การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 12 กู้เงิน

ตอนที่ 12 กู้เงิน

โอ้วววว…. ไม่คิดเลยว่าจะมีที่แบบนี้ในเมืองหลวงของจักรวรรดิด้วย ชาติก่อนต้อนที่เริ่มตั้งตัวได้ที่แบบนี้ก็โดนลบหายไปหมดแล้ว หลังจากออกเดินทางมาจากคฤหาสนพร้อมไกอา พวกเราสองคนก็เดินทางมาถึงสถานที่เป้าหมายในครั้งนี้ ‘ ธนาคารแห่งจักรวรรดิ ‘

ที่ผมแปลกใจตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องการเก็บเงินและระบบเงินในโลกนี้หรอก แต่มันเป็นชื่อของมันต่างหาก ธนาคาร! ชื่อนี้มันใช่เลยละ ดีไม่ดีอาจจะมีคนโชคร้ายแบบผมที่โดนส่งมายังโลกแห่งนี้เหมือนกันก็ได้ แล้วถ้าเป็นแบบนั้น เรื่องการกลับโลกเดิมก็เริ่มมีความหวังขึ้นมาหน่อยๆ เพราะยังไงสะหลายหัวก็ดีกว่าหัวเดียว แต่

ถ้าคิดอีกแบบมันก็อาจจะไม่ใช่ ชื่อแบบนี้อาจจะมีคนตั้งขึ้นมาโดยบังเอิญก็ได้ ใครจะไปรู้

“ยินดีต้อนรับครับ ท่านแกนด์ดยุค ข้าเป็นเจ้าของธนาคารแห่งนี้ ซาอุส เดอุส ครับ”

ยืนรอหน้าธนาคารกับไกอาได้ไม่นานก็มีคนเข้ามาต้อนรับพวกเรา จากที่ดูตำแหน่งหมอนี่คงใหญ่ที่สุดแล้วแน่ๆ เพราะระหว่างที่หมอนี่เดินมา พนักงานหลายคนก็ก้มหน้าให้ตลอด อีกอย่าง ระหว่างเดินทางมาไกอาก็เล่าเรื่องสมาคมมืดกับสมาคมนักฆ่าให้ฟังแล้วด้วย ที่พวกมันประกาศจะไม่เข้ามายุ่งกับตระกูล วอเตอร์ ด้วยสถานะของตระกูลและผมที่เป็นผู้นำแล้วนั้น คนแบบนี้หรากฎตัวออกมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ถึงจะฟังชื่อแล้วหมอนี่ไม่เหมือนเป็นคนของจักรวรรดิก็เถอะ

แต่เรื่องนั้นอย่าไปสนใจเลยดีกว่า ยังไงสะจักรวรรดิแห่งนี้ก็เป็นประเทศเปิด การค้าแบบเสรีไม่ว่าคนจากประเทศไหนก็เดินทางมาทำธุรกิจได้ทั้งนั้น ถ้าไม่ทำอะไรผิดก็ไม่โดนจับ แล้วยิ่งเป็นธนาคารที่เป็นแหล่งเงินของประเทศแล้วด้วย ใครมันจะไม่ยอมให้มาทำธุรกิจกันละ เหอๆ

“ข้ามาขอกู้เงิน”

ระหว่างพูดผมก็หันไปทางไกอาเพื่อเอาเอกสารเหมืองทอง ที่เตรียมมาด้วย

“ข้าไม่มีเวลามาก ขอแบบรวดเร็วที่สุด”

“ครับ~ๆ ข้าจะรีบ… เอ่ะ!?!?!”

เมื่อมองกระดาษในมือของผม ซาอุส เดอุส ก็อุทานออกมาในทันที

ใบหน้าปั้นยิ้มแบบพ่อค้าได้เหยื่อของมันก็จริงจังขึ้นมาในทันที ซึ่งก็แน่นอน ที่มันจะจริงจังแบบนี้เพราะกระดาษแผ่นนี้มันเป็นเหมืองทองที่ใหญ่ที่สุดในจักรวรรดิ ว่ากันว่าต่อให้ขุดร้อยปีมันก็ไม่หมด พ่อค้าหรือพวกคนรวยเห็นโอกาสแบบนี้ใครมันจะไม่ตกใจกันบ้างละ

“ท่านแกนด์ดยุค ท่านไม่ได้เอามาผิดใช่หรือไม่”

“เหอ! นี่เจ้าคิดว่าข้าโง่ขนาดนั้นเลยหรือไง แต่ถ้าไม่อยากรับก็ไม่เป็นอะไรเพราะยังไงสะที่จักรวรรดิแห่งนี้ก็ไม่ได้มีธนาคารของเจ้าแค่คนเดียว”

พูดจบผมก็ส่งกระดาษกลับไปให้ ไกอา และเตรียมตัวเดินออก

“ดะ เดี๋ยวก่อนครับ!!! ข้าถามเพราะข้าตกใจเท่านั้น ถ้าท่านต้องการข้าก็พร้อมจะสนับสนุน”

