จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 264
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 264: ตีอาวุธเขี้ยวแห่งความฝัน
ต้องใช้เวลาประมาณสองถึงสามชั่วโมงเพื่อให้ลูหลี่สามารถสร้างไอเท็มทั้งเจ็บที่แฟรี่น้ำขอร้องได้สำเร็จ และเมื่อรวมถึงการสร้างไอเท็มห้าชิ้นที่เขาได้ทำก่อนหน้านี้ เขาก็ได้สร้างไอเท็มมาอย่างต่อเนื่องสิบสองชิ้น
ตามกฏในฐานะอาชีพของเขาเอง เขาได้ทุ่มเททุกอย่างในขณะที่เขาสร้างพวกมันขึ้นมา
ดังนั้นแล้วเขาจึงรู้สึกเหนื่อยมากหลังจากที่ตั้งใจสร้างพวกมันขึ้นมาอย่างเข้มข้น
การตีไอเท็มขึ้นมานั้นเป็นเรื่องที่เหน็ดเหนื่อยมากกว่าการฆ่ามอนสเตอร์เสียจริงๆ
ในบรรดาไอเท็มเจ็ดชิ้น มีสองชิ้นในนั้นที่อยู่ในขั้นประณีต ชิ้นหนึ่งคือคทาและอีกชิ้นหนึ่งคือกริช แฟรี่น้ำรู้สึกพอใจกับผลลัพธ์มากและต้องการให้ลูหลี่ทำการผลิตอุปกรณ์ต่อไป
ตอนนี้ลูหลี่ไม่ค่อยโอเคเลยสักนิดกับการสร้างพวกมันขึ้นมาเพิ่ม
"ฉันไม่ได้สร้างกฏอะไรเลยในข้อตกลงครั้งนี้ก็เพราะมันเป็นข้อตกลงครั้งแรกระหว่างเราและพวกเราก็ยังมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันอีกด้วย แต่ต่อจากนี้ไปฉันจะสร้างไอเท็มเพียงสามครั้งต่อวันเท่านั้น ถ้าเธอต้องการให้ฉันสร้างอุปกรณ์ เธอจะต้องสั่งล่วงหน้าและจะไม่มีส่วนลดแล้ว"
ในจำนวนไอเท็มทั้งสิบสองชิ้นที่ลูหลี่ได้สร้างขึ้นมา เขาตั้งใจจะยึดอุปกรณ์ขั้นประณีตไปหนึ่งชิ้น ถ้าจะให้พูดตามตรงแล้ว เขาควรจะได้รับกำไรมากกว่านี้
ถ้าเป็นคนอื่นแล้วละก็ คนๆนั้นจะต้องเรียกเก็บค่าธรรมเนียมอย่างน้อย 200 เหรียญทองสำหรับอุปกรณ์ที่มีขั้นประณีตถึงสามชิ้น
แม้ว่าแฟรี่น้ำจะผิดหวังในเรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก ถึงเธอจะสวยมาก แต่ลูหลี่ก็ไม่สนใจเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของเธอหรอก
นอกจากนี้ก็ไม่มีทางเลยที่เธอจะทำตัวน่ารักเหมือนสาวสวยคนอื่นๆ ซึ่งนั้นเป็นการลดโอกาสของเธอในการได้รับสิ่งที่เธอต้องการ
"แล้วเราจะสร้างกันพรุ่งนี้ได้ไหม? เราจะได้สั่งทำอุปกรณ์สามชิ้น "
แฟรี่น้ำไม่สามารถอยู่ในจุดที่จะไปขอร้องคนอื่นได้ แต่ก็ดูเหมือนว่ามันคงจะไม่ถูกต้องที่จะถามออกไปโดยใช้น้ำเสียงเย็นชา ดังนั้นเธอจึงพูดออกมาในลักษณะที่ดูอึดอัดเล็กน้อย
"เธอสามารถเลือกวัสดุสองชิ้นจากรายชื่อพวกนี้ได้ เพื่อเอามาแทนค่าบริการในการสร้าง"
ลูหลี่นำรายชื่อที่เต็มไปด้วยวัสดุที่หายากขึ้นมา
ในรายชื่อนั้นมีวัสดุหายากบางส่วนที่เขาต้องการในปัจจุบัน ซึ่งพวกมันต่างก็มาจากความทรงจำในอดีตของเขา
"เรามีเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้น อะไรคือความต้องการวัสดุหายากจำนวนมากขนาดนี้กัน? "
แม้แต่แฟรี่น้ำก็ยังรู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้มองดูรายชื่อวัสดุหายากที่ลูหลี่เอามาให้ดู
"สำหรับวัสดุที่เป็นสีแดงหนึ่งชิ้นนั้นมีค่าเท่ากับวัสดุหายากสองชิ้น และฉันยังจะสร้างอุปกรณ์ให้เธออีกหนึ่งชิ้นด้วย " ลูหลี่ไม่ตอบคำถามของเธอ แต่ก็ยังคงพูดถึงข้อตกลงนี้ต่อไป
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขามีศักยภาพที่จะอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต โดยหากพิจารณาเพียงแค่ว่าเขานั้นพูดคุยแค่เรื่องธุรกิจกับคนสวยเช่นนี้โดยไม่ออกนอกเรื่องอื่นเลย
วัสดุที่เขาติ๊กให้เป็นสีแดงนั้นต่างก็เป็นวัสดุที่ใช้สำหรับการอัพเกรดแหวนของลูหลี่ แฟรี่น้ำจำชื่อรายชื่อวัสดุหายากอย่างเงียบๆและแลกเปลี่ยนไอเท็มกับลูหลี่ ก่อนที่เธอจะจากไป
ก่อนที่ลูหลี่จะมีเวลาพักสมอง เชน วันเซนก็ได้ส่งข้อความมาหาเขา
"ตอนนี้มีแม่พิมพ์จำนวนไม่น้อยอยู่ในตลาด ฉันเอาบางส่วนของพวกมันมาให้คุณเลือก คุณควรจะดูมันและตัดสินใจเกี่ยวกับราคาของมันนะ " เชน วันเซนกล่าวออกมาอย่างตรงจุดในทันที
"40 เหรียญทองสำหรับคทา 50 เหรียญทองสำหรับโล่, 25 เหรียญทองสำหรับรองเท้า ฉันไม่ต้องการกริช ... 60 เหรียญทองสำหรับดาบยาวสะกดไฟ ...... "ลูหลี่คิดเล็กน้อยแล้วตั้งราคาของเขาเอง
"...... " เชน วันเซนเมื่อได้ยินลูหลี่ตั้งราคาอย่างรวดเร็วก็พูดอะไรไม่ออก
"อะไรงั้นเหรอ? มีเรื่องอะไรรึเปล่า?" ลูหลี่ถามกลับไป
"พี่ชาย ฉันไม่แน่ใจว่าฉันเป็นตัวแทนในการจำหน่ายอุปกรณ์หรือคุณกันแน่ที่เป็น ดูท่าว่าคุณจะคุ้นเคยกับธุรกิจมากกว่าฉันเสียอีก " เชน วันเซน ไม่อยากจะเชื่ออะไรได้อีกนอกจากชื่นชมลูหลี่
แม่พิมพ์นั้นไม่เหมือนไอเท็มอื่นๆ การเลือกพวกมันหนึ่งชิ้นก็เหมือนกับการพนัน
เนื่องจากแม่พิมพ์ทุกชิ้นแสดงมากที่สุดเพียงแค่ชื่อเท่านั้น ดังัน้นแล้วพวกเขาจึงได้แต่ตัดสินแม่พิมพ์จากวัสดุพื้นฐานของการสร้างเท่านั้น
อย่างไรก็ตามวิธีการตัดสินใจแบบนี้ไม่ได้มีการรับประกันอะไรเลย ที่ผ่านมานั้นเชน วันเซนได้ซื้อแม่พิมพ์ระดับเงินที่มีราคาสูงมาก ซึ่งหากสร้างมาแล้วมันจะเป็นไอเท็มที่มีค่าคุณสมบัติแย่มาก ไม่เพียง แต่มันจะเป็นแม่พิมพ์มีราคาแพงเท่านั้น แต่วัสดุที่จำเป็นต้องใช้ในการสร้างก็มีราคาแพงด้วยเช่นกัน หากคิดต้นทุนรวมคงจะประมาณ 200 เหรียญทอง ซึ่งน่าเสียดายที่ไม่มีใครต้องการที่จะซื้อมันเลย แม้ว่าจะมีราคาอยู่ที่ 20 เหรียญทองก็ตาม
"ฉันเพิ่งให้ความสำคัญกับพวกแม่พิมพ์เหล่านี้เป็นประจำ นั่นคงจะเป็นเหตุผลที่ฉันพอจะรู้เรื่องของแม่พิมพ์พวกนี้มาบ้าง "
ลูหลี่เคยเห็นอุปกรณ์มามากมายในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขาและเขาก็สามารถคาดเดาเอฟเฟคพิเศษ จากแม่พิมพ์ที่ เชน วันเซน ส่งมาให้เขาได้ด้วยการกวาดตามอง
ตัวอย่างเช่น ดาบยาวสะกดไฟ เป็นดาบคู่ที่เหมาะสำหรับพาลาดินและมาพร้อมกับเอฟเฟคพิเศษที่แข็งแกร่งมาก นั่นคือเหตุผลที่ลูหลี่ยินดีที่จะซื้อมันในราคา 60 เหรียญทอง
สำหรับกริชที่ส่งมานั้น วัสดุพื้นฐานในการสร้างนั้นดูไม่แย่จนเกินไป
อย่างไรก็ตามลูหลี่รู้ดีกว่าคนอื่นว่า มันเป็นเรื่องยากมากที่จะตีมันให้ได้เอฟเฟคที่ดีกว่าเงินที่เสียไปกับค่าใช้จ่ายในการชื้อวัสดุ กริชเก้าในสิบจากแม่พิมพ์อันนี้จะไม่มีอะไรที่ได้ออกมาเลยนอกจากขยะ นั้นจึงจะดีกว่าหากเขาไม่ชื้อมันมา
ส่วนสิ่งที่มีค่ามากที่สุดของไอเท็มระดับเงินนั้นไม่ใช่แม่พิมพ์ แต่มันกลับเป็นวัสดุหายากต่างหาก
ดังนั้นแล้วทุกๆสมาคมใหญ่ต่างก็ใช้วิธีการต่างๆที่เป็นไปได้ในการกำจัดพวกมันเพื่อรวบรวมวัสดุที่หายากมา ซึ่งนั้นทำให้เกมนี้เป็นเรื่องยากมากขึ้นสำหรับผู้เล่นเดี่ยวธรรมดา
ถ้าลูหลี่ต้องการจะเล่นเกมนี้ด้วยตัวเองโดยไม่ใช่ความรู้จากชาติที่แล้ว มันก็คงจะมีโอกาสที่เขาจะยังคงเป็นผู้เล่นที่อยู่แถวหน้า แต่เขาก็คงจะไม่ร่ำรวยเหมือนในปัจจุบัน
อีกทั้งเกมรุ่งอรุณไม่ได้เป็นเพียงเกมเล่นคนเดียว
"งั้นเรื่องนี้โอเค เราจะตกลงตามราคาที่คุณให้มา เดียวฉันจะไปคุยกับพวกเขาก่อน" เชน วันเซนตอบกลับมาอย่างรวดเร็วเพราะเขาไม่ได้คิดจะใช้เวลาให้สูญเปล่า
"หากจะให้จ่ายเพิ่มอีก ถ้าต้องการก็ไม่เป็นไร" ลูหลี่กล่าวเพิ่มเติม เขานั้นได้ตั้งราคาโดยใช้ประสบการณ์จากในชีวิตที่ผ่านมาของเขารวมกับราคาตลาดในปัจจุบัน แตาก็เป็นไปไม่ได้เลยที่ราคาจะไม่เปลี่ยนแปลง
ด้วยจำนวนเงินที่เขาได้รับมานั้น เขารู้สึกว่าเขานั้นใช้จ่ายน้อยมาก
ในชีวิตก่อนหน้านี้ สิ่งที่ลูหลี่ชื่นชอบนอกเหนือจากการอ่านหนังสือในห้องสมุดคือการค้นหาไอเท็มที่มีราคาถูก เขามักจะอยู่ในห้องประมูลในเวลาว่างเพื่อวิเคราะห์ราคาของไอเท็ม เขาจะซื้อไอเท็มที่มีราคาต่ำกว่าตลาดและขายได้ในราคาที่สูงขึ้นเพื่อทำรายได้เล็กๆน้อยๆ
ถ้าเขาโชคดีเขาจะพบกับไอเท็มที่มีราคาต่ำมาก
ตัวอย่างเช่น เมื่อครั้งหนึ่งเคยมีคนวางขายไอเท็มในห้องประมูลโดยไม่มีความรู้เกี่ยวกับมูลค่าที่แท้จริงของไอเท็มเลย ครั้งนั้นจึงส่งผลให้ลูหลี่สามารถสร้างกำไรได้เล็กๆน้อย
อีกทั้งผู้เล่นบางคนยังลืมที่จะป้อนเป็นเลขทศนิยมข้างหลังในราคาไอเท็ม
โอกาสแบบนั้นจึงเป็นเหมือนกับของขวัญจากสวรรค์ ถึงแม้จะไม่ใช่เงินจำนวนมาก แต่เมื่อเกิดขึ้นลูหลี่ก็ยังคงตื่นเต้นกับมันเป็นเวลานาน
ตอนนี้ เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนั้นมันก็ฟังดูตลกดี แต่มันก็เป็นความจริงที่เขาเคยเผชิญ
เขาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว ในชีวิตปัจจุบันของเขานี้ เขาสามารถหารายได้ได้มากกว่าเวลาที่เขาใช้ในการหาไอเท็มในห้องประมูลขายเพื่อเอากำไรเล็กๆน้อยเสียอีก
เงินรางวัลอันดับที่หนึ่งในการแข่งขันถ้วยเงาคือ 5 ล้านเหรียญดอลลาร์ นอกจากนี้ยังมีรางวัลอื่นๆอีกเช่น MVP, ผู้เล่นทรงคุณค่า เป็นต้น ซึ่งหากเขาได้รับรางวัลพวกนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง มันก็จะทำให้การลงทุนครั้งก่อนๆของเขานั้นคุ้มค่า
ซึ่งลูหลี่ค่อนข้างมั่นใจว่าเขาจะได้รับรางวัล
วันนี้คือเสาร์ ซึ่งนั้นหมายความว่าเหลือเพียงวันเดียวก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มขึ้น เกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีคนจะสามารถเพิ่มเลเวลขึ้นไปที่เลเวล 25 ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ
เมื่อถึงเวลาการแข่งขันแล้ว พวกเขาก็จะมีสมาชิกสามคนที่มีเลเวล 25 และอุปกรณ์ระดับเงินเลเวล 25 นั้นจะทำให้พวกเขาสามารถที่จะบดขยี้ทีมส่วนใหญ่ที่มีระดับและไอเท็มเพียงอย่างเดียว[โดยไม่มีฝีมือ]
หลังจากทำตามคำขอร้องของแฟรี่น้ำเสร็จแล้ว ลูหลี่ก็ไม่รีบเร่งที่จะสร้างอาวุธของตัวเอง เขาออฟไลน์ออกไปและงีบหลับเป็นเวลาสองชั่วโมง ก่อนที่เขาจะล็อกอินเข้ามาใหม่และเริ่มสร้างอาวุธของเขาเอง
แม่พิมพ์: เขี้ยวแห่งความฝัน (เงิน)
สูตร: ตีเหล็ก
ความต้องการ: ความชำนาญการตีเหล็ก (100)
ใช้: สามารถสร้าง"เขี้ยวแห่งควาใฝัน"
เขี้ยวแห่งความฝัน: ค่าสถานะไม่ทราบ
นี่เป็นอุปกรณ์ชิ้นแรกที่เขากำลังจะตีอาวุธ
กริชทั้งสองชิ้นที่ลูหลี่ได้สวมใส่อยู่นั้นต่างก็ขาดความเสียหายในการสร้างให้แก่ศัตรู ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องหากริชอันใหม่ เพื่อทำให้กลายเป็นกริชหลักของเขา
แท่งเหมันต์ สะเก็ดนรกและวัสดุหายากเป็นกระจุกๆนั้นทำให้มูลค่าของไอเท็มชิ้นนี้มีมากถึง 140 เหรียญทอง ช
นี่เทียบเท่ากับเงินถึง 15,000 เหรียญดอลลาร์
ขั้นประณีต ขั้นประณีต แกต้องเอาขั้นประณีตมาให้ฉัน
มันคงจะเป็นเรื่องน่าเศร้า ถ้าเขาสร้างอุปกรณ์สามชิ้นที่มีขั้นประณีตให้แก่คนอื่นและล้มเหลวเมื่อสร้างให้ตัวเอง
หลังจากการเตรียมการทั้งหมดเสร็จสิ้น ลูหลี่ก็ได้ปฏิบัติตามคำแนะนำของระบบ ในขณะที่เขาทำการตีกริชอย่างระมัดระวัง
เมื่อตอนที่เขาสร้างเครื่องแต่งกายให้กับแฟรี่น้ำ เวลาที่ใช้ในการสร้างแต่ละชิ้นแตกต่างกันเนื่องจากความแตกต่างในกระบวนการตีไอเท็ม อย่างไรก็ตามไม่มีไอเท็มชิ้นไหนที่สามารถทำให้เขาตีไอเท็มได้นานกว่าครึ่งชั่วโมงเลย
อย่างไรก็ตามเนื่องจากลูหลี่มีความคาดหวังที่สูงมากสำหรับกริชนี้ เขาจึงทุบค้อนของเขาลงไปที่กริชซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อให้มั่นใจว่าวัสดุทั้งหมดผสมผสานกันอย่างลงตัว เขาทุ่มเทพลังงานทั้งหมดของเขาไปยังนิ้วทุกนิ้วของเขาราวกับใบมีดและเขาก็ไม่กล้าที่จะจารึกตัวอักษรลงบนด้าม จนกว่าเขาจะมั่นใจว่าวัสดุทุกชิ้นที่เขาหลอมรวมนั้นไม่มีชิ้นไหนที่สูญเปล่า
ขั้นตอนการตีอาวุธนี้ใช้เวลาทั้งหมดไปเกือบห้าสิบนาที
เหงื่อของเขาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว มันราวกับว่ามีใครบางคนเอาแม่น้ำทั้งแม่น้ำมาราดใส่หัวเขา
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นเลย เพื่อป้องกันไม่ให้เหงื่อของเขาส่งผลกระทบต่อคุณภาพของอาวุธ เขาจึงสวมหมวกนิรภัย
ในที่สุดเขาก็มาถึงขั้นตอนสุดท้าย ถ้ามีกริชมีระดับขั้นต่ำกว่าประณีตเขาก็จะเอามันไปประมูล
