ตอนที่แล้วKing X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 230 ไม่มีทางเลือก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปKing X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 232 ศึกษา

King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 231 ถึงเวลา


ตอนที่ 231 ถึงเวลา

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

“ท่านดรารอน์มันจะมีประตูเคลื่อนย้ายออกมาจริงๆ เหรอ~ พื้นที่แถวนี้มันเต็มไปด้วยป่าทั้งนั้นเลยท่านไม่ได้โกหกใช่ไหม?”

ทาร์เลียบ่นกับผมแล้วกวาดสายตาไปมารอบๆ

ตอนนี้ที่พวกเรากำลังยืนอยู่ก็เป็นแบบที่เธอบอกจริงๆ รอบตัวมีเพียงต้นไม้และพุ่มไม้จำนวนมาก พื้นเองก็คลุมไปด้วยหญ้าสีเขียวยาวเกือบถึงครึ่งตัวแต่ผมไม่ได้โกหกเธอแน่นอนเพราะนี้เป็นจุดที่ผมออกมา

“ข้าเคยโกหกด้วยหรือไง รอหน่อยเดี๋ยวประตูก็เปิดออกมาแล้วอีกไม่นานก็ถึงเวลาที่ข้านัดเอาไว้”

“ค่ะๆ”

ทาร์เลียทำหน้าเหนื่อยใจแล้วสะบัดมือไปมา นับวันยัยนี่ยิ่งพูดกับผมสนิทขึ้นเรื่อยๆ อยู่กันไม่ถึงเดือนสนิทกว่าผมอยู่กับลาฟเชียร์ไปสะแล้ว แต่จะว่าก็ว่าเถอะพื้นที่แถวนี้มันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ นั่นแหละ

ไม่คิดเลยว่าระยะเวลาเพียงหนึ่งเดือนหญ้าจะสูงขนาดนี้ได้ ต้นไม้เองก็ใหญ่ขึ้นมากนี่ถ้าไม่ทำตำแหน่งเอาไว้ผมก็คิดว่ามาผิดที่แล้วจริงๆ

อื้ม! นี่หรือว่าเราจะมาผิด…?

ในระหว่างที่ผมกำลังสงสัยกับสถานการณ์ตอนนี้อยู่นั้น เสียงของทาร์เลียก็ดังขึ้นแบบกำลังดีใจ

“นั่นไงๆ ออกมาแล้ว”

ทาร์เลียชี้นิ้วไปทางซ้ายของเธอ

เมื่อหันมองไปก็เป็นประตูเคลื่อนย้ายจริงๆ มาจนได้เกือบตัดสินใจไปที่อื่นแล้วเชียว ฮูว~

ดีนะมันเปิดออกมาก่อนตัดสินใจได้แบบนี้

“ไปกันเถอะ”

“ค่ะ!”

….

…..

หลังจากที่เดินออกจากประตูมิติเสียงของราชินีภูติก็ดังออกมาทันทีว่า

“กลับมาแล้วสินะ… โห่ว!”

ระหว่างมองผมเอก็อุทานด้วยสีหน้าตกใจบางอย่าง “นี่พลังเวทย์ของเจ้ามันพัฒนาขนาดนี้ได้ยังไง ตำนานขั้นกลาง...”

“เอ๋!!!!!”

เสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังของราชินีภูติ ซึ่งคนที่ร้องออกมาก็คือเฮสเฟียร์ที่อยู่ในท่าทางตกใจอ้าปากค้างอยู่

“สงบสติหน่อย เจ้าลืมตำแหน่งตัวเองแล้วหรือไง”

“คะ… ค่ะ”

เฮสเฟียร์ตอบเสียงอ่อนๆ หลังโดนราชินีภูติหันไปตะคอกใส่ และระหว่างนั้นเสียงของผู้ชายที่เป็นทหารตามมุมห้องก็ดังขึ้น

“ศัตรู ทุกคนเตรียมสู้!”

สิ้นเสียงพวกทหารตามผนังห้องก็วิ่งเข้ามากลางห้องทันที และเอาหอกมาล้อมผมเอาไว้ทหารบางคนก็วิ่งไปป้องกันตัวราชินีภูติเอาไว้ ส่วนสาเหตุก็คงเป็นเพราะทาร์เลียที่อยู่ด้านหลังของผมนั่นแหละ ไม่ไหว ไม่ไหว ไม่เคยเห็นมาตัดสินว่าเป็นศัตรูเลยก็เร็วไปมั้ง

ทาร์เลียที่เห็นพวกทหารด้านหน้าเธอก็มาเกาะด้านหลังของผมโดยใช้มือทั้งสองเกาะไหล่เอาไว้

“ทะ ท่านดรารอน์บะ แบบนี้มันไม่ดีแล้วใช่ไหม?”

อย่างเธอไม่ต้องมาพูดเลยนะ ทหารพวกนี้มันพลังแค่ขั้นสูงกันเท่านั้นระดับตำนานขั้นต้นอย่างเธอจะมากลัวพวกมัน เพื่อ?

“เจ้าหนูนี่มันหมายความว่ายังไง ทำไมเผ่าราเมียถึงได้ออกมาจากประตูมิติพร้อมกับเจ้าแบบนั้นได้”

ราชินีภูติชี้นิ้วใส่ทาร์เลียด้านหลังระหว่างพูดด้วยน้ำเสียงแข็ง

“คือว่าเรื่องนี้มันต้องอธิบายยาวหน่อย ท่านช่วยบอกให้ทหารของท่านลดอาวุธก่อนได้ไหม”

“เอาอาวุธลง แล้วกลับไปประจำที่”

“- องค์ราชินี แต่ว่า-”

“บอกให้กลับไปไม่ได้ยินหรือไง”

ราชินีภูติมองหน้าทหารแบบไม่พอใจแล้วก่อนที่ทหารจะพูดจบก็ตะโกนใส่อีกแบบกำลังไม่พอใจเอามากๆ ทำให้พวกทหารทั้งหมดที่หันปลายหอกเข้ามาอยู่ต้องจำใจและเดินกลับไปที่เดิม

หลังจากพวกทหารกลับไปเสียงทาร์เลียก็ดังขึ้นค่อยๆ

ฮูว… เกือบเผลอฆ่าไปแล้วสิ”

ดีแล้วละที่ไม่ได้ฆ่า อย่าฆ่าพวกมันเลย ถ้าเกิดสู้กันต่อให้เป็นพวกทหารทั้งหมดในห้องก็สู้กับเธอไม่ได้หรอก ถึงพลังห่างกันเพียงขั้นเดียวแต่มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเอาไม้ไปสู้กับดาบ

“เอาละงั้นก็อธิบายมาหน่อยมา ราเมียนั่นมาอยู่กับเจ้าได้ยังไง แล้วทำไมถึงได้พาออกมาด้วยแบบนี้???”

ราชินีภูติเริ่มรั่วคำถามใส่ ในระหว่างถามสายตาของเธอก็มองไปทางทาร์เลียแบบเต็มไปด้วยความระแวง เฮสเฟียร์ที่อยู่ด้านหลังเองก็ใช้มือจับด้ามดาบที่คาดเอวอยู่เอาไว้แน่ แต่จะบอกตอนนี้ก็ไม่ได้เพราะงั้นตอนนี้ต้องเปลี่ยนที่คุยแล้วหาโอกาสพูดความจริงกับราชินีภูติสองคนเท่านั้น

เพราะทางทาร์รอสจะบอกความจริงเรื่องที่เธอต้องมารึเปล่าก็ไม่รู้ ด้วยเหตุผลแบบนี้การปิดบังต้องยังให้ความสำคัญเอาไว้ก่อน

“ที่นี่ไม่เหมาะครับ…”

“…” ราชินีภูติเงียบแบบไม่ตอบอะไร แต่ก็มองผมอยู่อย่างนั้นเราทั้งสองกำลังมองตากันแบบไม่มีใครยอมใคร รีบเข้าใจสักทีสิคนระดับเธอพูดแบบนี้ก็น่าจะพอเข้าใจไม่ใช่หรือไง

หลังจากที่มองตากันสักพักราชินีภูติก็หันไปทางเฮสเฟียร์ด้านหลังของเธอ

“เฮสเฟียร์เจ้าพาราเมียไปที่ห้องรับรองก่อน แล้วให้คิดว่าเธอเป็นแขกของพวกเราห้ามให้ใครทำอะไรเธอเด็ดขาด”

“ค่ะ”

เยี่ยมมาก! เป็นการตัดสินใจที่ดีมันต้องแบบนี้สิ หึหึ!

เมื่อได้รับคำสั่งเฮสเฟียร์ก็เดินตรงเข้ามา แล้วหยุดที่ด้านหน้าของทาร์เลีย

“เชิญท่านไปกับข้าก่อนคะ”

“ทะ… ท่านดรารอน์” ทาร์เลียพูดเสียงอ่อน

“ไปเถอะ พวกนี้ไม่ทำอะไรแน่นอน”

“ค่ะ”

เมื่อคุยจบทุกคนก็ได้ออกจากห้องไป รวมทั้งพวกทหารทั้งหมดด้วย ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงผมกับราชินีภูติที่มองผมแบบไม่สบอารมณ์อยู่คนเดียว จะเริ่มจากตรงไหนดีละ เรื่องแร่ที่เอามาด้วย! เรื่องของทาร์เลีย? หรือจะเป็นระยะเวลาที่เหลือการเตรียมตัวเพียงแค่ 3 ปี!

เฮ้อ~

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด