การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 34 ข่าวการพบเจอ เส้นทะเลลมปราณ

ตอนที่ 34  ข่าวการพบเจอ เส้นทะเลลมปราณ

ณ คฤหาสน์ วอเตอร์

ห้องทำงานของใบบริหารของตระกูล

เวลานี้ ภายในห้องของฝ่ายบริหารกำลังยุ่งวุ่นวายจากเอกสารเรื่องต่างๆ ที่ไคล์หามาให้ตั้งแต่เริ่มทำตัวเปลี่ยนไป ปกติฝ่ายบริหารของตระกูลแทบจะนั่งตบยุงกันเลยด้วยซ้ำเพราะไม่มีอะไรต้องทำกัน ทว่า เวลานี้ภายในห้องและโต๊ะของทุกๆ คน ต่างก็เต็มไปด้วยเอกสารต่างๆ เรื่องน้ำตาล! เรื่องนิยาย! เรื่องเหมืองทอง! และเรื่องอื่นๆ อีกมากมายที่ไคล์หาเอาไว้

เรื่องการเงินเองก็เหมือนกัน ในสมัยก่อนการเงินของตระกูล วอเตอร์ ติดลบแบบติดลบสุดๆ แต่ตอนนี้มันต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง จำนวนเงินที่เพิ่มเข้ามากะทันหันทำให้สมาชิกหลายคนของฝ่ายบริหารต้องล่าออกไปเพราะไม่สามารถทำได้ เดิมทีแล้วฝ่าบบริหารของตระกูล วอเตอร์ ต่างก็เป็นลูกขุนนางที่โดนฝากเข้ามากันทั้งนั้น แต่พอเจอเรื่องที่ต้องทำงานกันจริงๆ เลยไปกันไม่ถูกแล้วต้องยอรับโดยการลาออกไป ด้วยเรื่องแบบนั้นทำให้ตอนนี้ฝ่ายบริหารตระกูล วอเตอร์ เต็มไปด้วยผู้คนที่มีความสามารถกันจริงๆ

แต่ถึงแบบนั้น คนที่มีความสามารถจริงๆ ก็แทบทนกับงานไม่ไหวเพราะงานมีจำนวนเยอะมาก เพราะงั้นตอนนี้ในฝ่ายบริหารของตระกูลเหลือเพียงสามัญชนที่ทำงานอยู่สะส่วนใหญ่ เหล่าขุนนางที่เคยใช้ชีวิตสุขสบายไม่มีทางอดหลับอดนอนเพื่อทำงานกันได้แน่นอน  แต่ก็ยังเหลือขุนนางอยู่บางส่วนที่ไม่มีที่ไปทำงานอยู่

‘ บางทีก็แอบคิดเหมือนกันว่าเรื่องทั้งหมดมันอยู่ในแผนของท่านแกนด์ดยุคหรือเปล่า จำนวนคนทำงานไม่ได้เรื่องลดลงไปเยอะ… ไม่สิ! ต้องเรียกว่าออกไปหมดเลยด้วยซ้ำ …เฮ้อ~ แต่งานมันก็เยอะจริงๆ นั่นแหละ ‘

ไกอา คิดในใจระหว่างเงยหน้ามาพักเรื่องงาน สภาพในห้องตอนนี้ไกอาก็แอบคิดเหมือนกันว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นแผนของไคล์หรือเปล่า จำนวนงานที่เพิ่มขึ้นมามันมากกว่าเดิมเป็นสิบเท่า คนที่ไม่ได้ตั้งใจมาทำจริงๆ ก็ลาออกไปจนหมด แต่ว่า ถึงจะประกาศรับคนใหม่ไปก็มีคนใหม่เข้ามาเรื่อยๆ ที่คนสมัครเข้ามากันก็ด้วยชื่อเสียงของตระกูล วอเตอร์ สมัยก่อน ทุกคนในสายงานนี้ต่างก็เคยได้ยินว่ามันสบายขนาดไหน เรียกได้ว่าเมื่อสมัยก่อนใครได้เข้าทำงานในตระกูล วอเตอร์ มันคือสวรรค์บนดินเลยก็ว่าได้ [ แค่มาทำงานให้ครบจำนวนวัน ก็ได้เงินง่ายๆ ] เป็นคำที่รู้กันดีในหมู่คนทำงานด้านบริหาร

“ท่านไกอา นกพิราบสื่อสารจากท่านแกนด์ดยุคส่งมาครับ”

หนึ่งในพ่อบ้านของตระกูล วอเตอร์ เดินเข้ามาพูดกับไกอาพร้อมกับกระดาษหนึ่งม้วนในมือ

ไกอา รับกระดาษเอาไว้แล้วเปิดอ่านทันที

“นี่….”

ใบหน้าเหนื่อยใจของไกอาเมื่อครู่หายไปจนหมด ใบหน้าของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยสีหน้าตกใจหลังอ่านข้อความที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ทีไคล์ส่งมาให้ ด้วยสีหน้าตกใจและเสียงที่อุทานขึ้นมาเมื่อครู่ของไกอาทำให้ตอนนี้หลายคนในห้องทำงานหันมองด้วยความสงสัย

ตั้งแต่ที่พวกนี้เริ่มทำงานกันมาพึ่งเคยเจอไกอาทำหน้าตกใจแบบนี้ หน้าเหนื่อยใจเห็นกันบ่อยๆ ทว่า เหล่าคนงานในฝ่ายบริหารไม่เคยเห็นไกอาทำสีหน้าตกใจแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง ไกอา ทำงานในตระกูลแกนด์ดยุค มาถึงสามชั่วอายุคน เรื่องที่ทำให้เขาแสดงใบหน้าตกใจจนพูดอะไรไม่ออกมันแทบไม่มี แต่ข้อความในครั้งนี้กลับสามารถทำได้ ทุกคนเลยสงสัยกันมากว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“ท่านหัวหน้าเกิดอะไรขึ้นครับ?”

ในที่สุดหนึ่งในพนักงานก็เอ่ยถามขึ้น คำถามของชายคนนี้ราวกับว่าเป็นตัวแทนของทุกคนภายในห้อง สายตาทุกคนต่างจับจ้องไปยังไกอา แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ไกอา หันมองไปทางชายที่ถามออกมาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ จากนั้น ก็หันมองกระดาษในมืออีกครั้ง การพบเจอเส้นทะเลลมปราณแบบนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มากเพราะมันจะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของตระกูลได้มากกว่าเดิม แต่ว่า เรื่องรักษาความลับมันก็เป็นเรื่องที่ต้องทำเอาไว้เป็นอับดับแรก

ทว่า ในเอกสารของไคล์ก็บอกชัดเจนว่าไม่ต้องเก็บมันเอาไว้เป็นความลับ แถมยังบอกให้เอาเรื่องนี้ไปรายงานต่อจักรพรรดาสรรค์อีกด้วย ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูของจักรพรรดสวรรค์เรื่องเก็บเป็นความลับมันก็ทำไม่ได้แน่นอนเพราะมันจะกระจายไปเร็วอย่างมาก แถมเขนาดของมันยังใหญ่มากๆ ใหญ่แบบที่เรียกได้ว่าใหญ่ในที่สุดในประวิติศาสตร์ของมนุษย์เลยก็ว่าได้

‘ นี่ท่านไคล์ คิดอะไรอยู่ถึงได้จะเปิดเผยมันแบบนี้ ‘

ไกอาคิดในใจด้วยความไม่เข้าใจ แต่ทว่า เมื่อเวลาผ่านไม่นานไกอาก็กล่าวตอบคนที่ถามตัวเองว่า

“ท่านไคล์เจอเส้นทะเลลมปราณขนาดใหญ!”

…วูบ…

ราวกับว่าโดนหินขนาดใหญ่ตกทับ ความสงสัยของทุกคนในห้องจางหายไปจนหมด ตอนนี้ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจกับเรื่องที่ได้ยิน การพบเจอเส้นทะเลลมปราณมันเป็นเรื่องใหญ่ แถมยังเป็นเรื่องใหญ่เอามากๆ มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลใหญ่ๆ จะเปิดเผยเรื่องแบบนี้ออกมาให้ผู้อื่นได้รับรู้แบบนี้ พวกคนงานต่างสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามว่าบอกพวกตนทำไม

หลังจากเห็นการตอบรับทุกคนในห้อง ไกอาก็กันไปทางพ่อบ้านที่เอาข้อความมาส่ง

“บอกเซบาสให้เตรียมรถม้าให้ข้าด้วย ข้าจะเดินทางไปยังพระราชวัง”

“ครับท่าน”

รถม้าของไกอาเดินทางออกจาคฤหาสน์ทันทีหลังเตรียมตัวทุกอย่างเรียบร้อย ในข้อความของไคล์บอกเอาไว้ว่าให้ไปบอกจักรพรรดิสวรรค์ แต่ไกอาไม่มีสิทธิ์อำนาจอะไรขนาดนั้น ต่อให้นัดพบมันก็เป็นไปไม่ได้เพราะขนาดเหล่าขุนนางยศบารอนยังไม่มีสิทธิ์เข้าพบถ้าไม่มีเรื่องเดือดร้อนจริงๆ เพราะงั้นไกอาก็เลยเลือกเข้าพบอัครเสนบดีแห่งจักรวรรดิแทน เพื่อบอกเรื่องที่ไคล์เจอเส้นทะเลลมปราณและให้ส่งต่อไป

….

“มะ เมื่อกี้เจ้าว่าอะไรนะ ขะ ข้าฟังอะไรผิดไปหรือเปล่า???”

อัครเสนบดี ไอรอน พูดด้วยน้ำเสียงติดขัดหลังได้ฟังสิ่งที่ไกอารายงานกับตน ตอนแรกเขาก็คิดว่ามีเรื่องอะไรกับไคล์หรือเปล่า เขาเลยรีบมาพบกับไกอาแบบนี้ ทว่าเรื่องมันกลับไม่เป็นแบบที่คิดเลยสักอย่าง ไคล์ วอเตอร์ ยังปลอดภัยแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมในตอนนี้ยังเจอกับเส้นทะเลลมปราณที่มีขนาดใหญ่มากอีก

เวลานี้ต่อให้เป็นอัครเสนบดี ไอรอน เขาก็ยังตกใจกับเรื่องที่ตัวเองได้ยิน เขาไม่คิดมาก่อนว่าการเดินทางไปป่าไร้ค่าในครั้งนี้ของไคล์จะสร้างผลประโยชน์มหาศาลต่อตระกูล วอเตอร์ ได้ขนาดนี้ แถมเรื่องในครั้งนี้มันไม่ได้มีผลดีต่อตระกูล วอเตอร์ เพียงเท่านั้น แต่มันยังมีประโยชน์มหาศาลต่อจักรวรรดิอีกด้วย

“ท่านฟังไม่ผิดหรอกครับ ท่านแกนด์ดยุคยืนยันมาเอง”

“แต่ที่แห่งนั้นมันเต็มไปด้วยพวกโจรไม่ใช่หรือไง ถ้ามันมีอยู่จริงๆ มันก็ต้องมีข่าวหรืออะไรออกมาบ้างสิ ทำไมไคล์ถึงได้ไปเจอมันโดยที่คนอื่นๆ ไม่เคยเจอแบบนั้น?!”

‘ เฮ้อ~ ถามข้าขนาดนั้นแล้วข้าจะไปถามใครละ ตามจริงข้าก็ตกใจแบบท่านนั้นแหละ ถ้าเดินทางไปดูได้ข้าก็เดินทางไปดูด้วยตัวเองไปแล้ว ‘

ไกอา คิดในใจหลังได้รับคำถามที่ตอบไม่ได้ จากอัครเสนบดี ไอรอน

เอาจริงๆ ถ้าเขาเดินทางไปได้ก็คงจะเดินทางไปตรวจสอบดูแล้วว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ด้วยภาระจำนวนมาก และเรื่องความปลอดภัยเขาจึงเดินทางไปไม่ได้แล้วมารายงานเรื่องอยู่แบบนี้

“ข้าเองก็ไม่รู้ครับ แต่ท่านไคล์เปลี่ยนไปแล้วคงไม่โกหกแน่นอน แถมคนที่เดินทางไปด้วยยังเป็นไคเซอร์ที่มีประสบการณ์มากอีก ข้าคิดว่าการที่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงมีถึงเก้าในสิบส่วน”

