฟ เป้าหมายของมันคือผู้นำของพวกเขาอย่างชัดเจน
ซึ่งพาลาดินคาร์ลินเองก็ไม่ได้นิ่งเฉย เขาพุ่งไปหาโจเซฟอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเตรียมตัวรอเวลานี้มานานแล้ว
หัวใจของเขามันพร้อมที่จะตายมานานแล้ว เขาขอแลกเปลี่ยนชีวิตเขากับน้องชายของเขาเอง พาเมล่าจะไม่สามารถอยู่ได้หรอกนะ ถ้าพ่อของเธอตายไป
อย่างไรก็ตาม พาลาดินคาร์ลินได้ถูกดันให้ถอยกลับไป จากสายตาของลูหลี่แล้ว โจเซฟ เร็ดแพดได้ดันพี่ชายของเขาให้ถอยกลับไปและเขาก็เป็นคนที่พุ่งเข้าไปเอง
ลูหลี่ใช้ทักษะของผ้าคลุมของเขาอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะไปโผล่ที่ข้างหลังของมาดัส
เชปช็อต!
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
ด้วยความห่างของระดับและฝ่ายตรงข้ามเขาก็เป็นบอส การโจมตีของลูหลี่จึงไม่ได้มีผลอะไรเลย นอกเสียไปจากไรฝุ่น
เขาทำได้แค่โจมตีใส่มันต่อไปอย่างหมดหวังเท่านั้น
ความสิ้นหวังนี้ที่เขากำลังรู้สึกอยู่ การต่อสู้กับชะตากรรม มันช่างค่อนข้างคุ้นเคยเหลือเกิน!
พาลาดินคาร์ลินเองก็พุ่งไปข้างหน้า ด้วยตัวเลือกที่จะตาย ดีเสียกว่าไปพบกับวิญญาณหลานสาวของเขา
แต่ช่างน่าเสียดายนัก ที่ทุกสิ่งที่อย่างเหมือนกับบทลงโทษตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว โจเซฟถูกมาดัสแห่งสีดำโจมตีด้วยดาบของมัน ซึ่งเขาก็โจมตีสวนไปแล้ว แต่มันเหมือนกับการทำให้ตัวของเขาเองได้รับบาดแผลร้ายแรงมากขึ้น
"คาร์ลิน ฆ่าข้าซะ!'โจเซฟ เร็ดแพดรู้สึกถึงแสงที่อยู่ในตัวเขากำลังมอดดับลงและเขาก็รู้ดีว่า เหตุการณ์ข้างหน้ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
"ทำไมชะตากรรมจึงโหดร้ายเช่นนี้? ทำไมข้าถึงไม่ตายกัน?!'
แม้ว่ามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตาม คาร์ลิน เร็ดแพทก็ยังต้องร้องออกมาอย่างทนทุกข์ทรมานขมขื่นกับความเจ็บปวดแบบเดิม
"พาเมล่า ... " สติของโจเซฟได้ดับลงไป หลังจากที่เขาได้นอนจมกองเลือดกับพื้น
ใต้ท้องฟ้าที่มืดสนิทและในที่ราบลุ่มที่รกร้าง ได้มีร่างเล็กๆร่างหนึ่งได้ยืนอยู่ตัวคนเดียว แขนของเธอโอบรอบตุ๊กตาไว้ขณะที่เธอมองไปที่ถนนอันแสนว่างเปล่า ทำไมพ่อของเธอไม่กลับมานะ ... ?
ผู้นำโจเซฟได้ถูกฆ่าแล้ว!
ประวัติศาสตร์ได้ซ้ำรอยเดิม โจเซฟได้ถูกดาบของอัศวินแห่งความตาย มาดัสฟัน จากนั้น เขาก็ได้ลุกขึ่นมาอีกครั้ง ในฐานะของผู้นำแห่งโรคระบาด