จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 431
บทที่ 431: นักเวทย์ไฟ
ลูหลี่ได้ส่งคำสั่งการปกครองหมายเลข 257 ไปให้เชน วันเซน เพื่อขายมันไป การประมูลเล็กๆที่เชน วันเซนนั้นได้จัดขึ้นนั้นแตกต่างไปจากของระบบมาก มันเต็มไปด้วยของต่างๆที่มีคุณภาพสูง
ไอเทมที่สามารถทำให้สมาคมกลายเป็นระดับ 26 ในทันทีเป็นสิ่งที่การประมูลแบบนี้ต้องการ
มีคนไม่มากที่ฉลาดเหมือนกันสแควรูทสาม ที่สามารถทนต่อการล่อลวงของไอเท็มชิ้นนี้ไปได้ มีเด็กที่ร่ำรวยมากมายในเกมรุ่งอรุณที่ต้องการมัน แต่พวกเขาคงจะต้องรับผลที่ตามมา ด้วยความไร้เดียงสาของพวกเขาเอง
ลูหลี่ไม่ได้มีเวลาที่จะคุยกับเชน วันเซนเลย เขาจึงได้แต่ปล่อยทั้งสองคนคุยกันต่อไปในบาร์
ในขณะที่เขาออกไป เขาก็ได้ชวนลิงอ้วนไปยังหุบเขาวอวองกัน
ก่อนที่สนามรบจะมาถึง หุบเขาวอซองเป็นสถานที่แห่งเดียวที่ผู้เล่นสามารถสัมผัสกับการต่อสู้อันร้อนแรงได้
แน่นอนว่าถ้าคุณไม่สนใจในเรื่องของแต้ม PVP ที่จะเพิ่มขึ้นจากการฆ่าคนอื่นในป่า คุณก็สามารถที่จะกวัดแกว่งดาบไปได้ทุกๆที่
"ตามหลักแล้ว ฉันควรจะต้องเชิญนักเวทย์น้ำแข็งมา"ลูหลี่พูดอย่างตรงไปตรงมา เขาไม่ใช่คนที่จะเสียเวลา เมื่อจะต้องคุยกับคนที่เขาไม่คุ้นเคยด้วย
"ฉันเองก็ได้เรียนรู้ทักษะนักเวทย์น้ำแข็งมาเหมือนกัน ทักษะไฟบางทักษะจะช่วยเพิ่มความเสียหายไฟ ในตอนที่ฝ่ายตรงข้ามถูกแช่แข็ง "ลิงอ้วนกล่าวออกมา
"นักเวทย์น้ำแข็งสามารถใช้ฟรอสโนวาได้สองครั้ง นายทำได้หรือเปล่า? นักเวทย์น้ำแข็งสามารถลดความเร็วของผู้เล่นได้ นายทำแบบนั้นได้เหมือนกันหรือเปล่า?"ลูหลี่ถาม
"โอเค ในแง่ของการควบคุมแล้ว นักเวทย์ไฟไม่ได้ดีเท่านักเวทย์น้ำแข็ง มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ แต่ทำไมนายถึงเรียกฉันมากันล่ะ?"ลิงอ้วนยอมแพ้ไปแล้ว ในตอนต้นของเกม เขาได้ทำเควสๆหนึ่งสำเร็จ เควสนั้นได้ทำให้เขาใช้เวทย์ไฟได้ดีขึ้น แต่ในทางกลับกันแล้ว ความเสียหายที่สร้างขึ้นจากเวทย์มนต์น้ำแข็งและเวทย์มนต์อาร์เคนลดลง
"เพราะนายเล่นเกมอย่างมีสติไงล่ะ" ลูหลี่กล่าวกลับไป
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้เลือก ลิงอ้วน สิ่งสำคัญที่สุดคือชื่อเสียงของลิงอ้วนในชีวิตก่อนหน้าของลูหลี่ มันเป็นปัจจัยสำคัญที่ลูหลี่เลือกเขามา เขาเป็นหนึ่งในผู้เล่นระดับมาสเตอร์ที่ครอบครองสนามรบในฐานะนักเวทย์ไฟที่หาได้ยาก
ลูหลี่ไม่สามารถที่จะช่วยลิงอ้วนกลับไปสู่จุดสูงสุดได้มากนัก
มีบางอย่างที่เขาจะต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองเท่านั้น มันก็เหมือนกับมาสเรน เขาสอนแค่เรื่องที่ควรจะรู้ทั่วไปเท่านั้น
"ถ้างั้นแล้ว วันนี้ก็เป็นวันทดสอบสินะ?"ลิงอ้วนพยายามสงบอารมณ์ของเขาในขณะที่เขาจับคทาในมือไว้แน่นๆ ถนนที่เป็นเส้นทางสู่นักเล่นเกมมืออาชีพกำลังอยู่ต่อหน้าเขา
ไม่มีสโมสรใดที่ให้โอกาสแบบนี้
ผู้เล่นจากสโมสรอื่นๆต้องเริ่มจากตัวสำรอง ซึ่งมันจะต้องใช้เวลาหลายปี กว่าพวกเขาจะได้ขึ้นไปเป็นตัวจริงบนสนาม
ลิงอ้วนคิดว่าลูหลี่ล้อเล่น เมื่อเขาได้ยินว่าเขาจะต้องเข้าร่วมการแข่งขันถ้วยเวทย์มนต์
"มันไม่ใช่การทดสอบจริงๆ เราแค่จะเข้าไปเล่นในหุบเขาวอซองเท่านั้น เราจะมีเวลาจำกัดอยู่หนึ่งชั่วโมง มาดูกันสิว่าเราจะฆ่ากันได้กี่ตัว"
ลูหลี่มั่นใจแล้วว่าจะให้ลิงอ้วนเข้าร่วมการแข่งขัน ในวันนี้เขาแค่จะทดสอบตัวของเขาเพื่อที่จะเข้าใจลิงอ้วนมากขึ้นเท่านั้น
"ได้เลย เริ่มกันเถอะ"ลิงอ้วนพยักหน้าและก็ได้มีคนพุ่งเข้ามาใส่เขา
ผู้เล่นคนแรกที่วิ่งเข้าใส่เขาคือพาลาดิน ซึ่งพาลาดินคนนั้นรู้สึกตกใจมาก ที่โดนความเสียหายมากกว่าสองร้อยจากบอลไฟของลิงอ้วน
"น่าอับอายมากที่มันไม่ติดคริติคอล" ลิงอ้วนกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจในความเสียหายของเขา ถ้าอุปกรณ์ของเขาดีเท่ากับของดอกไม้อ้างว้างละก็ ...
พาลาดินพยายามที่จะวิ่งหนีไป หลังจากที่เขาเห็นแบบนี้ ใครจะคิดว่าเขาดันวิ่งเข้าไปเจอกับนักเวทย์ระดับ 30 กันล่ะ? หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพราะนักเวทย์คนนี้มีไอเท็มที่ดีเกินไป เพราะเขาโดนความเสียหายไปถึงสองร้อยหน่วยและมันก็ไม่ได้ติดคริติคอลด้วย
นักเวทย์ไฟไม่ได้ดีเท่ากับนักเวทย์น้ำแข็งในแง่ของทักษะควบคุม แต่พวกเขามีความเสียหายสูงกว่ามาก
ลูหลี่เข้าสู่สถานะล่องหนและเข้าไปยังด้านข้าง เขาไม่ได้ช่วยอะไรเลยและให้ความสนใจทั้งหมดไปที่เทคนิคของลิงอ้วน
ซึ่งลิงอ้วนก็ได้แฟลชเข้ามาต่อหน้าพาลาดินและแช่แข็งเขาด้วยฟรอสโนวา จากนั้นแล้ว เขาก็เริ่มร่ายเวทย์มนต์ใหญ่ พาลาดินคนนี้ก็ทำได้เพียงแต่มองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเท่านั้น
เวทย์มนต์ใหญ่จะใช้เวลาร่ายนานมาก แต่มันก็แลกมาด้วยความเสียหายที่สูงขึ้น พาลาดินได้เสียเลือดไปถึงหนึ่งในสาม หลังจากที่เวทย์มนต์นั้นถูกตัวเขา
เขารู้แล้วว่า การหนีไม่ใช่ทางเลือกที่ดีอีกต่อไป ดังนั้นแล้ว เขาจึงหันกลับมาเข้าต่อกรกับลิงอ้วน ส่วนลิงอ้วนเองก็ได้ก้าวออกไปไม่กี่ก้าว เพื่อสร้างระยะห่างแก่พาลาดินและคอยสร้างความเสียหายไปเรื่อยๆ
เลือดของพาลาดินยังคงลดลงไปเรื่อยๆและเขาก็ได้สร้างความเสียหายบางส่วนใส่ลิงอ้วนด้วย แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะพลิกผลแพ้ชนะได้
เมื่อลิงอ้วนได้ใช้โล่ไฟใส่ตัวเขา พาลาดินก็ได้หันกลับไปหนีอีกครั้ง
โล่ไฟจะมีพลังป้องกันกายภาพสูงและเพิ่มโอกาสติดคริติคอลด้วย พาลาดินเกรงว่าตัวเองจะตาย เพราะตัวเองมีเลือดเหลือเพียงแค่ครึ่งเดียว
