การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 27 การเคลื่อนไหวของแกนด์ดยุค ไคล์ วอเตอร์

ตอนที่ 27 การเคลื่อนไหวของแกนด์ดยุค ไคล์ วอเตอร์

เรื่องทั้งหมดเรียบร้อยไปแล้ว ถึงจะไม่มีเรื่องไม่อยากทำเกิดขึ้นมากมายก็ตาม แต่ยังไงตอนนี้ก็ต้องกลับมาเข้าแผนการหลักก่อน ตั้งแต่ที่เริ่มให้จัดการแผนน้ำตาลมันก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้ว หนังสือนิยายผมก็ปล่อยเล่ม 2 ออกไปแล้วไม่กี่วันก่อน เรื่องนิยายคงไม่ต้องไปแต่งอีกสักพักเพราะยิ่งปล่อยนานเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้คนอยากอ่านเท่านั้น แต่นานก็ไปก็ไม่ดีเพราะมันเรียกว่าดอง

“เป็นไปได้ด้วยดีครับ การซื้อนะครับ! ส่วนเงินตอนนี้ก็เหลือเพียงไม่กี่แสนเหรียญเท่านั้นจากเงินทั้งหมดสองล้านเหรียญทอง การเก็บรักษาข้าได้เช่าโกดังมากมายทั่งจักรวรรดิตามที่ท่านสั่งเอาไว้ เมื่อถึงเวลามันสามารถกระจายไปทั่วจักรวรรดิและส่งออกนอกประเทศได้ทุกเมื่อ”

ถือว่าดำเนินไปได้ดีจริงๆ การที่ผมเอาไว้ทั่วจักรวรรดิไม่ได้เพราะต้องการแอบพวกมันเท่านั้น แต่ว่า ผมเตรียมเผื่อเอาไว้ขายให้ประเทศรอบๆ ทันทีที่มีการขาดแคลนเกิดขึ้น ถ้าเอาพวกมันมาร่วมที่เมืองหลวงของจักรวรรดิอย่างเดียวมันอาจขายไม่ทันช่วงที่ราคาเพิ่มขึ้นสูง การทำกำไรครั้งนี้ ผมไม่ได้คิดตั้งแต่แรกว่าจะไม่ทำกำไรกับจักรวรรดิประเทศเดียว แต่ทำต้องการทำกำไรจากประเทศอื่นๆ ที่พอจะสูบเงินพวกมันมาได้ต่างหาก หึหึ!

“เรื่องความปลอดภัยเป็นยังไง?”

“เรื่องนั้นท่านก็ไม่ต้องเป็นห่วงเช่นกัน ข้าได้จ้างนักรบรับจ้างจำนวนมากปกป้องพวกมันเอาไว้แล้ว ถ้าไม่ใช่กองทัพข้าสามารถพูดอย่างเต็มปากว่าไม่สามารถขโมยมันได้แน่นอนครับ”

โหว! ช่างกล้าพูดออกมาได้นะ นายยังไม่รู้หรอกว่าหลังจากนี้น้ำตาลที่นายกำลังพูดถึงมันจะเป็นยังไง ถ้าแค่ราคาเท่านี้โจรมันไม่มาขโมยกันหรอกเพราะยังไงราคามันก็ไม่แพง ทว่า หลังจากการขาดแคนเพียแค่งทหารรับจ้างคงไม่พอหรอก

“มันยังไม่พอ ส่งอัศวินของตระกูลออกไปปกป้องเท่าที่จะสามารถทำได้”

“แต่ท่านครับ เรื่องนั้น-”

“ไม่ต้องถามให้มากความ พวกที่เหลือจากการปกป้องอลิสให้ไปทำหน้าทีตรงนั้นให้หมด ถ้าให้ดีเรียกกำลังรบอย่างทหารของตระกูลจากอาณาเขตทางเหนือลงมาด้วยก็ได้ ยังไงโกดังเก็บน้ำตาลก็ต้องได้รับการปกป้องแบบสูงสุด ข้าไม่อนุญาตให้พลาดแล้วโดนขโมยเด็ดขาด!!”

