จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 345
บทที่ 345: ฝุ่นลึกลับ
ลูกชิ้นงาไม่ได้ตระหนักว่าเขากำลังจะกลายเป็นทาสให้กับทีม เขารู้สึกซาบซึ้งใจมากที่ได้เรียนรู้ทักษะนี
จากก้นบึ้งของหัวใจของเขา เขาแน่ใจว่าเขาคือคนสำคัญ มันราวกับว่าเป็นครอบครัวที่อบอุ่น
แน่นอนว่า บางทีมันก็อุ่นจนเกินไป
"ลูกชิ้นงา ฉันจะเลือกของแทนนายเอง นายโอเคกับมันไหม?"ลูหลี่ถาม
"แน่นอนว่าโอเค ถ้านายได้รับไอเท็มอะไรที่เหมาะกับพเนจร ก็ควรจะเป็นของที่ดีที่สุด เพราะฉันได้รับหนังสือทักษะมาแล้ว "เขากล่าวเสริม
นี่มันเป็นเหมือนกับละครดราม่า คำขอร้องนี้มันอะไรกันเนี้ย?
ลูหลี่ตัดสินใจที่จะไม่สนใจเขา เขาก้มหน้าลงและยังคงหยิบไอเท็มชิ้นต่อไปขึ้นมา
นี่ค่อนข้างคล้ายกับการจับสลาก ถ้าเขาไม่ได้กลับมาเกิดใหม่ มันคงจะต้องหวังพึ่งดวงและโชคของเขา
ปกติแล้ว จะมีเพียงคนสองสามคนในกลุ่มนับสิบคนที่จะได้รับไอเท็มที่ดีที่สุด ส่วนคนอื่นๆก็ต้องผิดหวังไป
นี่คือรางวัลมาตรฐานของเควสนี้ ไม่มีทางเลยที่จะได้รับวัสดุหายากสิบชิ้น
อย่างไรก็ตาม ลูหลี่มีความทรงจำจากการเกิดใหม่มา ดังนั้นแล้ว ทอริลจึงต้องสูญเสียของมีค่าของเขามากมายตั้งแต่ต้น
คราวนี้ ลูหลี่ได้หยิบหนังสือทักษะ "ขดมรณะ" ซึ่งเป็นของอัศวินแห่งความตาย มันดูดีมาก เพราะมันเป็นทักษะสำหรับอาชีพ แต่มันก็ยังเป็นขยะอยู่ดี
ส่วนรอบที่สอง เขาหยิบได้อุปกรณ์
ลูหลี่ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้จากกริชนั้นและได้ตัดสินใจที่จะเลือกสิ่งที่ไม่ได้ดูมีค่ามากนัก
ดังนั้นแล้ว เขาจึงได้หยิบคทาอันหนึ่งที่ดูเรียบง่ายขึ้นมา เขาแทบจะตบหน้าของตัวเองในทันที คทานี้ไร้ประโยชน์มาก แต่ในอีกทางหนึ่งมันก็พอ ดูเขาเกือบตบหน้าตัวเอง - พนักงานนี้ดูไร้ประโยชน์มาก
หลังจากที่ใช้โอกาสในการเลือกไปแล้วสองครั้ง ในครั้งนี้ลูหลี่ก็ได้เลือกวัสดุหายากมาก
"ยังเหลืออีก 6 ชิ้น"
ทอริลจ้องมองไปที่มือของลูหลี่ เขาเริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย
ทั้งสี่ชิ้นที่ลูหลี่ได้เลือกไป มีหนังสือทักษะหนึ่งเล่มและวัสดุหายากสามชิ้น ของพวกนี้เป็นไอเท็มที่ดีทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งวัสดุหายาก มันเป็ฯเหมือนกับการสูญเสียครั้งใหญ่ของทอริลเอง
ยังคงเหลืออีก 6 ชิ้น เขารู้สึกได้ถึงความมั่งคั่งของตัวเขาเองแล้ว
แน่นอนว่าลูหลี่ไม่ได้คิดที่จะถอยกลับ เขาคำนึงถึงกฏของเขาอยู่เสมอ อุปกรณ์ชิ้นแรก จากนั้นค่อยหนังสือทักษะและถ้าพวกมันทั้งคู่เป็นขยะ เขาก็จะเลือกวัสดุหายาก
ยังคงมีวัสดุหายากเหลืออยู่
"พวกนายต้องการให้ฉันเลือกต่อหรือเปล่า?"ลูหลี่หันไปถาม
