เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 92 โอกาศที่เสียไป

" ฮาๆๆๆๆ " เสียงเทวะระหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงสะใจ แล้วก็ได้พูดต่อ " หยางเฉินแกมันเป็นแค่เด็กจริงๆ- คนของแกมีเพียงแค่ 2 คน เท่านั้น แต่ยังคิดจะสู้อีก ออกมา!!! "

ระหว่างที่เทระวะกำลังพูดอยู่ก็ตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงตอนท้าย แล้วก็มีผู้ฝึกตนจำนวนนับร้อยคนปรากฏออกมาจากทางด้านหลัง ทุกคนต่างก็แต่ง'ตัวเหมือนกับเทวะระทั้งหมด โดยจุดที่เหมือนกันที่สุดก็คือจุดที่ทุกคนไม่มีเส้นผมเลยสักเส้น และทางด้านของทาซากิเองก็มีผู้ฝึกตนนับร้อยคน ที่ใส่ชุดเหมือนกันปรากฏตัวออกมาเหมือนกัน

' หืม~ นี่พวกมันวางแผนเอาไว้แต่แรกแล้วสินะ ที่จะทำเรื่องแบบนี้ ในตอนแรกก็คิดอยู่ว่าทำไมพวกมันถึงได้พูดเข้าขากันขนาดนั้น ไม่คิดเลยว่ามันจะวางแผนแบบนี้เอาไว้ กล้ามากที่มาทำกับเราแบบนี้ ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่เห็นนิกายทั้งสองเรียกคนของตัวเองออกมา ในระหว่างนั้นก็มีเสียงพูดออกมาจากทางด้านหลังของหยางเฉินอีก

" ปรมจารย์พวกเรามาช่วยแล้วครับ! " เสียงที่พูดออกมาก็คือเสียงของเก็นเซง และด้านข้างก็มีเชียงตี้ พร้อมกับด้านหลังมีลูกศิกษ์ของนิกายเมฆสรรค์ และหมู่บ้านโอสถสรรค์ยืนอยู่หลายสิบคน

แต่จำนวนของพวกหมู่บ้านโอสถสรรค์ และนิกายเมฆสรรค์มันก็ยังต่างกันอยู่ดีถ้าเทียบกันคนของเทวะระ และซาทากิ เรียกได้ว่ามีจำนวน 1 ต่อ 10 เลยก็ว่าได้

" มีพวกแมลงเม่าบินมาเข้ากองไฟเพิ่มงั้นเหรอ- ฮาๆๆๆๆ " เทวะระพูดออกมา ขณะที่กำลังมองไปทางพวกเก็นเซงที่ยืนอยู่ด้านหลังของหยางเฉิน แล้วหัวเราะออกมาต่อจากนั้นทาซากิก็พูดขึ้นมาต่อ " หยางเฉินฉันว่านายยอมแพ้ดีกว่า แล้วยอมร่วมมือกับพวกเราในการสร้างกลุ่มขั้วอำนาจที่ 4 ขึ้นมา เพราะถึงตอนนี้นายมจะมีขั้นเทพอยู่ด้วยถึง 2 คน นายก็เอาชนะพวกขั้นสูงุดหลักร้อยคนแบบนี้ไม่ได้หรอก เพราะงะ- "

" พูดกันพอหรือยัง? " หยางเฉินพูดขัดออกมาขณะที่ทาซากิกำลังพูดอยู่ และก็ได้ลุกออกากเก้าอี้ที่กำลังนั่งอยู่เดินตรงเข้าไปด้านหน้าที่หลงเย่ากับแองเจลล่ากำละงยืนอยู่กัน แล้วในระหว่างที่กำลังเดินก็พูดออกมาด้วย " ฉันหมดความอดทนแล้ว เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจัดการพวกนี้เอง "

" ครับ! "

" ค่ะ! "

หลงเย่ากับแองเจลล่าพูดตอบกลับ แล้วเดินกลับไปเข้าที่เดิมทันทีตามคำสั่งของหยางเฉิน

จากนั้นทางหยางเฉินก็มองไปทางเทวะระ แล้วก็เอียงคอกลับไปมองทางทาซากิ และก็เริ่มพูดออกมา " พวกนายสองคนเป็นผู้นำนิกายของประเทศมหาอำนาจทั้งสองแท้ๆ แต่ทำไมทำตัวเหมือนกับพวกกระจอกแบบนี้ รอบโจมตี? รุมทำร้าย? คิดว่าชนะแล้วนิกายจะไม่เสียชื่อกันหรือยังไง "

" คิดว่าพวกเราจะหลงกลแกหรือยังไง- "

" หลงกล? หึหึหึ!!! " หยางเฉินพูดขัดขณะที่เทวะระตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แล้วก็เริ่มหัวต่อทั้น

' ตอนนี้มันไม่่ได้มีท่าทางกังวล หรือหวาดกลัวพวกเราเลย ทั้งๆที่พวกเรามีคนเยอะกว่าขนาดนี้แต่ดูเหมือนว่ามันกำลังสนุกอยู่เลย ' ทาซากิคิดในใจหลังจากที่หยางเฉินคุยกับเทวะระ และกำลังหัวเราะแบบชอบใจอยู่ และเสียงของหยางเฉินก็พูดออกมา " เอาละงั้นในเมื่อฉันให้โอกาศไปแล้ว แต่พวกนายยังไม่สำนึก ถ้างั้นฉันคงต้องทำให้รู้ด้วยร่างกายว่ามันเป็น- "

คอป! คอป! คอป!

ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังพูดอยู่เสียงเฮลิคอปเตอร์ก็ดังขึ้นมา คอปเตอร์ที่กำลังบินเข้ามานั้นถูกสลักลายธงชาติขอรัสเซียเอาไว้ และกำลังมุ่งตรงมายังสนามประลอง

...

.....

......

เมื่อเฮลิคอปเตอร์มาถึงตรงกลางของเวทีประลองที่มีพวกทหารหน่วยมังกรคลั่ง แล้วก็หน่วยอินทรีทองกำลังยืนกันอยู่ ก็มีชายแก่ 1 คน กระโดดลงมาทันที ด้วยความสูงประมาณ 500 เมตร

ตูม!!!!

เมื่อขาทั้งสองข้างของเขาสัมผัสกับพื้นก็เกิดเสียงขึ้นมาทันที และหลังจากเกิดเสียงก็มีแรงลมจำนวนมหาศาลพัดออกมาจากตัวของเขา แรงลมที่ออกมาทำให้พวกทหารทั้งหน่วยมังกรคลั่ง และก็หน่วยกินทรีทองลอยออกจากสนามกันทันที

ชายที่กำลังยืนอยู่กลางสนามประลองตอนนี้ก็คือ เซียนยี่!

' ผู้ชายคนนั้นเป็นใครแค่พลังที่ปล่อยออกมาเมื่อกี้อย่างน้อยก็ต้องขั้นเทพที่สูงกว่าเราเข้าไปแล้ว หรือจะเป็นพวกของหยางเฉินอีกคน ' เทวะระคิดในใจหลังจากที่ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเวที ส่วนทางด้านของทาซากิก็กำลังคิดในใจเหมือนกัน ' ชาวจีนคนนั้นเป็นใครอีกละเนี่ย อย่าบอกนะว่ามาช่วยหยางเฉิน ถ้าต้องเจอกับคนพลังระดับนั้นละก็ ต่อให้นิกายของเรากับคนของนิกายเทวะระร่วมมือกัรทั้งหมดก็สู้ไม่ได้หรอก! '

ทั้งสองคนมองไปที่เซียนยี่ด้วยความแปลกใจ หลังจากที่ได้เ็นเซียนยี่ปรากฏตัวออกมา จากนั้นเซียนยี่ที่ยืนอยู่กลางเวทีก็ชี้นิ้วมายังจุดที่หยางเฉินกำลังยืนอยู่ และเริ่มพูดออกมา " หยางเฉินออกมาเดี๋ยวนี้! วันนี้ข้าจะมาทวงความเป็นธรรมให้กับประเทศจีน สำหรับเด็กอย่างแกที่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นอันดับ 1 ของแผ่่นดินจีน มันต้องเจออะไรบ้าง เซียนยี่ผู้นี้จะสั่สอนแกเอง!!!! "

' มีมดปลวก- ไม่สิ! รอบนี้จะเรียกมันว่ามดปลวกไม่ได้ถ้าดูจากพลังที่มันปล่อยออกมา ' หยางเฉินคิดในใจ แล้วก็ลอยตัวเข้าไปหาเชียนยี่ที่กำลังยืนอยู่กลางเวทีทันที

เมื่อหยางเฉินไปถึงเวทีก็ลอยลงไปยืนที่ด้านหน้าของเซียนยี่อย่างช้าๆ และเซียนยี่ที่ยืนอยู่ก็พูดออกมา " ยอมออกมาง่ายขนาดนี้ผิดคาดนะเนี่ย? "

" ก่อนที่แกจะตายต้องขอถามหน่อยก็แล้วกัน ว่าไปทำยังไงถึงได้ไปถึงขั้นเทพสงครามระดับ 2 ได้แบบนั้น? " หยางเฉินถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย เมื่อทางเซียนยี่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมาก็มีสีหน้าตกใจทันที ' นี่มันรู้รับดับพลังแน่นแนของเราได้ยังไง??? '

" นี่แกระ- "

" ไม่ต้องแล้วละ ยังไงวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของแกอยู่แล้ว " หยางเฉินพูดขัดขณะที่เซียนยี่กำลังจะถามออกมา แล้วก็เริ่มปล่อยพลังออกจากร่างกายทันทีเพื่อให้เซียนยี่รู้ถึงพลังของคน

ฟูว!!!!