King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 211 ตรงนั้นไง

ตอนที่ 211 ตรงนั้นไง

“ข้าคิดว่าไปที่นั่นดีกว่านะครับ” ผมชี้นิ้วไปยังแผนที่ขนาดใหญ่ในอาณาเขตทางตะวันออกของทวีป “เพราะตรงนั้นมันเป็นจุดที่เขียนว่า [ราเมีย] ข้าคิดว่ามันคงมีพลังอะไรไม่มากแบบพวกราเมียที่อยู่ในประเทศเอลฟ์แน่ และขุดตรงนั้นมันไกลจากเผ่ามังกรพอสมควรน่าจะปลอดภัยด้วย”

ก็สงสัยเหมือนกันว่าเรื่องแค่นี้ทำไมพวกมันไม่สามารถคิดได้ว่าต้องไปที่นั่น เพราะในแผนที่จุดตรงนั้นมันน่าจะเป็นจุดปลอดภัยที่สุด เพราะพวกราเมียเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งงูที่อยู่แบบหลบๆ ซ้อนๆ ในประเทศเอลฟ์มาตั้งแต่อดีต แต่พลังของพวกมันก็ไม่ได้เยอะแยะอะไรขนาดนั้น เพราะงั้นเลือกไปโผ่ลที่นั่นจึงน่าจะเป็นทางเลือกดีที่สุดแล้ว!

“อื้ม! …อาณาเขตของราเมียสินะ”

ราชินีภูติพยักหน้าขึ้นลงระหว่างพูด รีบบอกพวกสี่สหายไปสิว่าเลือกไปที่นั่นเพราะจากที่ดูอาณาเขตตรงนั้นน่าจะเป็นเขตที่ปกติสุดแล้ว

“ข้าขอเหตุผลหน่อยได้ไหม?”

ยังจะมาต้องการเหตุผลบ้าบออะไรอีก มันก็เห็นอยู่ต่อหน้าแล้วไม่ใช่หรือไง เฮ้อ~

“ข้าคิดว่ามันน่าจะปลอดภัยที่สุดแล้วครับ”

“นั่นมันก็ไม่ทั้งหมดหรอก เจ้าอย่าเอาพวกมันมาเปรียบกับราเมียในประเทศเอลฟ์ที่พวกเรารู้จักสิ ถ้าคิดเรื่องของเฮาร์แมนที่เจ้าว่ามาคิดยังไงพลังของพวกมันก็มหาศาลอยู่แล้ว และยิ่งพวกมันถนัดการต่อสู้แบบกลุ่มถ้าเจ้าไปคนเดียวคิดว่าจะรอดหรือไง?”

“ใช่ครับท่านพูดถูก แต่ข้าก็อยากไปที่นั่นอยู่ดี”

สิ่งที่เธอบอกมาก็นับว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกที่พวกราเมียถนัดต่อสู้แบบกลุ่ม แต่ว่าถึงแบบนั้นข้าก็ไม่เปลี่ยนความคิดหรอก เพราะยังไงตรงนั้นมันก็ยังดูปลอดภัยกว่าอยู่ดี

“เฮ้อ~ สิ่งที่พูดไปเมื่อครู่มันเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเลยสินะ”

ราชินีภูติส่ายหัวไปมาพร้อมกับคำพูดแบบเหนื่อยใจ มันก็แน่นอนอยู่แล้วสิ อะไรที่ตัดสินใจไปแล้วก็แปลว่าตัดสินใจแล้วเพราะงั้นรีบส่งข้าไปแบบที่บอกสะ หึ!

จากนั้นไม่นานราชินีภูติก็หันไปทางภูติทั้งสี่สหายที่ยืนฟังอยู่ พวกนั้นเองก็ยืนฟังเรื่องราวที่ผมคุยกับเธอกันตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเช่นกัน และเหมือนว่าไม่ได้วางแผนอะไรเพิ่มกันเลย แต่ก็ดีแล้วละ พวกแกไม่ต้องวางแผนอะไรแล้วถ้าให้ทำมีหวังแผนพวกแกจะส่งข้าไปแค่รอบๆ อาณาเขตของพวกมังกรแน่

“ทำตามที่เจ้านี่ต้องการสะ”

นั่นแหละมันต้องแบบนั้นเธอตัดสินใจถูกแล้ว

หลังได้รับคำสั่งสี่สหายก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา และเริ่มทำตามที่ราชินีภูติสั่งทันทีเพื่อเตรียมส่งผมไปยังอาณาเขตของราเมีย ซึ่งการเตรียมการก็เหมือนมันจะยากพอสมควรเพราะต้องใช้จอมเวทย์กว่าร้อยคนเพิ่มเข้ามาในห้อง

มันต้องขนาดนี้เลยเหรอ????

ผมมองจอมเวทย์ที่เดินเข้ามาด้วยความสงสัย ก็พอเข้าใจอยู่หรอกว่าเวทย์เคลื่อนย้ายมันต้องใช้พลังเวทย์มากในการใช้งาน แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะต้องใช้มากขนาดนี้ นี่ขนาดส่งเราไปคนเดียวเองนะยังต้องใช้จอมเวทย์ขนาดนี้ ไม่อยากคิดเลยถ้าส่งไปทั้งกองทัพต้องใช้เท่าไหร่

….

…..

……

ในเวลาต่อมาพวกจอมเวทย์ก็ร่ายเวทย์จนประตูเคลื่อนย้ายขนาดประมาณสองเมตรเปิดออกที่ด้านหน้าของผม ระหว่างนั้นเสียงของราชินีภูติก็ดังขึ้นมา

“รีบเข้าไปแล้วอีกหนึ่งเดือนประตูมิติจะเปิดที่เดิมอีกครั้ง แล้วจำเอาไว้ด้วยว่าเจ้าต้องเอาข้อมูลกลับมาให้มากที่สุดถึงต้องเสี่ยงชีวิตก็ตาม”

ไม่อะ! เรื่องนั้นไม่จำเป็นได้มากได้น้อยข้าก็กลับ อยากจะสวนกลับไปแบบนี้จริงๆ แต่ผมก็ไม่ได้สวนไป แล้วตอบไปว่า “ครับ” แบบไม่มีทางเลือก

จากนั้นก็ตรงเข้าไปในประตูเคลื่อนย้ายด้านหน้าทันที

###########

ณ XXXX

เมื่อเดินออกมาจากประตูเคลื่อนย้ายผมก็พบกับ ป่า! มองไปทางซ้ายหรือมองไปทางขวามันก็เป็นป่าทั้งนั้น สภาพของมันมีภูมิอากาศเหมือนเขตป่าร้อนชื้น อื้ม! มันต้องแบบนี้สิ นี่แหละอากาศที่มนุษย์สมควรดำรงชีวิตอยู่

ผมยืนพยักหน้าขึ้นลงคนเดียวหลังจากที่ไม่ได้เจอบรรยากาศแบบนี้สะนาน แต่ตามที่ได้ยินมาทางตอนใต้ของประเทศเมซัสก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน ผมเลยอยากไปใช้ชีวิตแสนสุขของดรารอน์ที่นั่น แต่มันไม่มีโอกาสไปสักทีนี่สิ!

เมื่อออกมาสักพักประตูเคลื่อนย้ายมันก็ปิดไป จากนั้นผมจึงเริ่มสำรวจของตัวเองที่เอามาด้วยทันที สิ่งที่ผมเอามาด้วยหลักๆ มีอยู่ด้วยกันสามอย่าง 1.ขวานศึกที่กำลังสะพายอยู่ด้านหลัง 2.อาหารแสนน้อยนิด 3.แผนที่ของทวีปแห่งนี้

แต่อาหารที่เอามาด้วยมันคงอยู่ได้ไม่ถึงเดือนหรอก เพราะงั้นก่อนอื่นเลยผมต้องหาแหล่งน้ำแล้วแหล่งอาหารก่อนเพื่อการดำรงชีวิต

เมื่อคิดได้ผมก็เอาแผนที่มาเปิดดูเพื่อพยามหาแหล่งน้ำ แต่มันก็ไม่ได้มีผลอะไรเลยสักนิด เพราะแผนที่มันไม่ได้ละเอียดอะไรขนาดนั้นที่เห็นชัดๆ ก็มีเพียงอาณาเขตและภูเขาเท่านั้น

“เฮ้อ~ เป็นแบบนี้มีแต่ต้องเสี่ยงดวงหาเองสินะ”

ผมบ่นคนเดียวขณะมองแผนที่อยู่ เพราะตามที่คิดได้ตอนนี้ผมไม่มีทั้งข้อมูลและคนรู้จัก ถ้าจะบินเพื่อหามันก็คงหาเจอได้ไม่ยากเย็นอะไร แต่ถ้าทำแบบนั้นมันก็จะอันตรายเดินจนเกินไป เพราะงั้นทางเลือกก็เหลือแค่การเดินหาเท่านั้น

“งั้นก็เริ่มเลยดีกว่า”

เมื่อตัดสินใจได้ผมก็เก็บแผนที่ แล้วเริ่มใช้เวทย์ตรวจสอบสายดรารอน์ทันทีเพื่อตรวจว่าบริเวณโดยรอบมีอะไรอยู่บ้าง หรือมีอะไรที่ผมต้องระวังเป็นพิเศษไหม

แต่หลังตรวจสอบก็ไม่พออะไรเป็นพิเศษ นอกว่าพวกสิ่งมีชีวิตพลังขั้นสูงสุดช่วงต้นและช่วงกลางเดินไปเดินมาเต็มป่า ถ้าเป็นทวีปเดเชียมันนับว่าเป็นเรื่องที่แปลกมากแต่นี่ไม่ใช่ เพราะงั้นก็ให้คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติไปแล้วกัน!