“แบบนั้นเอง…”

อัครเสนบดี ไอรอน พยักหน้าขึ้นลงยอมรับกับสิ่งที่ได้ยิน ถ้าเป็นไคล์คนเดียวมันก็น่าสงสัย แต่ถ้าเป็นไคเซอร์ที่ผ่านสนามรบและเคยเข้าไปฝึกในเส้นทะเลลมปราณเรื่องนี้ก็มีน้ำหนักเพิ่มขึ้นจำนวนมาก ถึงตอนนี้เรื่องเส้นทะเลลมปราณมันจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ แต่ว่า คำพูดของแกนด์ดยุคก็ไม่สมควรมองข้าม และถ้าเอาเรื่องนี้มารวมกัน ก็จะสามารถเข้าใจได้ทันทีว่าทำไมไคล์ถึงได้ซื้อป่าไร้ค่า และเดินทางไปที่นั้นพร้อมกับอัศวินและแรงงานจำนวนมาก

คิดในหัวตัวเองสักพัก อัครเสนบดี ไอรอน ก็พูดขึ้นอีก

“ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อองค์จักรพรรดิสวรรค์เอง ส่วนเรื่องนี้เจ้าก็เก็บเป็นความละ-”

“เรื่องนั้นไม่ทันแล้วครับ”

“ห่ะ!!!”

อัครเสนบดี ไอรอน ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่โมโหแบบสุด เรื่องแบบนี้พอเจอยังไงก็ต้องเก็บเป็นความลับเอาไว้อยู่แล้ว ถึงต้องมารายงานจักรพรรดิสวรรค์แต่ยังไงก็ต้องเก็บความลับเอาไว้ให้มากที่สุด ทว่าเขากลับได้ยินเรื่องที่ไม่สมควรได้ยินจากไกอา เขาแทบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ด้วยซ้ำ

“ทะ ท่านอัครเสนบดีใจเย็นก่อนครับ เรื่องนี้เป็นความต้องการของท่านแกนด์ดยุค”

ระหว่างตอบ ไกอา ก็เอากระดาษข้อความขึ้นมาบนโต๊ะ อัครเสนบดี ไอรอน ไม่รอช้าเขารีบเปิดมันอ่านทันทีด้วยท่าทางไม่พอใจเท่าไหร่นัก …ผ่านไปสักพักเขาก็ถอนหายใจยาวออกมาด้วยความเหนื่อยใจ จากนั้นก็หันไปทางไกอาอีกครั้ง

“ข้าขอโทษด้วยที่ใจร้อนไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรครับ ข้าเห็นครั้งแรกก็ตกใจเหมือนกัน”

“อ่า…. ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ก็ปล่อยๆไป ก็แล้วกัน”

ถึงอยากหยุดเอาไว้ก็คงทำไม่ได้ แถมเรื่องครั้งนี้ยังเป็นความต้องการของไคล์อีก การปล่อยให้มันเป็นแบบที่ไคล์ต้องการเลยเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ขณะเดียวกัน หลังจากที่เหล่าคนงานในฝ่ายบริหารได้ฟังเรื่องการเจอเส้นทะเลลมปราณจากไกอา ข่าวเรื่องการพบเจอเส้นทะเลลมปราณของตระกูล วอเตอร์ ก็โดนกระจายออกไปยังตระกูลต่างๆ ทั่วทั้งหมดในหลวงอย่างรวดเร็ว และภายในเวลาไม่นานชื่อเสียงของตระกูล วอเตอร์ ก็มีชื่อเสียงมากมายกลับขึ้นมาในจุดสูงสุดทันที

เวลานี้ชื่อเสียงตระกูล วอเตอร์ มีมากกว่าช่วงยุคทองที่ผู้นำตระกูลรุ่นแรกสร้างเอาไว้สะด้วยซ้ำ ไม่ว่าตระกูลไหน จะเล็กหรือใหญ่ ต่างก็อยากสร้างความสัมพันธ์กับตระกูล วอเตอร์ กันทั้งสิ้น