เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 113 ทูตจากอเมริกา

1 เดือนต่อมา

ในห้องขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งมากมายสไตล์แบบยุโรป และใจกลางของห้องก็มีหยางเฉินกำลังนั่งอยู่ในท่าทำสมาธิเ พราะกำลังดูดกลืนยาที่สกัดจาก ราชาแวมไพร์ และบุตรแห่งพระเจ้าอยู่ เป็นเวลาติดต่อกันนับเดือนหลังจากที่หยางเฉินได้เริ่มดูดกลืนยาจากทั้งสองคน

" สำเร็จ! " หยางเฉินพุดออกมาด้วยน้ำเสียงแพรวเบาเหมือนกับว่าพรึมพรัมอยู่คนเดียว แล้วก็ลืมตาทั้งสองขึ้นมา จากนั้นก็เอามือทั้งสองของตนยกขึ้นมาในระดับสายตาเพื่อให้ตัวเองมองเห็น และก็คิดในใจไปด้วย ' สมแล้วที่เป็นพลังของพวกขั้นเทพสงครามทั้งสองคน ทำใให้พลังของเราสามารถเพิ่มขั้นได้จริงๆ จนตอนนี้พลังของเราเข้าขั้นมหาเทพเข้าไปแล้ว หึหึ! ' ขณะที่หยางเฉินกำลังคิดอยู่ก็ได้ยิ้มออกมาด้วยใบหน้าดีใจไปด้วย จากนั้นหยางเฉินก็เริ่มลุกขึ้นยืน แล้วเดินตรงไปที่ประตูทางออกของห้องทันที หลังจากที่ใช้เวลาไปกว่า 1 เดือน ในการดูดกลืนยาที่สกัดออมาจากราชาแวมไพร์ และบุตรแห่งแสง

ทันทีที่หยางเฉินเปิดประตูออกไปก็เจอกับแองเจล่า และหลงเย่า ที่กำลังยืนรออยู่ ทั้งสองต่างพากันก้มหน้าลงเล็กน้อยเมื่อเห็นหยางเฉินเดินออกมาจากห้อง " อาการเป็นยังไงบ้าง? " หยางเฉินหันไปถามหลงเย่าที่กำลังก้มหน้าอยู่ด้วยน้ำเสียงสงสัย แล้วก็คิดในใจไปด้วย ขณะที่มองหลงเย่าและกวาดสายตาไปมาช้าๆ รอบตัวของหลงเย่า ' สมแล้วที่เป็นเผ่าอสูรที่กลายร่างไปแล้ว 1 ครั้ง สามารถรักษาอาการบาดเจ็บให้ดีขึ้นได้ขนาดนนี้ภายใน 1 เดือน แบบนี้'

" ตอนนี้หายดีแล้วครับท่าน " หลงเย่าตอบออกมา แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองหยางเฉินไปด้วย หลังจากที่หลงเย่ามองหยางเฉินก็คิดในใจไปด้วย ' สัมผัสถึงพลังของบุตรแห่งพระเจ้าจากตัวของเขาได้เลย นี้เขาสามารถดูดกลืนพลังคนอื่นได้จริงๆ เหรอเนี่ย แปลว่าตอนที่เจอกันครั้งแรก เขาก็ไม่ได้พูดเล่นที่จะเอาเราไปสกัดยา โชคดีจริงๆ ที่ไม่ได้สู้ไปตอนนั้น '

จากนั้นหยางเฉินที่ได้ฟังคำตอบจากหลงเย่า ก็มองไปทางแองเจลล่าต่อ แล้วก็พูดออกมา " งั้นก็เตียมตัวเดินทางกลับประเทศจีนกันเลย เพราฉันมีเรื่องต้องทำที่นั้น " หยางเฉินพูดออกมา แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' การที่เราจะไปที่เมืองใต้พิภพเราต้องฝึกให้คนของสำนักหยางทั้งหมดแข็งแกร่งก่อน ไม่งั้นถ้าเราไม่อยู่พวกนั้นต้องโดนทำลายแน่ '

" ค่ะนายท่าน ! " แองเจลล่ารั[คำสั่ง แล้วก็เดินออกไปทันทีเพื่อเตรียมเครื่องบินเดินทางกลับประเทศจีน จากนั้นทางหยางเฉินก็หันไปทางหลงเย่าต่อ แล้วพ^ดออกไป " ไปตามเควินมาด้วย หมอนั้นต้องกลับจีนไปกับพวกเรา "

" ครับท่าน แต่ตอนนี้... " หลงเย่าตอบรับคำสั่ง แล้วก็พูดออกมาต่อด้วยน้ำเสียงงอ้ำอึ้ง ทางหยางเฉินเห็นหลงเย่าไม่กล้าพูดออกมาก็พูดต่อทันที " มีเรื่องอะไร? "

" ตอนนี้เควินกำลังประชุมกับทูตของอเมริกาครับ "

' ทูตอเมริกา? พวกมมันมาทำอะไรตอนนี้ ' หยางเฉินคิดด้วยความสงสัยหลังจากที่ได้ยินหลงเย่าพูดออกมา แล้วก็ได้พูดต่อ " งั้นก็พาฉันไปที่พวกนั้นกำลังประชุมกัน "

" ครับท่าน " หลงเย่าตอบออกมา จากนั้นก็เริ่มออกเดินทันที แล้วหยางเฉินก็เริ่มเดินตามหลงเย่าไป โดยยังมีความสงสัยในใจอยู่ด้วยขณะที่เดินตามไปหยางเฉินก็ได้คิดในใจไปด้วย ' ประเทศอเมริกามันต้องการอะไรถึงได้ส่งทูตมาตอนนี้ ยิ่งตอนนี้ถึงเราจะอยู่ขั้นมหาเทพสงครามแล้วก็เถอะ เราก็ยังหาวิธีรับมือกับนิวเคลียร์ของมันไม่ได้ ยังไงอย่างน้อยก็คงต้องอยู่ขั้นกลืนพิภพก่อนถึงจะสามารถสร้างอณาเขตป้องกันนิวเคลียร์ได้ ถ้าเราทำสงครามกับมันตอนนี้ประเทศจีนต้องโดนนิวเคลียร์นับหมื่นลูกถล่มมาแน่! '

ณ ห้องประชุม

ภายในห้องเป็นห้องขนาดใหญ่สี่เหลียมที่ถูกปิดเอาไว้อย่างมิดชิด ไม่มีทั้งหน้าต่าง แล้วก็ทางออกอื่นนอกจากประตูทางเข้า และใจกลางห้อก็มีชุดโต๊ะเก้าอี้ทำจากไม่ขัดเงาอย่างดีตั้งเอาไว้อยู่ และมีผู้ชายทั้ง 2 คน กำลังนั่งหันหน้าเข้าหากัน คนทที่ 1 ก็คือเควินที่กำลังนั่งอยู่ในท่ากอดอก ส่วนอีกคนเป็นทูตจากประเทศอเมริกา อดัม บรอน์ตั้น เป็นผู้ชายร่างกายใหญ่มีกล้ามเนื้อปรากฏออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน ผมสีทอง ดวงตาสีฟ้า ผมยาวเหมือนกับผมของผู้ชายทั่วไป และกำลังสวมชุดสูทสีขาวอยู่ ทั้งเสื้อแล้วก็กางเกง

" เอาละงั้นก็บอกเหตุผลที่อเมริกาส่งนายมาได้แล้ว ทางนั้นต้องวางแผนอะไรไว้แน่ใช่ไหม? " เควินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วยขณะที่กำลังมองหน้าของอดัมอยู่ ' ส่งคนนมาพบกับเราโดยตรงแบบนีี้ ทางประเทศอเมริกาต้องวางแผนอะไรไว้แน่ แล้วอีกอย่างยังส่งมาในเวลาที่เขาคนนั้นกำลังฝึกวิชาอยู่ด้วย คิดยังไงพวกมันก็ต้องมีอะไรแน่นอน!!! '

" ฮาๆๆๆ " อดัมหัวเราะออกมาหลังจากที่ได้ยินเควินถามตน จากนั้นก็ได้เริ่มพูดต่อพร้อมกับใบหน้าที่กำลังยิ้มอยู่ " ท่านอย่าระวังตัวขนาดนั้นสิครับ ที่ผมเดินทางมาในครั้งนี้ก็มาบอกข้อเสนอของประเทศเราให้กับท่านเลยนะครับ "

" ข้อเสนออะไร? "

" เห้อ~ " อดัมถอนหายใจออกมาหลังจากที่เควินพูดจบ แล้วใบหน้าที่กำลังยิ้มอยู่ของอดัมก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าจริงจังทันที จากนั้นเขาก็พูดออกมาว่า...