เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 101 ความมั่นใจ

" เป็นยังไงละ! นี่เป็นเขตอาคมที่ฉันร่ายเอาไว้กว่า 500 ปี ที่ข้แคนนี้วางเอาไว้ทั่วประเทศอังกฤษ ซึ่งตอนแรกะจะใช้มันเอาไว้กับพวกแวมไพร์ที่บุกมา แล้วกวาดล้างพวกมันครั้งเดียวแต่พวกมันก็ไม่บุกเข้ามาเพราะรู้ทัน และในเมื่อสถาณการณ์มันเป็นแบบนี้ก็ต้องใช้จัดการแกนี่แหละ ฮาๆๆๆๆ " เควินพูดออกมาพร้อมกับยิ้มไปด้วย

เขตอาคมนั้นเป็นสิ่งที่เมื่อใช้เวลาร่ายนานเท่าไหร่ พลังของมันก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปเรื่อยๆ และเขตอาคมที่กำลังเปิดใช้งานอยู่ตอนนี้ก็เป็นเขตอาคม 500 ปี เรียกได้ว่าการทำลายเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หยางเฉินที่ยืนอยู่ตอนนี้ออกอาการกระวนกระวาย หรือร้อนรนอะไรออกมาเลย

" เห้อ~ " เสียงของหยางเฉินถอนหายใจออกมา และก็ส่ายหัวไปมาเล็กน้อยหลังจากที่ได้ฟังเควินพุดออกมาด้วยน้ำเสียงสูงส่ง และมันใจในตัวเอง จากนั้นก็เริ่มพูดต่อ " ทำไมพวกแกถึงชอบเอาพลังของคนอื่นมาเป็นของตัวเองกันจัง เมื่อกี้ก็บัญญิตับ้าบ่อโอทารอสไปแล้ว และตอนนี้ยังเป็นเขตแดนดูดพลังอีก? "

" มันเป็นเรื่องปกติ! คนในประเทศอังกฤษทุกคนต่างก็ยอมมอบพลังให้กับฉันคนนี้ทั้งนั้น " เควินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ จากนั้นก็เริ่มลดระดับความสูงที่ลอยอยู่ลงมาทีละน้อย

' ยอมมอบพลัง? มันกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ มันคิดว่าตอนนี้เป็นยุคกลางหรือยังไง เหอะ! ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ได้ฟังเควินพูดออกมา และในระหว่างที่หยางเฉินกำลังคิดเอาอยู่เควินก็ลอยลงมาถึงด้านหน้าของตน และเริ่มพูดออกมา " อย่ามาเสียเวลาคุยเรื่องไร้สาระพวกนี้เลย มาสู้กันดีกว่า!!! "

" นั่นสินะ! " หยางเฉินตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเห็นด้วย แล้วด้านหลังของหยางเฉินก็ปรากฏดาบสีทองขนาดประมาณ 1 เมตร ออกมมา 1 เล่ม ชี้ตรงไปยังเควินที่อยู่ด้านหน้า

ดาบที่ปรากฏออกมาเป็นดาบที่เป็นแสงสีทองเหมือนแสงของทองเวลาโดนแสง และเห็นแค่เป็นแสงที่เป็นรูปร่างดาบเท่านั้น ไม่ใช้ดาบที่เป็นเหล็กจริงๆ เป็นแค่พลังของหยางเฉินที่ร่วมมันเป็นแสงที่มีรูปร่างเหมือนดาบ ซึ่งวิชานี้หยางเฉินก็เอาความรู้มาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน

" เหอะ! นี่แกคิดว่าดาบของเล่นแบบนั้นจะทำอะไรข้าคนนี้ได้งั้นเหรอ ตัวข้าในตอนนี้ไม่มีทางบาดเจ็บเพราะของเด็กเล่นแบบนั้นเด็ดขาด " เควินที่เห็นดาบของหยางเฉินปรากฏออกมา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มออกมา

จากนั้นดาบด้านหลังของหยางเฉินก็พุ่งเข้าใส่เควินทันที ! ทางเควินที่เห็นดาบพุ่งเข้ามาก็เอื้อมมมือซ้ายออกมาด้านหน้าเล็กน้อย และแบรมันออกมาทั้ง 5 นิ้ว " กำแพงลมปราณ "

หลังจากที่เควินพูดออกมา ก็มีโล่ที่เหมือนกับโล่ของทหารยุคการทรงวงกลมปรากฏออกมารอบตัวของเควิน ป้องกันด้านหน้าเอาไว้ โล่ที่ปรากฏออกมานั้นเป็นโล่ที่มีพลังเป็นสีแดงที่สามารถมองทะลุได้ว่าด้านหลังมีเควินอยู่ ' คิดว่าของเด็กเล่นแบบนี้มันจะทำอะไรฉันคนนี้ได้หรือยังไง ' เควินคิดในใจหลังจากที่ใช้กำแพงลมปราณออกมา

เคร้ง!!

เสียงดาบของหยางเฉินปะทะเข้ากับกำแพงลมปราณของเควิน เสียงที่ดังออกมามันเป็นเสียงที่เหมือนกับว่าเสียงเหล็กทั้งสองดังกระทบกัน แล้วผลที่ออกมาก็คือดาบสีทองของหยางเฉินมันก็หายไปจากกระปะทะกัน แต่ทางโล่ของเควินมีเพียงรอบแตกเล็กน้อยเท่านั้น

" ผิดคาดเหมือนกันนะเนี่ย ที่ของเด็กเล่นแบบนั้นมันสามารถทำให้กำแพงลมปราณของฉันเป็นรอยแบบนี้ได้ " เควินพูดออกมาขณะที่กำลังมองโล่ด้านหน้าของตัวเองด้วยน้ำเสียงแปลกใจ แล้วจากนั้นก็หันไปพูดกับหยางเฉินต่อ " ระดับอาวุธแค่นี้มันทำลายอะไรโล่ของฉันคนนี้ไม่ได้หรอกนะ เด็กน้อย.... ฮาๆๆๆๆ "

" .....มันจะแน่เหรอ " หยางเฉินพูดตอบกลับออกมา แล้วก็ยิ้มอ่อนๆ ออกมา จากนั้นที่ด้านหลังของหยางเฉินก็ปรากฏดาบสีทองแบบเมื่อกี้ออกมาอีกครั้ง

' นี่มันยังไม่ยอมรับความจริงอีกเหอรอ ' เควินคิดด้วยอารมณ์สบายใจ หลังจากที่ได้เห็นดาบของหยางเฉินปรากฏออกมาอีกครั้ง แล้วก็พูดออกไป " งั้นก็โจมตีเข้ามาเลยข้า ลอร์ด เควิน ผู้นี้ จะยืนรับการโจมตีของเจ้าจนกว่าเจ้าจะยอมรับความจริง ว่าต้องสำนึกว่าภายแพ้เองเอง " เมื่อพูดจบโล่ที่อยู่ด้านหน้าของเควินมันก็เริ่มซ่อมแซมตัวเองทันที โดยภายในเวลาไม่กี่วินาทีมันก็เป็นแบบเดิมเหมือนกับตอนปรากฏออกมาตอนแรก และก็มีโล่ปรากฏออกมาเพิ่มรอบตัว

" เข้ามาเด็กน้อย! " เควินพูดออกมาอีกครั้ง ขณะที่กำลังยืนกอดอกด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม และรอยตัวของเควินตอนนี้ก็โดนปกป้องไปด้วยวิชากำแพงลมปราณ ที่มีรูปแบบเป็นโล่ทุกทิศทาง ทั้งด้านบนหัว ด้านซ้าย ด้านขวา ด้านหลังและด้านหน้า โล่ทั้งหมดที่ปรากฏออกมาเป็นเหมือนกล่องสี่เหลั่ยมที่ล้อมรอบตัวของเควินเอาไว้ มีเพียงช่องวางนิดหน่อยเท่านั้น ที่พวกมันห่างกันอยู่่

' ชอบจริงๆ ไอพวกที่มันมั่นใจในตัวเองแบบนี้เนี่ย ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่เห็นเควินสร้างกำแพงลมปราณออกมารอบตัว แล้วก็กำลังยืนอยูในท่ากอดอกอย่างมั่นใจ จากนั้นหยางเฉินได้พูดออกไป " หวังว่าท่านผู้ยิ่งใหญ่ลอร์ดคงไม่ผิดคำพูดนะ ที่บอกว่าจะยืนรับการโจมตีของฉันคนนี้จนกว่าฉันจะยอมรับว่าแพ้นะ หึหึ! "

หลังจากที่หยางเฉินพูดออกมา ใบหน้าของหยางเฉินก็ยิ้มออกมาที่มุมปาก ทางด้านเควินที่เห็นใบหน้าของหยางเฉินกำลังยิ้มอยู่ ก็ได้คิดในใจด้วยความสงสัย ' มันยิ้มแบบนั้นทำไม??? ' และในที่ระหว่างเควินกำลังสงสัยอยู่นั้น ด้านหลังของหยางเฉินก็ปรากฏดาบสีทองออกมาอีก หลายร้อยเล่ม!