วัสดุหายากทั้งสี่ได้ถูกเลือกมาแล้ว มีวัสดุเหลืออยู่อีกสองชิ้น เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรเลือกพวกมันมาดีหรือเปล่า เพระาเขาไม่ค่อยมั่นใจเกี่ยวกับตัวของมัน
ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับโชคแล้ว
"ไม่ ไม่ นายเลือกต่อเลย ... " คนอื่นๆต่างส่ายหัวของพวกเขาพร้อมๆกัน
พวกเขาทั้งหมดล้วนตกใจกับตัวของลูหลี่เอง
ไม่มีใครจะรับประกันได้เลยว่าเลือกดีเท่ากับตัวลูหลี่ จากห้าไอเท็มที่เขาเลือกมา ไม่มีชิ้นไหนเป็นขยะเลย
มันคงจะดีกว่าถ้าเลือกอุปกรณ์ก่อน
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะบอกว่าอุปกรณ์เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในเกม เมื่อพบกับความท้าทายต่างๆ อุปกรณ์จะเป็นตัวช่วยที่ดีที่สุด
ค้อนงั้นเหรอ? โลกนี้มีค้อนอะไรแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ? มันเป็นไปได้อย่างไรที่ไอเท็มระดับเงินจะมีคุณสมบัติแยขนาดเนี้ย? ทอริล นายแน่ใจใช่ไหมว่านายไม่ใช่นักสะสมขยะ?
หนังสือทักษะ "แท่งน้ำแข็ง"
ลูหลี่ได้พลิกหนังสือทักษะนี้หลายครั้งมาก ก่อนที่เขาจะเอามันมา เพราะมันเป็นหนังสือทักษะที่จำเป็นของนักเวทย์
หนังสือทักษะ "ฉีก"
ฉีก ทักษะใช้งานทันที ระยะเวลาคูลดาวน์ 20 วินาที โจมตีได้ทันทีด้วยอาวุธทั้งสองข้าง อาวุธหลักจะสร้างความเสียหาย 80% ของอาวุธในรูปแบบของความเสียหายทางกายภาพ ขณะที่อาวุธรองจะสร้างความเสียหายเพียง 60% ในรูปแบบของความเสียหายทางกายภาพ คะแนนคอมโบ 2 จุด
ทักษะนี้เป็นเหมือนการโจมตีคอมโบจากซ้ายและขวา ระยะเวลาของมันสั้นและความเสียหายที่ไม่สูงมากนัก นี่เป็นทักษะสำหรับการเก็บคะแนนคอมโบ
มันไม่ใช่ทักษะที่หาได้ยาก แต่มีเพียงมอนสเตอร์ระดับสูงเท่านั้น ที่มีโอกาสที่จะดรอบลงมา ดังนั้นแล้ว ในตอนนี้ในเกมจึงไม่มีทักษะนี้ปรากฏออกมา
"ฉันจะเอามัน" ลูหลี่ได้เรียนรู้ทักษะนี้ในทันที
ความพิเศษของทักษะนี้ก็คือการเก็บคะแนนคอมโบ แต่ไม่มีทางเลยที่เขาจะเสียคะแนนทักษะให้มัน เพราะเขาไม่มีคะแนนทักษะเหลืออยู่แล้ว
ในครั้งที่เจ็ด ลูหลี่ได้รับแม่พิมพ์ไอเท็มระดับเงิน LV 30 ค่าสถานะของมันเขาไม่รู้ แต่อย่างน้อย มันก็เป็นตัวเลือกที่ดูปลอดภัย มากกว่าไอเท็มชิ้นอื่นๆที่เหลืออยู่
เขาค่อนข้างโชคร้ายในความพยายามครั้งที่แปดของเขา ไม่เพียง แต่เขาไม่สามารถเลือกสิ่งที่ดีที่สุดในโอกาสสองครั้งแรกของเขาได้ แต่สิ่งที่เขาคิดว่าวัสดุหายากชิ้นที่สามที่เขารู้จักนั้น มันกลับกลายเป็นสิ่งอื่นแทน
เขาคิดว่ามันคงจะเป็น มิธริลเยือกแข็ง แต่หลังจากที่เขาคว้ามันมา เขาก็พบว่ามันเป็นเพียงแร่มิธริลทั่วไปเท่านั้น
มูลค่าตลาดของ แร่มิธริลธรรมดามีราคาเพียงไม่กี่เหรียญเงิน
ในความพยายามครั้งที่เก้าของเขา ลูหลี่ได้เลือกไอเท็มที่เขาสงสัยว่ามันเป็น ฝุ่นลึกลับ เขาคิดว่ามันยากที่จะเชื่อว่าทอริลเก็บก้อนฝุ่นไว้ในคลังเก็บของ ยกเว้นแต่ว่ามันคือ ฝุ่นลึกลับ
