เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 61 เตือน!

ขณะที่ต้าเหลียนมองพวหทหารที่กำลังยืนอยู่ในทjาเคารพตัวเองอยู่ ก็ได้คิดในใจไปด้วยความสงสัยที่มีอยู่เต็มเปี่ยม ' มันเกิดอะไรขึ้นกับริวเอนกันนะ ปกติเขาต้องเป็นคนที่เคารพคนแรกเลยเพราะเป็นคนที่ใส่ใจเรื่องลำดับขั้นมาก? ' ระหว่างที่ต้าเหลียนกำลังคิดอยู่ก็ได้มองไปทางหยางเฉินที่ยืนอยู่ แล้วก็กำลังแปลกใจกับสิ่งที่เห็น

เพราะตอนนี้มีผู้ชายอีกคนยืนอยู่ด้านหลังของหยางเฉิน ' ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน มาตอนไหนทำไมเราไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย??? ' ต้าเหลียนมองไปที่หลงเย่าที่ยืนอยู่ด้วยแววตาแปลกใจ และที่มองด้วยความแปลกใจนั้นมันก็เป็นเพราะว่า ในอณาเขตหลายร้อยกิโลเมตรของพื้นที่แถบนี้ทางกองทัพจีนตะวันออกได้ควบคุมเอาไว้หมด มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ต้าเหลียนจะไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาบ้าง แต่ตอนนี้เขากลับไม่รู้เลยว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหน้าโผ่ลออกมาจากไหน

ขณะที่ต้าเหลียนกำลังสงสัยอยู่นั้นหยางเฉินก็ถามออกมา " ท่านนายพลข้อตกลงของพวกเราตอนนี้ผมทำสำเร็จแล้ว และทางคุณเป็นยังไงบ้าง "

" เรื่องนั้นปรมจารย์หยางไม่ต้องเป็นห่วง ทางผมประกาศออกไปแล้วว่าคนที่อยู่ในบ้านของท่านทั้ง 2 คน ในตอนนี้เป็นคนที่กองทัพจีนตะวันออกคอยคุ้มกันเพราะงั้นหายห่วงได้ครับ " ต้าเหลียนตอบออกมาหลังจากที่หยางเฉินถามไปทันที แล้วหยางเฉินก็พูดต่อโดยพยักหน้าไปมาไปด้วย " งั้นก็ดีครับ- ถ้างั้นผมมีเรื่องจะถามอีก "

" ครับ? " ต้าเหลียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัยพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เขากำลังจะถามเรื่องอะไรกับเรา หรือจะเป็นเรื่องของพวกนิกายเมฆสรรค์ที่เราปล่อยให้เข้ามา ไม่สิ! ก็พวกนั้นบอกว่าเจอกับอสูรที่อยู่ในทะเลสาบแล้วก็กลับกันไม่ใช้เหรอ ....ปรมจารย์หยางคงไม่ใช้อสูรตัวนั้นหรอกมั้ง เหอะๆ! '

" นิกายเมฆสรรค์! ท่านรู้จักพวกนั้นไหม " หยางเฉินพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแบบมีนัย

' เป็นแบบที่เราคิดเอาไว้จริงๆ เขารู้เรื่องพวกนั้นจริงด้วยแต่ถึงตอนนี้เราทำเป็นไม่รู้อะไรไปมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก มีแต่ต้องบอกความจริงเท่านั้น ' ต้าเหลียนคิดในใจหลังจากที่ได้ฟังหยางเฉินพูดออกมา แล้วก็ได้พูดออกไป " ครับ เมื่อสามวันก่อนพวกนั้นขอเข้าพื้นที่มา พวกนั้นบอกว่าจะไปเอาสมุนไพรที่ทะเลสาบแต่ก็ต้องกลับกันเพราะเจอกับสัตว์อสูรที่เฝ้าทะเลสาบอยู่ " หลังจากที่ต้าเหลียนพูดจบพวกทหารก็มองหน้ากันด้วยสีหน้าตื่นตระนก

เพราะทหารทุกคนที่ยืนอยู่ต่างก็รู้ว่หลลงเย่าที่กำลังยืนอยู่ตอนนี้ก็คือสัตว์อสูรที่ต้าเหลียนพูดถึงอย่างแน่นอน ในระหว่างที่พวกทหารกำลังมีท่าทางตื่นตระหนกกันอยู่เสียงของเซร่าก็พูดออกมา " ปรามจารย์หยางฉันคิดว่าคุณจะมายุ่งเรื่องของพวกเรามากจนเกินไปแล้วนะคะ ลืมหน้าที่ของคุณไปแ้วเหรอว่ามาแค่ฝึกทหารเท่านั้น ทำไมต้องมาถามเรื่องอะไรที่มันเป็นข้อมูลรับของกองทัพด้วย จะสืบเอาข้อมูลไปขายเหรอ? "

" หึ! " หยางเฉินที่ได้ฟังเซร่าพูดออกมาก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แล้วก็ได้พูดต่อ " คุณเซร่า.... "

