ตอนที่ 411+412 เหตุผล

ตอนที่ 411 เหตุผล

ตั้งแต่เด็กจนโต ชีวิตของลู่ชิงสีราบรื่นมาโดยตลอด สิ่งที่เขาต้องการ เขาก็ได้มาอย่างง่ายดาย แม้จะเรียนจบจากมหาวิทยาลัยแล้ว ทุกอย่างก็ยังราบรื่นเช่นแต่ก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้วิธีพยายามที่จะไขว่ขว้าในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

“พูดออกมาเลยนะ!” เจียงเหยาผลักเขาเล็กน้อย ยืนกรานจะให้เขาตอบ

“พวกท่านเชื่อในความพากเพียรและความทุ่มเทของผม” ลู่ชิงสียักไหล่

เจียงเหยาไม่สนใจคำตอบเขา บางทีนั่นอาจจะเป็นอย่างนั่นจริง ๆ ก็ได้

“พ่อแม่ฉันน่ะรักฉันมาก แต่ความคิดของของผู้ใหญ่ก็ยังคงเหมือนเดิมล่ะนะ ไม่ว่าเด็กผู้หญิงจะเรียนดีหรือประสบความสำเร็จสักเพียงใด ยังไงก็ต้องแต่งงานอยู่วันยังค่ำ แม่ฉันเคยบอกฉันว่า ท่านเองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะให้ฉันแต่งงานตั้งแต่อายุ 18 หรอก ท่านรู้สึกว่ามันเร็วไป แต่ท่านบอกว่าคุณเป็นคนดี สุดท้ายก็ไม่สำคัญว่าฉันจะแต่งงานตอนไหน ตราบใดที่ชีวิตหลังแต่งงานมีความสุขก็เพียงพอ”

เจียงเหยาจำได้ตอนที่เธอต่อต้านการแต่งงาน นั่นคือสิ่งที่แม่บอกกับเธอ ผู้หญิงจะมีความสุขมากกว่าถ้าได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก

การตัดสินใจทั้งหมดของนางเจียงเกิดจากการที่ลู่ชิงสีเต็มใจจ่ายเงินเพื่อการเรียนของเจียงเหยาหลังแต่งงาน ทั้งพ่อและแม่เจียงต่างก็เป็นคนมีการศึกษา พวกเขารู้สึกอุ่นใจถ้ารู้ว่าลูกสาวของพวกเขาอยู่ภายใต้การดูแลของคนที่ดี

ครอบครัวลู่มีหน้าตาและโดดเด่นในเมืองนั้น ทั้งพ่อและแม่ลู่ต่างเป็นคนที่ได้รับการนับถือ ทำให้ตระกูลเจียงไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยว่าครอบครัวลู่จะปฏิบัติอย่างไรกับลูกสาวของพวกเขา

นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมพ่อแม่ของเธอถึงเอาแต่รบเร้าเธอทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอไม่เต็มใจ เป็นเรื่องที่หาได้ยาก ดู ๆ ไปแล้ว เหมือนทั้งสองจะรู้สึกว่าหากเธอไม่แต่งงานกับเขา เธอจะพลาดโอกาสที่จะพบคนดี ๆ อย่างลู่ชิงสี และอาจไม่มีทางได้พบอีกเลย

เธอเป็นลูกสาวสุดที่รักของพ่อแม่ ท่านทั้งสองต้องอยากจะมองสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอ รวมถึงการแต่งงานกับตระกูลลู่

แต่เธอไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไมกัน

หลังจากพูดคุยและต่อรองกับพ่อแม่ของเธอนับครั้งไม่ถ้วน เจียงเหยาก็รับรู้ได้ว่าพวกท่านเป็นคนหัวแข็งเกินไป และความคิดล้าสมัย

ลู่ชิงสีมองไปที่เจียงเหยาและพูดว่า “นั่นน่ะเหรอที่เป็นเหตุผลให้คุณยอม? ในที่สุดพ่อแม่ของคุณก็เกลี้ยกล่อมคุณได้สำเร็จ?”

“ไม่ใช่!” เจียงเหยาโต้กลับ ด้วยนิสัยที่ดื้อรั้นของเธอ เขาไม่รู้หรอกว่าเธอทำให้เขาต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหนหลังจากแต่งงานกันตั้งหลายปี

พ่อแม่ของเธอคะยั้นคะยอให้เธอยอมรับข้อตกลงนี้ ท่านทำให้เธอผิดหวัง พี่ชายทั้งสองที่รักเธอมากถึงขั้นทะเลาะกับพ่อแม่เพราะเรื่องนี้ นั่นเป็นช่วงเวลาที่มืดมนของครอบครัวเจียง

นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่เธอถูกพ่อแม่ดุด่า และนั่นทำให้นิสัยดื้อรั้นของเธอถูกกระตุ้นให้ตื่นขึ้น

__

ตอนที่ 412 เด็กให้เช่า

โจวเหวยฉีมีเพื่อนที่ทำงานด้านกฎหมายอยู่ ทำให้ไม่มีอะไรที่พวกเขาจะไม่รู้ หากคิดจะหนีออกจากเมืองนี้

“แต่เพื่อนชายของซุนฉีเหม่ยคงโกรธเธอไม่น้อย ที่เธอไม่ยอมบอกตั้งแต่แรกว่าสามีของเธอเป็นทหาร คงเห็นวาเขารวย เธอน่าจะสร้างเรื่องให้เขาเชื่อว่าเธอหย่าแล้ว หลังจากจากเรื่องของจ่าเก๋อแดงขึ้น เธอก็คงได้แต่สารภาพความจริงออกมาเท่านั้น เขาก็คงกลัว ไม่อยากจะมีปัญหากับทางทหาร สองวันก่อนที่ซุนฉีเหม่ยพาเก๋อเวินเวินไปด้วย มีคนเห็นว่าดอนติดต่อกับนักธุรกิจทางใต้ที่ใช้ชื่อว่าแฟนธอม น่าจะคุยกับเรื่องผิดกฎหมาย”

“คิดว่าซุนฉีเหม่ยกำลังจะขายลูกสาวตัวเองเหรอ?” หลัวเหลาหรุนพูดในสิ่งที่เธอคิด หลังได้ยินว่ามีการติดต่อธุรกิจที่ผิดกฎหมายกับแฟนธอม

“คงไม่เลวร้ายขนาดนั้น” โจวเหวยฉีส่ายหน้า “ซุนฉีเหม่ยกับดอน วางแผนจะให้แฟนธอมเช่าเก๋อเวินเวิน เขามักจะเอาเด็กไปทำงานเป็นขอทาน เด็กส่วนใหญ่ก็รับมาจากครอบครัวยากจนในเขตชนบท เขาจะจ่ายเงินค่าเช่าให้กับพ่อแม่ของเด็กจำนวนหนึ่ง และพาเด็ก ๆ เข้าไปขอทานในเมืองใหญ่ พอหมดสัญญาเช่าก็จะพาเด็กกลับไปส่งคืน” โจวเหวยฉียักไหล่ “ฉันเชื่อว่าพวกเขาคงจะเอาเก๋อเวินเวินออกให้เช่าเพื่อหาเงิน”

“นี่น่ะเหรอ ที่บอกว่าตัวเองเป็นแม่!” เจียงเหยาพูดขึ้นอย่างประชดประชัน “เก๋อเวินเวินอายุจะหกขวบแล้วนะ แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ?”

“คุณก็น่าจะรู้ดี ความคิดของผู้หญิงที่ไม่ได้เรียนหนังสือน่ะมันเป็นยังไง ให้เช่าลูกสักสองสามปีรับเงินมาสองสามร้อยหยวน ลองนึกดู พวกเขาไม่จ่ายค่าเลี้ยงดูลูก เด็ก ๆ ที่ไปทำงานเป็นขอทานก็ได้รับการดูแลอย่างดี หลังจากอายุสิบสอง ก็จะถูกส่งกลับบ้านและส่งไปโรงเรียนอีกสักสามปีหรือมากกว่านั้นนิดหน่อย ประมาณให้พออ่านออก นับเลขได้ พื้นฐานของผู้หญิงอายุสิบสี่สิบห้าที่พอจะเข้าทำงานในโรงงานได้แล้ว พออายุสิบเจ็ดก็แต่งงาน ก็จะได้สินสอดอีกจำนวนหนึ่ง” โจวเหวยฉีได้ยินเรื่องทั้งหมดมาจากเพื่อนของเขาที่ตามสืบเรื่องของแฟนธอมอีกทอด

นี่คือความคิดของใครหลายคน ไม่ใช่เพียงเด็กผู้หญิงเท่านั้น เด็กผู้ชายหลายคนก็ถูกพาตัวไปขอทานในเมืองใหญ่ด้วยเช่นกัน

ในพื้นที่ยากจนของประเทศ ครอบครัวหนึ่งมีลูกหลายคน แต่ไม่มีเงินพอที่จะเลี้ยงดูพวกเขาไหว การปล่อยให้เช่านั้นสมเหตุสมผลทางการเงิน เพราะเป็นอีกหนึ่งหนทางที่จะช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัว

หลายปีมานี้ แฟนธอมได้รับเงินจำนวนมากจากเด็ก ๆ เหล่านั้นด้วยเช่นกัน

“แฟนธอมออกจากเมืองจินไปแล้วหลังจากเช่าเด็กได้สองคน ดูเหมือนว่าดอนกับซุนฉีเหม่ยจะไม่ได้ให้เช่าเก๋อเวินเวิน ก่อนที่พวกเขาจะหนีไป ยังพบเธออยู่ที่นั่น” โจวเวหยฉีตั้งใจที่สร้างความเชื่อมั่นให้ลู่ชิงสีว่าเก๋อเวินเวินจะถูกส่งคืนให้จ่าเก๋อได้อย่างแน่นอน

เมื่อฟังเรื่องที่โจวเหวยฉีเล่า ลู่ชิงสีเลิกคิ้วขึ้น เขากำลังใจใช้ความคิด ถ้าไม่ใช่เพราะการสืบเรื่องของเก๋อเวินเวิน เขาคงไม่มีทางรู้จักเรื่องธุรกิจการเช่าเด็กไปเป็นขอทาน