เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 122 หมีอัสณ๊

หลังจากที่หยางเฉินเดินเข้ามาด้านในประตูทางทางเข้าสู้เมืองใต้พิภพ บริเวณรอบตัวตอนนี้เต็มไปด้วยหิมะสีขาวปกคลุมไปทั่ว แล้วนอกจากหิมะก็มีก้อนหินน้อยใหญ่ตั้งอยู่กับพื้นด้านบนของหินเต็มไปด้วยหิมะ และก็ต้นไม้ขนาดความสูง 5 - 8 เมตรที่บนลำต้นไม่มีใบอยู่เลยแม้แต่ใบเดียว และโคลนของลำต้นเต็มไปด้วยน้ำแข็งปกคลุมอยู่

" ท่านครับดูเหมือนว่าเราจะเข้ามาในเขตทางเหนือ ที่ถูกปกครองโดยสำนักอัสณีสรรค์ครับ- เพราะพื้นที่หนาวเย็นขนาดนี้จะมีอยู่แค่ส่วนเหนือของเมืองใต้พิภพเท่านั้น " เควินพูดออกมา แล้วก็กวาดสายตามองไปมองมารอบตัวของตัวเอง ในระหว่างนั่นหยางเฉินก็ได้คิดในใจไปด้วย ' รู้สึกระบบการทำงานของประตูกลที่นี้จะระดับต่ำกว่าประตูกลที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สินะ! เพราะมันไม่สามารถกำหนดจดหมายที่จะออกมาได้ ของไม่สมบูรณ์แบบนี้ยังถูกเอามาใช้อีก รู้สึกว่าพวกที่อยู่ในเมืองใต้พิภพแห่งนี้ พวกมันก็ไม่เท่าไหร่เหมือนกัน '

" ท่านครับ พวกเราจะเอายังไงต่อกันดี? " เควินถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย ขณะที่กำลังมองหยางเฉินอยู่

" ตอนนี้พวกเราอยู่ไกลจากสำนักอัสณีสรรค์ไหม? " หยางเฉินถามออกมา แล้วก็ค่อยๆ เอียงตัวลงไปด้านล่างแล้วหยิบหิมะขึ้นมาบนมือเ็กน้อย พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ในระหว่างนั้นเควินที่โดนถามออกไปก็พูดตอบกลับมา " ข้าเองก็ไม่แน่ใจครับแต่อณาเขตของเมืองใต้พิภพนั้นกว้างใหญ่มาก และบริเวณโดยรอบตัวพวกเราก็ไม่มีพลังของผู้ฝึกตนอยู่เลย ข้าคิดว่าคงเป็นเขตห่างไกลจากผู้คนแน่ "

" แค่นั้นมันยังยืนยันไม่ได้ " หยางเฉินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลังจากที่เควินพูดออกมา เมื่อทางเควินได้ยินหยางเฉินพูดออกมาก็ได้คิดในใจทันที ' เขากำลังหมายถึงอะไร??? '

" ท่านหมายความยังไงครับ? "

" เรื่องพลังมันสามารถปกปิดกันได้ถ้ามันรู้วิชาปลอมแปลงพลัง เพราะงั้นสิ่งที่เจ้าพูดออกมามันไม่แน่นอน แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะมีอย่างอื่นมาตอนรับพวกเราแล้ว " หยางเฉินพูดออกมา ขณะที่ดวงตาทั้งสองกำลังจ้องมองไปทางด้านหลังของเควินที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้า ทางเควินก็รีบหันไปตามสายตาของหยางเฉินทันทีด้วยความสงสัย แล้วก็พบกับหมีตัวใหญ่กำลังยืน 2 ขา สีฟ้าและบริเวณตามจุดสำคัญของร่างกาย เช่น ข้อซอก เข่า ลำตัและหัว ก็กำลังถูกปกป้องเอาไว้ด้วยเกาะที่ทำขึ้นมาจากเหล็กเอาไว้อยู่

" นะ- นั่นมันหมีอัสณี!!! " เควินตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ หลังจากที่เห็นพวกหมีกำลังเดินทั้ง 2 ขา แล้วก็คลาน 4 ขา เข้ามาอยู่ ด้วยสีหน้าตกใจอย่างมากเมือ่เห็นพวกมัน และตอนนี้พวกหยางเฉินก็กำลังโดนพวกหมีอัสณีมันล้อมเอาไว้หมดแล้ว ทางหยางเฉินที่ได้ยินเสียงของเควินร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ ก็ได้คิดในใจไปด้วย ' อะไรกัน? จะตกใจขนาดนั้นทำไมถึงหมีพวกนี้ถึงดูจะแข็งแกร่ง แต่พลังของพวกมันก็แค่ขั้นสูงสุดระดับกลางถึงปลายเท่านั้น ระดับเทพสงครามน่าจะสู้สบายๆ ไม่ใช่หรือยังไง '

" รู้จักด้วยเหรอ? " หยางเฉินถามออกมา ขณะที่สงสัยปฏิกิริยาของเควินหลังจากที่เห็นหมีอัสณีด้วยน้ำเสียงสงสัย แล้วทางเควินก็หันกลับมาตอบหยางเฉินแบบทันควัน " หนีกันเถอะครับท่าน "

" อย่ามาตลก!!! " หยางเฉินพูดใส่เควินด้วยนำเสียงโมโห แล้วก็เริ่มพูดต่อ " ข้าถามว่ารู้จักด้วยเหรอ ไม่ได้ต้องการความเห็นว่าควรทำยังไง แล้วก็พูดออกมาด้วย ว่าทำไมต้องหนีพวกสัตว์กระจอกพวกนี้! " เมื่อหยางเฉินพูดจบเควินที่กำลังสติแตกอยู่นั้น ก็ดูเหมือนว่าจะได้สติคือมา จากนั้นก็มองซ้ายมองขาวไปมาเพื่อตรวจสอบอะไรบางอย่าง จากนั้นก็พูดออกมา " พวกนั้นเป็นัสตว์เลี้ยงประจำสำหนัก อัสณีสรรค์ครับ! "

เมื่อเควินพูดออกมาหยางเฉินก็เข้าใจทันที ว่าทำไมเควินถึงได้มีท่าทางกำลังตกใจกลัวขนาดนั้น ' เหอะ! นึกว่าพวกมันจะมีความสามารถพิเศษอะไรอีก ที่แท้ก็เป็นสัตว์เลี้ยงของพวกมดปลวกพวกนั้นนี่เอง ' หยางเฉินคิดในใจ จากนั้นก็ได้พูดออกมา " ดาบแสงศักดิ์สิทธิ์! "