จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 249
ติดตามอ่านนิยายเพิ่มเติมของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 249: ผู้พิทักษ์แห่งป่า
แสงแดดอ่อนๆทะลุผ่านช่องว่างของต้นไม้และตกลงบนหญ้าสีเขียวจนทำให้มันส่องสว่างเป็นเหมือนอัญมณีที่สวยงาม
นักสะสมที่ต่างมองเห็นว่าพืชป่าและดอกไม้นี้สวยงามก็ได้ทำการเก็บมันไว้ แต่ทันทีที่พวกเขาออกจากป่าแห่งแสงจันทร์พืชและดอกไม้ก็สูญเสียเสน่ห์ของพวกมันไป
นี่คือป่าแห่งแสงจันทร์ สถานที่ใกล้เคียงความฝันมรกตที่สุดในโลกแห่งนี้
"เด็กน้อย เจ้ารอนานแค่ไหนกัน? มันคงจะน่าเบื่อแย่ "ชายคนหนึ่งที่มีร่างของกวางและมีเขากวางสองข้างที่ยาวๆกล่าวขึ้นมา เขาส่ายหัวไปทางซ้ายและขวา ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนจากพื้นดิน
"ไม่นานมานี้ ข้าได้ยินเสียงกระซิบจากลมพัดผ่านยอดไม้ "
ลูหลี่ก็กลับมาสู่ร่างกายปกติของเขาในขณะที่เรมูลัสกำลังทำพิธีโต้ตอบตามหลักการของเอลฟ์
"เจ้าเป็นโจร" เรมูลัสรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาได้พูดขึ้น "ข้าคิดว่าเจ้าเป็นดรูอิดเสียอีก"
"บางครั้งบางคราวข้าก็ศึกษาวิถีแห่งธรรมชาติ" ลูหลี่ตอบกลับไปเพื่อที่จะพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดกับเรมูลัส
การพยายามทำความสัมพันธ์กับเรมูลัสผ่านแคโรไลน่าเป็นทางเลือกที่ไม่สมควรเกิดขึ้นมาได้เลย เรมูลัสนั้นเป็นหลานของอีลูน่า ในขณะที่แครโลไน่าเป็นเพียงคนรับใช้ให้กับอีลูน่า
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการเปรียบเทียบของเขาเท่านั้น
"นี่ต้องเป็นการกระทำของนักบวชสาวแห่งดวงจันทร์ มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเจ้าที่จะต้องเดินเข้าไปในป่าแห่งแสงจันทร์โดยไม่มีอะไรเลย "เรมูลัสได้ให้เหตุผลขึ้นมาในขณะที่เขาชี้ไปที่เครื่องหมายบนไหล่ของลูหลี่
"ข้าได้รับความช่วยเหลือจากนางเพื่อมายังที่นี่และหาคำแนะนำเกี่ยวกับแหวนนี้"
"โอ้ ข้ากำลังเห็นอะไรกันเนี้ย?" ในที่สุดเรมูลัสก็มองลูหลี่แบบจริงๆจัง เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อมองดูแหวนนี้อย่างละเอียด
"ท่านรู้ไหมว่าจะต้องทำอย่างไรให้แหวนวงนี้แข็งแกร่งขึ้น?" ลูหลี่กล่าวถามขึ้นมา
“บางทีมันอาจจะเป็นไปได้ ข้าเคยติดตามเทพมาก่อน ข้าจึงมีความรู้เกี่ยวกับแหวนวงนี้”
ด้วยนิ้วมือที่ดูคล้ายกิ่งก้านต้นไม้ของเขา เรมูลัสก็ได้ทำการกระตุ้นแหวนซูพรีมอย่างรอบคอบ จนกระทั่งมันเปล่งแสงสีเขียว
เขาคงจะไม่ปล้นแหวนนี้ไปจากฉันใช่ไหม?
ลูหลี่รู้สึกกังวลเล็กน้อยเมื่อมองไปเห็นการแสดงออกของเรมูลัส
โชคดีที่เรมูลัสไม่มีเจตนาที่จะเอาแหวนไป เขาเพียงแค่รู้สึกประหลาดใจเพียงอย่างเดียวในขณะนั้นเขาเอง เขาก็พูดขึ้นมา "น่าแปลกใจที่มันถูกเพิ่มระดับถึงสองครั้ง ครั้งหนึ่งถูกเพิ่มระดับที่แท่นบูชาสนธยาและอีกครั้งหนึ่งที่แท่นบูชาแห่งกระแสน้ำ เจ้าช่างเป็นคนที่โชคดีมาก "
"ขอบคุณสำหรับคำยกย่องของท่าน ทั้งหมดนั้นต่างก็เป็นเพราะเกียรติของอีลูน่า "ลูหลี่ตอบกลับไปอย่างสุภาพ
"อย่างไรก็ตาม แท่นบูชาสนธยานั้นยังไม่สมบูรณ์และแท่นบูชาแห่งกระแสน้ำนั้นก็หยาบจนเกินไป ขอบคุณพระเจ้าที่เจ้าได้ฆ่าวิญญาณชั่วร้ายไปเป็นจำนวนมาก มิฉะนั้นแล้ว มันคงจะยากที่จะต้องจินตนาการว่าแหวนวงนี้จะกลายเป็นอะไร "
หลังจากเปลี่ยนแปลงหัวข้อการพูดคุยไปอย่างรวดเร็วแล้ว เรมูลัสก็พูดต่อไปในลักษณะเชิงสงสาร
ลูหลี่รู้สึกอึดอัดใจมาก มันเหมือนกับทุกอารมณ์ของเขาไหลฟุ้งกระจายไปทั่วหัวใจของเขา
"อภัยให้ข้าด้วย ถ้าหากข้าขอเปรียบเทียบแหวนวงนี้กับแหวนของมัลฟูเรียน ...... "
"ฮ่าๆ ...... มันน่าจะเป็นข้อแตกต่างอย่างมากที่จะต้องเอามาเปรียบเทียบกัน สิ่งที่อาร์คดรูอิดได้รับคือมรดกตามธรรมชาติ อีกทั้งเขายังกำจัดปีศาจไปนับไม่ถ้วน "
เรมูลัสดูเหมือนจะเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกก็ได้ลุกขึ้นมาหัวเราะ
"แสดงว่า ข้าทำมันผิดตั้งแต่แรกเริ่มงั้นเหรอ" ลูหลี่กล่าวด้วยความตกใจ
"ไม่ไม่ เจ้ากำลังมองแหวนวงนี้จากมุมมองที่ไม่ถูกต้องอยู่ เจ้าได้สร้างความประหลาดใจให้กับข้า ด้วยสิ่งที่เจ้าทำสำเร็จในปัจจุบันนี้ ทุกคนต่างมีทางเดินของตัวเอง เด็กน้อย เจ้าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเปรียบเทียบตัวเองกับคนที่เกิดมาเพื่อที่จะยิ่งใหญ่หรอก "เรมูลัสกล่าวอย่างนุ่มนวลขณะที่เขายิ้มขึ้นมา
"ไม่เช่นนั้นแล้ว มันก็คงจะทำให้เจ้ามองไม่เห็นเส้นทางที่อยู่ข้างหน้าตัวเจ้าเอง"
"ถ้าเช่นนั้นแล้ว ข้าควรจะทำอย่างไรต่อไปกัน?" ลูหลี่รีบสงบสติอารมณ์ของเขาในขณะที่ถามกลับไป
หลังจากการกลับมาเกิดใหม่ เขาได้เดินตามเส้นทางนี้ทีละก้าว ซึ่งนั้นทำให้เขาได้มอบทุกสิ่งให้กับแหวนซูพรีมไปแล้ว
ตราบเท่าที่เขาพยายามอย่างที่สุดแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องท้อแท้แม้ว่าผลลัพธ์จะไม่สมบูรณ์ก็ตาม
เรมูลัสพอใจกับอาการของลูหลีมาก เขาพยักหน้าและถามต่อว่า "ก่อนที่ข้าจะให้ข้อคิดเห็นใดๆ ข้าต้องการเข้าใจก่อนว่า เจ้าได้อะไรจากแหวนวงนี้?
"ข้าสามารถเปลี่ยนร่างเป็นแมวน้ำได้ ซึ่งนั้นได้ทำให้ข้าดำดิ่งไปสู่นรกเพื่อที่จะได้ไปล่าเงาของอิลลิดัน อีกทั้งข้ายังสามารถกลายร่างเป็นเด็กแห่งป่าได้...... "
"เด็กแห่งป่างั้นเหรอ? เจ้ากำลังพูดถึงร่างกายที่เจ้าใช้เข้ามาในตอนแรกใช่หรือไม่ มันช่างดูสมจริงมากจนหลอกให้ข้าคิดว่าเจ้าเป็นดรูอิดเสียแล้ว "
เรมูลัสส่ายหางไปมาและพูดในท่าทางที่ดูอ่อนโยนลง
"เมื่อข้าได้กลายร่างเป็นเด็กแห่งป่า ข้าก็ได้เรียนรู้ที่จะเคลื่อนไหวในขณะที่ล่องหน ข้าได้เรียนรู้ทักษะเสียงคำรามและแหวนวงนี้ก็ได้เพิ่มความสามารถในการล่องหนให้แก่ข้าด้วย "
ลูหลี่นั้นเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากและไม่คิดที่จะซ่อนความแข็งแกร่งของเขาต่อหน้าดรูอิดคนนี้
"นี่เป็นเส้นทางที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเจ้าแล้ว" ในที่สุดเรมูลัสก็ได้ยอมรับในตัวของลูหลี่
"อีกทั้งข้ายังสามารถบินได้"
ลูหลี่ใช้เวลาคิดสักเล็กน้อย ก่อนที่จะกลายร่างเป็นอีกา
คราวนี้เรมูลัสไม่ได้กล่าวยกย่องลูหลี่อีก เขาเพียงแต่เดินวนรอบๆลูหลี่ซ้ำๆไปมา เห็นได้ชัดว่าเขาคงจะรู้สึกประหลาดใจกับอีกาที่มีตาสีแดงนี้
"เปลี่ยนกลับร่างเดิมเถอะ แล้วมาลองพูดคุยกัน"
ลูหลี่ทำตามคำแนะนำของเขาและกลายร่างกลับไปยังร่างไนท์เอลฟ์ของเขา
"ไม่ เราทั้งสองจะกลายร่างเป็นสิ่งนี้ต่างหาก" เรมูลัสกล่าวในขณะที่เขากลายร่างเป็นเด็กแห่งป่า เสือชีต้าสีทองขนาดเล็กที่ตัวใหญ่กว่าลูหลี่และมีอักษรมากมายจารึกอยู่บนร่างของเขา
ซึ่งอักษรเหล่านี้ถือว่าเป็นเครื่องหมายที่เป็นของผู้พิทักษ์แห่งป่าและทำให้พวกเขาสามารถปลดปล่อยพลังอันยิ่งใหญ่ในขณะที่อยู่ภายในป่าได้
ในตอนนี้มีเสือชีตาห์สองตัวที่กำลังหมอบและพูดคุยกันอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะคำวามจริงที่ว่าลูหลี่เคยได้โต้ตอบกับผู้ชายคนนี้ในชีวิตก่อนหน้านี้ เขาคงจะเห็นเหตุการณ์นี้ว่าเรมูลัสนั้นเป็นคนที่ตลก
"โดยรวมแล้ว ถึงแม้ว่าบางส่วนของศักยภาพของแหวนวงนี้จะสูญเปล่า แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเหมาะกับเจ้า เจ้าทำได้ดีมากแล้ว ตอนนี้ความสามารถใหม่ๆที่เจ้าหวังว่าจะได้รับในครั้งต่อไปคืออะไรงั้นเหรอ? " เรมูลัสถาม
แหวนสามารถออกแบบเองได้งั้นเหรอ?
ลูหลี่รู้สึกตกใจมาก เมื่อถึงเวลาในตอนนี้ ประสบการณ์ของเขาจากชีวิตก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้เป็นประโยชน์อีกต่อไป อาเซอร์ซีบรีสนั้นไม่ใช่แหล่งข้อมูลที่เขาสามารถพูดถึงได้อีกแล้ว แม้ว่าเขาจะใช้เวลาสองถึงสามปีในการเพิ่มระดับแหวน แต่เขาก็ยังไม่เคยถึงขั้นนี้เลย
"ไปจากที่นี้กันเถอะ เจ้าไม่มีทั้งค่าคุณสมบัติหรือเอฟเฟคพิเศษที่เจ้าต้องการใช่ไหม? แม้ทักษะอาชีพนั้นจะเป็นของดี แต่แน่นอนว่าทักษะเหล่านั้นจำกัดเฉพาะทักษะของดรูอิดเท่านั้น "
เสียงของเรมูลัสดูเหมือนกำลังล่อลวงเขาไป
"มันทำได้ทุกๆสิ่งอย่างงั้นเหรอ?" ลูหลี่ถามขึ้นมาเพราะว่าสิ่งนี้ดูจะเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจนเกินไป
"เกือบทุกอย่าง แต่มันก็ยังคงมีบางอย่างที่ไม่สามารถทำได้ ยกตัวอย่างเช่นถ้าเจ้าต้องการเปลี่ยนเป็นเป็นเด็กผู้หญิงหรือถ้าเจ้าต้องการที่จะฆ่าซาจีรัสด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ข้าไม่สามารถทำอย่างนั้นให้เจ้าได้"เรมูลัสตอบขณะที่รอยยิ้มค่อยๆเล็ดลอดออกจากใบหน้าของเขา
"ข้าเพียงแค่ต้องการที่จะทำให้แหวนวงนี้เหมาะสำหรับอาชีพโจรของข้า"
นี่เป็นเป้าหมายเดียวของลูหลี่จริงๆ
เขาไม่ได้เป็นเหมือนกับ NPC ที่มีข้อผิดพลาด พวกNPC นั้นถูกระบบสร้างให้พวกเขาสามารถมีหลายอาชีพได้ อีกทั้งเขายังรู้สึกได้ว่าเขาควรที่จะได้รับอะไรบางอย่าง เพราะเขาได้กลับมาเกิดใหม่ ซึ่งเขาแทบจะไม่มีแต้ม SP ที่เพียงพอ หากว่าเขาได้ทำการเปลี่ยนอาชีพใหม่
มันยากที่จะโฟกัสและเก่งขึ้น เมื่อมีสิ่งที่ต้องคอยฝึกฝนมากเกินไปและเรียนรู้ในเวลาเดียวกัน
"นี้ช่างเป็นความน่าอัปยศอย่างแท้จริง เป็นไปได้ไหมที่เจ้าจะกลายเป็นเรนเจอร์หรือดรูอิด"เรมูลัสถอนหายใจขณะที่ลูหลี่ ได้ตั้งมั่นเจตนารมณ์ของเขา
"แม้ข้าเหยียบย่างอยู่ในเงามืด แต่ข้าจะไม่ยอมอ่อนข้อให้ความชั่วร้าย" ลูหลี่ตอบกลับไปอย่างระมัดระวัง
เขาไม่กลัวที่จะถูกสังหารเลย นั้นเพราะว่าเขาเป็นผู้เล่นและสามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ได้ แต่เขากลัวที่จะถูกเรมูลัสขู่และขโมยแหวนของเขาไป
คำอธิบายของไอเท็มที่ว่า 'ไอเท็มไม่สามารถตกหล่นหรือถูกทำลายนั้น' ไม่ได้หมายถึงจะถูก NPC ที่เหมือนกับข้อผิดพลาดทำลายมันไปไม่ได้
"ใช่ เจ้ามีจิตวิญญาณที่กล้าหาญและความชอบธรรมมาก มิฉะนั้นก็ไม่มีทางที่นักบวชสาวแห่งดวงจันทร์จะสนับสนุนเจ้า มาเถอะ ให้ข้าได้แสดงวิธีการเพิ่มระดับแหวนตามที่เจ้าต้องการเถอะ มันจะได้ช่วยให้เจ้าได้กลายเป็นเจ้านายแห่งเงา"เรมูลัส ผู้พิทักษ์แห่งป่ากล่าวขึ้นมา
