จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 422
บทที่ 422: ถูกหรือผิด
เมื่อพวกเขาได้มาถึงหอยคอยทางเหนือ การต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ผู้ฝึกสอนออร์คกำลังไล่ต้อนฝูงแร็พเตอร์เขี้ยวเลือดและพุ่งเข้าใส่แนวป้องกันของฝ่ายพันธฒิตร
"ทำไมถึงมีคนน้อยจังเลย?"แฟรี่น้ำรู้สึกสับสน
ในจินตนาการของเธอนั้น มันควรจะมีคนกว่าหลายร้อยหลายพันคนที่เข้าร่วมอีเวนท์นี้ เหมือนกับด่านหน้าเมอิสเนร่า
อย่างไรก็ตาม ที่เธอเห็นมีคนเพียง 30 คนเท่านั้นที่เข้าร่วม
"ผู้เล่นระดับ 30 ขึ้นไปเท่านั้น ที่จะได้รับการแจ้งเตือนของระบบ ผู้เล่นที่อยู่ในระดับต่ำกว่า 30 จะไม่ได้รับการแจ้งเตือนและไม่สามารถเข้าร่วมกิจกรรมได้ นอกจากนี้แล้ว เทเรมอสฟอลนั้นยัง... "ลูหลี่อธิบายขณะที่เขาทำท่าทางราวกับว่า 'ฉันบอกเธอแล้วนะ'
ซึ่งแผนที่นี้ก็ฟาร์มได้ยากมากและมอนเตอร์แถบนี้ก็ดูน่ารังเกียจ ดังนั้นแล้ว ผู้เล่นหลายคนจึงไปหาที่ฟาร์มที่ดีกว่าที่นี้ การที่มีผู้เล่นกว่า 30 คนเข้าร่วมนี้จึงเป็นเรื่องที่ดูไม่คาดฝันเลยทีเดียว
"เราจะทำยังไงดีล่ะ?"พวกเขาได้มาถึงช้าไปและเส้นทางไปยังด่านหน้าก็ถูกปิดขวางกั้นไปด้วยการต่อสู้
"ไปแถวรอบๆแม่น้ำกันดีกว่า ไม่อย่างนั้นเราคงจะโดนพลธนูที่หอคอยคิดว่าเราเป็นศัตรู "ลูหลี่เตือนเธอขณะที่เขาเดินนำไป ซึ่งพวกเขาก็เดินไปเรียบๆริมแม่น้ำ
เมื่อยาม NPC ได้เห็นผู้เล่นพันธมิตรสองคน พวกเขาก็ปล่อยให้พวกเขาเข้ามา
พวกเขาเข้าไปยังด่านหน้าและได้พบกับผู้นำดาร์เรล ซึ่งพร้อมที่จะให้ภารกิจตลอดเวลา แล้วคนที่ยืนอยู่ต่อไปจากเขาก็คือเมเปิ้ลอันน่าจดจำที่กำลังถือคทายาวอยู่
เมเปิ้ลอันน่าจดจำเป็นผู้เล่นสตาร์จากสมาคมวัดมาจิน และก็เป็นที่รู้จักกันในนามนักเวทย์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด แม้ว่าซอวโรวเลสจะได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้เล่นนักเวทย์ระดับสูง แต่เมเปิ้ลอันน่าจดจำก็ยังถูกรู้จักกันในชื่อ นักเวทย์พระเจ้า อยู่
"นี้มันไม่ใช่คู่ ... แค๊ก แค๊ก ลูหลี่และแฟรี่น้ำเหรอ"
คำว่า "คู่หูแสนเลวร้าย" เกือบจะหลุดออกมาจากปากของเมเปิ้ลอันน่าจดจำ แต่เขาก็สามารถหักโค้งได้อย่างลื่นไหลเลยทีเดียว
"นักเวทย์พระเจ้าอยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ?"ลูหลี่หัวเราะและยอมรับเควส
"ฉันจะไปข้างหน้าแล้ว พวกนายตามสบายกันเลย "เมเปิ้ลอันน่าจดจำออกไปในทันที หลังจากทักทายพวกเขา เพราะเขานั้นไม่ได้มีแผนที่จะเข้าร่วมปาร์ตี้กับพวกเขา โจรเป็นอาชีพสายลุยเดี่ยวและการที่จะร่วมทีมกับนักเวทย์ก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่นัก