ทหารที่ผมกำลังพูดถึงมียศน้อยกว่าอัศวิน พวกนั้นเป็นเพียงคนปกติที่พลังบ่มเพราะไม่เกินระดับ ก่อเกิดลมปราณหรือสูงกว่านั้นนิดหน่อย และเรื่องความสามารถคงสู้นักรบรับจ้างไม่ได้ ทว่า เรื่องความภัคดีไม่ต้องพูดถึงกันเลย พวกทหารรับจ้างทำงานก็เพื่อเงินเท่านั้นถ้าฝ่ายไหนให้เงินก็พร้อมจะเปลี่ยนสีตลอดเวลา กลับกัน ถ้าใช้เป็นทหารในอาณาเขตทางเหนือที่เป็นคนของผมเรื่องการทรยศก็จะไม่เกิดขึ้น แบบนั้นก็สามารถไว้ใจเรื่องน้ำตาลได้สบายๆ

“แต่ตอนนี้มันใกล้หน้าหนาวแล้วนะครับ ถ้าเอากำลังทหารลงมาเยอะข้าคิดว่า…”

“จะโดนประเทศรอบข้างและชนเผ่าขนาดเล็กโจมตีสินะ!”

“ครับ!!”

ถูกต้องแล้ว! ตามโลกเดิมที่ผมจากมาเวลาเข้าหน้าหนาวจะไม่มีการรบหรือทำสงครามกันเพราะปัญหาเรื่องอาหาร แต่โลกนี้มันต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเข้าหน้าหนาวมันเป็นเหมือนฤดูสงครามเลยก็ว่าได้ ไม่รู้เหมือนกันใครมันเป็นคนคิดเรื่องพวกนี้ เหอๆ หน้าหนาวเพราะปลูกไม่ได้! ล่าสัตว์ก็ไม่ได้! ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมต้องมาทำสงครามกันเวลาแบบนี้ด้วย ….ผมลองคิดมาหลายครั้งแล้วแต่ก็คิดไม่ออกอยู่ดี เพราะงั้นเลยคิดว่ามันเป็นประเพณีไปก็แล้วกัน เหมือนอย่างหลักการที่ว่า ทำเพราะอะไรไม่รู้ แต่คนก่อนทำมาก็เริ่มทำตาม

“เรื่องโจมตีไม่ต้องไปสน ก็รู้สึกผิดอยู่หรอกที่ต้องพูดแบบนี้ แต่อาณาเขตของพวกเราไม่ได้โดนโจมตีเขตแรกสักหร่อย แถมตอนนี้กำลังรบส่วนมากของตระกูล วอเตอร์ ก็ไปอยู่ชายแดนปกป้องอาณาเขตขุนนางคนอื่นๆ ในดินแดนอยู่ไม่ใช่หรือไง ข้าไม่พูดเจ้าก็น่าจะเข้าใจสินะ ว่าตอนนี้พวกมันกำลังเสวยสุขขนาดไหน”

“ครับ!!!”

ไกอา กัดฟันแน่นพร้อมกำมือด้วยสีหน้าโมโหแบบสุดๆ ถ้าเรื่องการทุจริตคนที่รู้ดีที่สุดก็คงเป็นหมอนี่แน่นอน หัวหน้าฝ่ายบริหาร! ตำแหน่งนี้ต้องควบคุมเงินและอะไรๆ ทุกอย่างภายในตระกูล ยิ่งช่วงที่ผู้นำตระกูลแถวนี้บางคนทำตัวเละเทะแล้วด้วย เหอๆ หมอนี่คงโกรธขุนนางเหล่านั้นจริงๆ

เรื่องทหารก็เหมือนกัน ที่ทหารออกไปปกป้องชายแดนจนเกินหน้าที่แบบขุนนางไม่ต้องส่งทหารของตัวเองออกไปทำงานก็เป็นเพราะคาสัน! ถึงจะรู้เรื่องแต่ตอนแรกแล้วก็เถอะ แต่ผมก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เพราะถ้าถอนกำลังออกมาแบบสุ่มสี่สุ่มห้าแนวป้องกันจะเสียทั้งหมด เพราะงั้นผมเลยต้องให้เวลาพวกขุนนางส่งทหารของพวกมันไปทำหน้าที่ของตัวเอง บวกกับตอนนี้อัศวินหลวงที่นำโดยจอมพลแห่งจักรวรรดิเดินทางไปถึงที่นั่นแล้ว การถอนกำลังออกมาคงไม่เป็นปัญหาอะไรมากมาย

