เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 87 ความคิดที่ผิดพลาด

[เป็นตอนฟรีที่ยาวพิเศษ เพราะมันหาจุดลงไม่ได้ 55555]

" ฉันคิดว่าเธอคงกำลังเข้าใจอะไรบางอย่างผิดอยู่นะ เธอคงกำลังคิดว่าพลังของฉันที่ไม่ได้แพร่ออกไป คงเป็นเพราะว่าฉันไม่มีพลังสินะ "

' นี่เขารู้สิ่งที่เราคิดด้วยงั้นเหรอเนี่ย ' เทียนฉวินคิดในใจหลังจากที่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมา แล้วเสียงของหยางเฉินก็ดังออกมาอีกครั้ง พร้อมกับแรงกดดันพลังจำนวนมากพร่ออกมา " ถ้าเป็นแบบนี้ละคิดยังไง! "

' นี้มันพลังอะไรกัน เมืื่อกี้เรายังสัมผัสอะไรไม่ได้เลย แล้วทำไมตอนนี้เขาถึงได้มีพลังเพิ่มมาขนาดนี้กันละ ' เทียนฉวินคิดในใจหลังจากที่รู้ถึงแรงกดดันพลังที่แพร่ออกมาจากหยางเฉิน แล้วสีหน้าของเธอตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าตกใจอย่ากมากมองไปที่หยางเฉิน และเธอก็หันไปทางปู่ของเธอพร้อมคิดในไปด้วย ' นี่สินะที่คุณปู่ห้ามเราเมื่อกี้- เกิดมาก็พึ่งเคยเจอนี้แหละกับคนที่สามารถเก็บซ้อนพลังเอาไว้ได้ด้วยแบบนี้ น่ากลัว.... '

หลังจากที่เทียนฉวินมองไปทางเทียนเสี้ยวได้ไม่นาน หยางเฉินก็เดินถึงที่ด้านหน้าของเธอ แล้วเริ่มพูดออกมา " ถ้าเธอไม่มั่นใจในตัวเองเกินไป แล้วก็ไม่พูดแบบนั้นกับฉัน ฉันก็คงจะให้เธอมาเป็นคนคอยติดตามไปแล้ว ก็เพราะร่างแสงสรรค์ของเธอมันมีประโยชน์มากจริงๆ- แต่ว่าตอนนี้มันสายไปแล้วละ! " หลังจากที่หยางเฉินพูดจบก็ได้คิดในใจไปด้วย' ตามจริงมันก็น่าเสียดายอยู่หรอก ที่ต้องทำแบบนี้เพราะพลังในการรักษาของเธอมันดีมาก แต่ว่าในเมื่อเรามีแองเจลล่าอยู่พลังของเธอมันก็ไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่ แถมเธอยังพูดจาแบบนั้นกับเราอีก- "

" ปรมจารย์หยางขออภัยด้วยคะ เทียนฉวินคนนี้ผิดไแล้ว " เทียนฉวินพูดออกมา แล้วเธอก็ก้มหัวลงให้กับหยางเฉินทำให้ตอนนี้เธออยู่ในท่าก้มหัวคุกเข่าขอโทษทันที เทียนฉวินพูดออกมาพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' รู้แบบนี้เราน่าจะเชื่อตามที่ปู่บอกตอนแรกสะก็ดี '

" พูดจาแบบนั้นกับฉันคิดว่ามันจะจบแค่นี้เหรอ? " หยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจด้วยน้ำเสียงเบาๆ และก็หันไปทางเทียนเสี้ยนที่กำลังยืนดูเหตุการณ์อยู่ จากนั้นก็เริ่มพูดต่อ " รู้สึกว่า ปัญหาตอนนี้กับตระกูลเทียน ฉันคงต้องไปคุยกับผู้นำตระกูลสะแล้ว "

" เดี๋ยวคะ!!! " เทียนฉวินตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกับจะหมดแรง แล้วเธอก็พูดออกมาต่อด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน " ขอละคะ.... คุณปู่กับตระกูลเทียนไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย เชิญปรมจารย์ลงโทษฉันได้เลย- "

