เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 76 แผนการ

[ ครับ ] หยางเฉินตอบรับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาของหวังเฟ่ย

[ ปรมจารย์หยางผมได้ตรวจสอบมาแล้วนะครับ แต่ว่ามันก็มีเรื่องที่ผมไม่เข้าใจอยู่ ] เสียงที่หวังเฟ่ยพูดออกมา แสดงออกมาอย่างเต็มที่ว่ากำลังสงสัยอะไรบางอย่างอยู่

[ คุณหมายความว่ายังไง ]

[ ก็ผมให้คนตรวจตามชื่อที่คุณบอกมาแล้ว แต่ก็ไม่พบชื่อของเธออยู่ในโรงพยบาลแห่งไหนในเมืองเลยครับ และก็เป็นไปไม่ได้ด้วยที่เธอจะใช้ชื่อปลอมเพราะทางเราก็ตรวจหาตรงส่วนนั้นก็ไมเจอเหมืนกัน แต่ผมไปเจออีกเรื่องที่มันผิดปกติกับตระกูลรั่วมาครับ ]

[ คุณหมายถึงเรื่องอะไร??? ]

[ ดูเหมือนว่าวันนี้ตระกูลรั่วจะเปิดงานอะไรสักอย่าภายในบ้านครับ ภายนอกบอกเป็นการจัดการวันเกิดให้ผู้นำตระกูลรั่วเฮียง แต่ว่ากลับเชิญยอดฝีมือ และปรมจารย์มาอย่างมากมาย ]

' นี่ตระกูลรั่วมันคิดจะทำอะไรกันอีก??? แต่เท่านี้ก็ยืนยันได้แล้วที่ตระกูลหวังใช้เวลาหานานเพราะหาไม่เจอ และสาเหตุที่แม่ของรั่วรัวที่อยู่โรงพยาก็หมายความว่า เธอไม่ได้เข้าโรงพยบาลแต่เธอเพียงหลอกห้รั่วรัวออกไปเท่านั้น ' หยางเฉินคิดในใจระหว่างที่กำลังคุยกับหวังเฟ่ยอยู่ แล้วก็ได้พูดต่อ [ ผมเข้าใจหมดแล้ว อีกประมาณ 30 นาที คุณไปเจอผมที่บ้านตระกูลรั่วได้ไหมผมต้องการเข้าไปดูงานด้านในงานันเกิดนั่น ]

[ ได้แน่นอนครับ! ]

ณ บ้านตระกูลรั่ว

บ้านตระกุลรั่วนั้น เป็นบ้านหลังใหญ่ที่ใช้คำว่าคฤหาสน์ก็ไม่ด้ผิดอะไร แต่ที่ตระกูลรั่วสามารสร้างบ้านใหญ่อยู่ใจกลางเมืองได้แบบนี้ทั้งๆ ที่ตระกูลั่วเป็นเพียงตระกูลระดับกลางของเมืองก็เพราะุรกิจหลายต่อหลายอย่างของตระกูลที่เติบโตอย่างรวดเร็ว ร่วมถึงแผนการบริการตระกุลของรั่วเฮียงที่เด็ดขาดอย่างมาก เช่น ให้รั่วรัวไปแต่งงานกับปรมจารย์การต่อสู้อย่างปรมจารย์ฟู่ นี่เองก็เป็นหนึ่งในแผนของเขาเช่นกัน เพราะรั่วเฮียงไม่เลือกวิธีที่จะทำให้ตระกูลยิ่งใหญ่จึงยอมสละได้ทุกอย่าง ทำให้ทั้งตระกูลรั่วไม่มีใครกล้าต่อต้ายเขาแม้แต่คนเดียว ที่หยางเฉินต้องถอนมั่นกับรั่วรัวเองก็เป็นแผนของรั่วเฮียงเหมือนกัน

ภายในบ้านตระกูลรั่ว

ตอนี้มีผู้หญิง 2 คน กำลังอยู่ภายในห้องที่เป็นห้องขนาดใหญ่สี่เหลี่ยม บริเวณโดยรอบตบแต่งไปด้วยเครื่องประดับสวยงานหลากหลายชนิดทั้งเครื่องเงิน และต้นไม้ที่มาราคาสูงร่วมถึงของต่างๆ ที่ดูมีราคาด้วย

สำหรับคนที่อยู่ในห้องก็คือรั่วรัวที่กำลังยืนทำหน้าโมโหแบบเต็มที่ ส่วนอีกคนก็คือแม่ของเธอ รั่ว อี้หนาน เธอกำลังนั่งจิบชาอยู่ในท่าทางปกติแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนกับรั่วรัวไม่มีผิดเพียงแต่ขนาดตัวที่ใหญ่กว่านิดหน่อย แล้วก็ใบหน้าที่เริ่มมีอายุ ใส่ชุดเดรสสีแดงพร้อมกับเครื่องประดับที่หู ที่คอและที่แขนเป็นเพรชอย่างสวยงาน

" ท่านแม่นี้มันหมายความว่ายังไงคะ ไหนคุณลุงเทียนไปบอกหนู่ว่าตอนนี้แม่กำลังเข้าโรงพยบาล " รั่วรัวที่กำลังโมโหอยู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ พร้อมกับสายตาที่มองไปยังอี้หนานที่แค่เห็นก็รู้ว่ากำลังโกรธอย่างมาก

" ก็อย่างที่ลูกเห็นน้ั้นแหละทั้งหมดเป็นแผนของลุงเฮียงเพื่อพาลูกออกมาจากที่บ้านหลังนั้น และวันนี้ก็ต้องมาคอยตอนรับพวกแขกที่กำลังจะมางานด้วย " อี้หนานที่กำลังนั่งอยู่ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ แล้วก็วางแก้วชาในมือของเธอลงที่โต๊ะกระจกด้านหน้าของเธอ

เคร้ง!

เมื่อวางแก้วลงไปที่ก็เธอเริ่มพูดต่อ โดยมองไปที่รั่วรัวด้วยแววตาจริงจัง " วันนี้ลกต้องตอนรับแขกให้ดี เพราะพวกที่มาในวันนี้ลูกอาจจะต้องแต่งงานกับพวกเขาในอนาคต!!! "

" เหอะ! " รั่วรัวพูดออกมาทันทีหลังจากที่อี้หนานพูดจบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แล้วก็เริ่มพูดตอด้วยน้ำเสียงที่มีอาการโมโหขึ้นมาเล็กน้อย " แต่งงาน! แต่งงาน! หนูทนฟังเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ตามจริงท่านแม่กับตระกูลรั่วก็แค่อยากส่งหนูให้พวกนั้นเพื่อให้ตระกูลใหญ่ขึ้นใช่ไหมละ! "

เมื่อได้ยินรั่วรัวพูดออกมาอี้หนานก็ทำหน้าอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เด็กคนนี้ปกติเวลาเราทำหน้าจริงจังเมื่อไหร่ก็จะหวาดกล้ว แล้วทำตามคำสั่งตลอ ไม่คิดเลยว่าออกจากบ้านไปไม่กี่เดือนจะกล้าขึ้นมากขนาดนี้- '

" ยังไงหนูก็ไม่เข้าร่วมงานนั่นเด็ดขาด!!! " รั่วรัวพูดออกมาอีก แล้วก็เดินตรงไปยังประตูทางออกของห้องทันที

แต่ในรหว่างที่เธอกำลังเดินไปอี้หนานที่อยู่ด้านหลังของเธอก็พูดออกมา " คิดว่าเข้ามาขนาดนี้ แล้วลูกจะออกไปได้หรือยังไง! " เมื่ออี้หนานพูดจบก็มีผู้ชายตัวใหญ่สวมชุดสูทสีดำ 2 คน เดินออกมากันหน้าประตูเอาไว้ทางรั่วรัวก็รีบหันหน้ากลับไปทางอี้หนานทันทีด้วยสีหน้าโมโห และพูดออกใส่อี้หนานที่กำลังนั่งยิ้มมองมาที่ตัวเองอยู่ " ท่านแม่นี่มันหมายความว่ายังไง... "

" ก็หมายความว่าลูกต้องเข้ารวมงานในครั้งนี้ยัไงละ- และไม่ต้องมีความหวังอย่างไอคนที่ชื่อหยางเฉินมันจะมาช่วยนะ เพราะตอนนี้มันไม่ได้อยู่ใกล้ๆ เมืองแห่งนี้หรอก ป่านนี้,yoคงโดนคนจากหมู่บ้านโฮสถสรรค์ฆ่าไปแล้ว เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนมันพึ่งไปมีเรื่องกับพวกนั้น "

เมื่อรั่วรัวได้ยินที่อี้หนานพูดออกมาก็หยุดพุด แล้วก็ก้มหน้าลงเล็กน้อยพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ตอนนี้เราต้องแกล้งยอมไปก่อนเพราะยังไงตอนนี้เราก็หนีไม่ได้ และอีกอย่างหยางเฉินต้องยังไม่ตายอย่างแน่นอน!!! ' เมื่อรั่วรัวตัดสินใจได้ก็ได้ตอบออกไป " ค่ะ "

ณ ด้านนอกบ้านตระกูลรั่ว

หยางเฉินที่เดินทางมาถึงก็กำลังยืนมองด้านหน้าบ้านอยู่ด้วยแววตาคิดถึงความหลัง พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ถ้าเราไม่เจอเรื่องอย่างโดนไล่ออกจากตระกูลหยางตัวของเราก็คงต้องได้แต่งงานกับรั่วรัวตามที่ผู้ใหญ่คุยกันไว้สินะ ไม่ได้มาหลายปีที่นี้ก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนจากตอนที่เรายังเด็กที่มาที่นี้บ่อยๆ เลย '

" ฉะ- เฉิน! นั้นนายใช่ไหม??? " ระหว่างที่หยางเฉินกำลังยืนคิดอยู่ ก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดีใจจากทางด้านหลังของหยางเฉิน และหยางเฉินก็หันไปตามเสียงที่พูดออกมาทันที และคนที่หยางเฉินเห็นตอนนี้ก็คือ