20 - ก็แค่สุนัขตัวหนึ่ง
20 - ก็แค่สุนัขตัวหนึ่ง
หลินฟ่านแค่นั่งสมาธิหลับตาเงียบๆไม่ขยับเขยื้อน
โลกนี้เงียบสงัดและรอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินฟ่าน
เขาไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อนแต่เขาก็ยังสามารถทำได้ดีจากสิ่งที่ระบบลึกลับมอบให้
หากเป็นคนที่มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในการบ่มเพาะ เขาจะเข้าใจว่าการฝึกลมปราณนี้น่าทึ่งเพียงใด
มันเป็นวิธีปฏิบัติจากอีกโลกหนึ่งที่มีประวัติศาสตร์โบราณ
มีห้าข้อห้าม
พูดเท็จ, โลภ, ใจร้อน, อวดอ้าง, และมีเพศสัมพันธ์
หัวใจจำเป็นต้องกลมกลืนกับธรรมชาติ เพื่อสัมผัสอนุภาคพลังงานที่ลอยอยู่ระหว่างสวรรค์และปฐพี หลังจากนั้นจะทำการดูดซับเข้าสู่ร่างกายเพื่อแปลงเป็นปราณและเสริมพลังให้กับพลังของตัวเอง
จิตใจของหลินฟ่านสงบสุขราวกับว่าเขาอยู่ในสมาธิ อนุภาคพลังงานที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าซึ่งลอยไปมาระหว่างสวรรค์และปฐพีถูกดึงและค่อยๆไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา
กล้ามเนื้อที่ซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าถูกกระทบกระเทือนเล็กน้อย มีบางสิ่งที่ไม่รู้จักเดินผ่านผิวหนัง และเข็มเงินที่สอดเข้าไปในร่างกายนั้นถูกกล้ามเนื้อบีบออกก่อนจะกระเด็นลงพื้น
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
ผู้เฒ่าจางมองขึ้นแล้วมองลงไปที่มดที่กำลังเคลื่อนไหว
สองชั่วโมงผ่านไป
ผู้เฒ่าจางเงยหน้าขึ้นอีกครั้งแล้วมองลงไปที่มดที่กำลังเคลื่อนไหว
…………
ย่านใจกลางเมืองของเอี๋ยนไห่เจริญรุ่งเรืองมาก และถนนก็พลุกพล่าน
แต่ในทางเดินใต้ดินอันมืดมิดนั้นเป็นอีกฉากหนึ่ง
ท่อระบายน้ำสกปรกและมีกลิ่นเหม็น ร่างสี่ร่างวิ่งจากระยะไกลผ่านทางท่อระบายน้ำ
ผู้ชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคน
พวกเขาทั้งหมดสวมชุดวอร์มธรรมดา คนหนึ่งถือดาบไม้ คนหนึ่งถือดาบยาว คนหนึ่งถือลูกประคำ และอีกคนที่เป็นผู้หญิงคนเดียว มือของเธอว่างเปล่า แต่มีชิ้นไม้เล็กๆและขวดใบหนึ่งห้อยอยู่ที่เอว
“ที่นี้สกปรกมาก ทำไมพวกชั่วๆถึงได้ชอบอยู่ในที่โสโครกแบบนี้?”
หญิงสาวคนนี้ชื่อว่าเซี่ยงอิ๋ง เธอมีรูปร่างสูงโปร่งและตอนนี้เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
“พระอมิตาภพุทธ เราติดตามสิ่งชั่วร้ายและเข้ามาในถิ่นที่เราไม่รู้จัก เราไม่ควรไล่ตามต่อไป พวกเราควรกลับไปรายงานสถานการณ์ที่นี่ดีกว่า”
ชายหนุ่มที่ถือประคำรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย เขาแนะนำให้ทุกคนออกไป
“หัวโล้นแค่นี้นายก็กลัวแล้ว มันเป็นแค่สุนัขตัวหนึ่ง มีอะไรต้องกลัว” เซี่ยงอิ๋งกล้าหาญมากแต่เมื่อมองไปยังสิ่งปฏิกูลที่เกาะอยู่บนรองเท้าเธอก็โมโหขึ้นมาอีกครั้ง
"รองเท้าที่ซื้อมาใหม่ของฉันสกปรกไปหมดแล้ว มันน่าขยะแขยงจริงๆ ถ้าจับตัวมันได้ฉันจะทรมานมันให้สาสม"
ชายหนุ่มถือดาบไม้กล่าวว่า “เซี่ยงอิ๋งพูดถูก สุนัขนั่นเป็นเพียงสิ่งชั่วร้ายระดับสอง แต่เราคือยอดฝีมือระดับสองสี่คน ต่อให้มันแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ไม่สามารถหนีไปจากมือของเราได้”
ชายหนุ่มที่มาจากกลุ่มเหมาซานมองไปที่สาวที่ชื่อเซี่ยงอิ๋งด้วยความชื่นชม
ตราบใดที่เซี่ยงอิ๋งพูด เขาจะทำตามอย่างไม่มีเงื่อนไข หญิงสาวคนนี้ไม่เพียงมีใบหน้างดงามเท่านั้นเธอยังมาจากครอบครัวที่มั่งคั่งอีกด้วย
เขาหวังว่าเทพธิดาจะได้เห็นความดีของเขา เขาสามารถเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของตัวเองเพื่อสร้างความประทับใจให้กับเธอ
คร่อก!!!
เสียงมาจากท่อระบายน้ำที่มืดมนในระยะไกล
"สุนัขคร่ำครวญอยู่ข้างหน้า ไล่ตามมันไป" เซี่ยงอิ๋งตะโกน
ชายหนุ่มจากเหมาซานกล่าวว่า "เซี่ยงอิ๋งพวกเราไล่ตามสุนัขค่ำครวญไปเถอะ ตราบใดที่พวกเราตัดศีรษะของมันได้พวกเราจะได้รับความชื่นชมจากชาวเมือเอี๋ยนไห่”
ต่อจากนั้นชายหนุ่มจากเหมาซานและเซี่ยงอิ๋งก็วิ่งไปด้วยกัน
นักพรตและหลวงจีนมองหน้ากัน พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว
คลิก!
ทางเดินมืดกลืนร่างทั้งสี่
…………..
ผ่านไปไม่นาน
"อะไร!"
"อย่ามาทางนี้!"
เซี่ยงอิ๋งที่ดูน่ารักและบริสุทธิ์นั่งเป็นอัมพาตอยู่ในท่อระบายน้ำ เท้าและหนังศีรษะของเธอชาด้าน ใบหน้าที่น่ารักของเธอบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว
หลวงจีนหนุ่มเอนหลังพิงกำแพง โดยที่ลูกปัดในมือของเขาแตกกระจายอยู่บนพื้น
ศีรษะครึ่งหนึ่งของเขาคล้ายกับถูกบางอย่างกัดออกจากร่าง ในขณะที่สมองและเลือดของเขาไหลไปรวมกับสิ่งปฏิกูลในท่อ
นักพรตหนุ่มนอนอยู่บนพื้น ร่างกายครึ่งหนึ่งของเขาถูกกัดขาดออกไปแล้วแต่เขายังคงไม่เสียชีวิต
"ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที..."
ดาด้า!
เสียงฝีเท้าทื่อๆเคลื่อนผ่านความมืด มันคือสุนัขตัวใหญ่ที่กำลังเคี้ยวเนื้อมนุษย์อยู่ในปาก ดาบไม้มะฮอกกานีครึ่งหนึ่งยังคงปักอยู่ในหลังของมัน
การต่อสู้ก่อนหน้านี้ดุเดือดเป็นอย่างมาก แต่สุนัขตัวนี้มีความเจ้าเล่ห์ไม่น้อย มันใช้สภาพแวดล้อมที่มืดมนคอยลอบโจมตียอดฝีมือทั้งสี่จนพวกเขาพบกับหายนะ!
สัตว์ร้ายตัวนี้มีสติปัญญาไม่เป็นรองมนุษย์อย่างแน่นอน!
สุนัขคร่ำครวญเดินไปทางเซี่ยงอิ๋งทีละน้อย สำหรับผู้หญิงที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีแบบเธอ เมื่อเห็นเพื่อนร่วมรบที่เข้ามาด้วยกันตายไปทีละคน ความคิดของเธอก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์
วัง~
สุนัขตัวนี้แม้จะกลายเป็นสัตว์อสูรไปแล้ว แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังเป็นสุนัข และไม่ว่าจะทำอะไรมันก็ต้องเห่าเป็นลำดับแรก
ปัง!
ชายหนุ่มจากเหมาซานที่ดูเหมือนจะเสียชีวิตอยู่บนพื้นจู่ๆก็กระโดดขึ้นมาอีกครั้ง กระบี่เล่มยาวของเขาแทงเข้าไปในร่างของสุนัขคร่ำครวญในขณะที่เขาส่งเสียงร้องว่า
"เซี่ยงอิ๋งฉันจะถ่วงเวลาไว้ให้เธอ ไม่ว่าจะอย่างไรเธอต้องรอดไปให้ได้ โปรดจำไว้ว่าฉันเสี่ยวเหมาครั้งหนึ่งเคยเสียสละชีวิตเพื่อเธอ... "
เซี่ยงอิ๋งไม่มีเวลาสนใจชายหนุ่มเหมาซาน เธอไม่ได้ยินคำพูดของเขาด้วยซ้ำ เธอกรีดร้องอย่างเสียสติแล้วรีบวิ่งออกจากที่นี่ด้วยความเร็วที่แม้แต่ตัวเธอก็ไม่อยากเชื่อตัวเอง
เธออยากกลับบ้าน เธอไม่อยากอยู่ในแผนกพิเศษอีกต่อไป เธอเป็นคนไร้ความสามารถ เธอจะเอาอะไรไปปกป้องมนุษย์?
สุนัขคร่ำครวญต้องการโยนชายหนุ่มจากเหมาซานทิ้งไป แต่เพื่อปกป้องเทพธิดาในใจของเขา ชายหนุ่มเหมาซานทุ่มเทอย่างไม่คิดชีวิต
ต่อให้ได้รับบาดเจ็บแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางปล่อยมันไปอย่างแน่นอน!
ชายหนุ่มจากเหมาซานกัดปลายลิ้นของตัวเองก่อนจะถ่มเลือดใส่ศีรษะของสุนัขคร่ำครวญพร้อมทั้งร่ายคาถาอย่างรวดเร็ว
"ท้องฟ้าเป็นวงกลม เต๋าคือสรรพสิ่ง ขออัญเชิญปรมาจรย์ผู้ยิ่งใหญ่..."
บูม!
สุนัขคร่ำครวญกระแทกชายหนุ่มเข้ากับขอบกำแพงอย่างรุนแรง
พัฟ!
ชายหนุ่มจากเหมาซานได้รับบาดเจ็บ กระดูกแขนของเขาพังยับเยิน
สุนัขตัวใหญ่มีท่าทีดุร้ายเป็นอย่างมาก ทันทีที่มันหลุดจากการควบคุมมันก็กัดเข้าไปที่ลำคอของชายหนุ่มด้วยความโกรธ
“ยัยหนูนั่นพูดถูก ฉันก็แค่สุนัขตัวหนึ่ง” มันส่งเสียงคำรามเบาๆ
ชายหนุ่มในเหมาซานสงบนิ่งมาก แม้ว่าแขนของเขาจะพิการแต่เขาก็ยังฝืนยกมันขึ้นมาเพื่อปลดปล่อยท่าสังหารของเขา
"ลงโทษ!"
แล้วแขนของเขาก็ตกลงอย่างอ่อนแรง
ในทันใดนั้นเครื่องรางสีทองปรากฏขึ้นจากอากาศมันตกลงที่ศีรษะของสุนัขพร้อมกับเกิดแรงระเบิดอย่างรุนแรง
ปัง