King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 218 แบบนี้สินะ! แบบนั้นเอง~

ตอนที่ 218 แบบนี้สินะ! แบบนั้นเอง~

ภายในห้องรับรอง

เมื่อผมตอบตกลงที่จะอยู่เมืองนี้ก่อนก็มีทหารพาผมเข้ามาในห้องเพื่อพักผ่อน ตัวห้องก็เหมือนกับห้องไม้ปกติทั่วไป เพียงแต่ว่าขนาดเตียงมันยาวกว่าปกติเฉยๆ แต่เมื่อจินตนาการตอนเผ่าราเมียนอนกันแล้วเตียงแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

ตามห้องก็มีพวกข้าวของเครื่องใช้และของจำเป็นพร้อมทั้งอาหารจำนวนมากกำลังวางอยู่บนโต๊ะกลางห้อง จำนวนของมันเยอะสะจนต่อให้เป็นผมสิบคนกินก็คงกินไม่หมดหรอกมันเยอะมาก

“ขอเข้าไปได้ไหม?”

เสียงของทาร์เลียดังขึ้นมาจากประตูทางเข้าระหว่างที่ผมกำลังสงสัยกับจำนวนของอาหารอยู่ คงไม่ได้จะมาขอกินของบนโต๊ะหรอกมั้ง เหอะๆ

“เชิญเลย”

หลังตอบไปเธอก็เดินเข้ามาในห้องทันทีด้วยใบหน้าหนักใจอะไรบางอย่าง แต่ก็มีเบนสายตาไปทางอาหารบนโต๊ะเล็กน้อย บ้าน่า! นี่กินปลาไปตั้งขนาดนั้นยังไม่อิ่มอีกหรือไง???

“มีเรื่องอะไร?”

ผมเริ่มถามแบบไม่รอช้า เพราะทางผมเองก็พอเข้าใจเหตุผลที่เธอเข้ามาหาแบบนี้เหมือนกันมันไม่เกี่ยวกับอาหารหรอก แต่มันเกี่ยวกับเรื่องที่อิคริสพูดกับเธอเมื่อกี้ต่างหาก

“ข้าคิดว่าท่านควรรีบไปดีกว่า… ไม่สิ! ยังไงก็ต้องรีบหนีไปดีกว่า เพราะถ้าท่านพ่อเจอกับท่านมันอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้”

น้ำเสียงกับแววตาของทาร์เลียที่มองมาทางผมสัมผัสได้ถึงความเอาจริงเอาจังของเธอมาก แล้วมันก็เป็นแบบที่คิดเอาไว้ เพราะตั้งแต่ที่มาถึงพวกราเมียก็แสดงท่าทางไม่พอใจมากที่ผมพาเธอกลับมา เพราะงั้นผมคิดว่าตัวผมต้องทำเรื่องอะไรที่ไม่สมควรทำไปแน่ๆ แล้วพอลองมาทบทวนเรื่องที่ผมทำพลาดไปมันก็น่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับทาร์เลียทางเดียวที่คิด

“ทำไมข้าต้องไปด้วย หรือว่าเรื่องที่ข้าพาเจ้ามามันจะมีความผิดอะไรขนาดนั้นเลยหรือไง”

นี่เป็นเรื่องที่ผมอยากจะถามตั้งแต่เดินทางมาถึงแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาส

หลังถามออกไปทาร์เลียก็มองหน้าผมแบบตาค้างเหมือนกับคนได้ยินเรื่องสะเทือนใจอะไรบางอย่าง อย่าเงียบแบบนั้นสิ อย่างน้อยก็ช่วยตอบอะไรมาหน่อย

“นะ นี่ท่านมะ ไม่รู้งั้นเหรอ???”

“รู้เรื่องอะไร ข้าก็แค่พาเจ้ากลับมาส่งที่เผ่าไม่ใช่หรือไงทำไมมันถึงได้เกิดเป็นเรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้น หรือภายในเผ่าตอนนี้มีพวกที่คิดจะฆ่าเจ้าอยู่การกลับมาที่นี่มันเลยอันตราย?”

“ไม่ใช่หรอก” ทาร์เลียส่ายหน้าไปมาช้าๆ “ปกติแล้วพวกเราเผ่าราเมียห้ามถูกตัวเพศตรงข้ามถ้าไม่ใช่คู่ครอง หรือไม่ก็มีเหตุจำเป็นจริงๆ”

“แล้วมันยังไง ก็เจ้าบินไม่ได้ไม่ใช่เหรอ นั้นก็นับว่าเป็นเหตุจำเป็นมากพออยู่แล้ว อีกอย่างข้าเองก็ไม่ใช่เผ่าราเมียด้วย”

ก็พอเข้าใจเรื่องแบบนี้อยู่หรอก แต่ว่าแค่ถูกตัวนิดหน่อยมันคงไม่ทำให้ท้องหรอกมั้ง

“ท่านจำก่อนที่พวกเราจะมากันได้ไหมที่ข้าถามว่า [ท่านจะรับผิดชอบข้าใช่ไหม] ที่ข้าถามก็เพราะว่าท่านรู้กฎนี้อยู่แล้ว”

เดี๋ยวนะ! แปลว่าตอนนั้นยัยนี่ก็ไม่ได้คิดว่าเราจะทิ้งเธอแต่ถามเพราะเรื่องนี้เองงสินะ เอาจริงเหรอเนี่ย แบบนี้ชักได้กลิ่นเรื่องยุ่งยากจริงๆ แล้วนะ

ระหว่างที่ผมกำลังตกใจกับสิ่งที่ได้ยินทาร์เลียก็ขยับเข้ามาหาผมแบบหน้าตาเขินอาย แต่พอมามองใกล้ๆ ยัยนี่ก็มีความน่ารักไม่ต่างจากลาฟเชียร์เลย ถ้าไม่มีหางล่ะนะ เพราะมันทำให้ความน่ารักหายไปหมดเลย เฮ้อ~

“ข้าแต่งงานไม่ได้แล้วถ้านับตามกฎของเผ่า”

อื้ม! ช่างเป็นกฎที่ไร้สาระจริงๆ เท่านี้ก็พอเข้าใจแล้วว่าทำไมราเมียที่ชื่อว่าอิคเนอร์ถึงได้โกรธเราแบบนั้น หมอนั่นคงเล็งทาร์เลียเอาไว้แน่ถึงได้ไม่ชอบเราแล้วถึงคิดจะฆ่าเลย ขอโทษด้วยนะอิคเนอร์!

“มันไม่มีทางอื่นแล้วเหรอ?”

“ไม่มีแล้วนอกจาก…”

ทาร์เลียส่ายหน้าไปมาระหว่างตอบแล้วหยุดไป โดยส่งสายตามองมาทางผมแบบเกร็งๆ เป็นแววตาที่ลำบากใจยากที่จะพูดออกมา แต่ไม่ต้องพูดออกมาก็รู้เลยว่าหลังคำพูดนอกจากของเธอมันจะเป็นอะไรมาต่อ แต่เรื่องนั้นคงไม่ได้หรอก

“ถ้าให้ข้าแต่งงานกับเจ้าคงไม่ได้หรอกนะ”

“…ข้ารู้ เพราะงั้นก็เลยมาบอกให้ท่านหนีไปไง ถ้าท่านพ่อกลับมาแล้วรู้เรื่องนี้ต่อให้ท่านเป็นคนของเผ่ามังกรท่านก็หนีท่านพอไม่ได้หรอก เพราะงั้นต้องรีบหนีสะตอนที่ยังมีโอกาส”

ได้ยินเรื่องแบบนี้ตามจริงถ้าคิดตามหลักการปกติมันก็ต้องหนีตามที่เธอแนะนำ แต่ทางเราก็ไม่อยากพลาดโอกาสหาข้อมูลสะด้วยสิ อืม…. …. …..

ไม่ได้! ยังไงตอนนี้ก็ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น

“ข้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น คนเราทำอะไรก็ต้องรับผิดชอบถ้าคุยกับพ่อของเจ้าเรื่องทั้งหมดมันน่าจะจบลงได้ถ้าคุยกันดีๆ”

“เฮ้อ~” ทาร์เลียถอนหายใจแบบคนเหนื่อยใจ “ถ้าท่านยืนยันมาแบบนั้นทางข้าเองก็ไม่ขัดอะไรแล้วละ”

พูดจบที่ก็ออกไปจากห้องทันทีด้วยใบหน้าหนักใจเหมือนเดิม

…

….

…..

ในเวลาต่อมาระหว่างที่ผมกำลังนั่งดูดซับคริสตันอยู่บนเตียงเพื่อรอเวลา ก็มีเสียงทหารดังขึ้นมาจากประตูห้อง “-ตอนนี้ท่านหัวหน้าเผ่าเดินทางมาถึงแล้วครับ เชิญท่านเข้าพบได้เลย”

“อ่า”

จากนั้นผมก็ออกจากห้องโดยมีทหารที่รออยู่หน้าห้องเป็นคนนำทางตรงไปพบหัวหน้าเผ่าราเมีย โดยตอนนี้ผมเลือกหนทางล้วงข้อมูลเอาไว้อยู่สองทาง หลังจากที่คุยกับทาร์เลียจบไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

หนึ่งคุยโดยดีและใช้หลักเหตุผล ในการพูดคุยแล้วขอข้อมูล

สองใช้กำลังเพื่อบังคับให้พูด

แต่เอาตามตรงทางที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดก็น่าจะเป็นทางที่สองนั่นแหละ เมื่อผมทำให้ลูกสาวหมอนั่นแต่งงานไม่ได้ไปแล้ว และไปปฏิเสธอีก เชื่อว่าหมอนั่นต้องไม่สบอารมณ์มากๆ แน่นอน

เฮ้อ~ ไม่อยากใช้ทางที่สองเลยจริงๆ แต่ถ้ามันไม่มีทางเลือกก็คงช่วยไม่ได้