ทันทีที่พาลาดินคิดจะวิ่งหนีไป ลิงอ้วนก็ได้ใช้แท่งน้ำแข็งเพื่อที่จะลดความเร็วการเคลื่อนที่ของเขา
ผลก็เป็นไปตามคาด พาลาดินไม่สามารถที่จะต่อกรกับนักเวทย์ระดับ 30 ได้เลย
การต่อสู้ไม่ได้นานเท่ากับที่อธิบาย มันเกิดขึ้นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น หากรวมฟรอสโนวาที่เป็นทักษะที่ไม่มีความเสียหายแล้ว ลิงอ้วนได้ใช้ทักษะใส่พาลาดินไปทั้งหมดแปดทักษะ
"นายคิดยังไง? เจ๋งไปเลยใช่มั้ย?"ลิงอ้วนถามด้วยความภูมิใจในตัวเอง
"การใช้ทักษะของนายยังค่อนข้างช้าและนายก็ยังเสียเวลาในการใช้ร่ายเวทย์มนต์ใหญ่ๆในตอนท้ายด้วย นายน่าจะแก้ปัญหานี้ด้วยทักษะแรงอัดแน่นแห่งนรกแทน "ลูหลี่กล่าวขณะที่เขาอยู่ข้างๆลิงอ้วน
"จริงสินะ" ลิงอ้วนคิดชั่วครูและพบว่าสิ่งที่ลูหลี่พูดนั้นมีส่วนสำคัญอยู่
"นายไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับทักษะของอาชีพอื่นๆเลย นายควรจะลองไปฝึกที่สนามรบดูบ้าง ตอนที่นายว่างนะ "
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ได้เก็บเครื่องสื่อสารลงไป ตอนนี้เขาได้พบกับเป้าหมายแล้ว
ในตอนนั้นเอง นักเวทย์ที่อยู่ในฝ่ายเผ่าพันธุ์ก็ได้รับรู้ถึงอันตรายที่จะเข้ามาถึง ก่อนที่เขาจะมีเวลาตอบโต้ กริชก็ได้ถูกแทงเข้าที่หลังของเขา ซึ่งการถูกลอบโจมตีแค่นี้กลับทำให้เลือดของเขาอยู่ต่ำลงไปมาก
สมาชิกทีมฮีลเลอร์ของเขาเองก็มีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว แต่ก็ไม่ได้เร็วเท่ากับผู้ที่ซุ่มโจมตี ทักษะรักษาสูญเสียเป้าหมายในการใช้ เพราะเขาได้ตายไปแล้ว
"มีผู้เชี่ยวชาญอยู่ที่นี้ ทุกคนระวังด้วย "หัวหน้าทีมได้เตือนสมาชิกในทีมของเขา
ผู้เล่นธรรมดาส่วนใหญ่ไม่กล้าที่จะลองและท้าทายกับทีมผู้เล่นระดับสูงจำนวนสิบคน เป็นเรื่องยากมากที่ทีมจำนวนกว่าร้อยคนจะปรากฏตัวในหุบเขาวอซอง เนื่องจากภูมิประเทศของแผนที่ไม่สามารถรองรับจำนวนคนขนาดนั้นได้
ซึ่งผู้เชี่ยวชาญนั้นไม่มีทางที่จะพุ่งเข้ามาตรงๆอยู่แล้ว พวกเขาจะต้องรอคอยเวลาอันเหมาะสม แล้วค่อยโจมตี
หลังจากที่ลูหลี่ได้ฆ่านักเวทย์ไปแล้ว เขาก็ได้ฆ่านักรบอีกคนที่มีเลือดที่ต่ำ แล้วก็เข้าสู่สถานะล่องหนอีกครั้งและหยุดการเคลื่อนไหว
ผู้เล่นสามคนของฝ่ายพันธมิตรที่รอดชีวิตมาได้ ก็ได้สังเกตุเห็นว่ามีคนมาช่วยพวกเขาและรู้สึกชื่นใจขึ้น พวกเขาไม่ได้มุ่งมั่นที่จะฆ่าศัตรูเลย พวกเขาเพียงแค่หลอกล่อศัตรู เพื่อที่จะเป็นการสร้างโอกาสให้กับผู้เชี่ยวชาญฝ่ายตัวเองที่อยู่ใกล้ๆ
เมื่อลิงอ้วนได้มาถึง เขาก็ได้ใช้ลูกบอลไฟที่ติดคริติคอลออกมา ซึ่งมันทำให้ศัตรูตายในทันที ผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์ที่เหลือก็พยายามหาทางหนีกัน แต่ก็เหลือพวกเขาเพียงสามคนเท่านั้นที่รอด