" ค่ะ? "

" ที่ผ่านมาผมพยามทนกับคุณมาตลอดแล้วนะ ทั้งเรื่องพูดจาเสียดสี แล้วก็พูดจาใส่ผมแบบไม่พอใจ แต่คราวนี้รู้สึกว่ามันจะมากเกินไปแล้วละ " หยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังโกรธ แล้วก็มองไปที่เซร่าด้วยสายตาเย็นชา

ทางเซร่าที่ได้ยินหยางเฉินพุดออกมาก็คิดในใจพร้อมกับใบหน้าที่เหงื่อเริ่มออกเพราะความกังวล ' ทำไมคำพูดของชายคนนี้ถึงได้น่ากลัวแปลกๆ แต่มันก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอกเพราะเราเป็นถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูง แล้วตอนนี้ยังมีทหารอีก 300 คน ถ้ามันกล้าทำอะไรละก็ ชีวิตของมันจบแน่! ' เมื่อเซร่าคิดว่าตัวเองปลอดภัย และหยางเฉินไม่กล้าทำเอะไรตนเอง เธอก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ " ทำไม! ความอดทนมีจำกัดแล้วทำไ- " ระหว่างที่เซร่ากำลังพูดอยู่เสียงของเธอก็ได้หยุดไป เพราะหยางเฉินชูมือออกมาด้านหน้า และแบรมือออกมาเหมือนกับว่าบอกให้หยุด

" นายท่านคะ รอบนี้ยังไงก็ต้องสั่งสอนคะ ให้ฉันเป็นคนจัดการเองเถอะจะทำให้รู้สึกถึงความตายสักร้อยรอบเพื่อเป็นการเตือนเอง " แองเจลล่าที่ยืนอยู่ด้านหลังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังโกรธ พร้อมกับดวงตาทั้งสองทที่จ้องไปที่เซร่าที่กำลังยืนอยู่

" อื้ม! ยังไงก็อย่าให้ถึงชีวิตแล้วกัน เพราะยังไงพลังของเธอตอนนี้มันก็ยังชุบชีวิตคนไม่ได้ "

" ค่ะ! "

เมื่อแองเจลล่ารับคำสั่งจากหยางเฉินเสร็จก็เดินตรงเข้าไปหาเซร่าทันที ' อะไรนี้มันกล้าทำอะไรเราจริงเหรอ? หึหึ! ก็เอาสิถึงจะเก่งขนาดไหนแต่ถ้าเจอกับทหารทั้ง 300 คน- '

" เอ่ะ " เสียงของเซร่าร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่หันไปมองพวกทหารที่กำลังก้มหน้ากันอยู่ ทำเป็นว่าตอนนี้ตัวเองไม่อยากเขาไปยุ่งหรือเห็นอะไร แม้กระทั่งริวเอนที่เป็นหัวหน้าหน่วยเองก็กำลังทำสีหน้าหนักใจอยู่ พร้อมกับคิดในใจไปด้วยขณะที่มองไปยังเซร่า ' เธอทำตัวเองนะเซร่า ไม่ต้องมองมาทางพวกเราเลย ใครมันจะไปกล้าสู้กับปีาจแบบนั้น '

" ริวเอน! ทำอะไรอยู่รีบมาจัดการกับยัยนี่สิ " เซร่าตะโกนไปยังจุดที่ริวเอนกำลังยืนอยู่ แต่ทางริวเอนก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับ และทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร ' บ้าเอ่ย! นี้พวกมันไม่คิดจะมาช่วยเราเหรอเนี่ย ' เซร่าทำสีหน้าเจ็บใจหลังจากที่ริวเอนทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเธอ แล้วเธอก็หันไปทางนายพลต้าเหลียนที่ยืนอยู่ด้วยแววตาขอความช่วยเหลือ

เมื่อนายพลต้าเหลียนเห็นแบบนั้นก็พูดออกมา โดยหันไปทางหยางเฉินที่ยืนอยู่ " ปรมจารย์หยางโปรดให้โอกาศเธอสักครั้งเถอะครับ! "

" โอกาศเหรอ! นายพลคุณคิดว่าผมให้โอกาศเธอมากี่ครั้งแล้ว " หยางเฉินตอบต้าเหลียนที่ขอร้องตนออกมาด้วยน่ำเสียงไม่พอใจ ' ที่เขาพูดออกมามันก็จริง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเจอเขาก็เสียมารยาทเลย ' นายพลต้าเหลียนคิดอยู่ถึงอดีตหลังจากที่ได้ฟังหยางเฉินพูดออกมา แล้วก็เอียงหน้าหนีเซร่าที่ยืนอยู่ไปแบบสีหน้าช่วยไม่ได้

" มะ- ไม่นะท่านนายพล ช่วยฉันด้วย!!!! " เสียงของเซร่าตะโกนออกมาเหมือนกับคนสติแตก หลังจากที่ทุกคนไม่มีใครอยากที่จะช่วยเธอ จากนั้นแองเจลล่าก็เริ่มทันที!