เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 99 ต่ำต้อย

" อ่อนหัด!!! " เควินตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังโมโหไปทางแองเจลล่าที่กำลังบินอยู่ พร้อมกับปล่อยออร่าออกมา แล้วขนที่กำลังพุ่งตรงไปมันก็หยุดลงทันที เหมือนกับว่าโดนแรงลมที่ปล่อยมาจากตัวของเควินปล่อยออกมาหยุดเอาไว้

ออร่าที่เควินปล่อยออกมานั้น ทำให้แองเจลล่าที่กำลังลอยอยู่ถูกพัดไปไกลกว่า 10 เมตร ' เป็นพลังที่มหาศาลจริงๆ ' แองเจลล่าคิดในใจขณะที่เธอกำลังใช้มือบังหน้าของตัวเองเอาไว้ เพื่อกันแรงลมที่เควินปล่อยออกมา พร้อมกับสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่ได้รู้สึกถึงพลังของเควินที่ปล่อยออกมา

" ถึงจะแปลกใจอยู่ก็เถอะว่าทำไมยังมีเผ่านางฟ้าอยู่บนโลกอยู่ ทั้งๆที่เมื่อ 1,000 ปี ที่แล้ว พวกเธอหนีออกจากโลกเพราะกลัวเผ่าแวมไพร์กัน " เควินพูดออกมา แล้วก็ค่อยๆ ลดระดับความสูงของตวเองให้มันเสมอกับแองเจลล่าที่ลอยอยู่ และก็ได้คิดในใจไปด้วยหลังจากที่พูดจบ ' แต่พลังของเผ่านางฟ้าคนนี้อย่างน้อยก็ต้องไปขั้นเทพระดับกลาง ไม่สิ! ระดับสูงเลยก็ว่าได้.... มีชีวิตอยู่มา 1,500 ปี พึ่งเคยเห็นเผ่านางฟ้ามีพลังสูงขนาดนนี้ นี่แหละ! '

" หนีงั้นเหรอ.... เผ่านางฟ้าไม่มีทางหนีพวกปีศาจแบบนะ- "

" เรื่องนั้นช่างมันเถอะ! เพราะถึงเธอจะพูดยังไงมันก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่ดี " เควินพูดออกมาขณะที่แองเจลล่ากำลังจะพูดแก้ตัว จากนั้นก็ชี้นิ้วชี้ด้านขวาชี้ไปยังแองเจลล่าที่ลอยอยู่ด้านหน้า แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าเป็นคำสั่ง " ร่วงลงไปสะ!!! "

ทันทีที่เควินพูดจบ แองเจลล่าก็ร่วงลงสู้พื้นทันที ' เอ่ะ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมรู้สึกว่าตัวเองหนักขึ้นขนาดนี้ ' แองเจลล่าคิดขณะที่กำลังร่วงลงจากฟ้ามาสู่พื้น

ตอนนี้ตัวของแองเจลล่าตอนนี้รู้สึกหนักขึ้นหลายร้อยเท่า เพราะแบบนี้เธอเลยไม่สามารถบินอยู่บนอากาศได้ ส่วนสาเหตุมันก็เป็นเพราะเควินเมื่อกี้ที่พูดออกมาเมื่อกี้นี้เป็นการกดดันทางพลังอย่างหนึ่ง

ตุ๊บ!

เสียงร่างของแองเจลล่าตกลงใส่พื้นคอนกรีตของสนามบิน จนทำให้พื้นของสนามบินมีรอยวงกลมขนาดใหญ่กว่า 10 เมตร ปรากฏออกมา ยังจุดที่เธอตกลงมา และทางแองเจลล่าที่ตกลงมาก็พยามเอาตั้งเองลุกขึ้นมา โดยใช้แขนทั้งสองข้างของเธอพยุงตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ

ทางด้านของหยางเฉินที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเองก็คิดในใจไปด้วย ' สมแล้วที่หมอนั่นมันเรียกว่าผู้ก่อตั้ง รู้สึกว่าสิ่งที่ทำให้พวกแวมไพร์ไม่กล้ามาบุกประเทศอังกฤษคนเป็นผู้ชายคนนี้สินะ! แล้วอีกอย่าง พลังที่ปล่อยออกมาเมื่อกี้ยังไงก็ต้องเข้าขั้นเทพสงครามแล้วอย่างแน่นอน ที่ยืนยันได้ก็ตอนที่มันสามารถทำให้แองเจลล่าที่อยู่ขั้นเทพ ระดับ 7 ตกลงมาจากฟ้าแบบนั้นด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว '

" ท่านครับให้ผมไปช่วยเธอไหม? " หลงเย่าถามออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล หันมองไปทางหยางเฉิน

" ไม่ต้อง! นายไปจะช่วยเธอได้หรือไง? " หยางเฉินพูดกลับด้วยน้ำเสียงสงสัย แล้วก้เริ่มออกเดินตรงไปยังจุดที่แองเจลล่ากำลังพยามลุกขึ้นมาอยู่ ส่วนทางหลงเย่าเองตอนนี้ก็กำลังคิดในใจเพราะคำพูดที่หยางเฉินพูดออกมา ' มันก็จริงอย่างที่เขาว่ามา ถ้าเราเข้าไปตอนนี้มีแต่ตายเท่านั้น- ไม่คิดเลยว่าตัวเราที่มีพลับ่มเพราะขั้นเทพ ระดับ 7 จะรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยขนาดนี้ เพียงมองชายที่ชื่อว่าเควินนั้นก็รู้ได้เลยถึงความต่างชั้นทันทีไม่แปลกที่เลยที่แองเจลล่าจะแพ้ในกระบวนท่าเดียว '

