ตอนที่ 395+396 คุณไปไหนมา

“อยู่นี่!” หวู่เผิงซินมอบเอกสารให้กับเจียงเหยา “หลังจากที่เขาถูกส่งมาที่นี่ พวกเขาทำการตรวจสอบอีกครั้ง ผลการตรวจคล้ายกัน ฉันได้ยินหมอบอกว่าพวกเขาอาจจะต้องผ่าตัดสมองแบบเปิดให้กับเขา”

เจียงเหยามองไปที่เอกสารทันทีและพบว่าอาการของจ่าเก๋อนั้นหนักเพียงใด

มีเลือดออกภายในสมองของเขา หากเลือดคลั่ง – เลือดที่รั่วไหลเข้าไปสู่เนื้อเยื่อรอบ ๆ – และไม่ถูกกำจัดออกได้ทันเวลา พวกมันจะไปกดทับเส้นประสาทในสมอง ทำให้ร่างกายส่วนล่างเป็นอัมพาต มือซ้ายเคล็ด นิ้วหัวแม่มือขวาหัก และทำให้อาการบาดเจ็บรุนแรงขึ้นอีก เมื่อดูผลการสแกน กระดูกที่หักก็เกือบจะโผล่ออกมาจากผิวหนังของเขา รวมทั้งกระดูดสะบ้าหัวเข่าซึ่งพบว่าอยู่ในสภาพแตกหัก กระดูกแตกเป็นสามชิ้นหรือมากกว่านั้น

เจียงเหยาคืนเอกสารให้กับหวู่เผิงซินอย่างรวดเร็ว และบอกกับนางหลินว่า “ให้โจวจุนหมินและหวู่เผิงซินยืนเฝ้าอยู่ที่นี่ คุณจะปล่อยให้ผู้พันหลินอยู่คนเดียวนานเกินไปไม่ได้นะคะ เขาต้องการการดูแลอย่างต่อเนื่อง คุณช่วยฉันดูแลชิงสีด้วยได้ไหมคะ? ถ้าเขาตื่นแล้วถามหาฉัน เพียงบอกไปว่าฉันกลับบ้านไปเอาของให้เขา คุณรู้ใช่ไหมว่าอาการของเขาเป็นยังไง ร่างกายของเขาไม่สามารถรับความเครียดได้อีกแล้วค่ะ โปรดช่วยปิดบังเรื่องนี้กับเขาด้วยนะคะ”

“นั่นคุณจะไปไหน?” นางหลินถาม

“ฉันจะไปพบผู้อำนวยการลีตอนนี้คะ ฉันมีเรื่องจะปรึกษาเขา” เจียงเหยาออกไปทันทีและไปที่จุดที่เงียบที่สุด เธอโทรไปที่สำนักงานของผู้อำนวยการลี อธิบายความตั้งใจของเธอที่จะเข้าร่วมการผ่าตัดให้กับจ่าเก๋อ และขอความช่วยเหลือจากเขาในการจัดการให้เธอมีส่วนร่วมในทันที

เจียงเหยารู้ดีว่าถ้าเธอไม่อยู่ที่ในการผ่าตัด จ่าเก๋อต้องกลายเป็นคนพิการ นี่ยังไม่รวมถึงความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัดสมองแบบเปิดของเขาอีก

ผู้อำนวยการลีทราบดีว่าผู้ป่วยที่ถูกส่งมาจากโรงพยาบาลในเมืองจิน หลังจากที่เขาทราบว่าอีกฝ่ายเป็นทหารและได้ยินคำขอของเจียงเหยาว่าอยากจะเข้าร่วมปฏิบัติการในครั้งนี้ ผู้อำนวยการไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธข้อเสนอของเธอ เนื่องจากตระหนักถึงความสามารถของเธอ เขารีบเรียกหัวหน้าพยายามเพื่อเตรียมชุดของหมอในห้องผ่าตัด และฆ่าเชื่อให้กับเจียงเหยา