หึ! เหมืองทองนี้มันเพิ่มอำนาจในการต่อลองกับเรามากจริงๆ ขนาดเจ้าของธนาคารอย่างซาอุสยังนอบน้อมกับเราขนาดนี้ เมื่อมีมันอยู่ในมือ ไม่แปลกใจเลยทำไมยัยร่านนั้นถึงอยากได้มันขนาดนั้น คิดไม่ผิดจริงๆที่เอาเรื่องปลอมแปลงเอกสารแลกมันกลับคืนมา แต่ เหมืองทองแบบนี้มันก็มีค่าแค่ในยุตสมัยแบบนี้เท่านั้นแหละ

เมื่อยุคหายะนะแห่งมวลมนุษย์มาถึงทองมันก็แทบเป็นของไร่ค่าทั้งหมด ไม่สิ! บางคนก็เอาทองมาทำเป็นเกราะเหมือนกัน แต่มันก็ไม่คุ้มค่าเพราะมันสะดุดตาฝ่ายศัตรูเกินไป ถ้าใส่ชุดเกราะสีทองไปในสนามรบก็มีแต่เป็นเป้าให้พวกศัตรูโจมตีก่อนคนอื่นเท่านั้น เรื่องนี้ได้รับการพิสูจน์มาแล้ว

“ถ้าเช่นนั้นท่านแกนด์ดยุคเชิญตามข้ามา ข้าจะนำทางไปห้อง vip เพื่อทำรายการต่อจากนี้”

“อ่า”

ซาอุส เริ่มออกเดินนำทันทีหลังพูดจบ ส่วนผมก็หันกลับไปหาไกอาอีกครั้ง

“ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเจ้าก็พูดขึ้นได้เลย ไม่ต้องรออะไรทั้งนั้น”

“ครับท่าน”

ที่ต้องพูดแบบนั้นก็ต้องบอกตามตรงว่าผมไม่ได้ไว้ใจซาอุสอะไรมากนัก นิสัยพวกพ่อค้าใครๆ ก็รู้ดีว่าพวกมันเป็นยังไงกัน ซึ่ง ธนาคารสำหรับผมก็นับเป็นการค้าอย่างหนึ่งเหมือนกัน เพราะงั้นให้ไกอามาด้วยแบบนี้ถือเป็นความคิดที่ถูกต้อง และถ้าซาอุสมันกล้าเล่นอะไรไม่ชื่อมันคงไม่ได้หายใจอีกแน่ หึ! อยากรู้แล้วสิว่ามันจะมาไม้ไหน ในหัวของมันคงมีแผนมากมายในการเอาเหมืองทองของผมอยู่แน่

พวกเราสองคนเดินตามซาอุสทันที หลังคุยจบ

….

ภายในห้องสักห้องในธนาคาร

เมื่อเข้ามาในห้องซาอุสก็ให้คนเอาชาและขนมมาให้ และก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรบางอย่าง

ตั้งแต่เข้ามาก็ผ่านมานานแล้วเหมือนกัน ผมก็ไม่รู้ว่ามันกำลังพยามเขียนอะไรขึ้นมาอยู่ แต่เอาเถอะ ตอนนี้ยังไม่ถึงเรื่องการซื้อขายสักหน่อยหมอนี่จะทำอะไรก็แล้วแต่สิทธิ์ของมันนั่นแหละ ส่วนเรื่องการกู้เงินที่ใหญ่แบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ในการอนุมัติให้ผ่าน

เงินจำนวนหนึ่งล้านเหรียญทองสำหรับครอบครับคนธรรมดามันสามารถทำให้พวกนั้นสบายไปตลอดชีวิตนับหมื่นครอบครัวเลยก็ว่าได้ แต่สำหรับตระกูแกนด์ดยุคแล้ว มันเป็นเพียงรายจ่ายแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น ยกเว้นตระกูล วอเตอร์ เพราะเป็นหนี้มากเกินไป เฮ้อ~ พูดถึงหนี้ที่ติดทีไรก็กลุ้มใจทุกที เงินมันไหลไปไหนหมดกันนะ ตรวจสอบตอนนี้มันก็ไม่ทันด้วย

เงินที่ไหลออกไปแล้วมันก็เหมือนสายน้ำที่ไหลออกจากเขื่อน ถึงรู้ว่ามันไปไหนแต่ก็ไม่สามารถเอาคืนมาได้ ยกตัวอย่างง่ายๆ รู้ว่าเอาเงินไปซื้อและคนเอาเนื้อกลับมาให้กิน แต่มาตรวจสอบอีกทีพ่อค้าเนื้อขายแพงกว่าปกติ 2 เท่า ก็คงประมาณนั้น การซื้อขายสำเร็จไปแล้วก็คงไปทวงอะไรคืนไม่ได้ และถ้ามันเป็นเพียงคนขายเนื้อคนเดียวก็ทวงได้อยู่หรอก แต่เงินที่ไหลออกไปมันมีหลายช่องทางมากเกินไป ส่วนพวกที่โกงเงินของตระกูลก็โดนผมจัดการไปแล้วเมื่อเช้านี้ ต่อไปก็คงเป็นพวกขุนนางที่รับใช้ตระกูล วอเตอร์ ในอาณาเขตทางตอนเหนือของจักรวรรดิ แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา พลังเท่านี้เดินทางไปก็ทำอะไรไม่ค่อยได้หรอก

