เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 80 สื่อสารไม่ดี

" ไอหนุ่มฉันจะขอถามแกอีกครั้งก็แล้วกัน ว่าได้พูดจาดูถูกนิกายเมฆสรรค์ไปไหม? " ฟางหันไปทางหยางเฉิน แล้วก็ถามออกไปด้วยน้ำเสียงแข็ง ส่วนทางหยางเฉินก็เมื่อได้ยินฟางถามออกมาก็ได้คิดในใจ ' หึหึ! ผู้อาวุโสเหรอตอนแรกก็ยังสงสัยอยู่ว่าผู้อาวุโสของนิกายเมฆสรรค์มันหายไปไหน มาอยู่นี่เอง! ' ในระหว่างที่หยางเฉินนั่งคิดอยู่นั้น เสียงของลูกศิษย์นิกายเมฆสรรค์ที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังฟางก็ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่ต้องการขู่หยางเฉิน " เห้ย!!! ผู้อาวุโสฟางถามแกทำไมไม่ตอบ หรือว่ากำลังจะกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา- "

" หยุดพูด!!! " เสียงของฟางตะโกนใส่ชายที่กำลังพูดดอยู่ด้วยน้ำเสียงแข็ง จากนั้นชายที่กำลังพูดอยู่ก็หยุดพูดไปทันทีส่วนฟางก็มองไปทางหยางเฉินที่กำลังนั่งหันหลังให้อีกครั้ง พร้อมกับคิดในใจไปดวย 'รู้สึกแปลกๆ ปกติไม่ว่าใครที่มันได้ยินชื่อนิกายเมฆสรรค์มันก็ต้องกล้วจนมาคุกเข่าร้องขอชีวิตแล้วสิ! ทำไมมัน.... '

" นิกายเมฆสรรค์มันสื่อสารข้อมูลกันไม่ดีหรือยังไง- ทำไมยังมีพวกมดปลวกที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรอย่างพวกแกอีก? " หยางเฉินที่กำลังนั่งอยู่พูดออกมา แล้วก็ค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปทางพวกนิกายเมฆสรรค์ที่กำลังยืนกันอยู่ ทันทีที่หยางเฉินหันหน้าไปพวกนิกายเมฆสรรค์ที่กำลังยืนทำหน้าโกรธกันอยู่ก็มสีหน้าซีดลงทันที

ส่วนสาเหตุมันก็เป็นเพราะว่าคนที่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าของพวกตนตอนนี้ ก้คือหยางเฉินที่ทางนิกายเมฆสรรค์ได้แจ้งมา และทางฟางgองเมื่อเห็นหน้าของหยางเฉินก็คิดในใจทันทีพร้อมกับใบหน้าที่ไม่ต่างจากพวกลูกศิษย์ด้านหลัง ' ไม่จริงใช่ไหม ทำไม ทำไม.... เขาถึงได้มาอยู่ในที่แบบนี้ละ!!! '

" ฉันถามว่านิกายของพวกนายมันไม่ได้สื่อสารอะไรกันใช่ไหม สงสยต้องโดนกวาดล้างอีกรอบใช่ไหมถึงจะสื่อสารกันให้มันทั่วถึง ห่ะ!!! " หยางเฉินที่หันหน้าไปทางพวกนิกายเมฆสรรค์ถามออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ หลังจากที่หยางเฉินพูดออกมาเสียงของผู้คนที่กำลังยืนอยู่รอบๆ ก็พากันพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

" -นี่มันกลัวจเสียสติไปแล้วงั้นเหรอเนี่ย ฮาๆๆๆ "

" -ฮาๆๆๆ แบบนี้ที่ตายก็คงไม่ใช่แค่มันแล้วละไปดูถูกนิกายเมฆสรรค์ต่อหน้าของคนนิกายแบบนั้น ตระกูลมันจบสิ้นแล้วละ "

"-ฮาๆๆๆๆ ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเจออะไรสินะถึงได้พูดออกมาแบบนี้ "

" ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ "

เสียงของผู้คนพูดออกมาอย่างต่อเนื่องด้วยน้ำเสียงดูถูก และเยาะเย่ย แต่คนของนิกายเมฆสรรค์แต่ละคนนั้นต่างออกไปเพราะว่าพวกเขากำลังยืนเหงื่อตก และมองหน้ากันไปมาด้วยความสับสน จากนั้นเสียงที่ซุบซิบของผู้คนที่กำลังพูดกันอยู่ก็ต้องหยุดลงเมื่อเห็นเหตุการณ์ด้านหน้า

ฟุบ ฟุบ ฟุบ!!!

เสียงของพวกนิกายเมฆสรรค์กำลังคุกเข่าก้มหัวให้กับหยางเฉินที่ยืนอยู่ และคนที่ก้มหัวคนแรกก็คือฟางที่เป็นผู้อาวุโสของนิกายเมฆสรรค์ทำให้ทุกคนแปลกใจอย่างมาก " ได้โปรดให้อภัยพวกเราด้วยครับปรมจารย์หยาง!!! " ฟางตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนว้อนอย่างสุดเสียงขณะที่กกำลังก้มหัวให้กับหยางเฉินอยู่

หลังจากที่ฟางพูดออกมาทุกคนในงานก็มีสีหน้าเปลี่ยนทันที จากที่กำลังหัวเราะหยางเฉินอยู่ทุกคนต่างก็พากันทำน้าแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้านหน้า

' นี่มันเรื่องบ้อะไรกันเนี่ย เราให้มันมาจัดการกับไอเด็กนั้น แล้วทำไมมันไปก้มหัวให้แบบนั้น??? ' ตงไหลที่กำลังยืนมองฟางก้มหัวอยู่คิดด้ยความสับสน แล้วในระหว่างที่กำลังคิดอยู่หยางเฉินก็หันหน้ามาที่ตงไหล แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสะใจ " ฉันบอกแกไปแล้วใช่ไหม ว่าพวกมันต้องก้มหัวให้ถ้ามาเจอฉัน เอาสิ! รอบนี้จะเiรียกใครมาช่วยอีกไหม? "

' มันพูดอะไรของมัน ขนาดคนของนิกายเมฆสรรค์ยังก้มหัวแบบนี้ มันจะมีใครกล้ามาช่วยเราอีก- แบบนี้ไม่ได้แล้ว ถ้ามันเป็นคนที่ขนาดพวกนนี้ก้มหัวให้แปลว่ามันไม่ใช่เด็กธรรมดาแล้ว !!! ' ตงไหลคิดในใจหลังจากที่หยางเฉินพูดออก จากนั้นก็วิ่งเข้าไปที่ด้านหน้าของหยางเฉินทันที แล้วก็ก้มหัวให้กับหยางเฉินในท่าคุกเข่าอีกคนพร้อมกับพูดออกมา " ขออภัยครับปรมจารย์หยาง ข้าตงไหลคนนี้สมควรตายที่ไปหาเรื่องท่าน โปรดให้อภัยด้วยครับ "

" ก็ดี " หยางเฉินพูดตอบหลังจากที่ตงไหลพูดออกมา และกำลังก้มหัวด้านหน้าของตน ทำให้สีห้าของตงไหลตอนนี้กำลังดีใจอย่างมากเมื่อได้ ยินหยางเฉินพูดออกมา และเมื่อทางตงไหลกำลังจะเริ่มพูดต่อด้วยท่าทางดีใจแต่ในระห่างนั้น เสียงหยางเฉินก็พูดออกมาก่อน " ถ้างั้นบอกมาว่าใครเป็นคนบอกนาย ว่าฉันไปพูดจาดูถูกนิกายชั้นต่ำของนาย "

หลังจากที่หยางเฉินถามออกมาตงไหลก็หันหน้าไปทางลูกศิษย์ของตนที่อยู่ด้านหลังทันที ด้วยแววตาจ้องเขม็ง แล้วก็มีชายหนึ่งคนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอักพร้อมกับชี้นิ้วไปทางรั่วเฮียงที่ยืนอยู่ " ผะ- ผู้นำตระกูลรั่ว คะ- ครับ "

เมื่อชายคนนั้นพูดจบหยางเฉินก็หันหน้ามาทางตงไหลอีกครั้ง แล้วเริ่มพูดต่อ " เอาละงั้นเรื่องที่มาก็จบ แต่เมื่อกี้แกบอกใช่ไหมว่าจะฆ่าฉันแบบไม่ทรมานหากก้มหัวขอโทษ "

" ปะ- ปรมจารย์ ระ- เรื่องนั้นมัน.... " ตงไหลตอบออกมาด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอัก แล้วสีหน้าที่กำลังดีใจก็เปลี่ยนมาเป็นสีหน้าเสียทันที " จริงสิ!!! " เสียงของหยางเฉินพูดขึ้นท่อีกครั้งเหมือนกับว่าคิดอะไรออก และเริ่มพูดต่อ " เมื่อกี้รู้สึกจะพูดว่าแกสมควรตายด้วยสินะ- งั้นก็ตายไปสะ!!! "

ฉวบ!!!

เมืื่อหยางเฉินพูดจบหยางเฉินก็ใช้มือตัดร่างของตงไหลขาดเป็น 2 ท่อน ทันทีหลังจากที่พูดออกมา จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปยังกลุ่มของนิกายเมฆสรรค์ที่กำลังก้มหัวอยู่