เมื่อเจียงเข้าไปในห้องผ่าตัด หมอกำลังทำงานเกี่ยวกับการผ่าตัดเปิดสมอง หมอกระดูกและอีกสองคนกำลังเตรียมผ่าตัดที่ขาให้จ่าเก๋อ

เธอหยุดการแก้ไขกระดูกหักด้วยแผ่นโลหะทันที แต่อนุญาตให้ทำการผ่าตัดสมองแบบเปิดต่อไป หลังจากเสร็จสิ้น เธอให้หมอทั้งหมดออกจากห้องผ่าตัด ขณะที่เธอกลับเข้าไปในห้องผ่าตัดทำส่วนที่เหลือต่อ

โชคดีที่จ่าเก๋อถูกส่งมาที่นี่โดยมีเวลาเหลือเฟือ การผ่าตัดแบบสมองประสบความสำเร็จ โดยมีการกำจัดเลือดส่วนเกินออกจากร่างกาย ทำให้เขาไม่เป็นอัมพาตครึ่งล่าง

ด้วยผ่านการผ่าตัดให้ผู้พันหลินมาก่อน เจียงเหยาจึงทำการผ่าตัดที่เหลือได้อย่างรวดเร็ว

เจียงเหยาออกจากห้องผ่าตัดหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง เธอยังคงกระฉับกระเฉง โดยไม่มีอาการอ่อนเพลียบนใบหน้าของเธอ เธอแปลกใจมาก เป็นไปได้ไหมว่ายิ่งเธอทำการผ่าตัดในระดับที่สูงขึ้นเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีภูมิต้านทานความอ่อนล้าที่มาพร้อมกับการทำงานได้ดียิ่งขึ้นเท่านั้น?

หลังจากทำทุกอย่งที่ทำได้แล้ว เธอให้หมอและพยาบาลดูแลส่วนที่เหลือ หลังจากถอดชุดออก เธอเห็นจ่าเก๋อถูกเข็นไปที่หอผู้ป่วย พร้อมกับโจวจุนหมินและหวู่เผิงซิน

เธอกลับไปที่ห้องพักของลู่ชิงสีก่อน เมื่อเห็นเขาหลับ เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เหตุการณ์ของจ่าเก๋อไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะทำให้ลู่ชิงสีโกรธเคืองแค่ไหน จำเป็นต้องปิดบังเรื่องนี้จากเขา

__

ตอนที่ 396 พวกเขาวิ่งหนีไป

เธอไม่ได้กังวลว่าลู่ชิงสีจะทำอะไรกับซุนฉีเหม่ยหรือไม่ แต่เธอกังวลว่าเขาจะทำร้ายร่างกายตัวเองด้วยอารมณ์โกรธ

“กลับมาแล้ว! เป็นยังไงบ้าง” นางหลินรู้อยู่แล้วว่าเจียงเหยาต้องไปทำอะไรบางอย่างเมื่อเธอบอกว่าจะไปหาผู้อำนวยการลี เธอไม่ได้พูดอะไรกับหวู่เผิงซินและโจวจุนหมิน เพราะเจียงเหยาบอกว่าไม่ให้เปิดเผยเรื่องราวของเธอ

“เป็นไปด้วยดีคะ จ่าเก๋อได้รับบาดเจ็บหนักเลยนะคะครั้งนี้ ต้องใช้เวลาสักพักกว่าเขาจะฟื้นได้อีกครั้ง” เจียงเหยาส่ายหน้าอย่างเศร้า ๆ

“ผู้พันจื่อเพิ่งมาถึงเหมือนกัน ทางกองทัพได้แจ้งให้คนในครอบครัวของเขารู้แล้ว และขอให้พวกเขามาดูแลจ่าเก๋อ ผู้พันจื่อทะเลาะกับผู้บังคับบัญชาซะใหญ่โต เพื่อให้ทางกองทัพช่วยออกค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดให้เขา” นางหลินกล่าว