“สรุปออกมาแล้วครับ ข้าคิดว่าคงให้ท่านได้มากสุดเท่านี้”

ในที่สุดซาอุสก็พูดอะไรออกมาจนได้ การพูดรอบนี้มันส่งมาพร้อมกับกระดาษที่มันก้มหน้าก้มตาเขียนเมื่อกี้ เห็นแบบนั้นผมก็ไม่รอช้ารีบก้มหน้าเพื่อดูทันที

2.5 ล้านเหรียญทอง!

นอกจากราคาก็มีการคำนวณเรื่องต่างๆ การชำระหนี้! ดอกเบี้ย! ทุกอย่างที่จำเป็นในการเจรจาซาอุเขียนออกมาได้ดีจริงๆ สำหรับผมที่ไม่ค่อยถนัดเรื่องพวกนี้ก็ยังสามารถเข้าใจได้ทันที ถึงความจริงจังของชายคนนี่ที่กำลังพยามจะสื่อออกมา จ่ายเดือนละ 2.25 แสนเหรียญทอง เป็นจำนวน 12 เดือน เอาทั้งหมดมารวมกันก็จะกลายเป็น 2.75 ล้านเหรียญทอง อัตราดอกเบี้ยที่หมอนี่เสนอมามันเป็นอัตราดอกเบี้ยกฎหมายกำหนด แต่ที่มันกล้าเสนอมาแบบนี้คงคิดว่าผมหามาคืนไม่ได้แน่ๆ

เหอ! ราคากู้ปกติคงได้ไม่เกินสองล้าน การที่มันให้ขนาดนี้คงทำให้ภาระของเราเพิ่มขึ้นและยึดเหมืองทองมาเป็นของตัวเองไวๆ คิดว่าฉันคนนี้ตามเกมของแกไม่ทันหรือไง

“ไกอา ตรวจสอบดูว่ามีอะไรผิดไหม”

“ครับท่าน”

ไกอา ที่อยู่ด้านหลังของผมมาเอากระดาษไปตรวจสอบทันที แต่ไม่ต้องฟังจากหมอนั่นหรอกตอนนี้ผมมีแผนอื่นในใจอยู่แล้ว ผมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดออกไปว่า

“ต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ ที่ให้ราคาขนาดนี้กับข้า ตระกูลของข้ากำลังขาดเรื่องเงินพอดี”

อันดับแรกต้องหลอกล้อให้มันตายใจก่อน ความโลภของมันตอนนี้คือการยึดเหมืองทองไปจากตระกูล วอเตอร์ มันไม่ต้องพูดอะไรออกมาผมก็เข้าใจถึงจุดนั้นเป็นอย่างดี

“แต่เจ้าไม่คิดบ้างหรือไงว่าเงิน 2.5 ล้านเหรียญทอง มันมีจำนวนมากเกินไป”

“ฮาฮาฮา ท่านแกนด์ดยุคอย่าพูดเช่นนันเลย ยังไงตระกูลของท่านก็เป็นตระกูลที่เป็นกำแพงให้จักรวรรดิทางตอนเหนือของประเทศ เงินเพียงเท่านั้นนับว่าน้อยมากที่กับสิ่งที่ตระกูลของท่านทำเพื่อจักรวรรดิแห่งนี้ เอาตามตรง ถ้าข้ามีเงินหรืออำนาจมากกว่านี้ข้าคงเพิ่มมันให้ท่านไปแล้ว”

ออ~ หรือก็คือกำลังจะบอกว่าเงินนี้เป็นเงินทั้งหมดของแกแล้วสินะ

“เช่นนั้นก็ขอบคุณ แต่ข้ามีอีกเรื่องที่จะเสนอ”

“โอ้ว… เชิญท่านเสนอมาได้เลย ถ้ามันไม่เกินนกำลังข้าก็ยินดีช่วย”

ระหว่างคุยผมก็หันหน้ากลับไปหาไกอาที่ตรวจาอบลายละเอียดอยู่ จากนั้นก็เห็นไกอาพยักหน้าขึ้นลงด้วยหน้าตาจริงจัง ซึ่งมันก็หมายความว่าข้อเสนอที่ซาอุสเสนอให้มานั้นมันไม่มีอะไรน่าสงสัย หลังเข้าใจแบบนั้น ผมก็หันไปหาซาอุสอีกครั้งพร้อมชูนิ้วมือขึ้นห้านิ้ว และพูดว่า

“ห้าเดือน! ข้าสามารถคืนเงินที่ยืมได้ภายในห้าเดือน ถ้าข้าทำไม่ได้เจ้าก็ยึดเหมืองทองไปได้เลย”