เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 86 มั่นใจ

" คุณปู่ทำไมต้องไปก้มหัวให้กับคนแบบนั้นด้วย!!! " เทียนฉวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังโมโห แล้วก็ลุกขึ้นจากท่าที่กำลังนั่งรักษาอยู่

" ฉวินหยุดพูดเดี๋ยวนี้ !!!! " เทียนเสี้ยนตะโกนใส่เทียนฉวินที่พูดออกมา ด้วยน้ำเสียงแข็ง แล้วก็หันกลับมาพูดกับหยางเฉินต่อทันที " ท่านปรมจารย์หยาง โปรดอย่าได้ใส่ใจเธอเลยครับ เดี๋ยวผมจะเป็นคนจัดการเธอเเองได้โปรดท่านอภัยให้กับพวกเราด้วย " ขณะที่เทียนเสี้ยนพูดออกมาก็ได้คิดในใจไปด้วย ' เราไม่น่าสอนเธอให้เป็นคนไม่กลัวคนเลย เพราะพลังและความเร็วในการฝึกของเธอเราก็เลยเผลอตัวไป ถ้าเธอมาตายตอนนี้ละก็ตระกูลเทียนของเราก็จบสิ้นเหมือนกัน หรือถ้าปรมจารย์หยางไม่ยอมยกโทษให้ละก็ตระกูลเรามันก็จบสิ้นเหมือนกัน '

ทางด้านหยางเฉินเองเมื่อได้ยินเทียนเสี้ยวพูดออกมาก็ได้หันไปมองเทียนฉวินที่กำลังจ้องมาทางตนด้วยแววตาที่จ้องเขม็งอยู่ ' ฟังจากคำพูดของเธอแล้ว คงเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมากสินะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะคนที่มีร่างแสงสรรค์ จะสามารถฝึกได้เร็วกว่าคนปกติอยู่แล้ว ดูจากพลังที่เธอรักษาเมื่อกี้คงอยู่ขั้นสูงระดับต้นไปแล้ว อายุประมาณนี้แต่พลังอยู่ระดับนั้นก็ไม่แปลกหรอกที่เธอจะมั่นใจในตัวเองแบบนี้ หึหึ! เจอของดีอีกแล้วสิแบบนี้ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่กำลังมองเทียนฉวินอยู่ แล้วก็ได้พูดออกไป " เธอนะ รู้สึกจะมั่นใจในพลังของตัวเองมากเลยสินะ "

" เหอะ! มันก็แน่นอนอยู่แล้วสิ แล้วอีกอย่างฉันไม่มีทางใช้พลังของตัวเองมาทำร้ายคนอื่นแบบนายหรอก " เทียนฉวินตอบออกมาด้วยน้ำเสียงโมโห และเธอก็เริ่มเปลี่ยนจากท่ายืนธรรมดาเป็นท่าเตรียมต่อสู้ทันที

" เธอแน่ใจเหรอว่าคนที่เธอกำลังช่วยอยู่พวกมันทำดีแล้ว เธอลองถามพวกมันสองพ่อลูกดูสิทำอะไรไว้กับฉันบ้าง- ไล่ออกจากตระกูลทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำความผิด! ตัดสิทธิ์ทุกอย่างของฉันในตระกูลหยาง! ฆ่าคนในครอบครัวเพื่อให้ตัวเองได้เป็นใหญ่ร่วมถึงพ่อกับแม่ของฉัน! ส่งคนไปฆ่าฉัน! และยังมีอีกหลายต่อหลายอย่างที่พวกนั้นมันทำ แล้วตอนนี้กับใช่ชื่อของฉันเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองอีก ถ้าไม่เชื่อลองถามพวกมันสองพ่อลูกกันเองสิ ว่าที่พูดไปเป็นความจริงไหม " หลังจากทีหยางเฉินพูดจบก็ชี้นิ้วไ่ปที่หยางจิ๋ว และหยางโม่เฉินที่กำลังนั่งกันอยู

" จริงงั้นเหรอ??? " เทียนฉวินให้หน้าไปถามทั้งสองที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ ด้วยน้ำเสียงสงสัย และเธอก็ได้คิดในใจไปด้วย ' เขาโดนตระกูลหยางทำขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมคนตระกูลเดียวกันถึงได้ทำกันขนาดนั้นกันนะ ไม่น่าเชื่อเลยกับสิ่งที่เขาพูดออกมา '

หลังจากที่เทียนฉวินถามออกมาทั้งสองคนก็เงียบไปมีใครตอบอะไรกับ ทำให้เธอต้องถามออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิม " จริงไหม!!!! " เสียงที่เทียนฉวินตะโกนออกมาทำให้ทั้งสองคนถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของเธอ แต่ทั้งสองก็ยังเงียบไม่มีใครพูดออกมาอีก และเสียงของผู้คนที่ยืนอยู่รอบๆ ก็พากันพูดออกมา

"-ฉันเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกันนะ ที่ตระกูลหยางทิ้งปรมจารย์หยางเหมือยขยะแล้วให้ใช้ชีวิตด้วยเงินแค่เดือนละ 100 หยวน "

" -ฉันเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกันอที่ให้ปรมจารย์หยางออกจากตระกูลเพราะจะให้ลูกชายของตัวเองมีสิทธิ์สือทอดคนเดียว "

" -รู้สึกว่าข่าวที่ได้ยินมามันจะเป็นความจริงสินะ!!! "

ในระหว่างที่บรยกาศกำลังเงียบแล้วได้ยินเสียงของคนที่ยืนดูอยู่พูดกันออกมา เสียงของเทียนเสี้ยนก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง " ฉวินรีบมาก้มหัวขอโทษปรมจารย์เร็ว หลานช่วยพวกที่ทำผิดกับคนอื่นก่อนยู่นะ " ทันทีที่เทียนเสี้ยนพูดจบ เทียนฉวินก็มองไปมองมาระหว่างหยางเฉินกับปู่ของตน แล้วก็คิดในใจไปด้วย ' ปู่ก็พอปู่จะไปกลัวเด็กนั้นอะไรนักหนา บางที่เรื่องทั้งหมดอาจเป็นแผนของพวกนิกายใหญ่ก็ได้ที่เอาหมอนั้นเป็นหุ่นเชิด พลังอะไรก็ไม่ได้ปล่อยออกมาเลยแบบนี้ มันน่ากลัวตรงไหน '

' แย่ละสิฉวินท่าทางแบบนั้น เธอต้องกำลังคิดว่าเธอสามารถชนะหยางเฉินได้อย่างแน่นอน ' เทียนเสี้ยวคิดในใจหลังจากที่เห็นเทียนฉวินยืนมองหยางเฉินด้วยสีหน้าไม่พอใจ แล้วเสียงของเธอก็พูดออกมาพร้อมกับชี้นิ้วมาที่หน้าของหยางเฉิน " นายนะเป็นพวกหุ่นเชิดสินะ "

" โห่ว!!! ได้ฟังเรื่องไปขนาดนั้น แล้วเธอยังกล้ามาหาเรื่องฉันเพิ่มอีกแบบนี้คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้แล้วละ... " หยางเฉินตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แล้วก็เริ่มก้าวขาเดินเข้าไปยังจุดที่เทียนฉวินกำลังยืนอยู่ แต่ในระหว่างนั้นเทียนเสี้ยนที่กำลังก้มหัวอยู่ก็พูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงตกใจอย่างมาก " ปรมจารย์หยาง ได้ปะ- "

เพียะ!!!!

เสียงของหยางเฉินใช้มมือตบที่หน้าของเทียนเสี้ยนที่กำลังพูดออกมา ทำให้ร่างของเขากระเดนออกไปประมาณ 2 เมตร

" คุณปู่!!! " เทียนฉวินตะโกนออกมา แล้วเธอก็พุ่งตัวเข้าใส่หยางเฉินทันทีโดยใช่หมัดขวาของเธอง้างเพื่อเตรียมตัวต่อยเอาไว้

ตุ๊บ!!!

เพล้ง!!!!

เสียงดังขึ้นในระหว่างที่เทียนฉวินกำลังโจมตีหยางเฉิน ทำให้ตัวของเธอกระเดนออกไปไกลประมาณ 10 เมตร ไปชนกับโต๊ะจัดงานที่อยู่ด้านหลัง แล้วเธอที่กำลังนอนพิงกับโต๊ะอยู่ก็ได้คิดในใจไปด้วย ' นี้มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย เรายังเข้าไปถึงตัวหมอนั้นเลยแล้วทำไม- '

" กำลังตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วก็พลังของฉันอยู่สินะสีหน้าแบบนั้น " หยางเฉินพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มแบบมีนัย แล้วก็เดินตรงเข้าไปหาเที่บยฉวินที่พิงกับโต๊ะอยู่อย่างช้าๆ แล้วก็พูดต่ออีกว่า