33

Ep.33

ชายที่ดูดุดันชื่อลู่หมิง เป็นผู้ใช้พลังเลเวล 2 ทั่วๆไป เขาร่วมมือกับคนอื่นๆสร้างแก๊งมังกรคลั่งขึ้นมา กำลังคิดว่าชื่อมันคุ้นๆใช่ไหม

ถูกต้อง! นั่นเพราะเขาคือน้องชายของกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่ง!

ตามปกติ ลู่หมิงมักอาศัยชื่อของกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่ง ทำตัวเป็นใหญ่ในเขตทิศตะวันตกของฐาน

“เจ้าหนู ประสาทไวไม่เลว หาพวกเราเจอซะได้” ลู่หมิงก้าวออกมาข้างหน้า กล่าวประชดประชัน

“ฮี่ ฮี่ ลูกพี่ เป็นมันแน่ๆ ตอนฉันกำลังเข้าฐาน เห็นมันยื่นบุหรี่ทั้งซองให้หลินหยวน” ชายตัวเตี้ยข้างๆพูดแทรก ใช้สายตาราวกับงูพิษมองเหยื่อจ้องฉู่เซวียน

ลู่หมิงหรี่ตามองฉู่เซวียน ใบหน้าเขาเผยท่าทีสนใจ

“ของดีแบบนี้ แทนที่จะเอามากำนัลฉัน แต่ดันเอาไปให้ไอ้ทหารยามบ้านั่น!” ลู่หมิงเพ่งตามองฉู่เซวียน

“ไอ้หนู ยังมีบุหรี่เหลืออีกไหม?”

ได้ยินคำถามนี้ ความรู้สึกร้อนใจผุดขึ้นในใจของฉู่เซวียน

เขานึกไม่ถึงเลย ว่าแค่หยิบบุหรี่ออกมาโดยไม่รู้ตัว จะทำให้ตนตกเป็นเป้าหมายของคนบางกลุ่ม

เดิมที ฉู่เซวียนยังต้องการทำตัวติดดินในฐานเทียนหัวแห่งนี้ แต่ความเป็นจริงชัดเจนว่าไม่ยอมให้เขาทำอย่างที่หวังไว้

ดูเหมือนว่าในฐานแห่งนี้ ต้องแข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะเป็นที่เคารพ หากไม่สำแดงพลังออกไป คนอื่นคงคิดว่าฉันเป็นแค่ลูกพลับอ่อนสินะ?

ฉู่เซวียนอดคิดเรื่องนี้ไม่ได้ มุมปากเขากระตุกยิ้มโหดร้าย

เขาสามารถรับรู้ได้ ว่ายังมีคนอื่นเฝ้ามองสถานการณ์นี้อยู่

แก๊งของลู่หมิง สุดท้ายก็เป็นแค่หนูลองยาเพื่อสำรวจเส้นทางเท่านั้น

และขืนฉู่เซวียนไม่แสดงความแข็งแกร่งอันเหนือชั้นออกมา ผลลัพธ์ทุกท่านคงสามารถจินตนาการได้

“ไม่มีแล้ว” ฉู่เซวียนกล่าวเสียงเรียบ

“ไม่มี?” ความโกรธเกรี้ยวปรากฏขึ้นบนใบหน้าลู่หมิง ถลึงมองฉู่เซวียน “เจ้าหนู ผิวแกขาวดีนะ เนื้อน่าจะนุ่ม ถ้าเอาไปขายให้ร้านอาหารพวกนั้น น่าจะใช้แลกแต้มพลังงานได้เยอะเลย เหอ เหอ”

ได้ยินคำนี้ ท่าทีเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าฉู่เซวียน ยังไงก็ตาม ลู่หมิงไม่ได้สังเกตเห็นมัน

“ร้านอาหาร? เอาไปขายให้พวกมันทำไม?” ฉู่เซวียนเอ่ยถาม

“ฮ่า ฮ่า​ ฮ่า! ก็ต้องเอาไปทำอาหารอยู่แล้ว!” รอยยิ้มโหดเหี้ยมผุดขึ้นบนใบหน้าลู่หมิง แถมยังอดแลบลิ้นเลียปากตัวเองไม่ได้ คล้ายกำลังนึกถึงรสชาติอะไรบางอย่าง

“อาหารที่ทำจากเนื้อมนุษย์ รสชาติค่อนข้างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งวัยรุ่นที่ยังไม่โต เนื้อจะนุ่มและอร่อยยิ่งขึ้น”

ฉู่เซวียนได้ยินคำนี้ อดสูดหายใจลึกไม่ได้  ไฟโทสะในใจเขายิ่งนานยิ่งลุกโชน

ท่ามกลางหายนะวันสิ้นโลก สำหรับคนส่วนใหญ่ กฏหมายและศีลธรรมที่คอยสะกดความคิดร้ายไว้ได้สลายไปหมดสิ้นแล้ว

ผู้มีอำนาจปลดปล่อยธรรมชาติของตัวเองออกมาอย่างไร้ยางอาย ไม่ว่าจะเป็นความโลภ ความป่าเถื่อน ฯลฯ

การกินเนื้อคนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรในวันสิ้นโลก อย่างไรก็ตาม คนที่พึ่งตื่นจากนิทราเช่นฉู่เซวียนยังคงรู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย

เอาตรงๆเขาไม่อยากฆ่ามนุษย์ตั้งแต่วันแรกที่เข้าฐาน แต่ถ้าพวกมันกล้าลงมือกับเขาล่ะก็ ...

ฉู่เซวียนหรี่ตา ในใจกำหนดโทษประหารเจ้าพวกนี้เอาไว้แล้ว

“ลูกพี่ ดูเจ้าหมอนั่นสิ มันไม่ใช่เจียงฮ่าวที่ถูกหน้าบากหวังพาตัวไปหรอกหรอ?”

ในตอนนั้นเอง คนที่อยู่ข้างๆ ลู่หมิงชี้ไปทางเจียงฮ่าว เอ่ยเสียงต่ำ

ได้ยินคำนี้ ลู่หมิงหันมองเจียงฮ่าวโดยไม่รู้ตัว สีหน้าเขาเปลี่ยนแปลงไป

“แกคือเจียงฮ่าว? งั้นหน้าบากหวังอยู่ที่ไหน!”

ตอนนี้ ลู่หมิงไม่สนแล้ว ว่าฉู่เซวียนจะมีบุหรี่หรือไม่ เขาตะโกนถามอย่างกระวนกระวาย

เพราะเมื่อไม่นานมานี้ ลู่หมิงเป็นคนช่วยหน้าบากหวังจับตัวเจียงฮ่าว แล้วพาไปในพื้นที่รกร้าง

แต่ปัจจุบัน เจียงฮ่าวกลับปรากฏตัวขึ้นที่นี่  ขณะที่หน้าบากหวังหายตัวไป สิ่งที่เกิดขึ้น ลู่หมิงพอจะคาดเดาได้