แต่ จะถอนออกมาหมดเลยก็ไม่ได้เหมือนกัน ถ้าถอนออกมาหมอผมคงได้มีปัญหากับกองอัศวินหลวงตามมาแน่ แล้ววิธีนี้ก็ทำหน้าประชาชรจำนวนมากเดือนร้อนอีกด้วย เฮ้อ~ ถึงจะรู้สึกไม่ดีแต่ยังไงก็ต้องทำ ถ้าเกิดการรักษาความปลอดภัยไม่เพียงพอคงได้เป็นปัญหาในเล็กตามมา… ไม่สิ! ปัญหาใหญ่เลยละ!!  ถ้าเกิดแนวป้องกันแตกเผ่าขนาดเล็กและประเทศรอบๆ ก็จะบุกเข้ามา เมื่อถึงเวลานั้น ก็ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเมืองและหมู่บ้านในอาณาเขตทางเหนือ

“จากนี้พวกมันต้องชดใช้สิ่งที่ตัวเองทำลงไปบ้าง นับจากนี้เจ้าส่งคำสั่งของข้าออกไปทันที ว่าให้ขุนนางทั้งหมดในอาณาเขตทางเหนือของจักรวรรดินำทัพด้วยตัวเองปกป้องอาณาเขตชายแดน ใครขัดคำสั่งไม่ยอมทำตามก็ให้ท่านจอมพลที่นำทัพอัศวินหลวงประหารได้ทันที”

ไกอา อ้าปากข้างเล็กน้อยในทันที เรื่องการนำทัพเองมันเป็นเรื่องปกติของขุนนางอยู่แล้ว แต่ที่หมอนี่กำลังตกใจคงเป็นการให้อำนาจจอมพลมากไปต่างหาก

ในอนาคตยังไงผมก็ต้องกลับไปที่นั่น เพราะงั้นการเลือกสร้างสัมพันธ์อันดีกับขุนนางเอาไว้มันจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า อีกอย่าง ถ้าจอมพลต้องการสร้างอำนาจทางอณาเขตทางเหนือก็สามารถใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้ ถ้าขุนนางคนไหนไม่ยอมร่วมมือก็แค่ฆ่าเท่านั้น เพียงการทำแบบนั้นขุนนางส่วนมากต้องเป็นคนของจอมพลเพราความหวาดกลัว หลังจากนั้นคนลำบากก็คือผมที่สร้างเรื่องผิดใจเอาไว้กับขุนนางเหล่านั้น

แต่ว่า โรเจอร์ แมคซีออล ไม่ใช่คนแบบนั้น! ในชาติก่อนผมรู้ดีว่าเขาเป็นคนยังไงเพราะคนที่มอบตำแหน่งจอมพลคนสุดท้ายแห่งจักรวรรดิให้ผมก็เป็นเขาคนนั้น ถึงพวกเราจะเถียงกันด้านแผนในการต่อสู้กันบ่อยๆ แต่ก่อนที่เขาจะตายก็มอบตำแหน่งให้ผมแทนที่จะเป็นลูกชายของตัวเองที่ฝึกมานับสิบปี เพราะอย่างัง้นผมเลยสามารถมั่นใจได้แน่นอนว่าชายคนนี้ไม่ได้ต้องการอำนาจให้ตัวเองหรือตระกูล แต่ เขาเป็นคนที่ต่อสู้เพื่อจักรวรรดิอย่างแท้จริง

การย้อนเวลากลับช่างมีประโยชน์จริงๆ ถ้าเป็นปกติผมคงไม่กล้าให้อำนาจใครขนาดนี้หรอก

หลังจากไอกาเงียบไปสักพักผมก็พูดออกไปอีก

“คำตอบละ เจ้าจะยืนนิ่งอีกนานไหม”

“…ดะ ได้ครับ ข้าจะรีบดำเนินการตามสั่งในทันที แต่ท่านแน่ใจแล้วใช่ไหม?”