คำอวยพรของของดาร์เรล: พลังโจมตี + 20% ป้องกัน+ 20% มีโอกาสที่จะไม่สนใจพลังป้องกันของเป้าหมาย
การที่ได้บัพนี้มาถือว่าสร้างความสมดุลพอสมควรให้กับ ผู้เล่นระดับ 30 และมอนเตอร์ระดับ 40
เมื่อถึงเวลาที่ลูหลี่และแฟรี่น้ำได้ออกมา หลังจากที่รับเควสแล้ว เมเปิ้ลอันน่าจดจำก็อยู่ข้างนอกและกำลังยุ่งอยู่กับการร่ายพายุหิมะ การมีนักเวทย์ในอีเวนท์ทำให้อะไรต่างๆง่ายขึ้นมาก เพราะพวกเขาสามารถยืนอยู่ข้างหลังใช้ทักษะพื้นที่ได้ โดยไม่ต้องเสี่ยงชีวิตเลย
ลูหลี่และแฟรี่น้ำมองไปรอบๆ จากนั้นพวกเขาก็กระโดดลงไปและเริ่มต่อสู้
ไม่เหมือนกับเมเปิ้ลอันน่าจดจำ พวกเขาทั้งคู่เป็นอาชีพโจมตีระยะใกล้และพวกเขาก็ต้องเข้าใกล้กับเป้าหมาย เพื่อที่จะสร้างความเสียหาย
พวกเขาเลือกพื้นที่ที่มีการต่อสู้ไม่ค่อยรุนแรงนัก นั้นก็คือ มุมที่มีมอนเตอร์น้อยและผู้เล่นมาก
มันเป็นการยากมากเลยทีเดียว หากจะต้องสังหารใครสักคนโดยที่มีคนมากมายอยู่รอบๆตัว ลูหลี่และแฟรี่น้ำเข้าสู่สถานะล่องหนและลอบเข้าไปเบื้องหลังของพาลาดิน
พาลาดินมีพลังป้องกันที่สูง ทักษะรักษาก็เช่นเดียวกัน ดังนั้นแล้ว หากลูหลี่อยู่คนเดียว เขาคงจะไม่สามารถจัดการกับเขาได้ในหนึ่งคอมโบ
อย่างไรก็ตาม ลูหลี่กำลังร่วมปาร์ตี้กับโจรผู้เชี่ยวชาญที่สามารถสร้างความเสียหายได้เกือบจะเท่าๆกับเขา
พาลาดินผู้น่าสงสารไม่สามารถที่จะมีโอกาสหันไปดูคนที่ฆ่าเขาเลย เขาตายแทบจะในทันที
ผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์ทั้งหมดหันไปที่ๆทั้งสองโจรอยู่อย่างกระทันหัน
ทุกๆคนที่อยู่ที่นี้ล้วนแล้วแต่มีระดับ 30 และมากกว่านั้นขึ้นไป ดังนั้นแล้ว ผู้เล่นทั้งหมดคือผู้เล่นระดับสูงของเกม
ลูหลี่และแฟรี่หนีไปพร้อมกันทั้งคู่โดยไม่ต้องคิดเลย
ซึ่งผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์ก็ไม่อยากที่จะไล่ตามพวกเขาเท่าไหร่ เพราะพวกเขานั้นกำลังมุ่งเน้นไปที่การโจมตีที่ด่านหน้าอยู่
เมื่อมีโจรผู้เชี่ยวชาญสองคนดักซุ่มอยู่ข้างๆพวกเขา ผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์ก็รู้สึกขวัญหนีดีฝ่อกัน แม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนมากและยืนอยู่ใกล้กัน พวกเขากลับรู้สึกเหมือนกับพวกเขาเป็นวัวที่กำลังถูกล่าโดยสิงโตในสะวันนา ด้วยความกลัวที่หยั่งลึกลงไป มันทำให้พวกเขาเริ่มพูดหยาบคายและดูถูกโจรฝ่ายพันธมิตรสองคน
"พวกแกมันไร้ยางอายเกินไปแล้ว พวกแกพูดแต่เรื่องความยุติธรรมและความชอบธรรม แต่แกกลับแฝงตัวอยู่ในเงามืดและซ่อนตัวอยู่!"ทอรัสได้ตะโกนออกมาด้วยเสียงทุ้มๆ" ออกมาซะ ถ้าแกกล้าจะมา PVP กับฉัน!"
ลูหลี่ไม่สนใจเขาเลย เพราะเขารู้ดีว่า ถ้าเขาเปิดเผยตัวออกมา มันจะหมายถึงความตายของเขา
"พวกแกขโมยสินค้าจากเรือแห่งรุ่งอรุณไปและฆ่าลูกเรือทั้งหมด นอกจากนี้แล้ว แกยังจับตัวกัปตันอิทาเนียไปอีก ใครจะรู้กันว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า พวกแกคิดที่จะเข้าข้างคนผิดงั้นเหรอ ... ?"ทอรัสพูดได้ดีเลยทีเดียว บางทีเขาอาจจะเคยโต้วาทีมาบ้าง เขาอธิบายรายละเอียดของอีเวนท์ตั้งแต่ต้นจนจบเลย
"?"แฟรี่น้ำมองไปที่ลูหลี่ด้วยความรู้สึกสับสน
"!"ลูหลี่พยักหน้าให้สัญญาว่าสิ่งที่ทอรัสพูดนั้นเป็นความจริง
ในความเป็นจริงแล้ว ฝ่ายแสงสว่างและฝ่ายความมืดเป็นเพียงชื่อที่มอบให้ทั้งสองฝ่ายเท่านั้น ไม่มีฝ่ายใดถูกหรือผิด ถึงแม้ว่าฝ่ายเผ่าพันธุ์จะมีชื่อเสียงที่โหดร้ายในโลกของรุ่งอรุณ แต่มนุษย์เองก็เคยกระทำในสิ่งที่ไร้เมตตาในอดีตมาเหมือนกัน แม้แต่เอลฟ์และเอลฟ์ชั้นสูงก็ยังมีประวัติในการฆ่าผู้บริสุทธิ์ด้วย
แฟรี่น้ำรู้สึกท้อแท้และไม่มีความสุขเลย
เธอเป็นคนสวยที่มีความยุติธรรมและดื้อรั้นมาก
"มันเป็นแค่เกมเท่านั้นเอง นอกจากนี้แล้ว ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าสินค้าในเรือลำนั้นมาจากไหน? บางที พวกเขาอาจฆ่าล้างเมืองและเอาทรัพย์สินทั้งหมดในเมืองนั้นไปกับพวกเขาด้วย มีโจรสลัดโหดร้ายจำนวนมากที่จะฆ่าคนบริสุทธิ์ เพื่อเงินและสมบัติ "ลูหลี่พูดปลอบประโลม
เขาปลอบโยนเธอ เพราะความผูกพันที่เกิดขึ้นจากการที่พวกเขาฟาร์มด้วยกันมาเป็นเวลาสองวัน
"จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราปล่อยอิทาเนียไปอย่างลับๆ?"แฟรี่น้ำถามกลับมา
"อ่า ... " ลูหลี่ถึงกับพูดไม่ออกเลย
ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีความคิดที่แตกต่างจากคนอื่นกันนะ?
น้องสาวตัวน้อยของเขาเองก็มีความคิดที่ไร้สาระแบบนี้เหมือนกับ แต่พวกมันก็ไม่เคยถูกลูหลี่มองข้ามเลย
"ใครจะไปสนใจเรื่องของรางวัลกัน? ถ้านายอยากจะได้รางวัลจริงๆ งั้นฉันจะจ่ายให้นายเพื่อที่นายจะได้ช่วยฉัน "แฟรี่น้ำกล่าวขณะที่จ้องไปที่ลูหลี่อย่างคาดหวัง
เมื่อเธอตัดสินใจแล้ว เธอก็จะต้องทำมันให้สำเร็จ ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนก็ตาม
"มันเป็นแค่เกมเท่านั้น และนี่ก็เป็นแค่ภารกิจ ลองมองไปที่ผู้เล่นที่อยู่รอบๆเธอสิ ไม่มีใครสนใจด้วยซ้ำว่าทำไมพวกเขาถึงต้องมาสู้กัน" ลูหลี่ย้ำอีกครั้ง
"ทำไมนายถึงเลือดเย็นขนาดนี้?"แฟรี่น้ำที่ได้ยินคำตอบของลูหลี่ ก็รู้สึกราวกับว่าเธอถูกทำร้าย
"หยุดเลย เราจะไม่ต่อสู้เพราะเรื่องโง่ๆแบบนี้งั้นเหรอ?"ลูหลี่หมดคำพูดเลยทีเดียว เมื่อได้ยินแฟรี่น้ำพูดแบบนี้
ในความเป็นจริงแล้ว มันจะไม่สำคัญกับเขาเลยว่า พวกเขาจะสามารถทำเควสได้สำเร็จหรือเปล่า เพราะนี้เป็นแค่เควสปกป้องด่านหน้าธรรมดาๆ และรางวัลส่วนใหญ่ก็เป็นเพียงแค่ค่าประสบการณ์จำนวนหนึ่งและไอเท็มเส็งเคร็ง