เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 69 คำสั่ง

หลังจากเวลาผ่านไปสักพักเสียงกรีดร้องของพวกคนที่ยืรอยู่มันก็หยุดไป ' เท่านี้ก็คงพอแล้วมั้ง? ' หลงเย่าคิดในใจขณะที่กำลังกวาดสายตาไปรอบตัวเองอยู่ บริเวณโดยรอบที่หลงเย่ากำลังกวาดสายตามองอยู่นั้นต่างก็เต็มไปด้วยซากศพ บ้างกก็เป็นร่างที่โดนไฟไหม้ บ้างก็เป็นร่างก็ถูกซีกออกเป็นชิ้น ส่วนบ้างก็กำลังนอนบาดเจ็บทั้งอาการสาหัส แล้วก็อาการเจ็บเล็กน้อย

จากนั้นเมื่อคิดว่าคำสั่งที่ได้รับมาเรียบร้อยแล้ว หลงเย่าก็กลับไปหาหยางเฉินทันทีโดยการจำแรงร่างกายตัวเองเป็นมนุษย์อีกครั้ง แล้วตรงเข้าไป

ทางด้านของหยางเฉินเองตอนนี้ก็ดูสภาพด้านหน้า แล้วก็กำลังคิดด้วยอารมณ์พอใจกับเรื่องที่เห็นอยู่ ' สมแล้วที่เป็นสัตว์อสูร 1,000 ปี ที่กลายร่างเป็นมังกรวารี พวกคนจากหมู่บ้านโอสถสรรค์ทำอะไรไม่ได้เลย แล้วก็จัดการได้ตามที่บอกได้ด้วยเวลาสั้นๆ เท่านั้น หึหึ...! '

" ปรมจารย์หยางข้าขออภัยท่านจริงๆ " เก็นเซงพูดออกมา แล้วก็คุกเข่าทั้งสองข้างลงกับพื้นพร้อมกับใช้หัวก้มลงไปสัมผัสที่พื้นไปด้วย ตรงด้านหน้าของหยางเฉินส่วนทางจางแจี้ยเห็นแบบนั้นก็รีบทำตามในท่าแบบเดียวกับเก็นเซงทันที พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ไม่น่าไปยุ่งกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่แรกเลย ไม่คิดเลยว่าแค่เด็กผู้หญิงนั่นคนเดียวเขาจะฆ่าลูกศิษย์ของพวกเราไปกว่าครึ่งแบบนี้ ผิดพลาดจริงๆ '

" เอาละ! เมื่อเขาใจแล้วก็ไปพาตัวของเธอมาเราจะได้คุยกันต่อในเรื่องอื่น " หยางเฉินพูดใส่ทั้งสองคนที่กำลังคุกเข่าอยู่

" คะ- ครับ " เก็นเซงตอบออกมาทันที แล้วก็หันหน้าไปทางจางแจี้ยที่อู่ด้านข้างของตน แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ " ไปเอาตัวเธอมา "

" ครับ! " จางเแจี้ยตอบกลับ แล้วก็ลุกขึ้นไปทันที

...

.....

......

10 นาทีต่อมา

จางแจี้ยก็เดินมาพร้อมกับอารีญาที่กำลังสลบอยู่ พร้อมกับผ้าคลุมขนาดใหญ่สีขาวที่คลุมตัวของเธอเอาไว้ หลังจากที่จางแจี้ยเดินมาถึงด้านหน้าของหยางเฉิน หยางเฉินก็เอามือไปสัมผัสกับแขนของอารีญาทันทีเพื่อตรวจสอบว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ไหม ' อื้ม! ชีพจรปกติ ดูเหมือนว่าพวกนี้จะใช้วิธีดึงพลังของเธอออกมาโดยใช้หมอยาเป็นตัวสกัดพลังสินะ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่กำลังมองร่างของอารีญาอยู่

ส่วนเรื่องของการสกัดพลังจากร่างบริสุทธิ์นั้น ก็เป็นิธีที่ถูกใช้กันมากในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เพราะการทำแบบนี้จะสามารถเอาพลังของร่างบริสุทธิ์ออกมาได้เรื่อยๆ แต่การทำแบบนี้สิ่งที่รู้ตัวของผู้ที่โดนสกัดพลังจากร่างบริสุทธิ์ไปนั้น ก็มีแต่ความตายเท่านั้น เมื่อโดนสกัดพลังจนหมด

" พวกเราแค่เตรียมเอาเไว้ครับ ยังไม่ได้สกัดพลังจากเธอเพราะงั้นตอนนี้- "

" คิดว่าฉันโง่หรือยังไง! " ขณะที่จางแจี้ยกำลังพูดอยู่ เสียงของหยางเฉินก็พูดขัดออกมาด้วยน้ำเสียงโมโห แล้วก็ได้พูดต่อ " พลังของเธอลดไตั้งเยอะขนาดนี้ คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ- หลงเย่าเอาตัวเธอไปพักฟื้น "

