37

Ep.37

หลังจ่ายค่าเข้าชม 1 แต้มพลังงาน ในที่สุดฉู่เซวียนก็เข้ามาภายในพื้นที่สนามประลอง

ทันทีที่ก้าวเข้าไป เสียงโห่ร้องแสบแก้วหูเสียดแทงเข้ามาในหูเขา บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดและหยาดเหงื่อของผู้คนมากมาย

ฉู่เซวียนขมวดคิ้ว เมื่อเดินทะลุเข้ามายังอีกฟากของตัวอาคาร สภาพแวดล้อมโดยรอบปรากฏสู่สายตา

ช่วงเวลานี้ เขายืนอยู่บนอัฒจันทร์ทรงกลมขนาดใหญ่ ทุกที่นั่งเต็มไปด้วยผู้ชม ดูเหมือนว่าจะมีเกือบๆหมื่นคน

ส่วนตำแหน่งใจกลาง คือแท่นเวทีที่เป็นพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่

พื้นเวทีดูเหมือนจะทำจากโลหะผสมเงิน มันเต็มไปด้วยร่องรอยขีดข่วนมากมายที่เกิดจากการต่อสู้ และหลายรอยในนั้น หากมองดีๆจะเห็นคราบเลือดจางๆที่แห้งเหือดไปนานแล้ว

ณ ตอนนี้ บนเวทีมีผู้ใช้พลังเลเวลสูงกับซอมบี้กำลังต่อสู้กันอยู่

ผู้ใช้พลังเหมือนจะมีอายุราวๆ 30 ปี แต่งกายด้วยชุดเกราะสีเงินขาว อบิลิตี้เขาน่าจะเป็นการควบคุมลม แต่มีพลังรบอยู่ที่เลเวลสองเท่านั้น

ขณะที่ซอมบี้คู่ต่อสู้ก็มีพลังรบเช่นเดียวกับเขาเช่นกัน มันมีร่างกายเล็กบาง น่าจะเป็นพวกกลายพันธุ์สายว่องไว

ในเวลานี้ การต่อสู้ระหว่างทั้งสองได้มาถึงช่วงสำคัญแล้ว

เห็นแค่เพียงผู้ใช้พลังเปล่งเสียงคำราม ใบมีดสายลมที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่ายิงใส่คู่ต่อสู้

ซอมบี้ตัวนั้นหลบไม่ทัน ถูกผ่าครึ่งตั้งแต่ช่วงหน้าอกถึงหน้าท้อง อวัยวะภายในสีแดงฉานห้อยตกลงกับพื้น หลังจากดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง มันก็จบชีวิตลง

ฉากนองเลือดเช่นนี้ ผู้ชมบนอัฒจันทร์เหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด ตรงกันข้าม พวกเขากลับยิ่งส่งเสียงเชียร์ดังขึ้น

“พ่อรูปหล่อ พึ่งเคยมาหรอ? มาคนเดียวใช่ไหม?”

ทันทีที่นั่งลง ผู้หญิงแต่งหน้าจัดเดินเข้ามานั่งข้างเขา เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงยั่วยวน

ด้วยสถานะของฉู่เซวียน ทำให้ประสาทสัมผัสในการรับกลิ่นของเขาดีอยู่แล้ว เมื่อได้กลิ่นของคนหลายคนออกมาจากตัวของเธอ เขาอดขมวดคิ้วไม่ได้

“อย่ามายุ่งกับฉัน” ฉู่เซวียนกล่าวอย่างเฉยชา คำพวกนี้สื่อความหมายชัดเจน

ผู้หญิงคนนั้นพอได้ฟัง สีหน้าเธอแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง ก่อนแค่นเสียงฮึเย็นชา แล้วเดินออกไปหาเหยื่อคนอื่นต่อ

ฉู่เซวียนเดาได้ ว่าเธอน่าจะเป็นคนธรรมดา แต่การที่เลือกใช้ชีวิตแบบนี้ แม้เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีด้วยเช่นกัน

อยากทำอะไรก็ทำ ยังไงซะก็เป็นทางที่เธอเลือกเอง ในเมื่อทัศนคติไม่ตรงกัน แค่อยู่ให้ห่างกันก็พอ

อีกอย่าง เวทีด้านล่างกำลังจะเปลี่ยนคู่ต่อสู้ใหม่แล้ว

เมื่อพื้นเวทีได้รับการทำความสะอาดเสร็จสิ้น คนๆหนึ่งก็ก้าวออกมา เขาเป็นชายชราสวมเสื้อคอจีน แม้มีอายุมากแล้ว แต่ใบหน้าเขายังเต็มไปด้วยเลือดฝาด ดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้า ผมบนศีรษะแม้เป็นหงอกขาว แต่ก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

แม้มองภายนอกเหมือนชายแก่ธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่มองยังไงฉู่เซวียนก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ใช่แบบนั้นแน่ๆ

“อันดับแรก ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่สนามประลองประจำฐานเทียนหัว วันนี้พวกเราน่าจะมีสหายหน้าใหม่แวะมารับชมเยอะ ดังนั้นขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันคือผู้จัดการของสนามประลองแห่งนี้ ชื่อว่าซ่งหง”

ชายชราที่เรียกตัวเองว่าซ่งหงพูดเบาๆ แม้เสียงเขาจะไม่ดัง แต่ราวกับมันดังก้องในหูของทุกคน

“คิดว่าทุกท่านคงทราบกันหมดแล้ว ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป งั้นฉันจะไม่ขอพล่ามไร้สาระให้เสียเวลา นับจากนี้ พวกเรามาเป็นสักขีพยานร่วมกัน ในการดวลเป็นตายระหว่างผู้ใช้พลังเลเวล 4!!”

ควบคู่ไปกับถ้อยคำอันเร่าร้อนของซ่งหง เสียงเชียร์บนอัฒจันทร์ดังกระหึ่ม

ต่อมา ชายสองคนในชุดสูทที่ดูแข็งแกร่งปรากฏสู่สายตาฝูงชน ม่านโปร่งแสงที่ใสจนแทบมองไม่เห็นห่อหุ้มรอบเวทีประลองเอาไว้

ไม่ต้องเดาก็รู้ ว่านี่คงเป็นสิ่งที่ช่วยป้องกันผู้ชมไม่ให้ได้รับผลกระทบจากการต่อสู้

ชายทั้งสองแต่งตัวในชุดขาวและดำ

ชายชุดขาวถือกระบี่ที่เวลานี้ทอประกายเย็นเยียบ ฝ่ายชายชุดดำถือแส้ยาวที่ปกคลุมไปด้วยหนามแหลม

เพียงมอง ฉู่เซวียนรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่มองไม่เห็นจากร่างของพวกเขา