“อะไรอีก! ถ้าเป็นเรื่องอำนาจของจอมพลก็ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าสามารถจัดการได้ อีกอย่างหลังจากการซื้อป่าในครั้งนี้ตระกูล วอเตอร์ จะกลับขึ้นมายิ่งใหญ่อีกครั้งแน่นอน ต่อให้ตอนนั้นขุนนางอยากทรยศก็คงไม่มีใครกล้าทรยศข้าและตระกูล วอเตอร์ กันหรอก!!”

“ครับท่าน”

……

หลังจากการออกคำสั่งของ ไคล์ วอตเอร์ นกพราบสื่อสารก็เดินทางไปทั่วอาณาเขตทางเหนือของจักรวรรดิ ผู้นำตระกูลทุกคนในอาณาเขตทางเหนือต่างก็ตกใจกับข้อความที่ตัวเองเห็นกันทั้งหมด พวกมันแทบไม่เคยนำทัพออกไปรบด้วยตัวเองเลยตลอดสามปีที่ผ่านมา แถมกำลังทหารก็มีน้อยมากเพราะคิดว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องสู้ ถึงจะมีขุนนางบางส่วนที่สะสมกำลังรบเอาไว้ แต่ไกอาก็บีบให้พวกมันรับภาระหนักต่างจากขุนนางคนอื่นๆ

ขุนนางทุกคนต่างไม่พอใจและพยามเพื่อจะรวมตัวต่อต้าน ทว่า เมื่อคิดถึงกองอัศวินหลวงและอำนาจสิทธิ์ขาดของจอมพล โรเจอร์ แมคซีออล ขุนนางทุกคนต่างหยุดและเงียบลงทันที พวกมันเข้าใจดีว่าสิ่งที่รอพวกมันหลังการต่อต้านมีเพียงอย่างเดียว ความตาย! มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่รอพวกมันอยู่

และด้วยเพราะเหตุนี้ ขุนนางแต่ละคนจึงเคลื่อนกำลังรบและทหารของตัวเองเข้าชายแดนที่ติดกับประเทศเผ่าขนาดเล็กรอบข้างทันทีตามคำสั่งและตำแหน่งที่ได้รับ ส่วนทหารของตระกูล วอเตอร์ ที่ต่อสู้กันมาหลายปีติดต่อกัน ก็โดนส่งตัวกลับหาครอบครัวและบางส่วนก็เริ่มเดินทางไปยังเมืองหลวงเพื่อรับคำสั่งต่อไป

ขณะเดียวกัน อัศวินทั้ง 1000 คน ของตระกูล วอเตอร์ ที่นำโดย ไคล์ วอเตอร์ ก็เดินทางออกจากเมืองหลวงเช่นกัน โดยในกองทัพไม่ได้มีเพียงอัศวินเพียงเท่านั้น แต่ยังมีช่างฝีมือและแรงงานมากมายอีกนับพันคนเดินทางไปด้วย การเดินทางในครั้งนี้ของตระกูล วอเตอร์ ได้สร้างความปั่นปวนกับเมืองหลวงเป็นอย่างมาห ถ้าเอาทหารหรืออัศวินเดินทางออกไปมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรของคนตำแหน่งแกนด์ดยุค ทว่า ที่เดินทางออกไปด้วยมันเป็นแรงงานนับพัน ทุกคนต่างคิดไปต่างๆนาๆ กับเรื่องที่ ไคล์ วอเตอร์ ต้องการจะทำหลังจากนี้

ภายในพระราชวังก็เช่นกัน

ในห้องโถงขนาดใหญ่ของพระราชวังของจักรวรรดิ อัครเสนาบดี ไอรอน กำลังรายงานเรื่องต่างๆ ภายในเมืองหลวงที่เกิดขึ้นให้กับจักรพรริสวรรค์ฟังอยู่ ซึ่ง ไอ้เรื่องที่เกิดขึ้นส่วนมากที่กำลังรายงานอยู่มันก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ ไคล์ วอเตอร์ สะส่วนใหญ่

เรื่องน้ำตาลที่โดรกว้านซื้อ!

เรื่องหนังสือนิยายที่ทำลายได้มหาศาล!

เรื่องการซื้อโอสถจำนวนมาก!

เรื่องที่เกิดขึ้นในลานประลองใต้ดิน!

เรื่องคำสั่งทางเหนือ และการซื้อป่าขนาดใหญ่ที่ติดกับเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยพวกโจร!