การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 26 ซื้ออาณาเขตป่าไร้ค่า

ตอนที่ 26 ซื้ออาณาเขตป่าไร้ค่า

หลายวันต่อมา

ณ ลานฝึกทหารตระกูล วอเตอร์

เคล้ง!  เพล้ง! เคล้ง!

อื้ม~ ….นับว่าการฝึกดำเนินไปได้ดีแบบที่คิดจริงๆ เพียงเวลาไม่กี่วันกระบวนทัพก็เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาบ้างแล้ว ระดับพลังของเหล่าอัศวินก็เหมือนกัน แต่ละคนมีพลังฝึกบ่มเพราะอยู่ที่ ราชานักรบ ขั้นที่ 1 – 2 ถ้าปกติแล้วพลังมันไม่เพิ่มเร็วขนาดนี้หรอก ทว่า อัศวินเหล่านี่อยู่กับการต่อสู้มาเป็นเวลานานเลยไม่มีเวลาหรือทรัพยากรในการบ่มเพราะพลังของตัวเอง พลังไม่เพิ่มขึ้นกัน และพอได้เม็ดยาจากสมาคมนักปรุงโอสถช่วยกระตุ้นนิดหน่อยก็เพิ่มระดับขึ้นมาง่ายๆ

ต่อจากนี้พลังคงเพิ่มยากขึ้น การฝึกแบบปกติคงต้องใช้เวลานานมากแน่ กว่าจะปั้นพวกนี้ไปถึงระดับจักรพรรดิ ถูกต้องแล้ว! อัศวินด้านหน้าผมตอนนี้ต้องพลังขั้นต่ำอยู่ที่ระดับจักรพรรดิเท่านั้น ถ้าจะสู้กับพวกเผ่าปีศาจและเผ่าเทพได้ตามแผน ระดับพลังจักรพรรดิจำเป็นอย่างน้อยกับสงครามที่จะเกิดขึ้น

ส่วนเรื่องการฝึกให้ไปถึงขั้นนั้นก็ไม่ต้องกังวล ยังไงสะผมก็เคยผ่านมันมาแล้วการนำเอาคนจำนวนเท่านี้พัฒนาระดับพลังไปถึงจักรพรรดิก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรมากนัก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนกัน

คงได้เวลาไปแล้วจริงๆ

ตัดสินใจได้ผมก็หันไปหาเซบาสด้านหลัง

“เจ้าไปตาไกอาให้ไปเจอข้าที่ห้องทำงานให้หน่อย ข้ามีเรื่องต้องคุยกับหมอนั้น”

“ครับท่าน”

หลังเซบาสเดินออกไปผมก็หันไปทาง ไคเซอร์ ที่กำลังใหกับเหล่าอัศวินอยู่

“ไคเซอร์!!”

“ครับท่านแกนด์ดยุค”

ไคเซอร์ ตอบรับแล้วเดินเข้ามาหาผมทันที

“เจ้าสั่งให้อัศวินทั้งหมดเตรียมตัวและเตรียมอาหารและน้ำให้พร้อม พวกเราจะออกเดินทางไปป่าทางเหนือของเมืองหลวงกัน เอาคนงานไปด้วยเยอะๆ เยอะเท่าไหร่ยิ่งดี”

“….ครับท่านแกรนด์ดยุค”

ไคเซอร์ ทำสีหน้าสงสัยสักพักก่อนจะตอบรับคำสั่ง หมอนี่คงกำลังสงสัยนั่นแหละว่าผมจะไปทำอะไรที่ป่าทางเหนือของเมืองหลวงเวลานี้ ที่นั่นมันเป็นแหล่งอันตรายที่เต็มไปด้วยเหล่าโจรมมากมายหลายกลุ่มรวมตัวกันอยู่ แต่นั่นก็เป็นแหล่งบ่มเพราะชั้นดีของผมเลยละ ทว่า เรื่องของพวกมันเป็นเพียงเรื่องรองเท่านั้น เพราะจริงๆแล้ว ผมที่จุดที่ต้องไปครอบครองให้ได้ในป่าแห่งนั้นต่างหาก ตอนนี้คงยังไม่มีใครรู้เพราะมันจะปรากฏออกมาโดยบังเอิญหลังจากจักรวรรดิโดนโจมตีเมืองหลวงครั้งที่ 1

หึหึ! การปรากฏตัวของมันต้องทำให้เมืองหลวงตกสู่ความวุ่นวายแน่นอน เส้นทะเลลมปราณ!

….

“ครับ? อะไรนะครับ?”

ไกอา อุทานด้วยท่าทางสงสัยหลังจากที่ฟังผมพูดได้สักพัก ด้านหน้าของพวกเราสองคนก็เป็นแผนที่ขนาดใหญ่ที่แสดงถึงอาณาเขตป่าทางเหนือของจักรวรรดิ ป่าแห่งนี้ไม่มีขุนนางครอบครองอยู่ มีแต่เพียงพวกโจรและเรื่องผิดกฎหมายจำนวนมากอยู่ที่นี่ ขนาดสามารถลดเวลาเดินทางจากอาณาเขตทางเหนือมายังเมืองหลวงได้ประมาร 10 วัน พวกพ่อค้าก็ไม่ค่อยกล้าผ่านเส้นทางนี้กันเท่าไหร่นักเลย และนี่ก็เป็นอีกผลพลอยได้หลังจากกวาดล้างพวกโจร

ถ้าการดินทางง่ายขึ้น! ต้นทุนลดน้อยลง! เพียงเรื่องพวกนี้ราคาสินค้าที่จะส่งตรงไปยังอาณาเขตทางเหนือก็จะราคาลดลงอย่างมาก ดีไม่ดีราคาอาจจะลดลงเกือบเท่าตัวเลยก็ได้

“อย่างที่ข้าไปบอก ไปซื้อป่านี่จากราชวงศ์มาสะ”

“ท่านครับ!! ป่านี่มันไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง พวกโจร! สัตว์ร้าย! เพียงสองอย่างนี้คิดยังไงมันก็ไม่คุ้มแล้วนะครับ ส่วนพวกโจรต่อให้เป็นกองอัศวินหลวงก็ยังไม่สามารถจัดการพวกมันได้เลย แถมถ้าซื้ออาณาเขตแบบนี้ท่านต้องใช้เงินจำนวนมากและครอบครองมันได้เพียง 20 ปี เท่านั้นอีก การทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อป่าขนาดใหญ่คิดยังไงมันก็ไม่คุ้มนะครับ”

ที่ไกอาพูดออกมามันไม่มีอะไรผิด เรื่องโจรทางราชวงศ์ก็ลองหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่สามารถจัดการพวกมันได้สักครั้ง ขนาดถึงส่งกองอัศวินหลวงออกไปพวกมันก็แค่หนีแล้วกลับเข้ามาใหม่หลังจากกองอัศวินหลวงถอนกำลังกลับ เพราะเรื่องแบบนั้นมันเลยไม่สามารถจัดการพวกมันให้หมดได้สักที แต่ว่า เมื่อสมัยก่อนผมเองนี่แหละที่ไปกวาดล้างพวกมัน ต่อให้หนีเก่งขนาดไหนมันก็หนีออกจากแผนของผมไม่ได้กันหรอก หึ!

ส่วนเรื่องสิทธิ์ในการครอบครองก็เป็นความจริง จักรวรรดิมีกฎอยู่ว่า ‘ถึงจะไม่ได้รับมอบ แต่เหล่าขุนนางก็สามารถซื้อสิทธิ์ครอบครองโดยการใช้เงินได้ แต่ครอบครองได้เพียง 20 ปี เท่านั้น’ นี่แหละ กฎที่ไกอาพยามบอกผมว่ามันไม่คุ้มค่าที่เอาเงินจำนวนมากไปละลายทิ้ง ทว่า หมอนี่ยังไม่เข้าใจหรอกว่าที่นั่นมันมีอะไรบ้าง

แหล่มบ่มเพราะชั้นยอด!

ประโยชน์ของอาณาเขตทางเหนือ!

เส้นทะเลลมปราณ!

ถึงแผนในตอนแรกของผมจะเน้นไปที่เส้นทะเลลมปราณก็เถอะ แต่พอมาลองคิดเล็กคิดน้อย มันก็ได้ประโยชน์อีกสองอย่างตามมาเฉยเลย เหอๆ ยิ่งปืนนัดเดียวได้นกสอง… ไม่สิ! ต้องเรียกว่าสามตัวเลยต่างหาก

“เรื่องที่เจ้าพูดมาข้าเข้าใจ-”

“เช่นนั้นก็อย่าเอาเงินไปซื้อพวกมันเลยครับ เมื่อไม่กี่วันก่อนข้าพึ่งจัดการเรื่องเงินสามล้านเหรียญทองเรียบร้อยไปแล้วแท้ๆ ถ้าใช้ตอนนี้ต้องเป็นปัญหาอีกแน่ๆ”

“เรื่องนั้นไม่จำเป็นอีกแล้ว ตอนนี้พวกเราสามารถเปิดเผยตัวตนได้แล้ว”

“ครับ?!?!?!”

