36

Ep.36

ตอนนี้ก็ใกล้ค่ำแล้ว ได้เวลาอาหารเย็นของทุกคน

ผ่านบานหน้าต่าง จะได้กลิ่นเนื้อที่กำลังปรุงสุกโชยเข้ามา

ในเขตตะวันตกแห่งนี้ แค่หาอาหารกินให้อิ่มท้องยังยากเลย นับประสาอะไรกับมีอาหารดีๆอย่างเนื้อกินกัน ดังนั้นวัตถุดิบของกลิ่นเนื้อนี้ค่อนข้างชัดเจน ว่าเป็นศพของพวกลู่หมิง

ภายในห้อง ท้องของเจียงฮ่าวส่งเสียง ‘โครกคราก’ ดังขึ้น เจ้าตัวยิ้มเขิน เอ่ยว่า “ฉันไม่มีอาหารเก็บไว้ในบ้านเลย ตามปกติทางกองทัพจะแจกอาหารบรรเทาทุกข์ในตอนเช้า สงสัยคืนนี้ต้องทนหิวกันซะแล้ว”

“พวกเราไม่ต้องลำบากขนาดนั้น” ฉู่เซวียนหัวเราะ ก่อนนำอาหารหลากหลายชนิดออกจากพื้นที่ระบบ

มองไปยังบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารกระป๋อง เจียงฮ่าวอดกลืนน้ำลายไม่ได้

ช่วงเวลาสองปีที่เขาอาศัยอยู่ในฐานเทียนหัว เจ้าตัวไม่เคยได้ชิมรสของเนื้อสัตว์เลย

แล้วอีกอย่าง เมื่อได้เห็นความสามารถเรียกของออกมาจากอากาศ เจียงฮ่าวยอมรับว่าตกใจเล็กน้อย แต่เขายังคงมีไหวพริบ ไม่ได้เอ่ยถามอะไร

เพราะยังไงซะ ทุกคนล้วนมีความลับเป็นของตัวเอง

“กินเถอะ” ฉู่เซวียนกล่าวเสียงเรียบ จากนั้นเปิดเนื้อกระป๋อง

ได้รับอนุญาต เจียงฮ่าวไม่สุภาพอีกต่อไป เริ่มก้มหน้าก้มตากินอย่างบ้าคลั่ง

ผ่านไปพักหนึ่ง เมื่ออิ่มหนำสำราญแล้ว ฉู่เซวียนก็ขอตัวแยกออกมาคนเดียว ส่วนเจียงฮ่าว เขาปล่อยให้อีกฝ่ายลองทำความคุ้นเคยกับพลังใหม่ที่ได้รับ

แม้เตร็ดเตร่อย่างไร้จุดหมาย แต่ฉู่เซวียนพบว่าเขาได้เดินเข้ามาในเขตที่ค่อนข้างเจริญโดยไม่รู้ตัว แม้ตอนนี้จะเป็นช่วงค่ำแล้ว  แต่ในสถานที่เบื้องหน้ากลับยังมีคนจำนวนมากมารวมตัวกัน

เบื้องหน้าเขาคืออาคารที่มีรูปทรงคล้ายโคลอสเซียมโบราณ ข้างในมีเสียงคนกำลังโห่ร้อง อีกทั้งยังมีกลิ่นเลือดจางๆโชยในอากาศ

ฉู่เซวียนคว้าแขนคนๆหนึ่งที่เดินผ่านเขา เอ่ยถามว่า “คนอื่นๆมาทำอะไรกันที่นี่?”

ชายที่ถูกรั้งตัวไว้ เมื่อหันมาเห็นหน้าตาที่ดูไม่มีพิษมีภัยของฉู่เซวียน เดิมเขาต้องการสะบัดแขนด้วยความไม่พอใจ

อย่างไรก็ตาม ก่อนจะทำแบบนั้น ดวงตาของฉู่เซวียนหรี่แคบลง แรงกดดันในเลเวล 3 แผ่ขยายออกมา

ขณะที่ชายคนนั้นเป็นแค่คนธรรมดา แล้วเขาจะต้านทานได้อย่างไร?

ในชั่วพริบตา แข้งขาเขาอ่อนแรง เกือบฝืนยืนไม่ไหว

เจ้าตัวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เหมือนจะตระหนักแล้วว่าตนกำลังเผชิญหน้ากับผู้ใช้พลัง เนื้อตัวเขาเริ่มสั่นเทิ้ม ยอมตอบแต่โดยดีว่า “นายท่านไม่รู้จริงๆหรือ?”

ได้ยินคำนี้ ฉู่เซวียนมองอีกฝ่ายด้วยสายตางุนงง  คิดในใจว่า ‘นี่ฉันเหมือนคนกำลังล้อเล่นหรอ? ถ้ารู้แล้วจะถามแกทำไม?’

คล้ายสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของฉู่เซวียน ชายคนนั้นรีบพูดต่อว่า “มันคือสนามประลอง ข้างในนั้นเป็นสถานที่ให้เหล่าผู้ใช้พลังต่อสู้กัน”

ระหว่างอธิบาย ชายคนนั้นคอยลอบมองฉู่เซวียนอย่างระแวดระวัง ในใจเขาเกิดความสับสนเล็กน้อย ว่าไฉนผู้ใช้พลังคนนี้ถึงไม่ทราบเรื่องง่ายๆเช่นนี้

“ในเมื่อเป็นสนามประลองของผู้ใช้พลัง แล้วทำไมถึงมีคนเยอะขนาดนี้?” ฉู่เซวียนถามต่อ

ได้ยินคำนี้ คนที่ถูกรั้งตัวไว้ดูตื่นเต้นขึ้นมาทันที กล่าวด้วยนัยน์ตาเป็นประกายว่า “นายท่านไม่ทราบหรือ วันนี้มีผู้ใช้พลังเลเวล 4 สองคนสู้กัน ได้ยินว่าพวกเขาท้าสู้เป็นตายเพราะความขัดแย้งส่วนตัว”

“ผู้ใช้พลังเลเวล 4 เชียวนะ!” ชายคนที่ถูกรั้งตัวไว้กล่าวด้วยความตื่นเต้น “ด้วยสถานะต่ำต้อยของพวกเรา แค่เดินเฉียดคนเหล่านั้นยังไม่มีโอกาสด้วยซ้ำ แต่วันนี้จะได้เห็นพวกเขาต่อสู้เป็นตาย! แค่คิดก็น่าตื่นเต้นแล้ว”

เห็นเจ้าหมอนี่คล้ายถูกกดเปิดสวิตช์ปากมาก ยิ่งพูดก็ยิ่งดูตื่นเต้น ฉู่เซวียนอดรู้สึกขบขันเล็กน้อย

สำหรับคนเหล่านี้ ในวันสิ้นโลกแล้ว บางทีคนมีเพียงการต่อสู้นองเลือดเท่านั้นถึงจะสามารถกระตุ้นอารมณ์ที่ถูกสะกดไว้

ฉู่เซวียนพยักหน้า ปล่อยมือจากเขา  เอ่ยเสียงเรียบ “ไปซะ”

“ขอรับ ขอรับ ขอรับ”

ได้ยินคำนี้ ชายคนนั้นหมุนตัว และวิ่งหนีจากไปทันที หายตัวเข้าไปในฝูงชนในลมหายใจเดียว

“สนามประลองสินะ น่าสนใจดีนี่ คุ้มค่าแก่การแวะเข้าไปดู”

ฉู่เซวียนหัวเราะเบาๆ มุ่งหน้าตรงไปยังทางเข้า