เจียงเหยาพยักหน้า ไม่แปลกใจที่โจวจุนหมินและหวู่เผิงซินเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ แม้ว่าจ่าเก๋อจะเกิดเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ ผู้พันจื่อเองก็อยู่เบื้องหลังการต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ของจ่าเก๋อด้วย

“จากที่ได้ยินผู้พันจื่อพูดอย่างโกรธ ๆ น่ะนะ ซุนฉีเหม่ยกับเก๋อเวินเวินได้ออกไปแล้ว หลังจากที่ทุกคนรู้ตัว ข้าวของของเก๋อเวินเวินก็ถูกนำไปด้วยหมดแล้ว พวกเขาเก็บของและขนเอาทุกอย่างไปซะหมด” นางหลินโกรธมากเมื่อพูดถึงซุนฉีเหม่ย “ทั้งชีวิตฉัน ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงที่น่ากลัวและไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อนเลย เก๋อเวินเวินเองก็โง่นักที่คิดจะติดตามแม่ของเธอไป!”

เจียงเหยารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับการที่ซุนฉีเหม่ยยืนกรานจะพาเก่อเวินเวินไปด้วย เธอกลับไปที่ห้องพัก พบว่าลู่ชิงสียังหลับสนิทอยู่ เธอจึงออกมาโทรหาโจวเหวยฉีและเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง

“คุณช่วยตรวจสอบให้ได้ไหมว่าทำไมซุนฉีเหม่ยถึงต้องพาเก๋อเวินเวินไปด้วย? ให้ใครสักคนคอยจับตาดูซุนฉีเหม่ยและแฟนใหม่ของเธอด้วยนะคะ ด้วยนิสัยอย่างพี่ลู่ เขาต้องลากคอพวกนั้นไปที่ศาลทหารอย่างแน่นอน ถ้าเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

เจียงเหยากล่าวต่อว่า “มีคนเฝ้าไว้ก็ดีค่ะ เผื่อพวกเขาวางแผนหนีไปจากเมืองจิน”

เท่าที่คิดพวกเขาต้องวางแผนหนีออกจากเมืองจินอย่างแน่นอน หลังจากสร้างเรื่องโกลาหลเสียใหญ่โต

“ได้สิ! ฉันจะจัดการให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้” โจวเหวยฉีเข้าใจถึงเจตนาของเจียงเหยา ที่จะไม่ให้ลู่ชิงสีรู้เรื่องนี้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

โจวเหวยฉีรู้จักคนมากมายในเมืองจิน และมีคนรู้จักและเพื่อนมากมาย เพียงโทรแค่ครั้งเดียว เขาก็ได้รับข่าวในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วดมง อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ข้อมูลที่เขาต้องการจะได้ยิน

เจียงเหยารู้สึกหงุดหงิดที่ได้รับข้อความจากโจวเหวยฉี

“เธอไปแล้วเหรอ?” เธอโกรธจัด และไม่รู้จะทำยังไงดี “ฉันควรโทรหาคุณก่อนหน้านี้”

เธอคิดที่จะโทรหาโจวเหวยฉี เมือ่เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยอาการของจ่าเก๋ออยู่ในขั้นวิกฤติมาก เธอจึงไม่มีเวลาโทรหาเขา ใครจะคิดว่านั่นคือเวลาที่จะปล่อยให้ซุนฉีเหม่ยหนีไปได้?

ซุนฉีเหม่ยหนีไปพรัอมกับเก๋อเวินเวินและคนของเธอ เมื่อคนของโจวเหวยฉีไปถึงที่พักชั่วคราวทุกอย่างก็ว่างเปล่าแล้ว ตามที่เพื่อนบ้านบอก พวกเขาออกไปก่อนหน้านี้เพียงหนึ่งชั่วโมง