แม้ว่าวิธีการใช้ฝุ่นลึกลับจะมีน้อย แต่มันจำเป็นสำหรับอุปกรณ์ที่มีคุณภาพสูง มันราคาแพงมาก สำหรับคนรวย
ฝุ่นลึกลับ เป็นวัสดุหายาก
ตามที่คาดไว้ มันเป็นฝุ่นลึกลับอย่างแน่นอน ลูหลี่ไม่เคยเห็นไอเท็มชิ้นนี้ในชีวิตก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ได้อ่านเรื่องนี้จากการผจญภัยของคนแคระ ชื่อของหนังสือเล่มนั่นคือ "สมุดวาดภาพของไบรอัน เผ่าทองแดง" มีไอเท็มที่มีชื่อเรียกแปลกๆมากมายในระหว่างการเดินทางของเขา การเล่าเรื่องในหนังสือสนุกมากและลูหลี่ก็อ่านมันหลายครั้ง สำหรับเขาแล้วมันเหมือนกับเป็นนิยาย
ตามตำนาน ฝุ่นลึกลับเป็นชิ้นส่วนที่ได้แตกกระจายออกมาจากพระเจ้าโบราณที่เสียชีวิตในอดีต
แน่นอนว่านี่เป็นคำอธิบายที่ชัดเจนพอ
หลังจากที่ลูหลี่ได้เก็บฝุ่นลึกลับไว้ในกระเป๋าของเขา ทอริลก็เปลี่ยนการแสดงออกของเขาไป เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าลูหลี่จะเลือกสิ่งที่ดูคล้ายกับฝุ่นละออง มิฉะนั้นเขาคงจะไม่เอามันออกมาหรอก
ฝุ่นลึกลับเป็นวัสดุหายาก แต่ไมันก็ไม่ได้หาได้มีไว้สำหรับทหารพรานธรรมดาหรอก
ด้วยก้อนฝุ่นขนาดเล็กนี้ มันช่วยลดการตรวจจับของพวกมอนเตอร์ระดับสูงได้ มันช่วยให้ทอริลสามารถซ่อนตัวจากมังกรในอดีตได้และทำให้เขาแอบเข้าไปในหุบเขาของมังกรได้
อย่างไรก็ตาม เอลฟ์มักจะเป็นคนที่หยิ่งยโสอยู่เสมอ เขาเป็นคนที่บอกให้พวกเขาเลือกขึ้นมาตามที่ต้องการ ดังนั้นแล้ว มันคงจะเป็นเรื่องอีโก้ของเขา หากเขาบอกให้พวกเขานำไอเท็มที่เอาไปกลับมา
เขาเกษียณแล้ว และคงจะไม่มีโอกาสได้ใช้ไอเท็มนี้ต่อไป สิ่งที่ดีที่สุดที่เขาทำได้ในตอนนี้คือปลอบโยนตัวเอง
ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีกแล้ว จากกองไอเท็มใหญ่นี้ที่ลูหลี่รู้จัก เขาไม่คุ้นเคยกับไอเท็มพวกนี้เลยสักนิด
"โอกาสสุดท้าย เสนอมาทีว่าใครจะเป็นคนเลือก?"ลูหลี่พูดออกมา เพราะคนพวกนี้ก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้รู้ทุกอย่าง
"บางที ฉันอาจจะลองไปเอง ฉันมีโชคที่ดีเล็กน้อยแหละ "ความฝันที่เหลืออยู่เสนอตัวออกมา
"ถ้าเธอไม่ได้รับอะไรดีๆมา เราก็จะส่งเธอออกไปขายชดใช้มัน" ฮาชิจังขู่ ความฝันที่เหลืออยู่ถึงกลับกลอกตาและสูญเสียความกล้าหาญจากคำพูดของเธอไป นอกจากนี้แล้ว มันยังเป็นโอกาสที่ดี ที่เธอจะได้พิสูจน์ตัวของเธอเอง
"เธอน่าจะเลือกอุปกรณ์ที่หายากนะ แม้ว่าค่าสถานะของมันจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่คุณค่าของมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"มาสเรนกล่าวอย่างนุ่มนวล
"ใช่สิ ทำไมฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ?"ลูหลี่ตื่นตัวในทันที