ไอกาทำหน้าสงสัยอีกครั้ง แต่น้ำเสียงที่ดังออกมาครั้งนี้สัมผัสได้ถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

จะว่าไปมันก็สมควรไม่พอใจนั่นแหละ เมื่อไม่กี่วันก่อนผมยังบอกให้เก็บเงินไว้เป็นความลับและไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเงินนั้นเป็นของผม แต่ว่า ตอนนี้กลับมาบอกว่าไม่จำเป็น เหอๆ ก็ใครมันจะไปคิดละว่าพวกอัศวินที่ฝึกจะพลังบ่มเพราะเพิ่มเร็วขนาดนี้ ตอนแรกก็คิดว่าพวกนั้นพลังจะเพิ่มเร็วอยู่หรอก แต่แบบนี้มันก็เร็วเกินไปอยู่ดี

เมื่อมีกำลังรบ 1,000 คน ระดับพลังราชานักรบก็ไม่จำเป็นต้องกลัวตระกูลอื่นๆ ตามมาหาเรื่องต่อไปอีกแล้ว ด้วยกำลังรบขนาดนี้คงไม่มีใครกล้าคิดโจมตีหรือก่อสงครามระหว่างดินแดนกับผมหรอก ถึงกำลังรบจะไม่ได้แข็งแกร่งอะไรขนาดนั้น แต่ขุนนางตระกูลอื่นๆ ก็น่าจะพอมีสมองอยู่กันบ้างนั่นแหละ ถ้าเกิดผมสามารถฝึกทหารชุดแรกให้มีระดับเพิ่มขึ้นมาได้แบบนี้ ชุดต่อๆไป ก็ฝีกมาได้ไม่ยากเช่นกัน

“เอาเถอะ เรื่องซื้อที่มันเป็นสิ่งสำคัญยังไงเจ้าก็ต้องซื้อ ตอนนี้บอกราคาที่เจ้าคิดได้มาดีกว่า”

“เฮ้อ~”

ไกอาเงียบสักพักก่อนจถถอนหายใจยอมแพ้ ถึงไม่ยอมแพ้ผมก็จะทำให้ยอมเองนั่นแหละ แบบนี้ประหยัดเวลาไปได้เยอะเลย ตามจริงก็อยากใช้วิธีขู่ด้วยสีหน้าไม่พอใจอยู่หรอก แต่เจ้าหมอนี่คือกระดูกสันหลังของตระกูล วอเตอร์ การขาดไปคงเกิดเรื่องวุ่นวายตามมา เพราะงั้นใจเย็นได้ผมก็จะใจเย็นด้วยให้มากที่สุด

“คงประมาณ 1.5 – 2 ล้านเหรียญทอง ครับ แต่ถ้าเจรจาขอลดระยะเวลาครอบครองเหลือสักสิบปีก็น่าจะไม่เกิน 1 ล้านเหรียญทอง ครับ”

“โห่ว! ข้าพึ่งรู้นะว่ามีเรื่องกฎแบบนี้ด้วย”

ถ้าเอาเพียงแค่สิบปีก็เป็นระยะเวลาที่พวกเผ่าเทพและเผ่าปีศาจเริ่มการบุกทวีปของมนุษย์ เมื่อเวลานั้นมาถึงต่อให้ผมครอบครองอยู่ก็ต้องให้ตระกูลอื่นๆ ส่งทหารและอัศวินของตัวเองมาฝึกในเส้นทะเลลมปราณกันอยู่แล้ว เพราะงั้นระยะเวลาลดเหลือสิบปีช่างเป็นเรื่องที่ลงตัวจริงๆ

“ตามจริงมันก็ไม่มีนั่นแหละครับ แต่ข้าคิดขึ้นมาเมื่อกี้เอง”

หึ! ใช่ได้ เรื่องโกงหรือแหกกฎหมอนี่ก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกันสินะ ขนาดผมยังคิดไม่ถึงเลย

“เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหา จัดการตามที่เจ้าว่าได้เลย และหลังจากนี้ก็เตรียมอุปกรณ์สำหรับก่อสร้างเอาไว้ด้วยเพราะข้าจะสร้างฐานที่นั่น”

“คือ… ไม่สิ! เอาแบบที่ท่านว่ามาก็ได้ครับ”

ไกอา คอตกลงเล็กน้อย หลังยอมรับคำสั่งของผมอีกครั้ง ในใจหมอนี่คงอยากถามนั่นแหละว่าทำไมต้องไปสร้างฐานบนนั้นด้วย

ตามตรงผมก็อยากบอกไปเลยเหมือนกัน แต่ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเรื่องทั้งหมดมันจะเป็นแบบชาติเดิมที่ผมใช้ชีวิตมาหรือเปล่า ตามที่เคยอ่านในนิยาย เวลาตัวเอกทำอะไรมันจะส่งผลกระทบต่อเรื่องอื่นไปด้วย เพราะงั้นรอให้เจอเส้นทะเลลมปราณแล้วค่อยบอกครั้งเดียวไปเลยดีกว่า

แต่ถึงจะไม่เจอผมก็ยังได้เพิ่มพลังบ่มเพราะจากพวกโจรและเปิดเส้นทางสายไหมเส้นใหม่อยู่ดี หึหึ! ถึงมีหนึ่งเรื่องที่ไม่แน่ใจ แต่อีกสองเรื่องผมก็แน่ใจว่าตัวเองได้ประโยชน์แน่นอนแน่ๆ เมื่อเรื่องซื้ออาณาเขตเรียบร้อย ผมก็ถามออกไปอีกว่า

“แล้วเรื่องน้ำตาลตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”