จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 384
บทที่ 384: ทะเลทางใต้
"เคลียร์ครั้งแรกอีกครั้ง และมันก็อยู่ในความยากระดับฝันร้ายด้วยเช่นกัน"
พาลาดินวางดาบไว้บนตักของเขาเอง และเริ่มกินอาหาร เพื่อที่จะฟื้นฟู HP ของเขา
กลุ่มหลักของสมาคมสวรรค์ชั้นเจ็ด พึ่งจะถูกกวาดล้างจาก นักฝึกสุนัขไปถึงสิบสามครั้ง
พวกเขาข้ามอารามไป และเริ่มจากห้องสมุดสีแดงในตอนบ่ายของเมื่อวาน
แต่น่าเสียดายที่พวกเขายังคงอยู่ข้างหลังสมาคมเมืองหลวงแห่งเกียรติยศ ซึ่งในตอนนี้เร็วกว่าพวกเขามากเลยทีเดียว
โชคทางใต้แห่งเปอร์เซียได้ร่ายเวทย์มนต์ของเขาและหยิบขนมปังมาไว้ในมือ เขาเอาขนมปังสองชิ้นให้ตัวเองและส่วนที่เหลือก็ให้เพื่อนร่วมทีมของเขา ขณะที่เขากิน เขาก็ได้กล่าวว่า "ซอวโรวเลสยังคงแพ้เหมือนเดิม ฉันหวังว่าฉันจะได้เห็นปฏิกิริยาของเขาในตอนนี้นะ "
เขาอดใจรอไม่ไหวเลยที่จะได้มีความสุขกับโชคร้ายของซอวโรวเลส
โชคทางใต้แห่งเปอร์เซียเป็นคนเจ้าเล่ห์ที่มักจะชอบดูคนอื่นนั้นล้มเหลว เขารู้สึกว่า ความโชคร้ายของซอวโรวเลสนั้นเป็นเรื่องที่น่าขบขันเป็นอยา่งมาก
"เปอร์เซียทางใต้ เลิกดูถูกซอวโรวเลสได้แล้ว เขาพึ่งพาแค่ตัวของเขาเองเพียงคนเดียว ในการสั่งทีมของเขาในดันเจี้ยน "แตนเน็ทกล่าวออกมา เพราะเขาเองก็เคยเข้าร่วมปาร์ตี้กับตัวของซอวโรวเลสเอง ผู้เชี่ยวชาญด้าน PVP มักเป็นผู้เชี่ยวชาญอิสระและมักจะเล่นคนเดียว แต่เมื่อถึงเวลาจำเป็น กลุ่มหลักๆก็จะมีที่ว่างสำหรับพวกเขาในดันเจี้ยน หากพวกเขาไม่สามารถเคลียร์มันได้
"สมาคมกฏแห่งดาบไม่ได้มีกลุ่มเทคนิคอยู่เลย" โชคทางใต้แห่งเปอร์เซียพึมพำ
กลุ่มเทคนิค คือทีมที่ถูกสร้างขึ้นมาจากผู้เล่นที่มีพรสวรรค์ในการพัฒนาเทคนิคต่างๆรวมถึงกลยุทธ์ในดันเจี้ยนด้วย พวกเขาเป็นที่จำเป็นมากในสมาคมใหญ่ๆ เพื่อที่จะช่วยให้การเคลียร์ดันเจี้ยนคืบหน้าขึ้นไปและลดความยากของมันลง
มันคล้ายคลึงกับยุทธวิธีในช่วงสงคราม กลุ่มเทคนิคนั้นสามารถสร้างข้อได้เปรียบอย่างมากในสมาคม ความคืบหน้าการเคลียร์ดันเจี้ยนของสมาคมส่วนใหญ่ ก็มักจะเกิดจากกลุ่มเทคนิคอยู่เสมอ
มีสมาคมไม่มากนักที่ใช้สติปัญญาของตนเองเหมือนกับทีมของลูหลี่ แม้แต่สมาคมเล็กๆที่มีเป้าหมายของตัวเอง ก็ยังต้องมีกลุ่มเทคนิคเพื่อที่จะทำให้พวกเขาไปต่อได้ อย่างไรก็ตาม แทนที่จะพัฒนาตามเทคนิคของตนเอง พวกเขากลับพึ่งพาเทคนิคจากคนในสมาคมระดับสูง เพื่อที่พวกเขาจะเคลียร์ดันเจี้ยนได้
ซึ่งสมาคมกฏแห่งดาบไม่ได้มีกลุ่มเทคนิคเลย แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า พวกเขาจะต้องสร้างมันขึ้นมาอย่างแน่นอน
สมาคมสวรรค์ชั้นเจ็ดนั้นพึ่งพากลุ่มเทคนิคของพวกเขาเองในการเคลียร์ดันเจี้ยน อย่างไรก็ตาม ทีมที่มีสมาชิก 10 คนของเขายังไม่ค้นพบความลับเกี่ยวกับอาหารสุนัขเลย ดังนั้นแล้ว พวกเขาจึงต้องถูกบอสนักฝึกสุนัขทรมาณซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แม้ว่าซอวโรวเลสจะเป็นผู้เล่นสตาร์ผู้เก่งกาจ แต่เขาก็เริ่มอาชีพของเขาด้วยการเป็นกลุ่มเทคนิค ก่อนที่จะกลายมาเป็นผู้เล่นสตาร์ ในตอนนี้ เขาเป็นผู้นำของสมาคมเมืองหลวงแห่งเกียรติยศและกลายเป็นตำนานในวงการเกม
เพื่อที่จะทำให้ชื่อเสียงของเขาคงอยู่ต่อไป เขาจำเป็นที่จะต้องเคลียร์ดันเจี้ยนให้ได้ก่อนลูหลี่
ถ้าเขาสามารถเอาชนะลูหลี่ได้ในการเคลียร์ครั้งแรก เขาก็จะกลายมาเป็นตำนานของวงการเกมอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ซอวโรวเลสไม่เคยคำนึงถึงเลยก็คือ ความเป็นจริงที่ลูหลี่นั้นมีความทรงจำของชีวิตก่อน
ในขณะที่โชคทางใต้แห่งเปอร์เซียได้เยาะเย้ยความโชคร้ายของซอวโรวเลส ทั้งความคิดของแตนเน็ทก็ได้เต็มไปด้วยตัวของลูหลี่แล้ว
เขาสามารถเอาชนะกลุ่มเทคนิคที่ดีที่สุดที่มีสิบคนได้ยังไงกัน? สติปัญญาของเขาสร้างมาจากอะไรงั้นเหรอ?
คงจะมีแต่ผู้แพ้เท่านั้นที่จะพูดถึงความโชคร้ายของตัวพวกเขาเอง อย่างไรก็ตาม ลูหลี่เองก็เคยโชคดีหลายครั้งในอดีต มันจะต้องมีอะไรบางอย่างที่พวกเขามองข้ามไป สิ่งที่ลูหลี่นั้นมองเห็น
ถ้าลูหลี่รู้ว่าพวกเขานั้นติดอยู่ที่อาหารสุนัข เขาคงจะไม่บอกพวกเขา
ทีมของลูหลี่ได้ผ่านด่านนี้ไปและจัดการกับผู้ฝึกสุนัขไปแล้ว พวกเขานั้นก้าวนำซอวโรวเลสไปแล้ว และก็ได้เผชิญหน้ากับ อาร์คานิส ดอน เรียบร้อย
หลังจากที่ช่องแชทโลกได้ประกาศการเคลียร์ครั้งแรกเสร็จ แฟรี่น้ำก็ได้เสนอที่จะชื้อกลยุทธ์ของพวกเขา
อย่างไรก็ตามเพื่อประโยชน์ของสมาคมของตัวเขาเอง ลูหลี่จึงไม่ได้วางแผนที่จะขายเทคนิคนี้ แม้ว่าเธอจะเสนอราคามากเท่าไหร่ก็ตาม
ในตอนนี้แฟรี่น้ำโกรธมาก และตัดสินใจที่จะมุ่งทุกๆอย่างเพื่อที่จะจัดการกับบอสตัวนี้ให้ได้
เธอยินดีที่จะเสียสละเวลานอนของเธอ เพื่อที่จะพิสูจน์ให้ลูหลี่เห็นว่า เธอไม่ต้องการเทคนิคของเขาเลย ความสวยงามตามธรรมชาติของเธอจะยังคงอยู่เหมือนเดิม แม้ว่าเธอจะไม่นอนทั้งคืนก็ตาม
ลูหลี่นั้นไม่รู้สึกสำนึกผิดอะไรเลยที่ไปปฏิเสธข้อเสนอของผู้หญิงที่ติดอันดับสองของบอร์ดจัดอันดับความงาม
ในตอนนั้นเอง เขาพบเข้ากับห้องดันเจี้ยนและเจอกุญแจสองอัน
"นี้มันพอแล้วสำหรับวันนี้ ทุกๆคนสามารถออกไปและไปเพิ่มระดับกันได้เลย พยายามไปถึงระดับ 30 ให้ไวที่สุดล่ะ "ลูหลี่ส่งกุญแจไปให้อาเซอร์ซีบรีสและออกไปจากดันเจี้ยน
ทุกๆคนที่อยู่ในกลุ่มทหารรับจ้างซินซินมีไอเท็มมากมายทั้งระดับเงินและระดับทองที่มี่ LV 30 เมื่อพวกเขาไปถึงระดับ 30 แล้ว ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล มันเป็นเรื่องสำคัญสำหรับพวกเขาที่จะไปถึงระดับ 30 ก่อนที่จะพยายามเคลียร์ดันเจี้ยนต่อไป เพราะมันจะทำให้พวกเขาเคลียร์ได้ง่ายขึ้นมาก
ซึ่งตัวของลูหลี่เองก็ไม่สามารถรอที่จะไปที่คฤหาสน์เรเวนฮอล์ได้เลย
ที่ตั้งของคฤหาสน์เรเวนฮอล์เป็นความลับมาก อย่างไรก็ตาม ลูหลี่รู้ว่ามันอยู่ที่ตีนเขาฮิลส์แบรด
ตีนเขาฮิลส์แบรด ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของภูเขาแอลแทร็กและอาทีไฮแลนด์ทางตะวันออก ส่วนทางใต้ของตีนเขาฮีลส์แบรดก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากทะเลที่ไร้ที่สิ้นสุด
เนื่องจากภูเขาแอลแทร็กเป็นเหมือนกับที่ขว้างกั้นระหว่างตีนเขาฮิลส์แบรดเอง มันจึงไม่ได้มีภัยคุกคามของอันเดตจากดินแดนภัยพิบัติเลย นอกจากนี้แล้ว เนื่องจากมันเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่ที่ ที่ถูกควบคุมปกครองโดยมนุษย์ในลอร์ดเดเรียน มันจึงเป็นที่พักผ่อนแสนสะดวกสบายสำหรับนักเดินทาง
อย่างไรก็ตาม ตีนเขาฮิลส์แบรดได้ปลอดภัยน้อยลงไปเรื่อยๆ ในขณะที่มันเป็นนรกสำหรับคนทั่วไป แต่องค์กรต่างๆก็เริ่มมีพลังมากขึ้น นั้นทำให้จำนวนนาคและอันเดตได้เพิ่มขึ้นในบริเวณใกล้เคียง
ลูหลี่ได้เทเลพอร์ตมาที่ทะเลทางใต้
มีผู้เล่นฝ่ายพันธมิตรหลายคนพยายามที่จะมาเคลียร์อารามสีแดง ด้วยการเทเลพอร์ตมาที่ทะเลทางใต้เพื่อมาหาเสบียงเสริมก่อน
ในความเป็นจริงแล้ว ทะเลทางใต้เป็นเมืองที่มีพลเมืองมากที่สุดนอกจาก แอสทาน่า
ไม่เพียงแต่จะเป็นเมืองที่มีทัศนียภาพที่ดีที่สุดในเกมรุ่งอรุณ แต่ยังมีทรัพยากรมากมายสำหรับการทำเหมือง การหาสมุนไพร การตกปลา เป็นต้น
ผู้เล่นที่เล่นเกมนี้เหมือนกับเป็นโลกอีกใบของพวกเขาเอง ก็ได้เลือกเมืองทะเลทางใต้แห่งนี้ เพื่อที่จะอยู่อาศัย
แม้แต่นักเล่นเกมมืออาชีพบางคน ก็ยังชอบเมืองทะเลทางใต้มากกว่าเมืองอื่นๆเสียอีก
เมื่อลูหลี่ได้มาถึง พระอาทิตย์ก็เกือบจะตกพอดี ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างดูสงบและสวยงามมากขึ้น ในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังตกลงมา มันราวกับว่าเมืองทั้งเมืองกำลังส่องประกายสีทอง
ไม่มีใครคิดเลยว่า เมืองแห่งนี้จะถูกรุกรานโดยภัยพิบัติภายในไม่กี่ปี
หลายคนคิดว่า การล่มสลายของเมืองทะเลทางใต้เป็นแนวทางของนักพัฒนาเกม ในการแนะนำตัวของ ไชวานนัส ไวน์รันเนอร์
ลูหลี่เข้ามายังตัวเมืองและเห็นเด็กๆเล่นกัน ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน เด็กคนหนึ่งได้วิ่งผ่านตัวของเขาไปโดยไม่หยุด
ใช่ ... วิ่งผ่านไป
ไซลี่ ไวท์มีน ลูหลี่มองไปที่ชื่อของเธอ เธอเป็นเด็กสาวตัวน้อยที่แสนน่ารัก
เด็กชายสองคนที่วิ่งไล่ตามเธอมีชื่อว่า เรเนล มอแกรนและวิเชส เด็กตัวน้อยที่เป็นเพื่อนกันสามคนนี้จะเติบโตไปเป็นบอสของอารามใหญ่สีแดง
ลูหลี่นั้นเห็นภาพในอดีตของเด็กน้อยพวกนี้
มันค่อนข้างยากที่จะอธิบายสถานการ์พวกนี้ แต่ถ้าจะให้พูดง่ายๆก็คือ ทั้งสามคนนี้เป็นบอสในอารามสีแดง อย่างไรก็ตาม ในทะเลทางใต้ที่พวกเขาเคยเติบโตมา มันยังคงมีฉากในอดีตในวัยเด็กของพวกเขา
นี่เป็นมิติเวลาของโลกคู่ขนานและพวกเขาก็สามารถโต้ตอบพร้อมกับให้เควสได้
ผู้เล่นบางคนได้พยายามที่บอกพวกเขาว่า พวกเขาจะเติบโตขึ้นมาเพื่อจะกลายเป็นคู่รักที่โหดเหี้ยมที่ยึดครองอารามสีแดงไป อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเขาเป็นแค่ NPC พวกเขาจึงไม่ได้สนใจผู้เล่นนัก
ลูหลี่เฝ้าดูพวกเขาอยู่พักหนึ่ง ขณะที่วิ่งเข้าไปในพุ่มไม้แล้วก็ถอนหายใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยม
