เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 70 กบในกะลา

เมื่อจางแจี้ยถามกลับมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ หลังจากที่หยางเฉินพูดออกไปจางแจี้ยก็ได้คิดในใจไปด้วย ' นี่มันกำลังจะบอกอะไรกับเรกันเนี่ย? ' ในระหว่างที่จางแจี้ยกำลังคิดอยู่นั้นเอง หยางเฉินก็เริ่มพูดต่อ " งั้นก็มาเริ่มข้อที่ 1 กันก่อนเลยก็แล้วกัน ถึงเรื่องพิษที่นายเอาไว้เธอกินไปเมื่อกี้คงต้องบอกว่านายทำเรื่องที่ผิดพลาดไปแล้ว เพราะร่างบริสุทธิ์สามารถทนพิษได้ทุกรูปแบบไม่ว่ามันจะร้ายแรงขนาดไหนก็ตาม "

ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังพูดอยู่ก็ได้นึกถึงตอนที่ตัวเองได้สู้กับร่างริสุทธิ์ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย เพราะในตอนนี้ตัวของหยางเฉินที่เป็นเทพสงครามที่มีการต่อสู้ตลอดเวลา ต้องพยามทำทุกอย่างเพื่อตัดกำลังศัตรูให้มากที่สุด แต่ไม่ว่าจะใช้พิษขนาดไหน หรือพิษอะไรที่ว่ารุนแรงก็ไม่สามารถทำอะไรร่างบริสุทธิ์ได้เลย นับตั้งแต่วันนั้นหยางเฉินก็ได้ตระหนักว่าร่างบริสุทธิ์ไม่มีวันตายเพราะพิษอย่างแน่นอน

" เหอะ! แค่พูดมันก็ได้นะสิ แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมารู้ดีกว่าหมู่บ้านโอสถสรรค์อย่างพวกเราที่ศึกษามากว่าหลายร้อยปี " จางแจี้ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ แล้วก็ชี้นิ้วไปที่หยางเฉินด้วยขณะที่ตนเองกำลังพูดอยู่

สีหน้าของจางเแจี้ยตอนนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ เพราะจากความรู้ที่เรียนมาทั้งชีวิตเขาก็รู้มาตลอดว่าร่างบริสุทธิ์สามารถตายได้เพราะพิษอย่างแน่น และตัวจางเแจี้ยเองก็มั่นใจในพิษที่ตัวเองใช้ไปด้วย

" ไม่เชื่อก็ไม่เป็นอะไร เพราะถึงยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์ถ้าจะอธิบายให้กบที่อยู่ในกะลาฟังมากไปกว่านี้ " หยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่สนใจอะไร แล้วก็เริ่มพูดต่อโดยมีน้ำเสียง และสีหน้าจริงจังขึ้นมา " งั้นต่อไปก็ข้อที่ 2 ที่นายพูดว่า ยอมรับความจริง! ฉันคิดว่าเรื่องนั้นคงต้องพูดกับตัวนายเองแล้วละ ว่าตอนนี้ชีวิตของนายเหลืออีกไม่กี่นาทีแล้ว "

" กะ- แก... หมายความว่ายังไง? " จางแจี้ยพูดออกมาด้วยน้ำเสีงสงสัย

ในหัวของจางแจี้ยตอนนี้เริ่มเกิดความสงสัยมากมายกับเรื่องที่หยางเฉินพูดออกมา แต่ในระหว่างที่จางแจี้ยกำลังสงสัยอยู่นั้นเสียงของหยางเฉินก็ดังขึ้นมาพร้อมเอาชูนิ้วขึ้นมา 1 นิ้ว " นายเหลือเวลาอีก 1 นาที ในตอนนี้อยากบอกอะไรก็รีบบอกออกมา เพราะหลังจากตายอย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบ เพราะฉันจะเอาวิญญาณของนายผนึกเอาไว้ที่โลกให้นี้อีก 1,000 ปี เพื่อไม่ให้ได้ไปเกิดเพื่อเป็นการลงโทษกับเรื่องที่นายได้ทไปเมื่อกี้ "

น้ำเสียงกับสีหน้าที่หยางเฉินพูดออกมาจางแจี้ยที่ได้ยินก็รู้สึกได้ถึงความหน้ากลัวของคำพูดเหล่านั้น และมั่นใจได้เลยว่าสิ่'ที่หยางเฉินพูดออกมาสามารถทำได้จริงแน่ แต่ถึงจะคิดแบบนั้นจางแจี้ยก็หันหลังกลับไม่ได้เมื่อเริ่มออกมาแล้ว " เหอะ! " เสียงของจางแจี้ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว จากนั้นก็ชูมือขวาขึ้นบนฟ้า ' นั่นมันกำลังจะทำอะไร ' หยางเฉินคิดด้วยความสงสัยเมื่อเห็นสิ่งที่จางแจี้ยกำลังทำอยู่

ฉวบ!

เสียงดังออกมาจากร่างกายของจางแจี้ยมี่กำลังยืน อยู่โดยเสียงที่ดังออกมานั้นเป็นเสียงที่จางแจี้ยใช้มือแทงทะลุที่กลางหน้าอกของตัวเอง แล้วก็มีเลือดไหลออกมาจากบาดแผลเหมือนสายน้ำลงบนพื้นที่จางแจี้ยกำลังยืนอยู่ " ข- ข้าเตรียมใจมาแล้วกับการแก้แค้นในครั้งนี้ แล้ววิชาผนึกวิญญาณถ้าแกไม่ได้เป็นคนฆ่าเองมันก็ใช้ไม่ได้ใช่ไหมละ หึหึ! " จางแจี้ยที่ใช้มือเสียบหน้าอกของตัวเองอยู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกับจะขาดใจ ใบหน้าของเขาตอนนี้เริ่มมีสีซีดลงอย่างเห็นชัด ดวงตาทั้งองเองก็กำลังค่อยๆ ปิดลงไปทีะน้อย

' ไม่คิดเลยว่าจางแจี้ยจะเตรียมใจมาขนาดนี้ ภายในวันเดียวหมู่บ้านโอสถสรรค์ของเราต้องเสียผู้อาวุโสถึง 3 คน เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย ' เก็นเซงที่กำลังยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่คิดในใจ " อย่ามาคิดไปเอง! " หยางเฉินดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังอารมณ์เสีย และก็ได้พูดต่อ " คิดว่าทำแบบนี้จะหนีจากวิชาผนึกวิญญาณได้เหรอ น่าตลกสิ้นดี! "

จางแจี้ยที่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมาก็ยิ้มด้วยสีหน้าดีใจเล็กน้อย ภายในใจของเขาตอนนี้กำลังดีใจที่สามารถทำให้หยางเฉินอารมณ์สียแบบนั้นได้ ' เท่านี้หน้าที่ของเราก็สำเร็จ.... ' จางแจี้ยคิดในใจ ก่อนที่ร่างของเขาจะล้มลงไปนอนจมกองเลือดอยูที่พื้นด้านหน้าของตน

ทันทีที่ร่างของจางแจี้ยล้มลงไปนอนเสียงของหยางเฉินก็พูดขึ้นทันที " ผนึกวิญญาณ ระดับสูง!!! " เมื่อหยางเฉินพูดออกมาก็มีแสงสีแดงปล่อยออกมาจากร่างกาย แล้วก็มีเส้นสีแดงคล้ายกับเส้นดายหลายสิบเส้นพุ่งเข้าไปห่อหุ้มร่างกายของจางแจี้ยเอาไว้เหมือนกับเป็นผ้าพันแผล

' มันคิดได้ยังไงว่าจะหนีจากการผนึกวิญญาณของเราด้วยการฆ่าตัวตาย นี่มันคิดว่าเราใช้วิชาผนึกชั้นต่ำหรือยังไง ' หยางเฉินคิดในใจด้วยความไม่พอใจ ขณะที่กำลังเริ่มผนึกวิญญาณของจางแจี้ยอยู่

...

....

......

หลังจากผ่านไปได้สักพักของที่เหมือนกับดายสีแดงมันก็หายไป พร้อมกับร่างของจางแจี้ยที่นอนอยู่ ' น่าตกใจจริงๆ ชายคนนี้สามารถผนึกวิญญาณของจางแจี้ยได้แบบสมบูณ์แบบมาก- อย่าว่าแต่พันปีเลย การผนึแบบนี้มันอาจจะอยู่ได้เป็นหมื่นปีด้วยซ้ำ และแถมยังไม่ต้องทำตามเงื่อนไขแบบที่พวกเราใช้กันอีกด้วย ' เก็นเซงคิดในใจหลังจากเห็นวิชาผนึกของหยางเฉินเสร็จสมบูรณ์

สำหรับเงื่อนไขการใช้วิชาผนึกวิญญาณนั้น มันมีขอแม้อยู่ 1 อย่าง ที่ผู้ใช้ต้องทำตามไม่งั้นจะไม่สามารถผนึกได้ นั่นก็คือผู้ผนึกต้องลงมือฆ่าคนที่ตัวเองต้องการผนึกวิญญาณด้วยตัวเอง หรือไม่ก็ต้องสร้างความเสียหาย หรือพวกบาดแผลให้มากที่สุดก่อนที่คนที่ต้องการผนึกจะตาย แต่กลับจางแจี้ยเมื่อกี้หยางเฉินไม่สามารถทำได้ เพราะบาดแผลที่จางแจี้ยสร้างให้ตัวเองมัก็รุนแรงมากพอแยู่แล้ว

แต่ที่เก็นเซงเข้าใจมันเป็นเพียงแค่วิชาผนึกวิญญาณแบบระดับต่ำเท่านั้น เพราะสิ่งที่หยางเฉินใช้คือระดับสูงในการผนึก เพราะได้เรียนรู้มาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เลยทำให้สามารถผนึกได้โดยมีเงื่อนไขเดียวก็คือ [ ผู้ที่ต้องการผนึกต้องตายต่อหน้า ] นี่เป็นเงื่อนไขของวิชาผนึกระดับสูง

เมื่อหยางเฉินผนึกวิญญาณเสร็จก็หันไปที่เก็นเซ็งที่ยืนอยู่ทันที แล้วพูดออกมาเพื่อให้เก็นเซงเป็นคนเลือก " ตอนนี้นายเหลือทางเลือกอยู่ต่อไปนี้จะตัดสินใจอะไรก็คิดให้ดีๆ เพราะฉันไม่ใจดีมาให้เลือกครั้งที่สอง 1 จะให้สมุนไพร และของวิเศษในหมู่บ้านโอสถสรรค์ทั้งหมด และยอมมาเป็นหมู่บ้านใต้คำสั่งของฉัน หรือทางที่ 2 จะให้ฉันกวาดล้างพวกคนของหมู่บ้านโอสถสรรค์ทั้งหมด แล้วไปเอาเอง? "

เมื่อเก็นเซงได้ยินหยางเฉินพูดออกมาเขาก็ได้เตัดสินใจทันที โดยการก้มหัวให้กับหยางเฉินทันทีด้วยท่าทางเคารพ และพูดออกมา " นับตั้งแต่วันนี้ไปหมู่บ้านโอสถสรรค์จะอยู่ภายใต้คำสั่งของท่านครับ ปรมจารย์หยาง! "