เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 67 อณาเขตป้องกันของหมู่บ้านโอสถสรรค์

ณ หมู่บ้านเทพสรรค์

หลังจากที่หลงgย่าพาหยางเฉินเดินทางมาถึงหมู่บ้านโฮสถสรรค์ ก็เจอกับอณาเขตอย่างที่บอกเอาไว้จริงๆ ' หึ! นี่นะเหรออณาเขตหลายร้อยปีที่พวกมันสร้างขึ้นมา ขยะชัดๆ! ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่กำลังมองอณาเขตที่กำลังทำงานอยู่ด้านหน้าดหวังของตนด้วยสีหน้าผิดหวังเมือเห็นอณาเขตป้องกันด้านหน้าตอนนี้

ส่วนด้านในเขตป้องกัก็มีผู้คนที่ใส่ชุดองหมู่บ้านโฮสถสรรค์หลายร้อยคนกำลังยืนอยู่ และในกลุ่มคนเหล่านั้นก็มีผู้ชาย 3 คน ที่ดูต่างจากคนอื่นทั้งท่าทางแล้วก็พลัง

คนที่ 1 เป็นชายแก่อายุ 50 ปี เป็นชายแกผมยาวถึงส่วนเอวเป็นสีขาวทั้งหมด รวมถึงชุดที่ใส่อยู่ก็เป็นสีขาวชื่อว่า จางเเจี้ย เป็นผู้อาวุโสของหมู่บ้านโอสถสรรค์

คนที่ 2 เป็นผุ้ชายตัวใหญ่ไม่มีผมเหมือนพระที่โดนโกนหัวออก อายุ 50 ปี มีร่างกายขนาดใหญ่ แล้วก็กล้ามขนาดใหญ่ปรากฏออกมาให้เห็นได้เด่นชัดถึงแม้จะอายุเยอะก็ตามชื่อว่า เหลาเหล่า เป็นผู้อาสุโสของหมู่บ้านโฮสถสรรค์

คนที่ 3 เป็นคนที่ยืนอยู่ตรงกลางของทั้ง 3 คน และก็เป็นชายแก่ที่มีพลังปล่อยออกมาอยู่ที่สุด ผมสีขาวยาวถึงเอว สุดสีขาวที่คาดด้วยสีน้ำตาลแสดงออกถึงความแตกต่างจากคนอื่นชื่อว่า เก็นเซง เป็นหัวหน้าหมู่บ้านอสถสรรค์

" ท่านหัวหน้าให้ไปโจมตีมันเลยไหมครับ? " จางเจี้ยพูดออกมา แล้วหันไปทางเก็นเซงที่ยทนอยู่ด้านข้างของตน

" ใจเย็นก่อน!- ตอนนีี้เรายังไม่รู้พลังแน่ชัดของมัน แต่ที่แน่ใจในตอนนี้ก็คือมันสามารถจัดการกับเทียงซุยได้พวกเราต้องระวังเรื่องนั้นเอาไว้ และไม่ทำอะไรพลีพลาม " เก็นเซงตอบขณะที่กำลังมองขึ้นไปหาหยางเฉินบนฟ้า แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' ถ้ามันเป็นแบบที่ลูกศิษย์ที่หนีมาได้บอกมา ก็หมายความว่าผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าเพียงคนเดียวก็สามารถทำลายค่ายกลอัสนีที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้านโอสถสรรค์ได้ ยังไงตอนนี้เราก็ต้องทำให้มันโจมตีอณาเขตป้องกันจนหมดพลังก่อนแล้วคอยจัดการมัน '

ในระหว่างที่เก็นเซงกำลังว่างแผนในใจอยู่นั้นเสียงของเหลาเหล่ากดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสงสัย " ท่านผู้นำแบบนี้มันจะไม่เป็นอะไรจริงๆ เหรอครับ???? "

" เจ้าหมายความว่ายังไง? " เก็นเซงทำสีหน้าแปลกใจหลังจากที่ได้ยินเหลาเหล่าถามออกมา แล้วก็ถามกลับทันทีด้วยน้ำเสียงสงสัยเหมือนกัน จากนั้นเหลาเหล่าก็ชี้นิ้วไปยังจุดที่พวกหยางเฉินกำลังลอยอยู่กลางอากาศ และพูดออกมา " ก็แค่พวกนั้นเพียง 2 คน เราต้องใช้อณาเขตป้องกันเลยเหรอครับ ถ้าทำแบบนี้อณาเขต- "

" เห้อ~ " เสียงของเก็งเซงถอนหายใจออกมาขณะที่เหลาเหล่ากำลังพูดอยู่ แล้วก็เริ่มพูดต่ออีก " นายนี่ไม่ได้เข้าใจอะไรเลยใช่ไหม- กฏของที่ 1 ของหมู่บ้านโอสถสรรค์คืออะไร จำได้ไหม? "

" ครับ! กฏของที่ 1 ของหมู่บ้านโฮสถสรรค์ [ ปกป้องหมู่บ้านเอาไว้อย่างสุดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการโมตีแบบไหนก็ตาม ] แต่เรื่องกฏข้าก็เข้าใจอยู่ แต่ทำไมพวกเราต้องทุ่มพลังขนาดนี้- "

" เห็นผู้ชายใส่ชุดทหารตรงนั้นไหม? " เก็งเซงพูดขัดออกมาขณะที่เหลาเหล่ากำลังจะถามตน แล้วก็ชี้นิ้วไปที่หลงเย่าที่ลอยอยู่ด้านหลังของหยางเฉิน เมื่อเหลาเหล่ามองไปตามที่เก็งเซงบอกก็ได้คิดในใจปด้วย ' ผู้ชายคนนั้นมันทำไม??? '

" ชายคนนั้นเป็นสัตว์อสูร 1,000 ปี ที่จำแรงร่างกายเป็นมนุษย์!!! " เก็งเซงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" เห่ะ! ทะ- ท่านผู้นำนี่ท่านกำลังพูดเรื่องอะไร... ยะ- อยู่... " เหลาเหล่าที่หันกลับมาทางเก็งเซงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ แล้วก็ค่อยๆ ดับลงไป หลังจากที่เห็นหน้าตาของเก็งเซงที่กำลังทำหน้าจริงจังอยู่ตอนนี้

' นี่เอาจริงเหรอเนี่ยสีหน้าแบบนั้นไม่ผิดอย่างแน่นอน แต่เรื่องสัตว์อสูร 1,000 ปี มันยังไม่เท่าไหร่เพราะถ้ามันเป็นเรื่องจริงละก็ ที่เป็นปัญหาก็คือคนที่สัตว์อสูร 1,000 ปี ยอมก้มหัวให้ต่างหาก ที่กำลังลอยอยู่ด้านหลังแบบนั้นก็แสดงสถาณะออกมาได้อย่างชัดเจนว่าเหนือกว่า และท่านหัวหน้าหมู้บ้านที่มีดวงตาเทพก็ไม่มีทางดูผิดอย่างแน่นอน! ' เหลาเหล่าคิดในใจขณะที่กำลังทำความเข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้

สำหรับดวงตาเทพของเก็งเซงนั้น เป็นดวงตาที่เกิดมาพร้อมกับเขาเพราะดวงตานี้จะสามารถมองเห็นสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ได้ทั้งหมด และสามารถมองทะลุภาพมายา หรือภาพลวงตาได้เช่นกัน เรียกได้ว่าเ็นสิ่งที่พระเจ้ามอมให้คนหนึ่งในร้อยล้านคนเท่านั้น และด้วยเหตุผลนี้มันก็เลยทำให้เก็งเซงมองเห็นหลงเย่าได้ว่าไม่ใช่มนุษย์

ทางด้านของหยางเฉินที่กำลังมองพวกหมู่บ้านโอสถสรรค์อยู่ ก็มองลงไปยังจุดที่ผู้อาวุโสกับหวหน้าหมู่บ้านกำลังยืนอยู่ แล้วได้คิดในใจไปด้วย ' พวกนั้นคงเป็นผู้นำของหมู่บ้านนี้สินะ! นับว่ากล้ามากที่ปรากฏตัวออกมาให้เห็นแบบนี้ ' หลังจากที่หยางเฉินคิดสักพักก็พูดออกมา " ไปกันเถอะหลงเย่า "

" นะ- นายท่านไม่ได้นะครับถ้าตอนนี้เราเข้าใกล้อณาเขตละก็พวกเราโดนฟันเป็นชิ้นๆ กันแน่นอน ถึงแม้จะมีพลังอยู่ขั้นเทพก็ป้องกันการโจมตีของมันไม่ได้... " หลงเย่าที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แต่พูดสักพักก็หยุดไปเพราะตอนนี้ถึงจะพูดอะไรไปหยางเฉินก็ไม่ได้สนใจอะไรจากตนเพราะกำลังลอยตรงไปด้าหน้าอยู่ หลังจากที่หลงเย่าหยุดพูดก็ได้คิดในใจไปด้วย ขณะที่กำลังมองหยางเฉินลอยเข้าไปยังอณาเขตด้านหน้า ' นี่เขากำลังจะไปฆ่าตัวตายหรือยังไง??? ขนาดเราที่มั่นใจในเรื่องพลังป้องกันยังไม่กล้าเข้าใกล้มันเลย??? '

แต่เมื่อหยางเฉินลอยเข้าไปถึงอณาเขตป้องกัน หลงเย่าที่กำลังคิดอยู่ก็มีสีหน้าเปลี่ยนเป็นอึ้งกับสิ่งที่เห็นตอนนี้ และอ้าปากค้างเล็กน้อยกับเรื่องที่ตัวเองกำลังเห็นอยู่ ส่วนสาเหตุมันก็เป็นเพราะว่า...