จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 261
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 261: ล่าถอย
"ขยับไปที่อื่นด้วย ที่ตรงนี้เราได้ครอบครองอยู่แล้ว"
หลังจากที่มีแม่พิมพ์ถึงสองชิ้นได้หล่นลงมา ก็ได้มีคนขี้อิจฉาบางคนเข้ามาหาเรื่อง
แน่นอนว่าหากเขามาคนเดียวเขาคงไม่กล้าที่จะเข้ามา พวกเขานั้นพาคนมาด้วยประมาณสามสิบถึงสี่สิบคน
ทีมๆนี้ได้อยู่ที่นี่มาเป็นเวลาประมาณ 1-2 ชั่วโมงและคนเหล่านี้ก็ไม่ได้เป็นคนแรกที่พยายามจะเข้ามาครอบครองสถานที่แห่งนี้ อย่างไรก็ตามทุกคนที่ได้มาถึงจุดนี้ ต่างก็ได้ถูกขับไล่ออกไปโดยมูนไลท์และลูหลี่
นี่เป็นทีมที่มีสมาชิกมากที่สุดที่เขาได้เคยพบมา แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือพวกเขาทั้งหมดต่างก็มาจากฝ่ายพันธมิตร
ในวันนี้ดินแดนแห้งแล้งนั้นแปลกมาก ผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์และผู้เล่นฝ่ายพันธมิตรต่างแบ่งปันมอนสเตอร์ชนิดเดียวกันบนแผนที่เดียวกัน ดังนั้นแล้ว ความขัดแย้งถูกจำกัดให้เป็นส่วนที่เล็กน้อยและพวกเขาทั้งหมดต่างก็ได้แต่ต่อสู้กับผู้เล่นที่อยู่ในฝ่ายที่แตกต่างจากพวกเขา
มันเป็นเรื่องยากที่เจอผู้เล่นฝ่ายเดียวกันในสถานที่แห่งนี้
นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ลูหลี่และสมาชิกคนอื่นๆได้พบกับผู้คนที่มาจากฝ่ายเดียวกันและยังพยายามที่จะแย่งจุดที่พวกเขาอยู่อีกด้วย
พวกเขานั้นมีตำแหน่งอันยอดเยี่ยมโดยมีฮาชิจังที่สามารถเฝ้าดูพื้นที่รอบๆข้างได้จากข้างบน ซึ่งนักบวชสงครามนั้นก็ได้เดินมาที่นี้ถึงสองครั้ง แต่ก็ถูกล่อออกไปทั้งสองครั้งโดยลูหลี่เช่นกัน
เนื่องจากก่อนหน้านี้มีแม่พิมพ์ดรอบลงมาถึงสองชิ้น ดังนั้นแล้วสถานนี้แห่งนี้จึงดูเหมือนกับว่ามีอัตราการดรอบที่ดีเลยทีเดียว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมจุดที่ๆพวกเขาอยู่นั้นจึงเป็นที่ต้องการสูงขนาดนี้
"ทำไมเราถึงต้องปล่อยให้พวกนายยึดที่นี่ไปกัน?" อาเซอร์ซีบรีสกลอกตาของเขาขณะที่เขาพูดออกไปเพราะหมดความอดทนแล้ว
"มันไม่ถูกต้องหรอกนะที่ทีมจำนวนแค่สิบคนจะยึดพื้นที่ขนาดใหญ่นี้เป็นของตัวเอง พวกเราต่างก็อยู่ในฝ่ายเดียวกัน ไม่ใช่ว่าเราควรที่จะช่วยเหลือกันและกันงั้นเหรอ? "
นักเวทย์ที่ดูคล้ายกับผู้นำกลุ่มพูดออกไปขณะที่เขาเผยยิ้มออกมา
"เราไม่ยอมยกตำแหน่งตรงนี้ให้หรอก" อาเซอร์ซีบรีสปฏิเสธพร้อมกับส่ายหัว
"อีเวนท์ในวันนี้เป็นเรื่องที่พิเศษมาก NPC และผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์นั้นอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง ในฐานะที่เราเป็นผู้เล่นฝ่ายพันธมิตรด้วยกัน เราควรจะแบ่งปันไอเท็มและค่าประสบการณ์กันไม่ใช่เหรอ มิฉะนั้นแล้วในอนาคตเราจะต่อสู้สงครามฝ่ายได้ยังไง? พวกนายมีสมาชิกแค่สิบคนเท่านั้น ดังนั้นมอนเตอร์จึงถูกกำจัดลงไปในอัตราที่ช้า พวกนายควรยกสถานที่นี้ให้เราและย้ายไปยังจุดที่มีมอนเตอร์น้อยกว่านี้นะ มันจะปลอดภัยสำหรับพวกนายเช่นกัน "นักเวทย์กล่าวออกมาพร้อมเหตุผลที่จะอธิบายการกระทำของเขา
หากจะต้องคำนวณมอนเตอร์ที่จะต้องถูกกำจัดโดยพวกเขาแล้ว จำนวนคน 30-40 คนนั้นจะต้องกำจัดมอนเตอร์ได้มากกว่ากลุ่มที่มีสมาชิกสิบคนอยู่แล้ว
การโต้ตอบของพวกเขานั้นก็มีความสมเหตุสมผลเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทำเช่นนี้เพื่อประโยชน์ของฝ่ายพันธมิตร
"ออกไปเลย! ฉันเกลียดคนอย่างนายที่มักจะใช้โอกาสของคนอื่น เพื่อผลประโยชน์ของตนเองที่สุดเลย "อาเซอร์ซีบรีสด่าสวนกลับไป
"เพื่อน นายหมายความว่ายังไงกันเหรอ? นายมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับสมาคมเส้นทางมังกรของเรางั้นเหรอ? นายควรจะขอโทษพวกเราเดียวนี้นะ ถ้าไม่ใช่นั้นแล้ว ...... "นักเวทย์ยังคงพูดมากต่อไป
"ฉันขอโทษพวกนายนะ มีใครทำให้ไอ้หมอนี้มันหุบปากได้ไหม?" อาเซอร์ซีบรีสกล่าวออกมาด้วยความโกรธเคือง
ความโกรธของเขานั้นไม่ได้มุ่งตรงไปที่นักเวทย์คนนี้เพียงคนเดียว แต่ยังรวมถึงมูนไลท์และลูหลี่ ซึ่งทั้งสองคนมุ่งมั่นที่จะฆ่ามอนเตอร์เพียงอย่างเดียว ทั้งสองคนนั้นกำลังอดทนอยู่และแสร้งทำเป็นราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ยินคำพูดอะไรเลย
มูนไลท์และลูหลี่แลกเปลี่ยนสายตากันขณะที่พวกเขาพยักหน้า
ลูหลี่ใช้เอฟเฟคพิเศษผ้าคลุมไหล่ของเขา ซึ่งนั้นทำให้เขาได้คะแนนคอมโบมา 2 จุด จากนั้นเขาก็สตันนักเวทย์ด้วยเชปช็อตและกรีดคอในทันทีหลังจากใช้ซุ่มโจมตี
ในขณะเดียวกันมูนไลท์ก็ได้ใช้อาวุธที่ติดเอฟเฟคเจาะเกราะโจมตีใส่นักเวทย์และฆ่าเขาตายในทันที
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้กินเวลาไปไม่ถึงห้าวินาที
มันเร็วมากจนคำพูดของนักเวทย์ยังคงดังสะท้อนอยู่ในอากาศ
"นายฆ่าเหรอ?" ลูหลี่ถามออกไป
"ใช่" มูนไลท์ตอบกลับมา
"นายควรปล่อยให้ฉันได้คะแนน PVP ไปนะ" ลูหลี่กล่าวออกมาพร้อมถอนหายใจ
เมื่อได้มาถึงจุดนี้ กลุ่มคนจากสมาคมเส้นทางมังกรก็รับมือกับสถานการณ์ในตอนนี้ไม่ถูก
บอสของพวกเขาได้ถูกฆ่าตายได้อย่างไรกันเนี้ย?
"เราควรจะทำต่อไหม?" มูนไลท์กล่าวออกมาโดยไม่ค่อยสนใจอะไร เพราะว่าเขานั้นมั่นใจว่า ถึงแม้ว่าเขาจะตายไปก็ตาม ลูหลี่ก็สามารถเก็บอุปกรณ์กลับมาให้เขาได้
"ถ้าพวกเขาไม่สามารถรับรู้ถึงความเมตตาที่พวกเราให้ไปแล้วละก็ เราจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด พเนจรไปพาคนอื่นๆเดินออกไปทีสิ " ลูหลี่นั้นก็ไม่สนใจสถานการณ์แม้แต่เล็กน้อยเช่นกัน
การ PVP ที่แท้จริงนั้นไม่จำเป็นต้องพึ่งพาจำนวน แค่สองคนก็เพียงพอแล้ว ส่วนสมาชิกคนอื่นๆในปาร์ตี้พวกเขา ช่วยแค่ใช้ทักษะจากระยะไกลก็เพียงพอ
"มีอะไรเกิดขึ้นที่นี่หรือ?" คนๆหนึ่งที่เพิ่งมาถึงที่นี้ได้ถามขึ้นมา
เส้นทางมังกรนั้นไม่ใช่สมาคมเล็กๆที่ใช้การไม่ได้ ในความเป็นจริง พวกเขานั้นเป็นสาขาใหญ่ของสมาคม "โลกแห่งพระเจ้าและปีศาจ"
สมาคมโลกของพระเจ้าและปีศาจนั้นมีที่มาจากเกมที่มีชื่อเสียงเกมหนึ่ง พระเจ้าและปีศาจ พวกเขานั้นเป็นเพียงสมาคมขนาดกลางในเกมนั้นที่รู้สึกว่าสมาชิกในสมาคมของพวกเขานั้นมีคนไม่มากพอ ดังนั้นพวกเขาจึงรวบรวมสมาคมเล็กๆจำนวนมากและได้ขึ้นเป็นสมาคมใหญ่ๆสมาคมหนึ่ง
คนที่เพิ่งมาถึงนั้นมาจากสมาคมโลกพระเจ้าและปีศาจ เขาเป็นพาลาดินและยังมีผู้ติดตามอีกสี่คนตามมาติดๆ
ที่พวกเขาได้มาที่นี้ก็เพราะว่าพวกเขาได้ยินจากสมาคมสาขารองว่ามีคนค้นพบสถานที่ที่ดีและเขาจึงได้รีบวิ่งมา อย่างไรก็ตามบางสิ่งบางอย่างนั้นดูเหมือนไม่ถูกต้อง เนื่องจากมีซากศพกองอยู่บนพื้นและหากมองดูดีๆแล้วมันดูคุ้นตามากเลย
"บอสใหญ่ ในที่สุดคุณก็มาถึงที่นี่แล้ว บอสของพวกเราเพิ่งถูกสังหารเมื่อตะกี้นี้เอง "ลูกสมุนของนักเวทย์คนนั้นพูดออกมาพร้อมกับร้องไห้
โชคดีที่มีคนมารับหน้าที่แทนบอสที่ตายไปของพวกเขา ผู้เล่นคนอื่นๆที่เหลือนั้นไม่ค่อยมีความกล้ามากพอที่จะเผชิญหน้ากับ ลูหลี่และมูนไลท์ ทั้งสองคนต่างก็ได้ฆ่าผู้เล่นที่เก่งที่สุดในสายตาของพวกเขาไปแล้ว
"พูดมา..."
บอสใหญ่นั้นมีชื่อเรียกว่า "ร็อกหมื่นไมล์" ซึ่งเป็นชื่อที่ฟังดูแล้วรสนิยมแย่น่าดู ลูหลี่ยกคิ้วของเขาขึ้นและพร้อมที่จะดำเนินเหตุการณ์ต่อไป
"มันจะดีกว่านะถ้านายไม่ต้องพูดอะไรเลย เพราะบอสของเราจะรู้สึกเกลียดคนๆหนึ่งอย่างมากๆ เมื่อมีคนมาพูดต่อหน้าเขา และเขายังบอกเราอีกว่าจะฆ่าใครก็ตามที่เขาเกลียด "ลูหลี่กล่าวขณะที่เขาชี้ไปที่อาเซอร์ซีบรีสซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเขา
อาเซอร์ซีบรีสนั้นหมดคำพูด แน่นอนว่าถึงแม้เขาจะพูดออกมาก็ไม่มีอะไรดีๆได้ลอดผ่านออกมาจากปากเสียๆของเขาหรอกนะ
เมื่อร็อกหมื่นไมล์ได้ถูกกล่าวถึงและได้ฟังเหตุผลในการฆ่าคนของคนๆนี้แล้ว? แม้แต่ผู้อาวุโสจากสมาคมโลกพระเจ้าและปีศาจยังอ่อนแอเกินกว่ามากเมื่อจะต้องเปรียบเทียบด้วย
"คุณมาจากสมาคมไหนกัน? อย่าต่อสู้กันระหว่างสมาคมเลย ...... "
"เราคือกลุ่มทหารรับจ้างซินซิน" อาเซอร์ซีบรีสประกาศออกมาอย่างภาคภูมิใจ
ลูหลี่ยังคงเงียบ เขาอยากจะบอกพวกเขาว่าพวกเขามาจากสมาคมธงสงครามสีเลือด ถ้าไม่เช่นนั้น ก็บอกว่ามาจากสมาคมกังนัมรอยัลนั้นก็เป็นทางเลือกที่ดีเช่นกัน หนึ่งคือสมาคมที่มีอำนาจ อีกหนึ่งคือสมาคมที่ร่ำรวย แน่นอนว่าจะต้องไม่มีใครกล้าที่จะโจมตีพวกเขาอย่างแน่นอน
"กลุ่มทหารรับจ้างซินซิน!" เมื่อได้ฟังดังนั้น กลุ่มคนจำนวนมากต่างก็ตกอยู่ในความโกลาหล
ร็อคหมื่นไมล์ถึงกับต้องไอออกมาสองสามครั้ง เพื่อให้ลูกน้องของเขาสงบสติอารมณ์ลง
"ทุกๆคน แล้วพบกันใหม่นะ"
ร็อคหมื่นไมล์ได้เปลี่ยนท่าทางการแสดงออกของเขาเล็กน้อย แต่ก็ยังตัดสินใจที่จะยอมแพ้ในการยึดสถานที่นี้มา
ไม่ใช่ว่าเขานั้นใจกว้าง แต่เขารู้สึกราวกับว่าคนเหล่านี้แข็งแกร่งเกินไป แม้ฝั่งเขาจะมีคนถึง 30-40 คน แต่โอกาสที่พวกเขาจะสามารถยึดสถานที่นี้ได้สำเร็จนั้นน้อยมาก
พวกกลุ่มทหารรับจ้างซินซินนั้นเป็นกลุ่มที่มีชื่อเสียงมาก!
ถ้าหากเกมรุ่งอรุณถูกนำมาเปรียบเทียบกับ เจียงหู [TLN: คำภาษาจีนมักใช้อธิบายกลุ่มนักเลง โสเภณี สังคมลับ ฯลฯ ] แล้ว อย่างน้อยที่สุดกลุ่มทหารรับจ้างซินซินก็สามารถเทียบเท่าได้กับ เกาะดอกพีชและอูฐภูเขาสีขาว [TLN: ทั้งสองชื่อที่กล่าวมาเป็นกองกำลังที่มีจำนวนสมาชิกน้อย แต่มีชื่อเสียงและความกล้าหาญที่มาก]
พวกเขานั้นไม่ได้มีจำนวนที่มาก แต่แน่นอนว่าพวกกลุ่มทหารรับจ้างซินซินนั้นสามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างแน่นอน
มีคนแทบทุกฝ่ายมาที่นี้เพื่อรบกวนพวกเขา แต่ก็โดนกำจัดไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามยังคงมีคนอื่นๆที่อยู่ไกลๆกล่าวเตือนว่ามีพวกอันตราย[กลุ่มลูหลี่]อยู่ที่นี้อยู่
ดังนั้นแล้ว นี้คือกลุ่มทหารรับจ้างซินซินในตำนาน โจรนั่นต้องเป็นลูหลี่อย่างแน่นอน
ทำไมถึงมีนักรบถึงสองคนกันน่ะ? หนึ่งในนั้นใช่อาเซอร์ซีบรีสใช่ไหม?
ว้าว นักเวทย์คนนั้นต้องเป็นดอกไม้อ้างว้างแน่ๆ! คุณมองเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเขาไหม? เขาเป็นไอดอลการแสดงออกทางหน้าตาของฉันเลยนะ
พาลาดินคนนั้นสวยมาก ฉันสงสัยจังว่าคนๆนั้นเป็นแฟนของลูหลี่หรือแฟนของอาเซอร์ซีบรีสกัน
ฮาชิจังอยู่ไหนกัน? เห็นได้ชัดเลยว่าเธอคงจะสับสนเส้นทางมากและไม่สามารถออกจากประตูเมืองมาได้ แต่เธอเข้ากลุ่มทหารรับจ้างซินซินได้ยังไงเนี้ย? ทำไมฉันถึงไม่มีโชคดีแบบนี้นะ?
ไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถสร้างปัญหากับคนพวกนี้ได้
สามชั่วโมง สี่ชั่วโมงผ่านไป ......
ในกลุ่มของพวกเขานั้นมีผู้หญิงสามคนที่มีเลเวลเกือบจะถึงเลเวล 25 ในขณะที่คนอื่นๆที่เหลือนั้นพวกเขามีเลเวล 26
ส่วนไอเท็มนั้นอัตราการดรอบมันก็ซับซ้อนเป็ฯอย่างมาก
ในช่วงสี่ชั่วโมงที่พวกเขได้าใช้เวลาอยู่ที่นี่ พวกเขาพบแต่แม่พิมพ์ระดับเงินโหลหนึ่งเท่านั้น
ในทางกลับกันระบบได้ลดจำนวนอุปกรณ์ระดับเงินลง ซึ่งนั้นทำให้สรุปได้ว่า พวกเขามีอุปกรณ์สวมใส่ทั้งหมดประมาณ 30-40 ชิ้น ซึ่งนั้นหมายความว่าทุกๆคนได้รับอุปกรณ์ของแต่ละคนมาแล้ว
ซึ่งนี้จะเป็นไปไม่ได้เลยหากลูหลี่และทีมของเขานั้นไม่มีประสิทธิภาพมากในการฆ่ามอนเตอร์ โดยปกติแล้ว ทีมห้าสิบคนนั้นก็ไม่สามารถฆ่ามอนเตอร์ได้มากเท่าที่พวกเขาทำได้
นอกจากนี้ในปาร์ตี้ของพวกเขายังมีความฝันที่เหลืออยู่ ซึ่งมีโชคที่มากจนไม่น่าเชื่อและมีพรสวรรค์ในการลูทไอเท็มที่ดีมากมายจากซากศพ
หลังจากผ่านไปสี่ชั่วโมง ลูหลี่ก็ได้ทำการตรวจสอบเวลาอยู่บ่อยๆ
"ไปเถอะ" เขาหยุดโจมตีและพูดออกมาอย่างจริงจัง
“ทำไมกันล่ะ? บางทีเราอาจจะได้แม่พิมพ์โล่มาก็ได้นะ ” อาเซอร์ซีบรีสกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจ คุณสมบัติโล่ของเขานั้นค่อนข้างดี แต่มีคนที่ไม่ต้องการที่จะได้รับไอเท็มที่ดีกว่าเดิมงั้นเหรอ?
สำหรับแท๊งค์หมายเลขหนึ่งแล้วนั้น โล่ของเขานั้นอ่อนแอเกินไปกว่าเขา
"มีบางอย่างไม่ถูกต้องงั้นเหรอ?" พเนจรกล่าวออกมาเพราะรู้ว่าลูหลี่ไม่เคยทำการตัดสินใจใดๆโดยที่ไม่มีความหมายอะไร
"NPC ออร์คควรจะโจมตีโต้กลับมาในไม่ช้า พวกนายไม่ได้สังเกตุเห็นเลยเหรอ? การตั้งขบวนของฝ่ายเผ่าพันธุ์นั้นเปลี่ยนไป" ลูหลี่กล่าว
จริงๆแล้วเขาเพียงแค่อ่านเนื้อหานี้จากบทความในชาติที่แล้วของเขา ซึ่งมันถูกเขียนจากผู้เสียชีวิตจากฝ่ายพันธมิตรจำนวนมากในเหตุการณ์นั้น
หลังจากผ่านไปสี่ชั่วโมงครึ่งที่เกิดเหตุการณ์ฝ่ายเผ่าพันธุ์และฝ่ายพันธมิตรได้ร่วมมือกันเพื่อหยุดกองกำลังเซนทอร์
อัศวินเหล็กที่เหลือจากเมืองดูโรตาร์ก็ได้มุ่งหน้ามาที่ดินแดนแห้งแล้งทั้งหมดและได้เอาชนะกองกำลังเซนทอร์ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อผู้เล่นไป
ในระหว่างที่เกิดเหตุการณ์นี้ผู้เล่นฝ่ายเผ่าพันธุ์จะหยุดฝ่ายพันธมิตรที่กำลังล่าถอยไป พวกเขาจะร่วมมือกับออร์คขี่หมาป่าและนักบวชสงครามของอัศวินเหล็ก อีกทั้งเซนทอร์ที่ยังมีชีวิตรอดก็ได้ฆ่าผู้เล่นฝ่ายพันธมิตรแทบทั้งหมดในดินแดนแห้งแล้ง
นั้นหมายความว่า ไม่ว่าพวกเขาไปที่ไหนพวกเขาก็จะถูกสังหาร ไม่ว่าสมาคมของคุณจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ทักษะฝีมือในการเล่นเกมของคุณจะสูงมากแค่ไหน มันก็ไม่สำคัญเลยในตอนนั้น แม้กระทั่งคนที่มาจากสมาคมธงสงครามสีเลือดและสมาคมกังนมรอยัลก็ไม่สามารถหลบหนีออกไปได้
โดยรวมแล้ว ผู้เล่นจากฝ่ายพันธมิตรนั้นสูญเสียทั้งค่าประสบการณ์ ไอเท็มและกำลังใจไปมากในเหตุการณ์นี้
ซึ่งการสูญเสียในครั้งนี้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงที่จะจัดขึ้นในอนาคต ในตอนนั้น ทีม 3 อันดับแรกในการแข่งขันถ้วยเงาต่างก็ตกเป็นของผู้เล่นจากฝ่ายความมืด
คนอื่นๆในกลุ่มทหารรับจ้างซินซินต่างก็ความเชื่อมั่นในตัวของลูหลี่มาก หลังจากที่เขาได้อธิบายถึงเรื่องนี้ออกมา ก็ไม่มีใครที่จะคัดค้านเรื่องการล่าถอยเลย
ทางเลือกที่ลูหลี่ต้องเผชิญอยู่ตอนนี้ก็คือว่า เขาควรแบ่งปันข้อมูลเรื่องนี้กับคนอื่นหรือเปล่านะ