" ...เธอนะ กำลังสำคัญตัวเองผิดไปหรือป่าว " หยางเฉินหันไปพูดกับเทียนฉวินที่กำลังพูดออกมาอยู่ แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' ตามจริงยัยนี่ก็ไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงด้วย และยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงที่เรากำลังสร้างพันธมิตรอยู่ด้วยการฆ่าล้างตระกูลเทียนตอนนี้อาจจะเป็นปัญหาก็ได้ งั้นแค่สั่งสอนเบาๆไปก็แล้วกัน '

" เอาละ! เมื่อเธอพูดมาถึงขนาดนี้ฉันจะลองคิดดูใหม่ก็ได้ " หยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงใจเย็น แล้วทางเทียนฉวินเมื่อได้ยินหยางเฉินพูดออกมาก็ทำสีหน้าดีใจทันที และเธอก็พูดออกมา " ขอบคุณคะ! ขอบคุณคะ! "

" ทำลายเส้นลมปราณของตัวเองสะ! "

" เอ่ะ! " เทียนฉวินร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ หลังจากที่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วเธอก็มองไปที่หน้าของหยางเฉินทันที และเธอก็ได้เห็นหยางเฉินกำลังจ้องมองด้วยตาทั้งสองข้างลงมาที่เธอ ทันทีที่เห็นดวงตาของหยางเฉินเทียนฉวินก็รู้ทันทีเลยว่า สิ่งที่หยางเฉินพูดออกมาเมื่อกี้เขาเอาจริงอย่างแน่นอน

สำหรับผู้ฝึกตนแล้ว เส้นลมปราณก็เปรียบเหมือนชีวิตในโลกของการบ่มเพราะ เพราะถ้าถูกทำลายไปแล้ว 1 ครั้ง ผู้ฝึกตนก็จะไม่สามารถฝึกตนได้อีกเลย และจะกลายเป็นเพียงแค่คนธรรมดาเท่านั้น ด้วยเหตุผลนี้เทียนฉวินก็เลยตกใจอย่างมาก เมื่อได้ยินหยางเฉินพูดออกมาเมื่อคู่

" -อะไรนะนี้ปรมจารย์หยางจะให้เธอทำลาายเส้นลมปราณเลยเหรอ แบบนั้นมันก็เหมือนกับฆ่าเธอทั้งเป็นเลยนะ "

" -เธอคือคนที่เรีกได้ว่าเป็อัจฉริยะแห่งการบ่มเพราะ แต่ต้องมาจบแบบนี้เหรอเนี่ย? "

" -แบบนี้อนาคตของตระกูลเทียนก็คงจบสิ้นแล้วละ เธอเป็นเด็กรุ่นใหม่คนเดียวในตระกูลเทียนที่ฝึกตนมาถึงระดับนี้ด้วย เพราะนอกจากผู้นำตระกูลเทียน เทียนเสี้ยนแล้วละก็ คนในตระกูลเทียนก็มีแต่ผู้ฝึกตนขั้นกลางเท่านั้นที่อยู่ระดับสูงสุด "

เสียงของคนที่กำลังยืนดูเหตุการณ์กันอยู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แต่บางคนก็พูดออกมาเหมือนกับว่าวิเคราะห์อยู่ จากนั้นในระหว่างที่ผู้คนกำลังซุบซิบกันอยู่ หยางเฉินก็ตะโกนอออมา " ใครที่มันมีปัญหาก็มาคุยกับฉันได้เลย อย่ามัวแต่พูดพรึมพรัม!!! "

หลังจากที่หยางเฉินตะโกนออกมาพวกคนที่กำลังซุบซิบกันอยู่ก็เงียบกันไปทันที แล้วหยางเฉินก็หันหน้าไปมองเทียนฉวินที่กำลังนั่งทำหน้าตกใจอยู่ และพูดออกมา " มัวทำอะไรอยู่ หรือจะให้ฉันไปกวาดล้างตระกูลเทียนขอ- "

" ได้โปรดภัยให้เธอด้วยครับปรมจารย์หยาง!!!! " เสียงของเทียนเสี้ยนที่อยู่ด้านหลังของหยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกร็งๆ ในท่าที่กำลังก้มหัวให้กับหยางเฉินอยู่ เทียนเสี้ยนพูดออกมาพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เราจะยอมเสียเธอไปไม่ได้เด็ดขาดเพราะเธอเป็นความหวังของตระกูลเทียน ถ้าเธอโดนทำลายเส้นลมปราณละก็.... ตระกูลเทียนจบสิ้นแน่!!!

" ที่โดนไปเมื่อกี้ยังไม่เข็ดอีกเหรอ? ฉันถามว่าใครมีปัญหาไม่ได้ให้มาขอร้องสมองของนายมันผิดพลาดตอนโดนตบเมื่อกี้หรือไง! " หยางเฉินหันกลับไปพูดกับเทียนเสี้ยนที่กำลังก้มหัวอยู่ด้วยน้ำเสียงที่ออกอาการโมโหอย่างชัดเจน แต่ทางเทียนเสี้ยนก็รีบพูดออกมาทันทีถึงแม้ว่าจะกำลังกล้วอย่างเฉินอยู่ก็ตาม " ถ้าจะให้เธอทำลายเส้นลมปราณท่านช่วยฆ่าผมแทนเถอะครับ เพราะคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้มันต้องเป็นเรื่องของผู้นำตระกูลเทียนอย่างผม เทียนเสี้ยนคนนี้ "

" โห่ว! " หยางเฉินร้องออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ แล้วก็เริ่มพูดต่อ " พวกตระกูลเทียนนี้มันยังไงกันเนี่ย จะฆ่าปู่หลานก็ขอรับผิดชอบ แต่พอจะฆ่าหลานปู่ก็มาขอตายแทน คิดว่าฉันเป็นตัวตล- "

" เอือก!!!! " ระหว่างที่หยางเฉินกำลังพูดอยู่เสียงของเทียนฉวินที่ทำลายเส้นลมปราณของตัวเองก็ดังออกมา เธอร้องออกมาพร้อมกับเลือดจำนวนมากที่กระเดนออกมาจากปากของเธอ

" เหอะ! เป็นการตัดสินใจทีดี เพราะถ้าช้ากว่านี้ปู่ของเธอมันคงโดนฉันฆ่าไปแล้ว " หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเสียดายขณะที่กำลังมองเทียนฉวิน หลังจากที่เธอทำลายเส้นลมปราณของตัวเองไป

จากนั้นหยางเฉินก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที และตรงไปยังอู่เชียงที่กำลังยืนทำหน้าตกใจอยู่ เพราะเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น' มาแล้ว? กำลังมาทางเราแล้ว? เราจะทำยังไงละรอบนี้? ขนาดคนตระกูลเทียนยังโดนขนาดนั้นแค่พูดจาดูถูกเขาไป แล้วเราถึงกับหลอกใช้ประโยชน์จากเขาเลย ไม่น่าเลยเรา.... ' อู่เชียงคิดในใจขณะที่กำลังมองหยางเฉินเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

ทางหยางเฉินที่กำลังค่อยๆเดินเข้าไปหาอู่เชียง ก็กำลังคิดในใจเหมือนกัน ' ต่อไปก็ต้องจัดการกับเจ้าปลิงนี้สินะ ต้องทำให้มันจำไปถึงจิตวิญญาณ ว่าการมาหลอกใช้เรามันมีความผิดขนาดไหน! '

จากนักเขียน. ไม่คิดเลยนะครับว่าจะแต่งมาได้ไกลขนาดนี้ 5555+ ทั้งๆที่ปะมาณช่วงสองตอนแรกผมหมดไฟไปแล้ว แต่ก็ต้องขอขอบคุณทุกคนด้วยครับที่ติดตามกันมา ทั้งเรื่องของการรีวิวนิยาย แล้วก็คอมเม้นพูดคุยกัน พูดได้เลยว่าที่เขียนต่อได้ขนาดนนี้เพราะ

เหรียญทอง ไม่ใช่นะ! อันนี้พูดเล่น 5555+

ที่เขียนได้ขนาดนนี้ก็เพราะทุกคนที่มาเม้นขอตอนต่อไปกันครับขอบคุณมาก และสำหรับใครที่ยังไม่ได้เขียนรีวิวก็ช่วยเขียนให้หน่อยนะครับ ขอบคุณครับ