" ไม่ต้องลุกขึ้นมาแล้ว เธอนอนพั้กไปก่อน พลังของเธอตอนนี้สู้กับมันไม่ได้หรอก!!! "หยางเฉินพูดใส่แองเจลล่าที่กำลังจะลุกขึ้นมา แล้วแองเจลล่าก็ตอบกับมาทันทีด้วยน้ำเสียงดื้อดึง " นายท่านฉันยังสู้ไหวอยู่นะคะ เพราะงะ- "

" สู้ไหวกับสู้ชนะมันคนละอย่างกัน! " หยางเฉินพูดขัดออกมาระหว่างที่แองเจลล่ากำลังพูดอยู่ แล้วก็หันไปมองเควินที่กำลังลอยอยู่บนฟ้า จากนั้นก็พูดต่อ " พลังของมันคงอยู่อย่างน้อย ขั้นเทพสงครามไปแล้ว คิดว่าเะอจะสู้ได้อยู่ไหม แล้วอีกอย่างมันรู้จักเผ่านางฟ้าแบบเธอด้วยแปลว่ามันต้องมีชีวิตอยู่เกิน 1,000 ปี อย่างแน่นอน! "

" มะ- ไม่จริงน่ามะ- มนุษย์ขะมีชีวิตยืนยาวแบบนั้นได้ยังไงกัน " แองเจลล่าถามออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เมื่อได้ยินหยางเฉินพูดออกมา จากนั้นหยางเฉินก็พูดตอบกลับทันที " พวกที่สามารถเข้าขั้นเทพสงครามได้ต่อให้เป็นเผ่าพันธ์ไหน ก็มีชีวิตอยู่ได้หลายพันปีหมดนั้นแหละ- "

" โฮ่ะ! รู้สึกว่าจะเจอคนที่พอมีความรู้บ้างสินะ.... " ระหว่างที่หยางเฉินกำลังพูดอธิบายให้กับแองเจลล่าฟังอยู่ เสียงของเควินก็ดังออกมา พร้อมกับค่อยๆ ลอยลงมาอยู่ที่ด้านหน้าของหยางเฉิน โดยใช้เท้าสัมผัสที่พื้นแบบช้าๆ จากนั้นก็พูดออกมาต่อ " ไม่ได้สัมผัสดินบนโลกนานขนาดไหนแล้วเนี่ย โหะๆๆๆๆ "

' เมื่อกี้มันพูดว่าบนโลกงั้นเหรอ นี่หรือว่ามันจะเดินทางไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ ไม่สิ! เรื่องนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะการจะไปยังดินแดนศักดิ์ิทธิ์ต้องรอให้ประตูสรรค์ที่จะเปิดรอบละ 1,000 ปี ก็คืออีก ปี ต่อจากนี้ ' หยางเฉินคิดในใจด้วยความสงสัยหลังจากที่ได้ยินเควินพูดออกมา จากนั้นก็ได้ถามออกไปโดยชูนิ้วขึ้นไป 2 นิ้ว " ถึงตอนนี้จะมีเรื่องสงสัยอยู่ก็เถอะ! ฉันจะให้ทางเลือกของนายก็แล้วกัน 1. ยอมก้มหัวและมาเป็นคนรับใช้ของฉันสะ เพราะฉันยังมีเรื่องสงสัยอยุ่เยอะทั้งโลกใบนี้ แล้วก็โลกที่แกไปอยู่มา 2. ตายตรงนี้สะ!!! "

" ฮาๆๆๆๆๆ " เมื่อหยางเฉินพูดจบเสียงหัวเราะของเควินก็ดังออกมาทันที จากนั้นเควินก็หยุดหัวเราะ แล้วพูดออกมาต่อ พร้อมกับปล่อยออร่าพลังออกมาด้วย " คิดว่ามดตัวน้้อยๆ อย่างแก มันจะทำอะไรข้าคนนี้ได้เหรอ!!!! "

แรงกดดันที่ออร่าที่เควินปล่อยออกมาตอนนี้มันทำให้ทั้งแองเจลล่า และก็หลงเย่าที่ยืนอยู่พากันเหงื่อตกกัน เพราะพลังที่เควินปล่อยออกมานั้น มันมากกว่าที่ปล่อยออกมาเพื่อป้องกันการโจมตีของแองเจลล่าเมื่อกี้สะอีก

' พลังระดับนี้มัน.... ' แองเจลล่าคิดในใจพร้อมกับใบหน้ากำลังหวาดกลัว แล้วขาของเธอทั้งสองข้างก็ทรุดล้มลงไปกับพื้นอีกครั้ง ส่วนทางหลงเย่าที่ยืนดูอยู่เองก็มองด้วยความกังวลเหมือนกัน ' เป็นพลังที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ แบบนี้ต่แให้มีเราสัก 10 คน ก็ชนะชายคนนั้นไม่ได้แน่! '

" เป็นไงเด้กน้อยเห็นพลังของฉันแล้วแก- " ในระหว่างที่เควินกำลังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจก็ต้องหยุดไป เพราะสิ่งที่กำลังเกิดอยู่ด้านหน้าตอนนี้ ตอนนี้ใบหน้าของเควินเริ่มมีอาการกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด และสิ่งที่เควินกำลังเห็นอยู่ก็คือ...