" ครับ " หลงเย่าตอบออกมา แล้วก็อุ้มตัวของอารีญาออกไปจากจางแจี้ย

ทางจางเแจี้ยเมื่อได้ยินหยางเฉินพูดออกมาก็กำลังทำสีหน้าเป็นกังวล พร้อมกับเหงื่อที่ออกอยู่เต็มใบหน้า และก็ได้คิดในใจไปด้วย ' นี่มันมีความสามารถถึงระดับไหนกันเนี่ย ถึงได้สามารถสัมผัสพลังของคนที่ไม่ไ้ดเป็นผู้ฝึกตนได้ด้วย??? '

" เอาละงั้นต่อไป นายชื่อจางแจี้ยใช่ไหม " หยางเฉินถามจางแจี้ยด้วยน้ำเสียงมีนัย

" ชะ- ใช่ครับท่าน "

" งั้นก็ลองบอกมาหน่อยถึงเหตุผลที่นายต้องมีชีวิตเมื่อโกหกฉันไปแล้ว " หยางเฉินตอบกลับ แล้วก็ชูนิ้วขึ้นมาชี้ตรงไปที่กลางตัวของจางแจี้ยเหมือนกับตอนของเหลาเหล่า

" ฮะ... ฮาๆๆๆๆ " เสียงของจางแจี้ยหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อตัวเองตอนนี้กำลังโดนหยางเฉินชี้นิ้วเข้าไปหาอยู่ แล้วก็ได้พูดต่อด้วยรอยยิ้มแบบสะใจ " เอาเลยสิ! ฆ่าข้าเลย แล้วเจ้าก็ทนดูยัยเด็กนั้นมันตายด้วยพิษที่ข้าเอาให้มันกินไปเมื่อกี้สะ ฮาๆๆๆๆ "

" จางแจี้ยนี่เจ้า....- "

" ท่านไม่ต้องมาพูดเลยท่านผู้นำ!!! " จางแจี้ยตะโกนใส่เก็นเซงอย่างสุดเสียง แล้วก็เริ่มพูดต่อ " ท่านเองไม่ใช่เหรอที่อยากได้ร่างบริสุทธิ์ของเด็กนั่นเพื่อมาเพิ่มระดับตัวเอง ท่านรู้ไหมเพราะความโลภของท่านต้องทำให้พวกเราเสียหายเช่นนี้- "

" พูดกันจบหรือยัง!!! " ระหว่างที่ทั้งสองกำลังตะโกนใส่กันอยู่ เสียงของหยางเฉินก็ดังขึ้นมาเหมือนกับว่ารำคาญสิ่งที่ได้ยินอยู่ แล้วทางเก็นเซงก็หันมาทางหยางเฉินทันทีพร้อมกับก้มหัวให้อีกครั้งแบบตอนแรก และพูดออกมา " ปรมจารย์หยางเรื่องนี้หมอนี่เป็นคนทำคนเดียว ไม่เกี่ยวกับหมู่บ้านโอสถสรรค์นะครับ! "

" ช่างมันเถอะ,,,, " หยางเฉินตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบายๆ เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสียงที่หยางเฉินพูดออกมาไม่มีความโกรธ หรือโมโหกับเรื่องที่จางแจี้ยทำเลยแม้แต่น้อย

" เอ่ะ! "

" เอ่ะ! "

เสียงของเก็นเซง แล้วก็จางแจี้ยร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่ทั้งคู่ได้ยินสิ่งที่หยางเฉินพูดออกมา จากนั้นจางแจี้ยก็พูดออกมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มแบบสะใจเหมือนตัวเองชนะ " ยอมรับความจริงแล้วสินะ..... ฮาๆๆๆๆๆ- "

" ความจริง? " หยางเฉินพูดขัดขณะที่จางแจี้ยกำลังหัวเราะอยู่ แล้วก็เริ่มพูดต่อโดยส่ายหัวไปมาไปด้วย" ก็ไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้นายกำลังคิดอะไรอยู่ แต่สิ่งที่แกกำลังเข้าใจผิดตอนนี้มันมีอยู่ 2 อย่าง ยอมรับความจริงบางละ! ยาพิษบางละ! นายนี่ไม่ได้รู้อะไรเลยจริงๆ "

" อะไร? นี้แกกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ข้าคนนี้นะเหรอไม่รู้เรื่อง รู้ไหมยาพิษที่ให้กินไปมัน- "

" ก็เพราะแบบนี้ไงถึงไม่รู้เรื่อง!!!! " หยางเฉินตะคอกใส่ขณะที่จางเจี้ยกำลังพูดอยู่ แล้วก็เริ่มพูดต่อ " ก่อนตายฉันจะบอกเราที่นายไม่รู้ให้ก็แล้วกัน "

" เรื่องอะไร ??? "

จากนักเขียน. ผมขัดใจกับคำว่า ' ส่ายหัวไปมาไปด้วย ' มากครับ แต่ก็หาคำอื่นมาใช้ไม่ได้มันไม่ลงตัวสักที 5555+ ถ้าอ่านแล้วก็ฝากคอมเม้นพูดคุย และก็เขียนรีวิวเพื่อเป็นกำลังใจด้วยนะครับ [กว่าจะได้แต่ละตอนก็สองชั่วโมงเหมือนกันนะ 5555+ ] ขอบคุณครับ