เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่2: เทพเซียนจุติ ปราณม่วงปรากฎทางทิศตะวันออก!

ตอนที่2: เทพเซียนจุติ ปราณม่วงปรากฎทางทิศตะวันออก!

ในเมืองต้าหยาน พายุลูกใหญ่กำลังถือกำเนิด  ข่าวใหญ่ล่าสุดกำลังแพร่สะพัดไปทั่วทุกทิศ

“อะไรนะ? เจ้าได้ข่าวมาว่าภรรยาของท่านเจ้าเมืองกำลังจะคลอดลูกหรือ?”

“จริงหรือเปล่า?”

“แน่นอนเป็นที่สุด ข้าจะโกหกไปเพื่อสิ่งใดกัน?”

ชาวเมืองบางส่วนที่รับรู้ข่าวเป็นพวกแรกๆกำลังช่วยกันกระจายข้อมูลใหญ่นี้ไปทั่วทั้งเมืองด้วยความภาคภูมิใจและตื่นเต้น

“เมื่อครู่ที่ผ่านมา ตอนที่ข้าไปหาหมอที่ร้านโอสถตระกูลหลิน  ข้าก็ได้พบว่าท่านเจ้าเมืองหลินเฮ่าก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน”

“พวกเจ้าทั้งหลายย่อมรู้จักกับยายเฒ่าแห่งร้านโอสถใช่หรือไม่?  นางคือหมอที่เก่งกาจที่สุดในอาณาจักรฉีซานแห่งนี้!”

“แน่นอนว่าข้ารู้ดี! แถมข้ายังเคยได้ยินมาว่ายายเฒ่าท่านนี้ร้ายกาจและอารมณ์ร้อนเป็นอย่างยิ่ง  แม้กระทั่งท่านเจ้าเมืองก็ยังต้องปฎิบัติกับนางอย่างนอบน้อมถึงที่สุด!”

“ให้พวกเจ้าเดาเถิดว่าข้าเพิ่งพบสิ่งใดมา”

“มาฟังใกล้ๆนี่  ข้าจะทำให้พวกเข้าได้กระจ่างแจ้งแก่ใจเอง   หลังจากที่ท่านเจ้าเมืองหลินเฮ่ามาถึงที่ร้านโอสถ ก็รีบร้อนเข้าไปที่โถงด้านในสุดในทันที  ไม่แม้แต่จะสนใจอะไรทั้งนั้น ท่านเจ้าเมืองเดินตรงไปที่ห้องของยายเฒ่าผู้นั้น  แล้วกล่าวขึ้นว่าให้ยายเฒ่ารีบตามท่านเจ้าเมืองไปทันที เพื่อไปทำการคลอดให้กับภรรยาท่าน  ไม่รอให้ยายเฒ่าได้ทันฟังให้ดี ท่านเจ้าเมืองก็ลากนางออกมาจากห้องฉับพลัน   จากนั้นท่านเจ้าเมืองก็กลายร่างเป้นประกายสายรุ้งเหาะตรงไปที่จวนตระกูลหลิน!”

“เจ้าคิดว่าภรรยาท่านเจ้าเมืองกำลังจะคลอดบุตรแล้วหรือ  หลังจากนี้จะเกิดสิ่งใดขึ้นกัน?”

“...”

บุตรชายท่านเจ้าเมือง  หลานชายคนโตของตระกูลหลิน  กำลังจะลืมตาดูโลกใบนี้

ข่าวนี้กลายเป็นเหมือนพายุลูกใหญ่ที่พักถล่มทั้งเมืองต้าหยานให้ตกอยู่ในสภาพโกลาหลอย่างถึงที่สุด  ยิ่งเมื่อชาวเมืองบางส่วนได้พบเห็นประกายสายรุ้งที่เหาะไปยังจวนกระกูลหลิน  ซึ่งความจริงคือท่านเจ้าเมืองที่รีบร้อนพาหมอไปเพื่อทำคลอดภรรยาของตน  ยิ่งทำให้ข่าวใหญ่นี้เป็นที่พูดถึงหนาหูมากขึ้นไปอีก

“ทารกน้อยตระกูลหลินที่อยู่ในครรภ์มารดามาถึงหนึ่งร้อยปีนั่น กำลังจะคลอดแล้วจริงๆน่ะหรือ?”

ในเวลาร้อยปีที่ผ่านมานี้ ท่านเจ้าเมืองหลินเฮ่าไม่เคยรับอนุหรือสาวใช้อุ่นเตียงเลยแม้แต่เพียงคนเดียว  ท่านเจ้าเมืองมีเพียงภรรยาผู้เดียวเท่านั้น  นั่นเป็นเหตุให้ตระกูลหลินสาขารองล้วนแต่เฟื่องฟูขึ้นมาก เพราะทายาทสายตรงของตระกูลหลินสาขาหลักไม่มีกำเนิดขึ้นมาเลยสักคนเดียวในรอบร้อยปี!”

“ภรรยาท่านเจ้าเมืองกำลังจะคลอดแล้วจริงๆน่ะหรือ?”

ชาวเมืองทุกคนในต้าหยานล้วนแล้วแต่กำลังตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่กำเกิดขึ้นตอนนี้  แต่อย่างไรก็ตาม มีคนบางส่วนกำลังกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น และรู้สึกว่าสถานการณ์นั้นมีบางสิ่งผิดปกติเป็นอย่างมาก

“ตั้งครรภ์นานถึงหนึ่งร้อยปี  เจ้าเด็กตระกูลหลินนั่นมิใช่ว่าจะสิ้นชีพไปนานแล้วหรือ?”

ถูกของเจ้า  มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครรอดชีวิตมานานขนาดนั้น  เจ้าเด็กนี่น่าจะไม่รอดแล้ว”

“ข้าไม่เคยได้ยินว่าาจะมีสิ่งมีชีวิตชนิดในใช้เวลาอยู่ในครรภ์มารดามากถึงร้อยปีมาก่อน!”

“...”

มีการถกเถียงมากมายเกิดขึ้นภายในเมืองต้าหยานแห่งนี้  แต่กลับกัน ตระกูลหลินกลับเต็มไปด้วยความวุ่นวายและวิตกกังวล

หน้าประตูจวนตระกูลหลิน ชายฉกรรจ์ที่หล่อเหลาในชุดคลุมสีขาวผู้หนึ่งกำลังรีบร้อนพุ่งเข้าไปในอาคารด้วยความกังวลอย่างสูง

“อายู่ ซวนเอ๋อ พวกเจ้าต้องปลอดภัย!!”

คนผู้นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากท่านพ่อของหลินซวน  ท่านเจ้าเมืองต้าหยานผู้ยิ่งใหญ่ หลินเฮ่า

หลินเฮ่าผู้นี้นับว่าเป็นยอดคนอัจฉริยะที่หาตัวจับได้ยากยิ่ง  สุดยอดจอมยุทธผู้อยู่เหนือชาวยุทธทุกคนในรุ่นราวคราวเดียวกัน  เมื่อตอนที่ยังเป็นคนหนุ่มเลือดร้อน หลินเฮ่าสร้างผลงานและฝากตำนานไว้มากมายในยุทธภพ

ณ ตอนนี้ เมื่อหลินเฮ่ากลับมาที่ตระกูลหลินเพื่อดูแลตระกูล  เขาก็ยังสามารถจัดการทุกอย่างได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งเรื่องกิจการครอบครัวและเรื่องส่วนตัวโดยไร้ที่ติ

หลินเฮ่าคือชายที่สุขุมเคร่งขรึมผู้หนึ่ง ไม่ว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้น เขาก็ยังสามารถรับมือกับสถานการณ์ด้วยความเยือกเย็นได้อยู่เสมอ   นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลหลักๆที่หลินเฮ่าผู้นี้สามารถจะท้าทายและประมือกับผู้เยี่ยมยุทธที่มีฝีมือสูงส่งกว่า แล้วยังสามารถพลิกผลจากพ่ายแพ้ให้กลายเป็นชัยชนะในท้ายที่สุดมามากมายหลายครั้ง

แต่ถึงอย่างนั้น ในเหตุการณ์เช่นตอนนี้ ผู้ใดจะสามารถสงบจิตใจอยู่ได้กัน?

มองไปเห็นบรรดาสาวใช้ที่กำลังวิ่งเข้าวิ่งออกจวนของตนเองในตอนนี้  หลินเฮ่ากลายเป็นเหมือนมดตัวน้อยในกระทะที่กำลังร้อนจัด  เต็มเปี่ยมไปด้วยความกังวลและไม่สามารถจะสงบนิ่งลงได้  กำลังภายในของเขาเดือดพล่าน คล้ายกับภูเขาไฟที่พร้อมปะทุตลอดเวลา

“อย่าได้กังวลไปเลยน้องสอง  น้องสะใภ้สองจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน เก็บกำลังภายในของเจ้าไปก่อนเถิด”

ตรงหน้าหลินเฮ่าปรากฎร่างของชายสี่คนขึ้น

ทั้งสี่คนนั้นดูคลับคล้ายคลับคลากับหลินเฮ่า   ทั้งสี่ล้วนคือพี่น้องของเขา  เพียงได้ยินข่าวว่าบุตรชายหลินเฮ่ากำลังจะคลอด พวกเขาก็รีบเร่งมาหาโดนทันทีด้วยความกังวล

“ได้เปิดใช้ค่ายกลปกป้องจวนตระกูลหลินแล้วหรือยัง?”  หลินเฮ่ามิได้ตอบคำถามพี่น้อง  ตัวเขาตอนนี้ท่วมท้นไปด้วยความวิตกและกำลังสับสน

“เรียบร้อยแล้ว”

อืม…เยี่ยมมาก  ก่อนข้าจะมาที่นี่  ข้าได้สั่งให้เปิดใช้ค่ายกลป้องกันเมืองต้าหยานด้วยเช่นกัน  แล้วเหตุใดค่ายกลจึงยังไม่ทำงานเล่า?”  ในสมองของหลินเฮ่าตอนนี้ว่างเปล่ายิ่งนัก  ความคิดหลายอย่างสับสนยุ่งเหยิงไปหมด  ถึงขั้นที่กล่าวได้ว่าเขาไม่สามารถรู้ตัวได้ว่ากำลังกล่าวสิ่งใดออกไป  หรือพูดด้วยเหตุใดกันแน่

พี่น้องทั้งสี่ของหลินเฮ่าทำได้เพียงจ้องมองหน้ากันไปมา

เจ้านี่ใช่เจ้าสองผู้ที่สุขุมเยือกเย็นตลอดเวลาคนนั้นจริงๆน่ะหรือ?

“หากเราจำเป็นต้องเปิดใช้ค่ายกลป้องกันเมืองต้าหยานจริงๆ  จำเป็นตอ้งใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วยามเพื่อใหค่ายกลทำงานได้อย่างสมบูรณ์  เพื่อที่จะให้ค่ายกลสามารถรับมือกับผู้บรรลุขั้นอาณาจักรวิญญาณได้”

“ข้ารู้แล้ว   แต่เจ้าไม่มีความคิดจะไปที่นั่นด้วยตัวเองบ้างหรือ?  นี่เป็นความปลอดภัยของหลานเจ้าเชียวนะ!!”  หลินเฮ่าหันกลับมาตวาดใส่ด้วยความกังวล

“พี่รอง…”  ทั้งสี่มองมาที่หลินเฮ่าอย่างรู้สึกช่วยไม่ได้

“ไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!” หลินเฮ่าไม่ได้อยู่ในอารมณืที่ดีพอจะสามารถเสียเวลาไปเฉยๆได้  เขาเริ่มกำหมัดขึ้นมาแล้วแกว่งใส่บรรดาพี่น้อง

“ปะ ไปแล้วๆ!”

ทั้งสี่รีบผงกศีรษะอย่างรวดเร็ว  ถึงพวกเขาจะไปที่นั่นแล้วไม่มีประโยชน์อันใด แต่ก็ยังเร่งรีบจากไปโดยเร็ว  แม้พวกเขาจะรู้ว่าหลินเฮ่านั้นเป็นแค่พี่คนรอง  แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นเป็นของจริง  ยิ่งไปกว่านั้น หลินเฮ่ามักจะทุบตีบรรดาพี่น้องทุกคนอยู่บ่อยครั้ง

หลังจากที่สี่พี่น้องจากไป  หลินเฮ่ากลับยิ่งกังวลมากกว่าเดิมไปอีก

เขาหยิบลูกประคำขึ้นมาในมือ หันหน้าไปทางทิศตะวันออก แล้วเริ่มสวดภาวนาให้กับลูกเมีย

“ขอให้ทั้งแม่และลูกปลอดภัย  ขอให้ทั้งแม่และลูกปลอดภัย….”

….

ด้านนอกของจวนตระกูลหลิน  แสงนับไม่ถ้วนของค่ายกลป้องกันส่องออกมา  หลินเฮ่าเฝ้ารอด้วยความกังวลและสวดภาวนาอย่างบ้าคลั่งไม่หยุด

ส่วนทางด้านในนั้น  กลุ่มของสาวใช้ก็กำลังช่วยกันอย่างเร่งรีบ

“ออกแรงมากขึ้นอีก  มากขึ้นอีก!”

“นายหญิง ท่านต้องทำให้ได้  เบ่งให้แรงกว่านี้เจ้าค่ะ!”

“ขากำลังออกมาแล้ว  เบ่งอีก เบ่งอีก!”

“ลำตัวเขากำลังตามออกมา  เบ่ง!!”

“ใกล้แล้ว  ใกล้แล้ว  นายหญิง เบ่ง!!”

“แรงขึ้นอีก!”

ทุกคนในห้องคลอดกำลังช่วยกันทำคลอด  และเต็มไปด้วยความกังวล

ครึ่งชั่วยามผ่านไปในพริบตา

แม้ยายเฒ่าผู้นี้จะเป็นหมอเทวดาที่เก่งกาจที่สุดในทั่วอาณาจักรฉีซานแห่งนี้  แต่ในเวลานี้นั้น  นางกำลังเคร่งเครียดจนถึงขีดสุด  ทำไมเจ้าทารกน้อยที่ถึงไม่ยอมออกมาเสียที?   ยายเฒ่าคิดพลางหงาดเหงื่อก็ไหลท่วมไปทั้งตัวไม่หยุดหย่อน  บรรยากาศทั้งหมดในห้องคลอดเต็มไปด้วยความหนักอึ้ง

ยิ่งเวลาผ่านไปนานมากขึ้น  พละกำลังของนายหญิงตระกูลหลินยิ่งลดน้อยลงไปทุกที  และดูเหมือนว่าใกล้จะถึงจุดที่นางจะทนไม่ไหวแล้ว  หากยังไม่สามารถทำคลอดเจ้าเด็กน้อยคนนี้ออกมาได้  เกรงว่า…

ในห้องคลอดนั้น ทุกๆคนรวมไปถึงยายเฒ่าผู้เป็นหมอเริ่มมีความกังวลและมีสีหน้าน่าเกลียดกันเข้าไปทุกที

ด้านนอกห้อง  เวลาผ่านไปแล้วถึงหนึ่งชั่วยาม  หลินเฮ่ายิ่งร้อนรนมากขึ้นไปอีกระดับ

เขากำลังจะสติแตก และต้องการจะพุ่งตัวเข้าไปในห้องคลอดหลายครั้ง  แต่อย่างไรก็ตาม  พี่น้องทั้งสี่ของเขาคอยดึงรั้งห้ามปรามเขาอยู่

บรรยากาศกระอักกระอ่วนดำเนินมาเป็นระยะเวลานานจนไม่สามารถนับได้  ในขณะที่ทุกคนกำลังเต็้มไปด้วยความเคร่งเครียดและกังวล  ยายเฒ่ากลับรู้สึกตกใจขึ้นมา

ดวงตาเปิดกว้าง  และเริ่มทำการดึงบางอย่างออกมาอย่างระมัดระวัง

“เขาออกมาแล้ว  เขาออกมาแล้ว!!  นายน้อยคลอดออกมาแล้ว!!”

ยายเฒ่ารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก พร้อมตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

“ทารกน้อยออกมาแล้ว!!”

“นายน้อยตระกูลหลินคลอดแล้ว!!”

ในห้องคลอด  ทุกคนกำลังตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ  หลังจากร้อยปีที่ตั้งครรภ์มา  ในที่สุดนายน้อยของตระกูลก็คลอดออกมาแล้ว  สาวใช้เริ่มเข้ามาล้อมรอบหลินซวน และเอาผ้าสะอาดมาห่อตัวเขาอย่างระมัดระวัง  แม้จะอย่างนั้น  ใบหน้าของพวกนางก็แสดงออกมาได้พิลึกพิลั่นเต็มที

นายน้อยไม่ได้ร้องไห้!  ไม่เพียงแต่ไม่ร้องไห้เท่านั้น  เขายังไม่หายใจอีกด้วย!!

ทารกน้อยตระกูลหลินขดตัวอยู่ในผ้าอ้อม หากแต่ไม่ได้ขยับเคลื่อนไหวใดๆ  สีหน้าของทุกคนในห้องเริ่มหน้าเกลียดเต็มที  หัวใจของพวกเขาเริ่มจมลงไปที่ตาตุ่ม

ไม่แม้แต่จะร้องไห้หรือหายใจ  ไม่ได้หมายความว่าร้อยปีที่ผ่านมานี่เป็นเพียงการตั้งครรภ์ที่เปล่าประโยชน์หรือ

“หะ ให้ข้าได้เห็นซวนเอ๋อของข้าเร็ว!”

บนเตียง  หญิงสาวที่ดูราาวกับกำลังจะแตกสลายได้รวบรวมพละกำลังทั้งหมดของนางแล้วกล่าวบางอย่างออกมาด้วยเสียงที่สั่นไหว  แม้ว่านางจะเป็นคนแข็งแกร่งเพียงใด  แต่ด้วยระยะเวลาการทำคลอดที่นานขนาดนี้ เรี่ยวแรงทั้งหมดของนางได้ถูกดูดออกจากร่างกายอย่างหมดสิ้น  ใบหน้าของนางขาวซีดราวกับแผ่นกระดาษ  และร่างกายอ่อนแรงเต็มที

สีหน้าของยายเฒ่าผู้เป็นหมอซับซ้อนอย่างถึงที่สุด  แต่ทำได้เพียงปฏิบัติตามความจ้องการของนายหญิงหลิน

ห่อผ้าที่คลุมทารกน้อยอยู่ถูกส่งให้กับนาง

แต่แล้วในวินาทีที่มือของเธอได้สัมผัสกับเจ้าทรกตัวน้อยนั้น  หลินซวนก็อ้าปากหายใจขึ้นมาโดนทันที  แต่สิ่งที่เด็กน้อยสูดเข้าไปไม่ใช่แค่อากาศธรรมดา  แต่กลับเป็นปราณม่วง!!

ปราณม่วงเหล่านี้เต็มไปด้วยความลึกล้ำและมหัสจรรย์!

[ติ๊ง! ภารกิจสำเร็จ:ลมหายใจแรก]

[ได้รับของรางวัล:ทักษะลมหายใจปราณม่วงปฐมกาล จากปราณม่วงแห่งทิศตะวันออก!]